تبیان، دستیار زندگی

..:: بی سبب... ::..

خالیم از هر گونه احساس که در میان اشکهای من جاری است بی سبب ...میان خنده های من رنگ احساس عاری است آنچه لبریز است از عمق وجودم ترانه ی زیبای شادی است رو به سوی دریای بی کران قدم بر میدارم در حالی که آسمان پر از رنگ ستاره است ابر های مه گرفته از احساس لبریز می شوند تا به من برسند اما چه بسا که دل من در شوق آشنایی دیداری بی هوس است طعم این احساس را پیوسته دارم به قلب همچو کودکی که برای رفتن آماده است.....

سلام

دوستم رفت

حالا این منم که اینجام

ولی تنها

...

اون رفت  ..

ولی خاطراتش هنوز هست

هوزم یادش برام شیرین

هنوز رنگ صورتی فونتش یادمه

...

هنوزم وقتی تنها می شم

می شینم به این عکس ها نگاه می کنم

...جاش و پر نمی کنه ...

                         هنورم تنهام .. !    برای همیشه !!

میدونی از کجا باید بفهمی دنیا دو روزه...

از اونجا که هر کی رو دوس داری بهت میگه تا آخر دنیا باهاتم.............

 پرسیدم :عشق چیست؟

گفت:آتش

گفتم مگر آن را دیده ای؟

گفت :نه درآن سوختم...

رنگ سال گذشته را دارد همه ی لحظه های امسالم

سیصد و شصت و پنج حسرت را هم چنان می کشم به دنبالم

قهوه ات را بنوش و باور کن من به فنجان تو نمی گنجم

دیده ام در جهان نما چشمی که به تکرار می کشد فالم

«یک نفر از غبار می آید»! مژده ی تازه ی تو تکراری ست

یک نفر از غبار آمد و زد زخم های همیشه بر بالم

باز در جمع تازه ی اضداد حال و روزی نگفتنی دارم

هم نمی دانم از چه می خندم! هم نمی دانم از چه می نالم

راستی در هوای شرجی هم دیدن دوستان تماشایی ست

به غریبی قسم نمی دانم چه بگویم جز این که خوشحالم

دوستانی عمیق آمده اند چهره هایی که غرق شان شده ام

میوه های رسیده ای که هنوز من به باغ کمالشان کالم

آه... چندی ست شعرهایم را جز برای خودم نمی خوانم

شاید از بس صدای شان زده ام دوست دارند دوستان لالم


 

رفتی و دیگرنمی بینم سرنوشت تورا               رفتی و دیگر نمی گویم با توام چرا

از   پس  هر  آمدن  رفتن  است                  این  نه  تنها  سرنوشت من است

               سرنوشت هر کس را به جایی میکشاند مرا هم به اینجا کشنده

                در نیمه راه مانده ام ، نه راه رفتن دارم نه راه بازگشت...

اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم

ویا از روی خود خواهی فقط خود را پسندیدم

اگر از دست من در خلوت خود گریه میکردی

اگر بد بودم وهرگز به ری خود نیاوردی

اگر تو مهربان بودی و من نامهربان بودم

برای دیگران بهارو برای تو خزان بودم

گناهم را ببخش....

منم عاشق مرا غم سازگار است

تو معشوقی تورا با غم چه کار است...