تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : از اينکه کتاب خدا را وانهاده و مورد استفاده قرار ندادند. خداي متعال مي فرمايد:« و قال الرسول يا رب ان قومي اتخذوا هذا القرآن مهجورا»« پيامبر خدا گفت: پروردگارا قوم من اين قرآن را به کتابي مهجور و متروک مبدل ساختند.« مهجور» يعني مهمل و بدون استفاده.

پاسخ : 309 سال در اين باره قرآن کريم مي فرمايد:« ولبثوا في کهفهم ثلاث مائه سنين وازدادوا تسعا»« و سيصد سال در غارشان درنگ کردند و نه سال نيز بر آن افزودند»برخي مفسرين اظهار کرده اند که خداي تعالي با اين فرمايش که « وازدادوا تسعا» ( نه سال بر آن افزودند) به اين مطلب اشاره فرموده که اصحاب کهف طبق سالهاي شمسي 300 سال و با حساب سالهاي قمري 309 سال در غار درنگ کرده اند چون تفاوت ميان اين دو ( سالهاي شمسي و قمري) در هر يکصد سال 3 سال است.

پاسخ : جمع آوري قرآن در سه مرحله بوده است:مرحله يکم. نظم و چينش آيه ها در کنار يکديگر که شکل گيري سوره ها را در پي داشت. اين کار در عصر پيامبر (صلّي الله عليه و آله) صورت گرفت.مرحله دوم. جمع کردن مصحف هاي پراکنده دريک جا و تهيه جلد براي آنها که در زمان ابوبکر انجام شد. مرحله سوم. جمع آوري تمامي قرآن هاي نوشته شده از سوي کاتبان وحي، براي نگارش يک قرآن به عنوان الگو و ايجاد وحدت قرائت در آن. اين مرحله در زمان عثمان صورت گرفت.

پاسخ : 1- ترکيب خاص نباتات ( آيه 19، سوره حجر)؛ 2- تلقيح نباتات ( آيه 22، همين سوره)؛3- قانون زوجيت و تعميم آن به عالم نباتات ( آيه 3، سوره رعد)؛4- حرکت وضعي و انتقالي زمين ( آيه 53، سوره طه )؛5- وجود يک قاره ديگر غير از غاره هاي شناخته شده آن روز ( آيه 17، سوره رحمن)؛6- اصل کروي بودن زمين ( آيه 40، سوره معارج)؛7- ارتباط بين پديده هاي جوي ( آيه 164، سوره بقره و آيه 5 سوره جاثيه).

پاسخ : قرآن در بيان پيام و آموزه هاي خود، از زبان عربي و الفاظ، عبارات و مثالهاي رايج بين مردم عرب آن زمان استفاده کرده است، ولي آنچه فرهنگ سازاست، پيام آن مثالها و عبارات است و پيام ها فراتر از محدوديت زمان، مکان و قوم خاصي است. روشن است که اهداف قرآن، در آن مثال ها و مصاديق محدود نمي گردد؛ ولي براي تفهيم و محاوره، گريزي از آنها نيست. پس مفاهيم و معاني بلند و ژرف از رهگذر آن مصاديق پي گيري مي شود و اين اهداف همان نتايج معرفتي، اخلاقي و هدايتي است که عموم مردم را شامل مي گردد؛ چرا که مسائل تربيتي و هدايتي نمي تواند در مکاني خاص و يا زماني معين محصور شود. بنابراين عربي بودن قرآن و به کارگيري بعضي از مثالهاي رايج در حجاز، به جهت آن است که مخاطبان اوليه قرآن مردم آن سامان بودند. اما زبان عربي موجب محدوديت ارسال پيام و بيان اهداف قرآن به مردم عرب نيست؛ بلکه براي همگان و به طور هميشه، قابل استفاده است و اين دو با هم منافات ندارد؛ چنان که در آيات نخستين سوره ابراهيم (عليه السّلام) آمده است:« الر کتاب انزلناه اليک لتخرج الناس من الظلمات الي النور... و ما ارسلنا من رسول الا بلسان قومه» کتابي است که آن را به سوي تو فرود آورديم تا مردم را از تاريکي ها به سوي روشنايي بيرون آوري ... و ما هيچ پيامبري را جز به زبان قومش نفرستاديم. پس با توجه به اينکه قرآن بيانگر همه چيز است و محدود در زمان و مکان مشخصي نيست و همه را به تدبر و انديشه در معاني خود دعوت کرده است؛ معلوم مي شود که واژگان اختصاصي ، محدوديتي در ارتباط با اهداف بلند آن پديد نمي آورد و اگر هم چنين تاثيري داشته باشد، با توجه به بطون قرآن جايگاه خود را نزد هر مخاطبي حفظ خواهد کرد. اين ازويژگي ها و معجزات قرآن است که گاهي از عبارات و زبان ويژه يک منطقه استفاده مي کند؛ ولي براي ساير مناطق و فرهنگ ها نيز قابل برداشت است و گاهي تعبيرات را به گونه اي مي آورد که چند منظوره بوده و همه آنها پذيرفتني است. البته در قرآن تنها برخي از نمونه هاي رايج در منطقه حجاز، گزينش و از آنها ياد شده است. اين موارد به گونه اي است که علاوه بر ملموس بودن براي عرب ها، مورد پذيرش جامعه بشري و قابل توجه براي ديگران نيز مي باشد. به عنوان مثال اگر از دقت و تامل در شتر- که جايگاه ويژه اي در زندگي ساکنان شبهه جزيره عربستان داشته - ياد شده است ( افلا ينظرون الي الابل کيف خلقت) علاوه بر پيام کلي - که خوب است در تمام آفريده هاي خدا در هر مکان و نقطه از جهان دقت کرد- پيام ويژه اي هم دارد و آن اينکه دقت در ويژگي هاي اين حيوان، حتي براي مردم مناطق ديگر نيز اسرار بسياري را روشن خواهد ساخت.

پاسخ : خثصنذبخصثذبهثصذر بي رن دبريسيدر يسمدز نيسر