هرگاه دلت هوایم را کرد"به آسمان بنگر وستارگان را ببین که همچون دل من در هوایت می تپند
حقیقت انسان به آن چه اظهار می کند نیست بلکه حقیقت او نهفته در آن چیزی است که درآن چیزی است که از اظهار آن عاجز است بنابراین اگر خواستی اورا بشناسی نه به گفته هایش بلکه به ناگفته هایش گوش فرا بسپار
چه خوب می شد اگر"اطلاعات را باعقل اشتباه نمی گرفتیم وعشق راباهوس وحقیقت را با واقعیت وحلال را باحرام ودنیا رابا عقبی ورحمان را با شیطان
وقتی ازکسی کینه ای به دل می گیری درواقع دشمن رابه قلب خود راه داده وبرای اوجایی تعیین کرده ای. سعی کن خانه دلت راتنها ازدوستان پرکنی وهرگز گوشه ای از آن رادر اختیار دشمن نگذاری
شمع دانی به دم مرگ به پروانه چه گفت؟
گفت ای عاشق بیچاره فراموش شوی...
سوخت پروانه ولی خوب جوابش راداد
گفت طولی نکشد نیز تو خاموش شوی
شکوه ای نیست زطوفان حوادث ما
دل به دریا زدگان خنده به سیلاب کنند
چقدر عجیبه:تا وقتی مریض نباشی کسی برات گل نمی یاره تا فریاد نزنی کسی به سویت باز نمی گرده تا گریه نکنی کسی نوازشت نمی کنه تا قصد رفتن نکنی کسی به دیدنت نمیاد وتا وقتی که نمیری کسی تو رو نمی بخشه
هیچ وقت رازت روبه کسی نگو .وقتی خودت نمی تونی حفظش کنی چطور انتظار داری کسی دیگه ای برات راز نگهداره
تورا آتش عشق اگر بسوخت مرا بین که از پای تا سر بسوخت.(مولوی)
قلب خانه ای است با دو اتاق خواب در یک رنج ودر دیگری شادی زندگی می کند.نباید زیاد بلند خندید وگرنه رنج در اتاق دیگری بیدار می شود(فرانسیس کافکا)
