تبیان، دستیار زندگی

دلم گم شده است

چراغی به من بدهید تا در تاریکی مطلق پیدایش کنم

تو اگر چشمانت را از من بپوشانی ٬ کودک شرور آن سالها می شوم و

شیشه پنجره ها را می شکنم

:fellow : تند باد را گرفتار می کنم

و خواب چشمها را مثل پرستویی مهاجر پر می دهم

اگر تمام زمین را به نام من کنند ٬ دوباره به شهر خودم باز می گردم

آنجا چشمه ای هست که کودکیم را در آن پنهان کرده ام

تو هم هر کجا بروی در دل من جا داری

مگر نمی دانی ؟ مگر نمی دانی دل من مرز آسمان و زمین است ؟

 واما خدایا

میشه تو چشمای تو گم شد و مرد

میشه دریا رو به بغض تو سپرد...

عاشقانه زیر پرچم غرور فریاد میزنم که بیا ...بیا و مرا از زیر آوار سنگین چشمانت نجات بده

غزل بیهوده چشمانت مرا کشت و زنده کرد برای آخرین بار

بیا و پل سکوت چشمانت را بشکن و به نام عشق ستاره بارانم کن ...

بیا و پاییز چشمانم را بهاری کن... زمستان خنده هایم را تابستانی کن

چشمهای بارانی  مرا ز دوری و فراقت نجات بده تا گل خنده شوم سراسر وجود

با همه وجود فریاد میزنم که بیا ومرا از دریای عشقی که در سراسر آن غرق محبت تو بوده ام نجات بده

ای مسافر چشمهای پاییزی ام ...

از جداشدن نوشتی رو تن زخمی هر برگ
گریه کردم و نوشتم نازینم یا تو یا مرگ
به تو گفتم باورم کن میون این همه دیوار
تو با خنده ای نوشتی هم قفس خدا نگهدار
بنویس مهلت موندن یه نفس بود
سهم من از همه دنیا یه قفس بود
بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم
سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سردم

من که تو بن بست غربت
زخمی از آوار پاییز
فکر چشمای تو بودم
با دلی از گریه لبریز
شب عاشقونه ی من که حروم شد
مهلتی بودن با تو که تموم شد
ندونستم باید از تو می گذشتم
وقتی از غربت چشمات می نوشتم

بنویس مهلت موندن یه نفس بود
سهم من از همه دنیا یه قفس بود
بنویس که خیلی وقته واسه تو گریه نکردم
سر رو شونه هات نذاشتم مثل دستات سرد سردم......