تبیان، دستیار زندگی

تحقیقات در آلمان حاکیست این تصور که خوردن صبحانه مفصل باعث کاهش مصرف کالری در طول روز می شود، یک توهم بیش نیست.

این مطالعه، که نتایج آن در "نشریه تغذیه" (Nutrition Journal) چاپ شده است، نشان داد که علیرغم مصرف صبحانه مفصل، افراد نهار و شامی به همان اندازه زیاد می خورند.

دانشمندان اشاره می کنند که کاستن از کالری های مصرفی در صبحانه می تواند به افت وزن بدن کمک کند.

علیرغم این یافته، انجمن رژیم غذایی بریتانیا تاکید کرد که خوردن صبحانه عنصری مهم در یک رژیم متوازن غذایی است.

مطالعات متعدد قبلا نشان داده است که شروع کردن روز با یک صبحانه کامل اغلب با کاهش وزن مرتبط است.

در مطالعه تازه تیم محققان در دانشگاه مونیخ برای دو هفته نزدیک به 400 نفر را دنبال کرد.

افراد مورد مطالعه فهرست آنچه می خوردند، زمان خوردن و وزن آن را یادداشت می کردند.

بعضی از آنها صبحانه های مفصل، بعضی کم و بعضی از خوردن صبحانه پرهیز کردند.

افردای که صبحانه مفصل خورده بودند - یعنی به طور متوسط 400 کالری بیش از کسانی که یک صبحانه کوچک خورده بودند - در طول روز هم حدود 400 کالری بیشتر مصرف کردند.

دکتر ولکر شودزیارا سرپرست این تحقیقات گفت: "نتایج مطالعه نشان داد که افراد صرفنظر از اینکه چه صبحانه ای خورده بودند، همان مقدار هم نهار و شام خوردند."

اما کارشناسان همچنان می گویند که صبحانه نقش مهمی در رژیم غذایی بازی می کند.

سیان پورتر، سخنگوی انجمن رژیم غذایی بریتانیا، گفت: "نشان داده شده است که کسانی که صبحانه می خورند نسبت به کسانی که آن را حذف می کنند یک رژیم غذایی متوازن تری دارند، کمتر احتمال دارد که اضافه وزن داشته باشند، با موفقیت بیشتری وزن کم می کنند و در مقابل بعضی بیماری های خاص کمتر آسیب پذیرند."

او گفت: "حذف صبحانه ممکن است به خوردن تنقلات کمتر سالم قبل از نهار منجر شود و اگر صبحانه را حذف کنید لزوما در ادامه روز از لحاظ مغذی ها آن را جبران نمی کنید."

تیرگی دور چشم به رنگ‌های مختلف دیده می‌شود: گاهی کبود است و گاه خاکستری تیره یا قرمز مایل به قهوه‌ای. زمانی هم تیرگی اطراف چشم به صورت حلقه‌ای بسیار محو خودنمایی می‌کند.

اما یک چیز روشن است، اینکه این تیرگی به هر شکل و رنگی ظاهر شود ناخوشایند است و از زیبایی چشم می‌کاهد.

دکتر کارولینه کراوز، متخصص بیماری‌های پوست در مرکز آلرژی شاریته‌ی برلین می‌گوید، علت بروز تیرگی اطراف چشم در خود پوست قرار ندارد، بلکه باید علت را در رگ‌های خونی و لنفاوی زیر چشم جست‌وجو کرد.

پوست زیر چشم بسیار ظریف است و به همین خاطر، کاهش سرعت جریان خون و لنف و ورم رگ‌های زیر پوست به هنگام خواب باعث می‌شود که اطراف چشم بعد از بیدار شدن تیره به نظر بیاید. اما پس از مدتی که دوباره جریان خون و لنف افزایش یافت، ورم اطراف چشم و تیرگی آن به آرامی کاهش می‌یابد.

اما این توضیح به نظر کافی نمی‌آید. به‌طور نمونه، با این توضیح نمی‌شود گفت چرا وقتی بد می‌خوابیم، تیرگی اطراف چشم واضح‌تر است و دیرتر از بین می‌رود.

نقش اکسیژن

پاسخ این سئوال را باید در میزان اکسیژن رگ‌ها جست. رگ‌های خونی در صورتی که اکسیژن کمتری دریافت کنند، تیره‌تر به نظر می‌آیند و این تیرگی به نوبه‌ی خود موجب تیرگی پوست می‌شود.

وقتی خواب ناآرامی داریم یا به اندازه‌ی کافی نخوابیده‌ایم جریان خون بدتر از حالت طبیعی است.

به همین دلیل است که برخی توصیه می‌کنند، برای رفع تیرگی اطراف چشم باید آهن مصرف کرد. چون آهن باعث تأمین بیشتر اکسیژن در ارگانیزم‌های مختلف می‌شود. اما صحت این موضوع را باید هر کس بر روی خود امتحان کند.

ولی راه‌‌های ساده‌تری نیز برای خلاص شدن و کاهش تیرگی دور چشم یا حتی پیشگیری از بروز آن وجود دارد.

نخستین راه نوشیدن آب به اندازه‌ی کافی است. اگر سلول‌های پوست از آب کافی برخوردار شوند تیرگی رگ‌های زیر آن کمتر نمایان می‌شود.

برای همین دکتر کارولینه کراوز توصیه می‌کند که برای رهایی از تیرگی اطراف چشم باید روزانه 2 تا 3 لیتر آب نوشید.

دومین راهی که باعث کمتر شدن تیرگی اطراف چشم در درازمدت می‌شود، خواب کافی است.

نه تنها مدت خواب بلکه کیفیت آن نیز تعیین‌کننده است. کسی که خواب طولانی دارد، اما بارها در طول خواب بیدار می‌شود به اندازه‌ی کافی استراحت نکرده است. این فرد، نتیجه خواب ناآرام خود را روز بعد هنگام نگاه کردن به چهره خود درآینه خواهد دید.

سومین راه بهره ‌بردن از هوای آزاد است. قدم زدن در هوای آزاد حتی اگر کوتاه مدت باشد، برای رفع تیرگی دور چشم مفید خواهد بود.

چهارمین راه رعایت فاصله با صفحات تلویزیون و کامپیوتر است. زندگی سالم بر روی گردش خون تأثیر مثبت می‌گذارد و گردش سالم خون در چهره نمایان می‌شود.

گاهی با هیچ‌یک از این راه‌ها نمی‌توان تیرگی اطراف چشم را درمان کرد. در این صورت باید نزد پزشک رفت، چرا که برخی از بیماری‌ها مانند آلرژی می‌توانند سبب تیرگی اطراف چشم شوند.

به ویژه اگر تیرگی چشم به مشکلی درازمدت تبدیل شود، انجام برخی معاینات توسط پزشک می‌تواند کمک‌کننده باشد.

آیا می‌توان در هر مکانی از لامپ کم‌مصرف استفاده کرد؟ آیا رعایت فاصله از آنها ضروری است و مدت زمان استفاده از آنها اهمیت دارد؟ اگر لامپ کم‌مصرف شکست یا زمانی که طول عمر آن به پایان رسید چه باید کرد؟

لامپ‌کم‌مصرف از طول عمر بیشتری نسبت به لامپ‌معمولی برخوردار است و انرژی کمتری نیز مصرف می‌کند. همین ویژگی‌ها است که باعث شده بسیاری به مصرف این نوع لامپ‌ها روی بیاورند. اما لامپ کم‌مصرف خطراتی نیز در بر دارد.

مهم‌ترین عامل خطرآفرین در این لامپ‌ها جیوه‌ی درون آنها است. جیوه از عناصر ضروری موجود در لامپ کم‌مصرف است. لامپ کم‌مصرف در صورت استاندارد بودن حدود 2 و نیم میلی‌لیتر جیوه در درون خود دارد.

جیوه ماده‌ای سمی است و انتشار آن در محیط می‌تواند اثرات نامطلوبی بر روی مغز یا جنین بگذارد. جیوه همچنین می‌‌تواند به عقیم‌شدن، سردرد و کاهش حافظه‌ی انسان بیانجامد.

نبود یا کمبود آگاهی در مورد خطرات ناشی از جیوه‌ی موجود در لامپ کم‌مصرف می‌تواند آن را به عاملی بر ضد محیط زیست و انسان تبدیل کند.

نکاتی که باید رعایت کرد

با این حال تنها با رعایت چند نکته‌ی ساده می‌توان از این خطرات مصون ماند. نخستین نکته‌ی با اهمیت مکانی است که از این لامپ‌ها در آن استفاده می‌شود.

دکتر مهران افخمی، کارشناس آلودگی‌های آب، زباله و مواد جامد، در گفت‌وگو با دویچه‌وله در مورد راهکارهای کاهش خطرات لامپ کم‌مصرف می‌گوید: «یکی از این راهکارها این است که در مکانهایی که افراد به صورت طولانیمدت در آنجا هستند، مثل اتاق‌های کار یا نشیمن، از این لامپها استفاده نشود. بیشتر سعی شود در جاهایی که فرد از آنجا برای چند دقیقه عبور میکند، مانند راهروها، پارکینگها و دستشوییها از آنها استفاده شود».

افخمی توصیه می‌کند: «راه دیگر، استفاده از این لامپها بهصورت مخلوط است. این‌لامپ‌‌ها دونوع هستند، مهتابی و آفتابی که دو رنگ مختلف دارند. بهتر است که آنها را در کنار یکدیگر و در کنار لامپ‌‌های معمولی استفاده کرد. یعنی مخلوطی از لامپهای کممصرف و معمولی در کنار هم تا ضعف یکدیگر را پوشش بدهند یا اگر واقعا باید فقط از لامپهای کممصرف استفاده کرد، از نوع نور سفید و قرمز یا اصطلاحا آفتابی و مهتابی همراه با یکدیگر استفاده کنند و فقط از یک نوع استفاده نشود».

تحقیقات نیز نشان می‌دهد که استفاده‌ی همزمان از لامپ‌های کم‌مصرف فلورسنتی فشرده با لامپ‌های آفتابی از اثرات نامطلوب این لامپ‌ها می‌کاهد. آزمایش‌ها همچنین نشانگر آن است که لامپ‌های کم‌مصرف رنگی اثرات زیا‌ن‌بخش کمتری نسبت به لامپ‌های کم‌مصرف با نور سفید دارند.

رعایت فاصله از لامپ کم‌مصرف نیز در حفظ سلامت انسان تأثیر‌می‌‌گذارد. لامپ‌های کم‌مصرف از ویژگی تغییر فرکانس (شدت و ضعف نور) برخوردار هستند که می‌تواند به چشم آسیب برساند و به بیماری‌هایی مانند آب مروارید منجر شود.

دکتر افخمی می‌گوید، کمترین فاصله از این لامپ‌ها باید «بین 50 تا 60 سانتی‌متر» باشد: «نباید از لامپهای کممصرف برای چراغهای مطالعه استفاده شود و بهترین کار این است که ما کمکم به این سمت برویم که از لامپهای LED که خاصیت کممصرفیشان را دارند ولی فاقد جیوه هستند، به جای لامپهای کممصرف استفاده کنیم».

لامپ کم‌مصرف (CFL) از خود اشعه‌ی فرابنفش یا UV منتشر می‌کند و بنابراین مدتی که انسان در معرض تابش نور این نوع لامپ‌ها قرار دارد نیز در کاهش یا تشدید تأثیرات آن اهمیت دارد.

دکتر مهران افخمی، کارشناس آلودگی‌های آب، زباله و مواد جامد، در این باره می‌گوید: «اگر شخصی بیش از چهار ساعت از شبانهروز در معرض این لامپها است، بهتر است از کرمهای ضدآفتاب برای قسمتهایی از پوست که در معرض نور این لامپها هستند، استفاده کند و این لامپها را حتیالامکان در محفظههای مشبک قرار بدهد تا نور مستقیم بشکند و به صورت شکسته‌شده در محیط پخش شود و فرد مستقیما در معرض نور قرار نگیرد».

درجه‌ی حرارت محیط نیز حائز اهمیت است. افخمی می‌افزاید: «اگر درجه حرارت هوای محیط بیش از 48 درجه یا کمتر از صفر درجه‌ی سانتی‌گراد باشد، بهتر است از این لامپها استفاده نشود. چون خارج از این محدوده‌ی حرارتی تأثیرات این لامپها بسیار بیشتر خواهد شد».

دکتر افخمی همچنین توصیه‌می‌کند که از لامپ‌های کم‌مصرف در محیط‌هایی استفاده شود که هوا در آن جریان دارد. همچنین در محیطهایی که دارای رطوبت بالا هستند، مانند گلفروشیها، حمام و سونا، به هیچعنوان نباید از این لامپها استفاده کرد.

توجه به طول عمر لامپ‌های کم‌مصرف نیز بسیار اهمیت دارد. عمر مفید این لامپ‌ها از 5 تا 10 هزار ساعت متغیر است و مصرف‌کننده‌باید بعد از انقضای تاریخ مصرف آنها را به مراکز خاصی تحویل دهد.

لامپ کم‌مصرف به علت جیوه‌ی موجود در آن «زباله‌ی خاص» به حساب می‌‌آید و ادغام آن با زباله‌ی معمولی این امکان را به وجود می‌‌آورد که جیوه با «شیرابه‌‌ی زباله مخلوط شده و از طریق منابع آبی و خاکی و چرخه‌ی حیات و سپس از طریق موجودات زنده‌ی دیگر یا به طور مستقیم وارد بدن انسان شود».

اگر لامپ کم‌مصرف شکست

شکستن این لامپ‌ها هم می‌تواند به خطرات جدی منجر شود. گروه تحقیقاتی "فناوری سبز" یا "گرین تک" در ایران می‌گوید، اگر لامپ فلورسنت بر روی خاک شکست تا چند سال هیچ نوع گیاه و درختی در آن منطقه رشد نخواهد کرد.

دکتر افخمی نیز نسبت به خطرات شکستن لامپ ‌کم‌مصرف هشدار می‌دهد: «اگر لامپ کممصرف شکست، لازم است چند مسئله رعایت شود، ابتدا محیط را باید 15 دقیقه ترک کرد تا بخارات پخش شده در محیط ته نشین شده و وارد سیستم تنفسی نشود».

او در ادامه می‌گوید: «پنجره‌ها را باید باز کرد تا هوا جریان یابد و مقداری از بخارات جیوه خارج شود و نهایتا اینکه به هیچ عنوان از جارو برقی برای جمع کردن ذرات ریختهشدهی لامپ استفاده نشود. چون خود جارو برقی سبب پخش بیشتر ذرات جیوه در محیط میشود و مشکلات آن را خیلی بیشتر میکند».

بزرگ‌ترین خطری که شکستن لامپ کم‌مصرف می‌تواند به وجود بیاورد بریدگی‌‌های ناشی از تماس با لبه‌های تیز شیشه یا حباب لامپ در انسان است. خرده‌شیشه‌ها را باید به روش صحیح جمع‌کرد و در کیسه‌ای قرار داد. محدوده‌ی مورد نظر را نیز باید با دستمال مرطوب تمیز کرد و در این کیسه‌جای داد.

اگر چاره‌ای جز استفاده از جارو برقی وجود ندارد باید بعد از اتمام کار کیسه‌‌ی جارو برقی را تخلیه و داخل محفظه را با دستمال مرطوب تمیز کرد.

سوال:
10 تا جعبه قند داریم. هر جعبه از 1000 حبه قند تشکیل شده. وزن هر حبه قند 10 گرمه. این وضعیت تو همه جعبه ها همین طوریه ولی فقط یکی از جعبه ها حبه هایی با وزن 9 گرم داره. یه ترازو داریم که یه بار مصرفه. یعنی فقط میشه یه بار با اون وزن کرد و بعد از اون دیگه از کار می افته. می خوایم با استفاده از این ترازو و تنها با یک بار وزن بفهمیم کدوم جعبه وزن کمتری داره. حالا چیکار کنیم؟

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

پاسخ:  

پاسخ این سوال راهی بسیار ساده دارد و ان به صورت زیر است:
  
 ابتدا جعبه ها را شماره گذاری می کنیم : جعبه 1 و جعبه 2 و جعبه 3 و جعبه 4 و ..... سپس از هر جعبه به تعداد
شماره جعبه ، حبه قند برمی داریم ، مثلا از جعبه اول یک حبه قند و از جعبه دوم 2 حبه قند و از جعبه سوم 3 حبه قند و ....... جمعا 55 حبه قند می شود، قاعدتا به وزن 550 گرم سپس این مجموعه را با ترازو وزن می کنیم. هر مقدار گرمی که از 550 گرم کمتر باشد برابر با شماره جعبه ای است که حاوی حبه قند های 9 گرمی می باشد.

  متن سنگ قبر منوچهر نوذری

 زحق توفیق خدمت خواستم
 دل گفت پنهانی چه توفیقی از این بهتر که خلقی را بخندانی

  متن سنگ قبر وینستون چرچیل

 من برای ملاقات با خالقم آماده ام اما اینکه خالقم برای عذاب دردناک ملاقات با من آماده باشد چیز دیگریست

 متن سنگ قبر اسکندر مقدونی

  اکنون گور او را بس است آنکه جهان اورا کافی نبود

  متن سنگ قبر نیوتن

ظبیعت وقوانین طبیعت در تاریکی نهان بود
خدا گفت بگذار تا نیوتن بیاید.....
وهمه روشن شد

  متن سنگ قبر بابک بیات

  سکوت سرشار از ناگفته هاست

 متن سنگ قبر خسرو شکیبایی

در ازل پرتو حسنت زتجلی دم زد
عشق پیدا شدوآتش به همه عالم زد

 متن سنگ قبر حافظ

 بر سر تربت ما چون گذری همتی خواه
 که زیارتگه رندان جهان خواهد بود

 متن سنگ قبر سهراب سپهری

به سراغ من اگر می آیید
 نرم وآهسته بیایید
 مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من

 متن سنگ قبر کوروش کبیر

  ای انسان هر که باشی واز هر جا که بیایی میدانم خواهی آمد من کوروشم که برای پارسی ها این دولت وسیع را بنا نهادم بدین مشتی خاک که تن مرا پوشانده رشک مبر

 متن سنگ قبر پروین اعتصامی

 اینکه خاک سیه اش بالین است
 اختر چرخ ادب پروین است
گرچه جزتلخی از ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است

  متن سنگ قبر فروغ فرخزاد

من از نهایت شب حرف میزنم
من از نهایت تاریکی واز نهایت شب حرف می زنم
اگر به خانه من آمدی
 برای من ای مهربان چراغ بیار
و یک دریچه
 که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم

  متن سنگ قبر فریدون مشیری

سفر تن را تا خاک تماشا کردی
سفر جان را از خاک به افلاک ببین
گر مرا می جویی
 سبزه ها را دریاب
 با درختان بنشین

این فارغ‌التحصیلان می‌توانند در بیمارستانهای آموزشی یا غیرآموزشی کشور استخدام و کار درمان بیماران و آموزش دانشجویان رشته پزشکی و پیراپزشکی مشغول شوند. همچنین می‌توانند به کار درمان بیماران در درمانگاههای تخصصی یا مطبهای خصوصی مبادرت ورزند.

ریاست بیمارستانهای دولتی یا خصوصی معمولا به عهده پزشکان متخصص است. همچنین ریاست و معاونت دانشکده و دانشگاهها علوم پزشکی کشور نیز به عهده پزشکان متخصص می‌باشد.

دوره علوم پایه
مرحله علوم پایه، اولین مرحله آموزش پزشکی بوده، مدت این مرحله دو سال است. در این مرحله ، دانشجویان بخش اول درسهای عمومی و درسهای پایه و اصلی را می‌گذرانند. هدف از این مرحله، آموزش ساختمان بدن انسان و اعمال فیزیولوژیک و نقش آن در سلامت انسان و همچنین شناخت عوامل بیولوژیک بیماری‌زا و شیوه‌های دفاعی بدن در برابر آنها و اصول آسیبهای بدن انسان و آشنا ساختن دانشجو با اصول مسائل بهداشتی است. دانشجویان باید در هر نیمسال تحصیلی ۲۰ واحد درسی ارائه شده از طرف دانشکده را به طور اجباری بگذرانند. حداکثر زمان مجاز برای گذراندن این مرحله ۳ سال است.

در ذیل به شرح برخی از این درسها می‌پردازیم :

بیوشیمی: مربوط به بدن موجودات زنده و انسان است. در این درس، با شیمی آلی مولکولها و اتمها و واکنشهای آنها در بدن آشنا می‌شویم.

آناتومی: در آناتومی، دانشجو با کلیه ساختهای بدن شامل انواع ماهیچه‌ها ، استخوانها، اعصاب و احشا و با محل آنها و اعضای مجاور آنها به طور دقیق و در حالت طبیعی بدن، آشنا می‌شود، به طوری که بتواند اجزای هر ناحیه را به صورت سه بعدی شناسایی کند.

فیزیولوژی : در این درس چگونگی عملکرد اندامها و بافتها مورد مطالعه قرار می‌گیرد؛ به این ترتیب که دانشجو بعد از آشنایی با آناتومی و بافت‌شناسی اندامها با شیوه عمل آنها در شرایط مختلف و در وضعیتهای ویژه آشنا می‌شود.
ایمونولوژی: این درس به بررسی سازمان دفاعی بدن ، سلولهای دفاعی و واکنشهای موثر در این شبکه می‌پردازد.
انگل‌شناسی: این درس به انگلهای موثر در ایجاد بیماریهای انسانی اعم از حشرات ، کرمها ، قارچهار و غیره می‌پردازد. در این درس‌، این انگلها به طور دقیق شناسایی شده، در درس عملی نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت و به این وسیله چشم دانشجو با انواع انگلها آشنا می‌گردد.

پاتولوژی عمومی : در این درس انواع آسیبهای بافتی و تغییرهای بافتهای بدن در هنگام بروز یک ناهنجاری ، تحریک و یا آزار مورد بررسی قرار می‌گیرد.

دوره فیزیوپاتولوژی (نشانه شناسی)
مدت مرحله دوم شش ماه است. در این مرحله دانشجو پس از این که با آموختن درسهای فیزیولوژی به چگونگی عملکرد طبیعی سازمان بدن پی‌ برد و در درس پاتولوژی وضعیت واکنشهای بدن در بیماری و تغییرهای بافتها را در هنگام ورود عوامل مضر به خوبی فراگرفت، به مرحله‌ای می‌رسد که اکنون باید بتواند با تلفیق این دو ، واکنشهای بدن را در هنگام یک بیماری از زمان شروع تا انتهای آن دنبال کرده، سلسله توالی نشانه‌های آشکار و ماهیت یکایک آنها را شناسایی کند.

در این قسمت دانشجو در مقطعهایی که با عنوان کورس (دوره)‌از آن یاد می‌شود، یک سرفصل از بیماریهای داخلی مثل بیماریهای خون را به طور مشروح مطالعه می‌کند و در هر قسمت، عوامل شروع کننده، شیوه عمل، واکنش بدن ، سیر بیماری و نشانه‌های اختصاصی مربوط را بررسی می‌نماید. این مطالعه صرفا شامل نشانه‌شناسی بیماریهاست و شامل مباحث درمان و تشخیص در بالین بیمار و معاینه‌های فیزیکی نمی‌شود. در این دوره دانشجو، فارماکولوژی را به صورت مروری کلی بر دسته‌های دارویی و چگونگی اثر داروها، می‌گذراند. این آشنایی با فارماکولوژی به صورت کلی بوده، دسته‌های اختصاصی داروها و راههای تجویز آنها رد هر بیماری ، در فارماکولوژی اختصاصی به طور مشروح مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.

دوره کارآموزی (استاژری)

دوره سوم که از آن به عنوان دوره کارآموزی یاد می‌شود، شامل دو مجموعه درسهای نظری و کار عملی است. اساس تدریس درسهای نظری مانند سایر درسهای علوم پایه و فیزیوپاتولوژی است ولی در برنامه عملی، دانشجو در بالین بیمار با مجموعه‌ای از دانسته‌های نظری خود با نشانه‌های بیمای به صورت مستقیم مواجه می‌شود و با صحبت با بیمار و به دست آوردن تاریخچه بیماری، نوع آن را تشخیص داده، اقدامهای درمانی لازم را فراخواهد گرفت. برنامه کار در دوره کارآموزی به طور خلاصه شامل کنفرانسهای صبحگاهی در مورد بیماران بستری در بخش، صحبت در بالین توسط استاد مربوط و یادگیری معاینه‌ها و گرفتن شرح حال، انجام کارهای تشخیصی و تا حدودی نسخه‌نویسی است. عموما درسهای نظری بعد از ظهرها تدریس می‌شود و صبحها به کار در بیمارستان و برنامه‌های آن اختصاص دارد. زمان گذراندن کارآموزی بالینی به طور مطلوب ۲۰ ماه و حداکثر ۲۷ ماه است که طی آن ، دوره‌های داخلی ، جراحی ،‌ کودکان ، زنان و زایمان ، چشم ، گوش و حلق و بینی ، روان‌پزشکی ، رادیولوژی و پوست و واحدهای باقی مانده درسهای عمومی گذرانده می‌شود. محل گذراندن کارآموزیها بیمارستانهای آموزشی است.

دوره کارورزی (انترنی)
دوره انترنی یا کارورزی در واقع نقطه عطف آموزش بالینی دانشجویان رشته پزشکی است. کارورز پس از آموختن علوم پزشکی و گذراندن یک دوره کارآموزی بالینی در تمام بخشهای بیمارستانی، اینک بدان حد از اطلاعات پزشکی و قضاوت بالینی رسیده است که به طور مستقل در مواجهه با بیماران قرار بگیرد و با به کار بستن عملی تمام آموخته‌ها ، به طور مستقیم با بیماران در تماس باشد و با انجام معاینه‌های بالینی و دستور آزمایشهای پاراکلینیک، به تشخ یص رسیده، به درمان بیمار بپردازد. این فعالیتها همگی زیر نظر استادان و دستیاران مربوط صورت می‌گیرد.