تبیان، دستیار زندگی

چه جوریه که ما ادما تموم خستگیای عالمو به خاطر یه شادی کوچولو به جون می خریم اما واسه موندن کنار تو، واسه شادیهای همیشه باقی اون دنیا، حاضر نیستیم تو این دنیا کمی به خودمون سخت بگیریم واقعا چراااا؟؟؟؟   

******

دل این سوره ی فجر

         پشت این صبح مبین

                    به تفاسیر تو اگر گرم نبود

                                شب ظلمانی یخبندان را

                                   هیچ از قالب تکرار زدن شرم نبود...

                                                      آه ای عالم ربانی عشق!

                                             در کتاب ابدی شرح منظومه بیداری ما را بنویس!              نویسنده:نیلو

امروز وقتی داشتم تو خیابون قدم میزدم با اون حال نفهمیدم کی یه پسر بچه ی سه ساله کلی از مسیرو به خیال اینکه مادرشم باهام میومد...تا اینکه یه جایی دستشو گرفت به چادرم وقتی صدام کردو برگشتم  رنگ اون صورت کوچولوش پرید و فوری دوتا دستشو گذاشت رو سرش و شروع کرد به گریه.... خیلی جالب بود واسم که مثل خیلی ها که گم میشن اینور و اونور نرفت واسه پیدا کردن مامانش! رفت و روی پله ی یه مغازه ای نشست و انقدر گریه کرد که بعد سه ربع پدر ومادرش اومدن...

با خودم فکر کردم گاهی ما ادما عقل این بچه ی سه ساله رو هم نداریم... گاهی دنبال هر سیاهی راه می افتیم بی اونکه بفهمیم که همراهمونو، تورو جا گذاشتیم .... بعد یه جایی از مسیر که کارمون میافته بهت که میخوایم بهت بگیم نگامون کن اینو میخوام...می بینیم وای!!! چقدر از مسیر تو رو گم کردیم؟ از کجا دیگه تو نبودی؟نه، از کجا دیگه ما نبودیم؟! بعد جای اینکه بایستیم صدات کنیم تا پیدامون کنی انقدر مسیرو اشتباه و بالا و پایین میریم که باز گم میشیم تو هیاهوی دنیای کثیف که دیگه حتی وفتی دنبالمونم بیای نیستیم...

کاش ما هم قدر این پسر بچه ی سه ساله عقلمون میرسید، که آخه آدم!  وقتی نمیدونی از کدوم راه باید برگردی؟ چرا نمی ایستی و صداش نمی کنی تا بیشتر گم نشدی؟ چرا؟؟؟

خدایا! حر فهمید وقتی گم شد چطور پیداشه ... کمک کن ما هم بفهمیم....                  نویسنده:نیلو

چقدر محبتت خوش طعم است!!!

برایت یک دل بی سروسامان آوردم ایها العزیز ! بند بند با تو بودنم را به باد داده ام !! امده ام بی سرو سامان ترم کنی! بی سروسامان غمت... امده ام مال خود کنی این دل بی قرار را!مال خود خودت!!!

 دلت که  نمی آید رهاکنی به حال خودش این دل را...میدانم خوب میدانم.... پیاله ام را پر میکنی از خودت و بعد باز راهی ام میکنی...تا دوباره خالی شوم از تو!!! چقدر زود تمام میشوی این روزها ...مگر نمی دانی چقدر محتاجم؟!! مگر نمیدانی چقدر میخواهمت؟!! مگر نمیدانی بی تو کم می آورم؟!! میدانی! پس آبرویم شو این روزها!!! آرزویم شو این روزها...

*****

به خرابات روم بهر نگه داری دل

                  تا بر پبر کنم شکوه ز بیماری دل

                                     او شب و روز بسوزد زغم عشق بتان

                                                     من بسوزم به غم و رنج گرفتاری دل

اشک من سرخ و رخم زرد شد و موی سپید

                   روز من گشت چو شب بهر سیه کاری دل

                                    هرچه کردیم علاج دل بیمار نشد

                                                    تنگ شد حوصله از بهر نگهداری دل

خواب راحت نکند آنکه دلش بیدار است

                  ما شبی صبح نکردیم به بیداری دل

                                 ای فنا چاره دردت نتوان کرد مگر

                                                  اشک خونین و نماز سحر و زاری دل