تبیان، دستیار زندگی

مرحوم فرهاد میرزا در قمقام مى نویسد:
نفس مطمئنه در آیه (یا ایتها النفس المطمئنه ارجعى الى ربك راضیع مرضیه) عبارت است از امام حسین علیه السلام كه صاحب نفس ‍ مطمئن و راضیه و مرضیه است و یاران او به رضاى خدا راضى و خداوند هم از آنها خشنود باشد.

علامه دربندى در اسرار الشهاده مى نویسد: حضرت امام صادق علیه السلام فرمود:
كسى كه اسم ما آل محمد را بشنود و بر مظلومیت ما گریه كند، خداوند روى او را بر آتش دوزخ حرام مى گرداند

اهل سنت به اسناد صحیح از معاویه بن ابى سفیان روایت كرده اند كه روزى به سعد و قاص گفت : چه چیز تو را مانع مى شود كه ابوتراب  را سب كنى ؟ سعد گفت : به خاطر سه چیز را من داشتم براى من از هر نعمتى بهتر بود به یاد دارم كه وقتى پیغمبر به یكى از جنگ ها  مى رفت او را به جاى خود در مدینه گذارد على گفت : یا رسول الله ! شما مرا با زنان و بچه ها به جا مى گذارید ؟
پیغمبر صلى الله علیه و آله فرمود: نمى خواهى نسبت به من به منزله هارون نسبت به موسى باشى جز این كه بعد از من پیغمبرى نیست ؟
و شنیدم كه در روز جنگ خیبر فرمود: فردا پرچم اسلام را به دست كسى مى دهم كه خدا و پیغمبر هم او را دوست بدارد ما گردن كشیدیم كه ببینیم او كیست ناگاه فرمود: بگویید على بیاید وقتى حضرت على علیه السلام را آوردند چمشش درد مى كرد پیغمبر كمى آب دهان به چشم او مالید و پرچم به دستش داد و خداوند جنگ خیبر را به دست او فتح كرد. و چون آیه (قل تعالوا ندع ابناءنا... ) نازل شد پیغمبر صلى الله علیه و آله علیه و آله على و فاطمه و حسن و حسین را خواند و فرمود : پروردگار اینان اهل بیت من هستند.

داستان مباهله و نفرین پیغمبر صلى الله علیه و آله با نصارى انجران معروف است  نجران در كشور یمن و آن موقع مركز نصارا بود، جمعى از روحانیون آن جا به مدینه آمدند تا درباره حقانیت اسلام و مسیحیت با پیغنمبر صلى الله علیه و آله گفت و گو كنند. وقتى در برابر منطق پیغمبر صلى الله علیه و آله عاجز ماندند پیغمبر فرمود: اگر باز هم خود را بر حق مى دانید حاضرم با بهترین و نزدیك ترین كسانم با شما مباهله كنم و شما هم بهترین و نزدیك ترین كسان خود را بیاوریبد تا نفرین هر دسته را كه باطل بود نابود كند چون پیغمبر صلى الله علیه و آله ، على و فاطمه و حسن و حسین ، علیهم السلام را آورد، نصارا ترسیدند كه با نفرین اینان عذاب نازل شود و حاضر به مباهله نشدند و جزیه را بر عهده گرفتند و رفتند.
جریان مباهله رسول خدا صلى الله علیه و آله با نصارى نجران یكى از ادله قطعى بر حقانیت آن حضرت است ، زیرا اگر رسول گرامى صلى الله علیه و آله یقین به رسالت خود از جانب پروردگار نداشت ، مباهله صد در صد به زیان خودش تمام مى شد و به دست خود خط بطلان بر مدعاى خویش ‍ كشیده بود اما رسول گرامى از جانب پروردگار مامور شد تا با شركت حضرت على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام این كار را انجام دهد.
رسول اكرم صلى الله علیه و آله به نصاراى نجران فرمود: با من مباهله كنید اگر من راست مى گویم خداى بزرگ و لعنت و دورى از رحمت خود را به شما فرو فرستد و اگر من دروغ گو باشم بر من ، گفتند: اكنون انصاف دادى ، سپس قرار به مباهله گذاشتند و تعیین وقت نمودند، چون به منازل خود مراجعت نمودند، سید و عاقب كه دو تن از روساى ایشان بودند گفتند : اگر محمد صلى الله علیه و آله با قوم خود مباهله آید ما با او مباهله كنیم كه پیغمبر نیست و اگر با اهل بیت خاص خود آید، با او مباهله كنیم ، كه پیغمبر نیست و اگر با اهل بیت خاص خود آید، با او مباهله نكنیم ، با اهل خود نمى آید مگر آن كه راست گو باشد چون صبح شد به محضر رسول خدا صلى الله علیه و آله آمدند.
حضرت به اتفاق على و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام براى مباهله بیرون آمد نصارا پرسید: اینان كیانند ؟در جواب شنیدند: آن مرد پسر عمو و وصى و داماد او على بن ابى طالب (ع) است و این دخترش ‍ فاطمه زهرا علیهاالسلام است و اینان دو فرزندش حسن و حسین علیهم السلام هستند.
نصارا چون چنین دیدند متفرق شدند و به رسول خدا صلى الله علیه و آله عرض كردند: ما از مباهله با شما استعفا دادیم و آنچه راضى شوى به تو مى دهیم .
رسول گرامى صلى الله علیه و آله با ایشان به جزیه صلح فرمود. و آنها مراجعت نمودند.
دانسته شد كه آیه مباهله براى فضیلت خاندان رسالت است و آیه آشكارا مى رساند و معرفى مى كند كه پیامبر صلى الله علیه و آله حسن و حسین (ع) پسران خود و على علیه السلام را تصدیق و گواهى كرده است .
آیه مباهله مختص به پنج نور پاك الهى است : محمد صلى الله علیه و آله ت على ولى الله ، فاطمه زهرا، حسن و حسین علیهم السلام

آیه تطهیر از نظر سنى و شیعه بر پنج تن آل عبادت دارد كسانى كه گفته اند این آیه درباره زنان رسول اكرم صلى الله علیه و آله نازل شده در اشتباهند.
این چند نفر كه گفته اند گفته هایشان بى جاست و ذیلا بیان مى كنیم كه این افراد و گفته هاى آنان هیچ گونه ارزش و اعتبارى ندارد.

عكرمه مى گوید: تنها زنان رسول اكرم صلى الله علیه و آله مشمول آیه تطهیرند و آن قدر پافشارى در این ادعا دارد كه اظهار آمادگى مباهله با منكران مى كند این مرد متعصب در بازارها با صداى بلند فریاد مى كرد كه آیه تطهیر تنها درباره زنان پیغمبر صلى الله علیه و آله نازل شده است در پاسخ باید گفت : نظریه عكرمه چه امتیازى بز نظریه دیگران دارد ؟او كسى نیست كه بتوان بر گفتارش تكیه كرد چون او از دشمنان على علیه السلام است .
عكرمه از دشمنان سر سخت امیرالمومنین على علیه السلام است و مى توان حدس زد كه نظریه او ناشى از عدوات شخصى با امام علیه السلام است .
سید بزرگوار معاصر علامه شرف الدین ، در كتاب الكلمة الغراء بى تفضیل الزهراء علیهاالسلام مى گوید:
عكرمه كوشش مى كرد مردم را در صف دشمنان على علیه السلام كشاند، و در راه انصراف مردم از آن حضرت و دور كردن از مقام ولایت ، سعى و تلاش پیگیرى داشت او سردسته طایفه مهمى از خوارج است و معتقد بود كه همه مسلمین كافرند و مسلمان واقعى كه از اسلام حقیقى برخوردار است تنها خوارجند.

خالد بن عمران مى گوید: در موسم حج از عكرمه شنیدم كه مى گفت : اگر كلیه حاجیان را كه در مناسك حج حضور دارند از دم شمشیر بگذرانم به منتهاى آروزى خود رسیده ام .

دومین كسى كه آیه تطهیر را درباره زنان پیغمبر صلى الله علیه و آله تاویل نموده ، مقاتل بن سلیمان است .
علامه شرف الدین مى گوید: او از دشمنان سرسخت امیرالمومنین است .
او هم كوشش فراوان داشت حتى المقدور فضایل مسلم على علیه السلام را از اذهان بزادید، مقاتل از مشبهه است و خدا را به صورت مردم تشبیه مى كرده .

ابوحنیفه درباره وى گفته است : مقاتل در اثبات تشبیه راه افراط پیش گرفته و پروردگار را هم چون خلق مى پندارد.

سومین كسى است كه آیه تطهیر را تاویل به بانوان رسول خدا صلى الله علیه و آله مى كند عروة بن زبیر است .
در قاموس الرجال در شرح حال عروه مى نویسد: عروه رسما على علیه السلام را دشمنام مى داد و در جنگ هاى كه على علیه السلام بالاجبار به صحنه كارزار كشیده مى شد مقصر اصلى را امام متقین مى دانست و آن قدر در افترا به امام على علیه السلام گستاخ بود كه مى گوید: ابن ابى الحدید از اسكافى روایت كرده و از زهرى و وى از عروه كه عایشه به او گفت : من نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله بودم عباس و على شرفیاب شدند نبى اكرم صلى الله علیه و آله با مشاهده آن دو بزرگوار آهسته به من گفت : این دو نفر در هنگام مرگ خارج از روش اسلامند

على علیه السلام فرمود: فانه من مات منكم على فراشه و هو على معرفة حق ربه و حق رسوله وو اهل بیته مات شهیدا و وقع اجره على الله و استوجب ثواب ما نوى من صالح عمله و قامت النیه مقام اصلاته لسیفه هر كس از شما در خوابگاهش بمیرد در حالى كه به حق خداى خود و رسولش و اهل بیت او شناسا باشد شهید مرده است ، و پاداشش با خداست و سزاوار پاداش اعمال شایسته اى است كه در اندیشه داشته وو یان اندیشه همچون شمشیر كشیدن است .

حضرت على علیه السلام مى فرماید من در خانه ام سلمه در خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله بودم كه آیه انما یرید الله لیذهب عنكم الرجس اهل البیت و یطهر كم تطهیرا نازل شد، رسول هدا صلى الله علیه و آله به من فرمود: این آیه درباره تو و فرزاندانت حسن و حسین و امامانى كه از نسل تو به وجود مى ایند نازل شده است .
گفتم : یا رسول الله ! بعد از تو چند نفر به امامت مى رسند؟
فرمود: پس از من تو امام مى شوى ، بعد تو حسن ، بعد از حسن حسین ، بعد از حسین ، فرزندش على ، بعد از او فرزندش محمد، بعد از محمد فرزندش ‍ جعفر، بعد از جعفر موسى ، بعد از موسى فرزندش على ، بعد از على فرزندش محمد، بعد از محمد فرزندش حسن ، بعد از حسن فرزندش ‍ حجت علیه السلام به امامت خواهند رسید.
نام هاى ایشان به همین ترتیب بر ساق عرش نوشته بود. از خدا پرسیدم : اینها كیستند؟ فرمود: امامان پس از تو هستند، پاك و معصومند و دشمنانشان ملعون هستند.