تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : در نظر داشتن خدا به اين معناست كه توجه داشته باشيم كه در محضر حق تعالي هستيم و خدابر ما و نيات ما و اعمال ما آگاه است و او ما را مي بيند و دل ما و باطن ما در نزد او آشكار است وهر عملي كه انجام مي دهيم ، در نزد او ظاهراست و آيه قرآن به اين مطلب اشاره دارد : ( ( الم يعلم بان الله يري ) ) ، ( علق ) . ( ( هو معكم اينما كنتم ) ) ، ( حديد، آيه 4 ) . بنابراين هيچ گونه تصوري لازم نيست و هر آنچه درباره حق تعالي توهم كنيم مخلوق ذهن ماست ( ( سبحانه و تعالي عما يصفون ؛ و خدا منزه است از آنچه توصيف مي كنند [ بلكه همانگونه است كه خود توصيف نموده است ] ) ) ، ( انعام ، آيه 100 ) ( ( لايدركه لابصار و هو يدرك لابصار ) ) ، ( انعام ، آيه 103 ) . البته به طور طبيعي صورتي كه مطابق شناختي كه مااز خدا داريم در ذهنمان مي آيد و از آن گريزي نيست ، ولي همواره بايد بدانيم كه او متعالي و برتر از اين تخيلات است. ;

پاسخ : انسان ، موجودي است داراي استعدادها و زمينه هاي كمال بخش گوناگون و متفاوت . ( ( انسان كامل ) ) كسي است كه تمام جوانب و استعدادهاي كمالي خود را، به فعليت رساند و به طور موزون و هماهنگ ، آنها را تا آخرين مراتب ممكن رشد و تعالي بخشد .بنابراين كسي كه به طور جامع و كامل ، شخصيت خود را رشد ندهد، انساني ناقص است و از كمالات كمتري برخوردارخواهد بود .براي آگاهي بيشتر ر . ك : انسان كامل ، شهيد مطهري. ;

پاسخ : حسن اجراي امر به معروف و نهي از منكر داراي شرايطي است از جمله : 1 ) آمر به معروف و ناهي از منكر داراي شخصيت علمي و عملي باشد .2 ) شناخت ويژگي هاي روحي ورواني طرف مقابل و به تناسب آنها با وي برخورد نمودن . 3 ) بدست آوردن خصوصيات مثبت طرف مقابل و از راه آنها او را جذب كردن . 4 ) با زبان منطقي و عاطفي به شخص فهماندن كه آنچه به وي تذكر داده مي شود در رابطه با مصالح خود او و به نفع اوست . 5 ) تشكيلاتي و هماهنگ عمل كردن در امر به معروف و نهي از منكر .6 ) دوري از تندروي ها و سليقه ها و تعصبات عاميانه . 7 ) احياي فرهنگ امر به معروف و نهي از منكر .يكي از ويژگي هاي نظام تربيتي اسلام اصل ( نظارت همگاني ) است × يعني بايد اين مسيله در جامعه و بويژه دانشجويان جا باز كند كه برخلاف تفكر آزادي لجام گسيخته غربي درجامعه اسلامي همه نسبت به يكديگر مسوولند× زيرا هر جامعه و امتي داراي سرنوشت مشترك است و مانند مسافران يك كشتي اند كه اگر در گوشه اي كسي آن را سوراخ كند همه غرق خواهند شد .همچنين با انحراف يك نفر و گسترش آن سرنوشت كل جامعه اسلامي دگرگون خواهد شد و آن جا كه آزادي فرد مضر به سعادت جامعه باشد بايد آن را محدود ساخت . ;

پاسخ : در اين باره نمي توان حكم كلي داد، زيرا مدها اقسام مختلفي دارد، بنابراين در صورتي كه مد داراي تاثير فرهنگي منفي نداشته وترويج فرهنگ غربي و ضد اسلامي و يا موجب تشبه به كفار و عناوين محرم ديگر نشود اشكال ندارد.;

پاسخ : براي از دست دادن اين حالت بايد اراده اي جدي و قوي داشته باشد و از شنيدن يا گفتن هر غيبت و تهمتي ، هر اندازه هم به نظر كوچك و سطحي مي آيد، اجتناب ورزيد؛ زيرا انسان در روزقيامت جوابي براي آن نخواهد داشت . در اين رابطه به برنامه اي كه پيشنهاد مي شود به مدت 40 روز عمل كنيد و نتيجه را در صورت تمايل براي ما ارسال داريد .اميد است ان شا الله بر اين گناه غالب شويد : 1 ) هر ده روز يك بار بحث غيبت را در كتاب گناهان كبيره مطالعه كنيد .2 ) هر روز صبح با خدا ( ( شرط ) ) كنيد كه امروز غيبت نمي كنم . در طول روز كاملا مراقب رعايت اين شرط باشيد و جدا بكوشيدبراي اولين بار از آن تخلف نكنيد .شب ها هنگام خواب اعمال روزتان را وارسي كنيد .اگر مرتكب غيبت شده ايد تعداد دفعات آن را ثبت كنيد و براي مبارزه با آن توبه نماييد و براي خود تنبيهي قرار دهيد مثلاتصميم بگيريد با دوستي كه نزد او بيشتر غيبت مي كنيد يك روز رفت و آمد و گفت وگوي غيرضروري نكنيد يا در جايي كه بيشتر غيبت هست شركت نكنيد يا يك روز، روزه بگيريد.;

پاسخ : منظور از روايتي كه مي فرمايد : ( ( خاموشي بهتر از سخن گفتن است مگر در مورد حاجت ) ) اين نيست كه شخص هميشه ساكت باشد و با ديگران هيچ ارتباطي نداشته باشد .بلكه مراد اين است كه از سخنان پوچ و بي معني و سخناني كه هيچ نتيجه مثبت و تاثيري در زمينه هاي آموزشي و تربيتي شما وديگران ندارد، دوري كنيد، ولي اگر سخن شما موجب افزايش دانش يا ارايه راهنمايي و راه صحيح براي ديگري است و يا تاثيرات خاص روحي رواني را به دنبال دارد، نه تنها بد نيست ، بلكه لازم و ضروري است ، چه بسا با يك كلمه و يا چند دقيقه سخن گفتن فردي يا افرادي را نجات دهيد، بنابراين اگر امر داير باشد بين اين كه انسان سخن بي فايده و بي تاثير بگويد و عمر خود را با سخنان بيهوده تلف كند ياخاموش باشد، يقيناً خاموشي بهتر است ولي در مقايسه با سخن موثرو ثمربخش يقيناً سخن گفتن بهتر و گاه ضروري است. ;

پاسخ : احساس خجلت شرمندگي در برابر خداوند نسبت به پيشينه هاي سو خود از بهترين حالات روحي و معنوي و زمينه ساز توبه و جلب رحمت و عنايت پروردگار است . البته ضمن آن كه انسان همواره بايد از گذشته هاي سونگران و نسبت به آينده خود نيز بيمناك باشد در عين حال اين خوف و اندوه هرگز نبايد به گونه اي باشد كه انسان را مايوس و نااميد سازد .چه اين خود گناهي كبيره و دامي ابليسي است . خداوند منان رحمتي بي پايان دارد و از همه بندگان گنهكار خود دعوت نموده است كه به او التجا نموده و به سوي رحمت بيكرانش دست نياز بگشايند و وعده داده است كه اگر توبه نموده و دست از زشتي ها بشويند همه گناهان را خواهد بخشيد و آنان را مشمول لطف و كرم بي منتهاي خود خواهد كرد .از امام باقر ( ع ) روايت است : ( ( ليس من عبد مومن الا و في قلبه نوران نور خيفه و نور رجا لو وزن هذا لم يزد علي هذا ولو وزن هذا لم يزد علي هذا ) ) ( وسايل ج 2ص 488 ) ( ( هيچ بنده مومني نيست جز آنكه در ضميرش دو نور تابان است : ( ( نور خوف ) ) نسبت به كرده هاي پيشين و فرجام پسين و ( ( نور اميد ) ) به فضل و رحمت پروردگار .كه اگر هر يك با ديگري سنجيده شود هيچ يك فزوني نخواهد يافت ) ) . بنابراين بايد با حفظ حالت التجا و تضرع دايمي در برابر خداوند اميد و رجا به عنايات واسعه خداي رحمان و بنده نواز را نيز در دل بالا بريد و رجا را همسان در دل جاي دهيد× زيرا غلبه خوف موجب ياس و غلبه رجا موجب جريت بر گناه است ولي تساوي آن دو بهترين عامل بازدارنده از گناه وتشويق كننده به توبه و انجام عمل صالح مي باشد .;

پاسخ : در مورد نگراني شما و نااميدي از آينده بهتراست پاسخ را با اين روايت آغاز كنيم : ( ( ما فات مضي و ما سياتيك فاين قم فاغتنم الفرصه بين العدمين ؛ گذشته گذشت و از آينده هم هنوز خبري نيست پس فرصت را بين دو امري كه موجود نيستندمغتنم شمار ) ) . شما از آينده خبر نداريد تا در باب آن نگران و مايوس باشيد.از طرفي نيز آينده ريشه در زمان حال دارد .پس اگر در صدداصلاح امور آينده خود هستيد بايد آنچه امروز وظيفه شماست بادقت و به خوبي انجام دهيد .و اين تنها راهي است كه آينده شما راتامين خواهد كرد .در يك كلام وقت خود را صرف امري كنيد كه دردسترس شماست و آن زمان حال است . هر روز از زندگي انسان فرصتي است كه بايد از آن استفاده نمود .چرا خوشي ها و آسايشي راكه امروز در اختيار داريم به خاطر آينده اي كه خبري از آن نداريم مكدر سازيم ؟ حضرت علي ( ع ) مي فرمايد : ( ( نگراني هاي سال را برنگراني امروزت اضافه مكن براي امروز مشكلات خودش كافي است ) ) ، ( وسايل الشيعه ج 17 باب 13 ص 50 روايت 21952 ). جهت تقويت روحانيت و معنويت ، راه هاي زير توصيه مي شود : 1 ) پرهيز از پرخوري و پرخوابي 2 ) هفته اي يك روز ، روزه بگيريد، به خصوص اگر روزه قضا داريد .3 ) بر نماز و اوقات و آداب آن مواظبت كنيد .4 ) برنامه اي منظم براي بررسي اعمال روزانه خود طراحي كنيد؛ مثلاً هر شب نيم ساعت ، كليه اعمال روزانه خود را بررسي نماييد .5 ) سحر خيزي را در برنامه خود قرار دهيد .6 ) قرآن را همراه با تدبر در معاني آن تلاوت كنيد .7 ) نمازهاي خود را با حضور قلب بخوانيد .;

پاسخ : از آنجا كه شخص مورد نظر غير از شما است و درواقع خود گزارش دهنده نيست لذا اطلاعات ريز و دقيقي كه لازمه يك مشاوره تشخيصي است در اختيار ما قرار نگرفته است تا بتوانيم شما را بطور كامل راهنمايي كنيم اما در محدوده اي كه وظيفه شمااست چند نكته را متذكر مي گرديم : 1- هرگز نبايد از رحمت الهي نااميد و مايوس شد، چه لطف و رحمت الهي بر عذاب او برتري وسبقت گرفته است ، لذا كافي است با پشيماني از گذشته و تصميم قطعي بر ترك آن عمل براي هميشه باب رحمت الهي را به روي خودگشود .زيرا خداوند هيچ كس را نااميد و رها نمي سازد و خود او ما رابه پرهيز از ياس دعوت مي كند، بلكه ياس از رحمت خداوند خودبزرگ ترين گناه شمرده شده است بنابراين هرگز از رحمت خداوندنااميد نباشيد كه خداوند حتي بعد از توبه گناهان را به حسنه و كارخير تبديل مي سازد .2- لازم نيست مادرتان را از اين عمل آگاه سازيدچه بيان گناه خود گناهي ديگر است و از طرفي آبروي ديگران ريخته مي شود .علاوه بر اين باعث تشويش خاطر وي شده و به ماجرا دامن مي زند كه هيچ يك پسنديده نيست لذا شخصاً با بكارگيري دستورالعمل هاي زير وي را از آن عمل بازداريد : 1- ارشاد به روزه گرفتن . 2- ارشاد به ورزش نمودن . 3- تنها نباشند .4- بيدار دررختخواب نباشند .5- به محض بيدار شدن از رختخواب خارج شوند .6- به محض ورود فكر اين عمل به ذهن ، خود را مشغول كارديگري سازند .7- پيامدهاي منفي آن عمل مانند اضطراب ، كم شدن نور چشم و ... را گوشزد كنيد .8- از محيطهاي شهوت زا و غذاهاي شهوت آفرين پرهيز دهيد .3- با بكارگيري امور زير افكار خودكشي رااز او سلب سازيد : به او هشدار دهيد كه : الف ) خودكشي آغاز رهايي نيست ، اول گرفتاري است . ب ) آبروي ديگران در خطر است و چه بسا نزديكان شما مورد تهمت واقع شده و زمينه يك دردسر طولاني فراهم گردد .ج ) گناه موجب عذاب موقت مي شود و خودكشي عذاب ابدي را بدنبال دارد .فرد عاقل از باران به ناودان پناه نمي برد.د ) مايوس از رحمت خداوند نباشيد كه ياس سرآغاز هرگناه كوچك وبزرگ است و لذا او را به اميدواري دعوت كنيد .ه ) دعا و قرآن بخوانيد.;

پاسخ : ثبات عقيده ، در پرتو معرفت و عمل حاصل مي گردد .اگر مباني معرفتي تكميل گردد زمينه هاي ثبات عقيده فراهم مي شود اعتقاد سالم و آبياري آن با عمل صالح بر استواري عقيده مي افزايد .تلاوت قرآن و تدبر در معاني آن براي اين منظور بسياركارساز است. ;