تبیان، دستیار زندگی

من تعصب دارم
وطن پرستم
توی ذهنم
از ایران یك بهشت تصور دارم

می بینی هیچكس چی میگه
توهم تعصب داشته باش

نه كه اینو می نویسم بخواهم به دولت یا چیز دیگری گیر بدم اونا مثلشون با این فرق میكنه
اینا به خود ما مردم ربط داره اصلا حرف دولت نیست

یك زمانی بود یك ویروسی یا منو هك كردن بودن شاید یك فایل توی كامپیوترم ایجاد میشد
یك اگر همه پاكش میكردم بازم میامد و یك سری حرف ها توش بود
انها باماند در تنهای من برای من
ولی نوشته ای داشت كه من رو به خود جالب میكرد
فینگلیشی نوشته بود
میگفت توی كشوری كه همه به فكر راحتی خود باشند هیچكس راحت نیست
اما توی كشور ی كه همه به فكر راحتی هم هستنند همه راحت و در رفاه زندگی میكنند
من شخصا چون به فكر رفاه بیقه هستم خودمم در رفا زندگی میكنم
بدون نگرانی بدون دالواپسی دلم گرم گرمه خیالمم راحت
پس شما هم اول فكر رفاه دیگری باشید تا كسی دیگر فكر رفاه شما
به هرچه خوبی و پاكی قسم توی دنیا یك میشیم به هرچی كه میگی قسم میشه این كار رو كرد خیلی راحت
حالا تو بگو هیچگس تب داره
اره اینا از روی تب
ولی تو رو خدا تو باور كن من تب دارم اینا هم باوروشون میكنی
نمی دانم شاید بخواهم بنویسم با این وقت و این كامپیوتر خسته تر از من
تبیان باید چندین گیگا بایت فضا در اختیار هیچكس خوب وبد و زشت بزاره
من گاهی خیلی خوب گاهی خیلی بد
خدانكنه زمان ...؟ دم دست باشید
بچه های سرو چشمتون درد اوردم
مشگلات من مشگلات همست شخصی نیستنند
مشگل تو دوست عزیزم هم هست فقط خودتون كنار نكشید لطفا بیاید وسط گود تا درست بشه
بابا دست یك نفر بگیری بسه اگر می دونی
همین
به همنوع خودتون خدمت كنید
كه ارج كه داره
گویند حد نداره
یادت نره
حرفهای هیچكست و

فكر كنم تب دیگه اومده پایین حالا بهتر چشمهایم رو ببدم و به چیز دیگر بی اندیشم
بچه اگر شماهم مثل من فكرمیكنی یك نظر بزارید كه مافقم یا مخالفم همین كاربزرگی دارم باهتون

باز وقتی آزاد ذهنی پر از درد به سراغ امد از بخت بعد بازم باید بنویسم دیگه
چند لحظه خورشید وقت داشت تا از پشت كوه بلند . سر افراز بیرون بیاید و تمام دل مردم جهان رو .
آسمان ابی
دریای بی كران
ذهن پر درد مرا
روشن كند وروزی نوع با دیدی نوع شروع شود ولی من در آن سپید دم روز به تمام فكره های فكر نشده . ؟
می اندیشیدم كه چرا این ذهن این تصور از زندگی من
دیر به دادم رسید
ای كاشك كه این صحنه با شكوه چند سالی زودتر به سراغم می امد و
مرا از این سردیها و گرمیها و بی محبتی

اصلا از همین زندگی و زندگانی
یا نا امید های خویش رهایم میكرد
ای كاشك با او اشنا نمی شودم
كه هر روز شیفته او شوم و روز به روز بیچاره تر از فردا یم نمیكرد
نمی دانم پس یا پیش راهی هست یه نه
كه دیگر خسته ام و
هیچكس دیگرم

امروزهم دیر نیست شاید

شاد باشید تا روز مرگ هیچكس
ای..........؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

هیچكس دیگر نویسنده دل نوشته

حتی نذاشتن با همدیگه بد باشیم

حتی نذاشتن با همدیگه بد باشیم

من این حرف و زدم یك سیلی خوردم شما تجربه نكنید
خوب من چیكار كنم دلم میگه منم می نویسشم میشه
دل نوشته

صبح ها شكلی از رفتنیم
عصر ها خستگانی كه باز می آیند
رویا باخته . بی امید . اندكی معترض

طبیعی ست كه بعد از آن همه اظطراب
حالا پناه می بریم به دعا
به سادگی
به سهم همین هر چه كه هست
هر چه كه بود
هرچه كه خواهد شد
روشنی تو حالا بیا تا بعد؟؟؟

پس كی خواهی امد......؟
انتظاری تا اخرین دقیقه !

به این باد بی نشان خبر چین
اصلا اعتماد نكن !

به این باد بی نشان خبر چین
اصلا اعتماد نكن !