تبیان، دستیار زندگی

   اگر كه در حضور عزیزی به سر بری

                                   دریاب كه از حیات جهان ,آن دم است

    نه هرآنكس كه چشم و گوش و دهان دارد, آدم است

   هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام

                               جز بر دو ابروی یار موافق, چو در هم است

   ما از چشمه اب می خوریم , دریا حسادت می كند!!

  واسه مشق شبت صد بار بنویس اونی كه فكرشو نمی كنم همیشه به یادمه.. 

   طرح پیش فروش بوسهای عید غدیر آغاز شد

  برای ثبت نام , لپتو  بیار جلو..!

    گاهی اوقات لیز خوردن بهانه ایست تا دستهایی را كه دوست داری

    محكمتر بگیری..

 ماهی ها چقدر ساده اند!

قلاب علامت كدام سوال است كه به آن پاسخ می دهند..

   از امام صادق (ع) روایت شده كه روزی حضرت رسول اكرم (ص) به عنوان

   نماز صبح به مسجد تشریف بردند, بعد از نماز جوانی را دیدند به نام(حارثه بن مالك)

   كه رنگ زرد و بدنی ضعیف داشت,انقدر بی خوابی كشیده و گریه كرده بود كه

   چشم هایش در حدقه فرو رفته بود.

   حضرت به او نزدیك شد و فرمود:" چگونه صبح كرده ای و حالت چگونه است؟"

   عرض كرد: یا رسول الله صبح كردم در حالتی كه یقین دارم

   حضرت با تعجب فرمود:" هر چیزی علامتی دارد,علامت یقین شما چیست؟"

   عرض كرد: نشانه ی یقین من بی خوابی شب های من است كه بیدار می مانم برای

   نماز و عبادت (همه شب را نماز بر پا می دارم) و روزهای گرم روزه می گیرم

   و دلم از دنیا روی گردانیده و به متاع دنیا كراهت می ورزم,یا رسول الله!

   یقین من, به مرتبه ای رسیده كه گویا می بینم عرش خداوند را كه برای حساب در

   محشر نصب كرده اند و مردم محشور شده من نیز در میان ایشان هستم و می بینم اهل

   بهشت را كه متنعم به انواع نعمت ها هستند 

   و بر كرسی ها نشسته و با هم تعارف می كنند.

  و همچنین می بینم اهل جهنم را كه در میان جهنم معذبند و گویا  در گوشم زفیر اتش

  است.

  حضرت به اصحاب فرمود:" این بنده ای است كه خداوند دل او را به نور ایمان منور

  گردانیده است", بعد فرمود: " ای جوان به همین حال باش."

  عرض كرد: یا رسول الله دعا كن كه خداوند متعال شهادت را نصیب من گرداند.

  حضرت دعا كرد و پس از چند روزی با جناب جعفر به جهاد رفت و بعد از نه نفر

  شهید شد.

باز من دیوانه ام 

باز میلرزد ، دلم ، دستم

باز گوئی در جهان دیگری هستم .

های نخراشی به غفلت گونه ام را ،تیغ !

های ، نپریشی صفای زلفکم را ، دست !

و آبرویم را نریزی ، دل !

ای نخورده مست

لحظه دیدار نزدیک است.

                 شعر : مهدی اخوان ثالث

نسیم خوش‌خبر از نور چشم من چه خبر؟
همیشه در سفر از بوی پیرهن چه خبر؟

به ‌رغم خسرو از آن شهسوار شیرین‌ کار
برای تیشه‌ زن خسته کوه کن چه خبر؟

پرندگان پر و بالتان نبسته هنوز
از آن سوی قفس،از باغ،از چمن چه خبر؟

به گوشه‌ ی افق آویخت چشم منتظرم
كه از سهیل چه پیغام و از یمن چه خبر

نشسته در رهت ای صبح،چشم شب زده ام
طلایه دار ز خورشید شب‌ شكن چه خبر؟

بشارتی به من از كاروان بیار ای عشق
همیشه رفتن و رفتن،از آمدن چه خبر؟

به‌ بوی عطر سر زلف او دلم خون شد
صبا كجاست؟از آن نافه‌ ی ختن چه خبر؟

بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و باتمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید
صداش به شکل حزن پریشان واقعیت بود
و پلک هاش مسیر نبض عناصر را به ما نشان داد
و دست هاش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما کوچاند به شکل خلوت خود بود
و عاشقانه ترین انحنای وقت خودش را
برای اینه تفسیر کرد
و او به شیوه باران پر از طراوت تکرار بود
و او به سبک درخت
میان عافیت نور منتشر می شد
همیشه کودکی باد را صدا می کرد
همیشه رشته صحبت را
به چفت آب گره می زد
برای ما یک شب
سجود سبز محبت را
چنان صریح ادا کرد
که ما به عاطفه سطح خاک دست کشیدیم
و مثل یک لهجه یک سطل آب تازه شدیم
و بارها دیدیم
که با چه قدر سبد
برای چیدن یک خوشه ی بشارت رفت
ولی نشد
که روبروی وضوح کبوتران بنشیند
و رفت تا لب هیچ
و پشت حوصله نورها دراز کشید
و هیچ فکر نکرد
که ما میان پریشانی تلفظ درها
رای خوردن یک سیب
چه قدر تنها ماندیم