در سبک نقاشی دیجیتالی بوضوح نقش دانش نقاشی به صورت فیزیکی بر کاغذ و بوم احساس می شود، چراکه هنرمند دیجیتال ابزارهای مختلفی همچون صفحه های مجازی را که شامل میلیون ها رنگ هستند و همچنین بوم های نقاشی در سایزهای مختلف در اختیار دارد. توانایی از میان بردن اشتباهات در حین کار هم از جمله مزیت هایی است که این روش را از نقاشی سنتی متمایز می کند.
تقدیم به همه تبیانیها
نیم کیلو هویج
سه عدد پیاز کوچک
یک عدد فلفل تند
دو قاشق غذاخوری کره
یک لیتر عصاره‌ی سبزی‌جات یا گوشت پخته شده
صد و پنجاه میلی لیتر آب پرتقال
سه قاشق غذاخوری خامه‌ی کم‌چربی
یک قاشق مرباخوری پودر زنجبیل یا زنجبیل تازه‌ی رنده شده
دو قاشق غذاخوری جعفری ساتوری شده
دو عدد گوجه‌ی سفت رسیده
نمک به مقدار لازم
هویج، پیاز و فلفل را بشویید و ریز خرد کنید. بعد آن‌ها را کمی در کره تفت دهید. حالا عصاره‌ی سبزی‌جات پخته را به آن‌ها اضافه کنید و بگذارید خوب بپزند. در این فاصله گوجه‌فرنگی‌ها را هم بشویید و ریز خرد کنید. حالا آن‌چه پخته‌اید را با هم‌زن‌قلمی یا مخلوط کن به صورت یک پوره‌ی یک دست درآورید. گوجه‌فرنگی‌ها را با جعفری و زنجفیل و آب پرتقال و خامه به این مخلوط بیافزایید. نمک بزنید و دوباره مخلوط را هم بزنید. چند دقیقه بگذارید روی شعله‌ی کم اجاق ریز بجوشد تا جا بیافتد.
این سوپ هم نوش جان !
هشام بن اسماعیل مخزومى، که از نوادگان ولید بن مغیره بود، در زمان خلافت عبدالملک بن مروان، به امارت مدینه رسید. او گرچه اهل علم و روایت بود، اما از منطق و دادگرى بهره چندانى نداشت. به همین دلیل، در زمان امارت خود، با خاندان امیرالمؤمنین على (ع) به ویژه امام زینالعابدین (ع) رفتارهاى ناپسند و ظالمانهاى داشت و با اندک بهانهاى به اذیّت و آزار آن حضرت مىپرداخت. پس از هلاکت عبدالملک، فرزندش ولید به خلافت رسید. پس از چندى هشام ابن اسماعیل مورد خشم خلیفه قرار گرفت و از امارت مدینه عزل شد. به دستور امیر جدید، هشام را بازداشت کرده و در جلوى خانه مروان بن حکم در معرض دید اهالى مدینه قرار دادند تا هر کس از وى شکایتى دارد، آن را اقامه کند و حق خویش را بستاند. هشام، که در توقیف مأموران امیر بود، مرتباً مىگفت: من از کسى واهمهاى ندارم جز على بن حسین (ع) که به وى آزارهاى زیادى رساندهام. اما در همان ایام، امام زینالعابدین (ع) فرزندان و اطرافیان خویش را گرد آورده و به آنان سفارش کرد که از هشام شکایتى نکنند. اطرافیان امام (ع) عرض کردند: ما منتظر چنین روزى بودیم که انتقام ستمکارىهاى او را بستانیم، آیا ما را امر مىنمایى تا در مورد دشمن شما و اهل بیت(ع) کوتاه بیاییم؟ امام (ع) فرمود: حتى به یک کلمه هم در صدد انتقام نباشید، وى را به خدا واگذار کنید. روزى امام (ع) به هنگام عبور از جلوى توقیفگاه هشام، از وى تفقّد و دلجویى کرد. هشام که بزرگوارى و کرامت نفس امام (ع) را ملاحظه کرد، گفت: اَللَّهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ؛ (1) یعنى خداوند متعال داناتر است که رسالتش را در کجا (چه خاندانى) قرار دهد. همچنین در روایتى آمده است که امام زین العابدین (ع) براى هشام پیغام فرستاد که ببین از مال دنیا چیزى دارى که خود را رهایى بخشى و از بند رها سازى؟ در پیش ما چیزى نیست که تو را کفایت کند؛ اما از ما مطمئن باش که آسیب و آزارى به تو نمىرسد. هشام که از بزرگوارى و عفو امام(ع) متحیر و مبهوت شده بود، گفت: اَللَّهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ. آرى، امام زین العابدین (ع) با این سیره و رفتار خود به همگان آموخت که زمین خوردگان را زمین زدن روا نیست. مردانگى و غیرت در این است که در برابر ستمکاران، در هنگام اعمال ناشایستشان ایستادگى شود.
