تبیان، دستیار زندگی

     اوایل جنگ بود و ما با چنگ و دندان و با دست خالی با دشمن تا بن دندان مسلح می جنگیدیم. بین ما یکی بود که انگار دو دقیقه است از انبار ذغال بیرون آمده بود! اسمش عزیز بود. شب ها می شد مرد نامرئی! چون همرنگ شب می شد و فقط دندان سفیدش پیدا می شد. زد و عزیز ترکش به پایش خورد و مجروح شد و فرستادنش به عقب.

      وقتی خرمشهر سقوط کرد، چقدر گریه کردیم و افسوس خوردیم. اما بعد هم قسم شدیم تا دوباره خرمشهر را به ایران باز گردانیم. یک هو یاد عزیز افتادیم. قصد کردیم به عیادتش برویم. با هزار مصیبت آدرسش را در بیمارستانی پیدا کردیم و چند کمپوت گرفتیم و رفتیم به سراغش. پرستار گفت که در اتاق 110 است. اما در اتاق 110 سه مجروح بستری بودند. دوتایشان غریبه بودند و سومی سر تا پایش پانسمان شده بود و فقط چشمانش پیدا بود. دوستم گفت: «اینجا که نیست، برویم شاید اتاق بغلی باشد!» یک هو مجروح باند پیچی شده شروع کرد به ول ول خوردن و سر و صدا کردن. گفتم: «بچه ها این چرا این طوری می کنه؟ نکنه موجیه؟» یکی از بچه ها با دلسوزی گفت:«بنده ی خدا حتما زیر تانک مانده که این قدر درب و داغون شده!» پرستار از راه رسید و گفت: «عزیز را دیدید؟» همگی گفتیم: «نه کجاست؟» پرستار به مجروح باندپیچی شده اشاره کرد و گفت:«مگر دنبال ایشان نمی گردید؟» همگی با هم گفتیم :«چی؟این عزیزه!؟»

      رفتیم سر تخت. عزیز بدبخت به یک پایش وزنه آویزان بود و دو دست و سر و کله و بدنش زیر تنزیب های سفید گم شده بود. با صدای گرفته و غصه دار گفت: «خاک تو سرتان. حالا مرا نمی شناسی؟» یه هو همه زدیم زیر خنده. گفتم: «تو چرا اینطور شدی؟ یک ترکش به پا خوردن که اینقدر دستک دنبک نمی خواهد!» عزیز سر تکان داد و گفت: «ترکش خوردن پیش کش. بعدش چنان بلایی سرم آمد که ترکش خوردن پیش آن ناز کشیدن است!» بچه ها خندیدند. آنقدر به عزیز اصرار کریم تا ماجرای بعد از مجرویتش را تعریف کند.

      وقتی ترکش به پام خورد مرا بردن عقب و تو یک سنگر کمی پانسمانم کردند و رفتند بیرون تا آمبولانس خبر کنند. تو همین گیر و دار یه سرباز موجی را آوردند انداختن تو سنگر. سرباز چند دقیقه ای با چشمان خون گرفته برّ و برّ مرا نگاه کرد. راستش من هم حسابی ترسیده بودم و ماست هایم را کیسه کرده بودم. سرباز یه هو بلند شد و نعره ای زد:« عراقی پست می کشمت!» چشمتان روز بد نبینه، حمله کرد بهم و تا جان داشتم کتکم زد. به خدا جوری کتکم زد که تا عمر دارم فراموش نمی کنم. حالا من هر چه نعره می زدم و کمک می خواستم کسی نمی آمد. سربازه آنقدر زد تا خودش خسته شد و افتاد گوشه ای و از حال رفت. من فقط گریه می کردم و از خدا می خواستم که به من رحم کند و او را هر چه زودتر شفا دهد. بس که خندیده بودیم داشتیم از حال می رفتیم. دو مجروح دیگر هم روی تخت هایشان دست و پا می زدند و کر کر می کردند.

      عزیز ناله کنان گفت: «خنده داره. تازه بعدش را بگویم. یه ساعت بعد به جای آمبولانس یه وانت آوردند و من و سرباز موجی را انداختند عقبش و تا رسیدن به اهواز یه گله گوسفند نذر کردم دوباره قاطی نکند. تا رسیدیم به بیمارستان اهواز دوباره حال سرباز خراب شد. مردم گوش تا گوش دم بیمارستان ایستاده بودند و شعار می دادند و صلوات می فرستادند.

سرباز موجی نعره زد و گفت:« مردم این یک مزدور عراقی است. دوستان مرا کشته!» و باز افتاد به جانم. این دفعه چند تا قل چماق دیگر هم آمدند کمکش و دیگر جان سالم در بدنم نبود یه لحظه گریه کنان فریاد زدم:« بابا من ایرانیم، رحم کنید.» یه پیر مرد با لحجه عربی گفت:« آی بی پدر، ایرانی ام بلدی؟ جوانها این منافق را بیشتر بزنید!»

دیگر لشم را نجات دادند و اینجا آوردند. حالا هم که حال و روز من را می بینید.» پرستار آمد تو و با اخم و تخم گفت: « چه خبره؟ آمده اید عیادت یا هرهر کردن. ملاقات تمامه. برید بیرون!» خواستیم با عزیز خداحافظی کنیم که ناگهان یه نفر با لباس بیمارستان پرید تو و نعره زد:« عراقی مزدور، می کشمت!» عزیز ضجّه زد:« یا امام حسین. بچه ها خودشه. جان مادرتان مرا از اینجا نجات دهید!»

 

این مطلب صرفاً یک مطلب طنز است و اصلاً جنبه تخریبی ندارد.

 

در مطب دکتر به شدت به صدا درامد . دکتر گفت: در را شکستی ! بیا تو  در باز شد و دختر کوچولوی نه ساله ای که خیلی پریشان بود ، به طرف دکتر دوید : آقای دکتر ! مادرم !  و در حالی که نفس نفس میزد ادامه داد : التماس میکنم با من بیایید ! مادرم خیلی مریض است . دکتر گفت : باید مادرت را اینجا بیاوری ، من برای ویزیت به خانه کسی نمیروم . دختر گفت : ولی دکتر ، من نمیتوانم.

اگر شما نیایید او میمیرد ! و اشک از چشمانش سرازیر شد . دل دکتر به رحم آمد و تصمیم گرفت همراه او برود .
دختر دکتر را به طرف خانه راهنمایی کرد ، جایی که مادر بیمارش در رختخواب افتاده بود . دکتر شروع کرد به معاینه و توانست با آمپول و قرص تب او را پایین بیاورد و نجاتش دهد . او تمام شب را بر بالین زن ماند ، تا صبح که علایم بهبودی در او دیده شد . زن به سختی چشمانش را باز کرد و از دکتر به خاطر کاری که کرده بود تشکر کرد . دکتر به او گفت : باید از دخترت تشکر کنی . اگر او نبود حتما میمردی !

مادر با تعجب گفت : ولی دکتر ، دختر من سه سال است که از دنیا رفته ! و به عکس بالای تختش اشاره کرد . پاهای دکتر از دیدن عکس روی دیوار سست شد . این همان دختر بود ! یک فرشته کوچک و زیبا ….. !

سالها قبل در چین، پاهای کوچک در زنان زیبایی محسوب میشد. به همین دلیل برای کوچک نگه داشتن پاهای آنها
در سنین کودکی پاهای آنها رو محکم میبستند و تحت فشار قرار میدادند (قنداق پیچ میکردند) کاری دردناک و وحشتناک.
عکسهای زیر مربوط به همین سنت وحشتناک است در چین میباشد.

چهارشنبه همین هفته امتحان سختی دارم. همین جور که نشستین برام دعا کنین. قول می دم اگه قبول شدم براتون دعا کنم.

اكسولوتل ( Axolotl ) مخلوق كوچك و ناشناخته كه محبوبیت زیادی بعنوان یك حیوان خانگی دارد. این حیوان به “ماهی راه رونده مكزیكی” مشهور است، اكسولوتل همانند قورباغه و وزغ واقعا دوزیست است.

معمولا تولید مثل دوزیستان با تولید تخم و تبدیل تخم به لارو و بعد بالغ شدن همراه است درحالی كه اكسولوتل در تمامی عمرش لارو باقی میماند و اگر رشد كند بالغ نمیشود. اكسولوتل خویشاوندی نزدیكی با سمندر مكزیكی دارد، سمندر در جزیره زندگی میكند اما اكسولوتل كاملا وابسته به آب می باشد. هردو آنها دارای شش میباشند اما تنفس اصلی آنها بیشتر از آبشش است كه در طول بدن و در میان پوستشان قرار دارد.

 اكسولوتل فقط هر دو یا سه روز یكبار نیاز به غذا دارد. غذای آنها تشكیل شده از بچه قورباغه(لارو قورباغه)، حشره نرم، كرم و ماهیان كوچك همچنین گوشت خام چرخ كرده را نیز میتوانند بخورند.

آكواریومی كه شامل اكسولوتل باشد باید حداقل 15 تا 20 سانتیمتر عمق و بین 14 تا 20 درجه سانتیگراد دما داشته باشد. هیچ ماهی دیگری نباید در آكواریوم باشد چون ازطرف اكسولوتل مورد حمله قرار گرفته، خورده یا زخمی میشود، همچنین اگر تعداد زیادی اكسولوتل در تانك باشد حتما با هم درگیر میشوند.

اگر شما یك اكسولوتل دارید كه پایش را از دست داده است نگران نباشید چون دوباره پایش رشد میكند!

 اكسولوتل در ترمیم اعضاء بدنش در بین مخلوقات معروف است، آنها میتوانند قسمتهای آسیب دیده بدنشان را احیا كنند یا در صورت قطع شدن آن اعضاء دوباره آنرا اضافه كنند. دم، پوست و هر عضو عمده بدنشان مثل قلب، جكر و كلیه قابل ترمیم یا اضافه شدن است.

اكسولوتل بیشتر طوسی و قهوه ای است ولی به رنگهای طلایی آلبینو (طلایی شفاف) ، سفید شفاف، سیاه شفاف و خالدار نیز یافت میشود.

اكسولوتل میتواند بین 20 تا 40 سانتیمتر رشد كرده همچنین بین 10 تا 15 سال عمر كند.

 

 

این شش غذا به عنوان چندش آورترین غذاهای جهان شناخته شدند. اگر می خواهید بدانید به چه دلیل این انتخاب صورت گرفته است، پیشنهاد می کنیم این مطلب را با دقت بخوانید.

ـ zMaru Casu
این غذا متعلق به کشور ایتالیا است. پنیر را عمدا در حالتی نگه می دارند تا مگس پنیر رویش پدید بیاید و لارو تولید کند، یعنی در واقع تا نهایت تجزیه و فساد پنیر پیش می رود. این حشره ها می توانند تا شش اینچ در هوا بپرند وقتی پنیر به این حالت از فساد و تجزیه رسید مصرف می کنند.

ـ Escamoles
یک غذای مکزیکی که از تخم های مورچه های بزرگ مکزیک تهیه می شود.

ـ Lutefisk
یک نوع غذای نروژی که گوشت ماهی را برای روزها در آب قلیایی می گذارند.

ـ Wine Mice Body
این هم شراب بچه موش که در چین مصرف می شود.

ـ Pacha
این غذا با نام «پاچا» در کشور عراق بسیار طرفدار دارد.

ـ Balut
این هم یک غذای فیلیپینی که شامل تخم اردک آب پز شده می باشد. البته تخم اردک را زمانی آب پز می کنند که تا از تخم بیرون آمدن جوجه اردک چند روزی بیشتر باقی نمانده است یعنی جنین اردک را زنده زنده داخل تخم آب پز می کنند و می خورند.