تبیان، دستیار زندگی

حضرت مسلم بن عقیل(ع)-زبان حال دختر حضرت مسلم(ع)

 

از هق هق نسیم شنیدم صدای تو

بابا فدای گریه ی" کوفه میای " تو

این جا همه برای سرت گریه می کنند

این جا منم رقیه ی بزم عزای تو

بابا شنیدم از همه جا سنگ خورده ای!

لابد نمانده است سری هم برای تو

تو اولین شهیدی و من اولین یتیم

این اولین یتیم شهادت فدای تو

آن ریسمان که دست علی را به کوچه بست

در کوفه بسته شد به سر و دست و پای تو

جسم تو را چگونه به کوچه کشانده اند؟

ای کاش بود چادر من بوریای تو!

تا این که بی کفن نشوی بین کوچه ها

زینب چقدر نذر نموده برای تو

زینب دو طفل دارد و تو هم دو تا پسر

آن ها به جای زینب و این ها به جای تو

بابا بمان به کوفه بیایم ببینمت

تا با دو دست بسته بیفتم به پای تو

کوفه برای دیدن من معجری بیار

از غصه مُرد؛ دخترک با حیای تو

مویم سفید گشته و قدم خمیده است

بابا منم مسافر کرب و بلای تو

تا زنده ام قسم به لب تشنه ات پدر

گریه کنم برای تو و ماجرای تو

امام حسین(ع)-مناجات محرمی

 

ماه محرم است و دلم باغ پرپر است

در چشم من، دوباره غمی سایه گستر است

ماه محرم است و دو چشم غریب من

با داغ بی بدیل تو ای سرخ! همسر است

در قلب من، قیامتی از کربلای توست

در چشم من، قیامتی از تیغ و خنجر است

فریاد سربریده ی قرآن سرخ عشق!

شایسته ی قیام تو "الله اکبر" است

تو زنده ای، حقیقت مظلوم تا ابد!

این مرگ سرخ، زندگی سبز دیگر است

جان ها فدای نهضت سرخ تو "یا حسین" !

"هیهات منا الذله" تو را حرف آخر است

این قصه نیست، معجزه ی سرخ عاشقی ست

"کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است"

از رستخیز خون تو، بیدار شد زمین

ظلمت شکست، آینه بازار شد زمین

دریا تو، رودها به لبان تو می رسند

آیینه ها، به نام و نشان تو می رسند

طعم لبان ترد تو را تشنه است آب

دریاچه ها به فصل لبان تو می رسند

رندان تشنه لب که تویی خضر راهشان

پشت عطش، به آب روان تو می رسند

در کربلای خون و خطر، ای پناه عشق!

آزادگان، به خط امان تو می رسند

"هو" می چکد ز حنجره ات، ای اذان سرخ !

خون جامگان، به بوی اذان تو می رسند

گفتی "فیا سیوف خذینی" به بزم عشق

شش ماهه مرد! دل شدگان تو می رسند

آمد ز راه حرمله و آسمان شکافت

خیل فرشتگان، نگران تو می رسند

با خنجر نشسته به خون، گفته ای اذان

دل برده ای - قسم به خدا - از فرشتگان

ظهر است و عشق، مانده به کرب و بلا غریب

قرآن غریب و قبله غریب و خدا غریب

ظهر است و عشق، در وسط صحنه، بی پناه

در فتنه خیز "حرمله" و "شمر"ها، غریب

ظهر است و داغ و فصل یزید و سپاه تیغ

صبرا علی بلائک و یا ربنا... غریب

" آیا کسی...؟! "، نمی شنود گوش کوفیان

در گوش باد، مانده صدای خدا غریب

توفان نیزه می وزد و داغ تشنگی

درخیمه ها، اسیر عطش، غنچه ها غریب

تیری هدف گرفته گلوی سپیده را

این غنچه " اصغر " است و خدایا، چرا غریب ؟!

آمد ز راه "شمر" و گلو را برید تیغ

افتاده زیر سم ستوران، خدا غریب!

خورشید سر بریده سر  نیزه می برند

باید بخوانمت به لب نیزه، بند بند

اینک دوباره کرب و بلا، زینب است این

توفان نگار خون خدا، زینب است این

استاده بر چکاد حماسه، چکاد زخم

قامت کشیده تا به خدا، زینب است این

می آید از اسارت شب، سربلند و سبز

بانوی نور و آینه ها، زینب است این

سازش نمی کند به خدا با سکوت شب

فریاد زخم خورده ی " لا "، زینب است این

بانوی صبر، خواهرغم، مادر امید

آیینه دار خوف و رجا، زینب است این

صبرا علی بلائک و یا ربک العظیم !

گلبو لبش ز یاس دعا، زینب است این

چشمش ندیده منظره ای غیر نقش دوست

در قاب سرخ کرب و بلا، زینب است این

کرب و بلا، تجسم زیبایی خداست

زینب هنوز گرم تماشای کربلاست

باید شکوه نام تو را زندگی کنیم

ای سبز سرخ! مثل شما زندگی کنیم

یک قبله اقتدا به خلوص شما کنیم

فارغ ز"من"، برای خدا زندگی کنیم

تا مثل کوفه سجده به شیطان نیاوریم

باید کنار قبله نما، زندگی کنیم

چون"حر" به راه عشق تو ثابت قدم شویم

فارغ ز بوی چون و چرا، زندگی کنیم

هرگز مباد بهر تمنای ملک "ری"

همرنگ "شمر" و "حرمله " ها، زندگی کنیم

باید چو لاله همسر داغ شما شویم

استاده بر چکاد بلا، زندگی کنیم

بی منت تبسم مرهم، به قاف تیغ

باید قیام سرخ تو را، زندگی کنیم

کرب و بلا، بهشت هنوز و همیشه است

باید به بوی کرب و بلا ، زندگی کنیم

ماه محرم است و جهان غرق شور و شین

ماییم  و باز محشر داغ تو "یا حسین" !

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

برای سینه زدن رخصتی بده آقا‏

به دست خسته ی من قدرتی بده آقا‏

شبیه سال گذشته دوباره آمده ام

برای خوب شدن فرصتی بده آقا‏

دوباره قصد نمودم که نوکرت باشم

در این دو ماهِ عزا همتی بده آقا‏

دعای خیر پدر بود آمدم اینجا

به سفره ی پدرم برکتی بده آقا‏

از آن قواره ی مشکی که دست فاطمه است‏

به روضه خوان خودت خلعتی بده آقا‏

ز غصه های سر غرق خون تو بر نی

چگونه سر شکنم، جرأتی بده آقا

سر مطهرتان بارها ز نی افتاد‏

میان روضه به من طاقتی بده آقا‏

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

دوباره‌ این‌ دلم‌ شده‌، اسیر و مبتلای‌ تو

مگر محرم‌ آمده‌، كه‌ شد بپا عزای‌ تو

اگر ز تو جدا نی‌ام‌، به‌ شكر حق‌ حسینیم‌

تمام‌ حاجتم‌ بود، دیدن‌ كربلای‌ تو

به‌ یك‌ اشارۀ‌ لبت‌، گره‌ ز كار وا شود

دل‌ شكسته‌ام‌ رسد، به‌ صحن‌ با صفای‌ تو

شبیه‌ خط‌ آیه‌ها، كه‌ ظاهرش‌ سیاهی‌ است

‌ باعث‌ روسپیدی‌ است‌، سیاهی‌ عزای‌ تو

چه‌ كاركرده‌ای‌ حسین‌، كه‌ در میان ‌عالمین‌

شده‌است‌ خون بهای‌ تو، فقط‌ خدا، خدای‌تو

خدا كند در دو جهان‌، چه‌ در نهان‌ چه‌ د عیان

‌ كنیه‌ و اسم‌ من‌ شود، نوكر با وفای‌ تو

خوشا بر آنكه‌ حاجتش‌، ز سوی‌ حق‌ روا شود

رسد زمان‌ مردنش‌، میان‌ روضه‌های‌ تو

در این‌ دهه‌ ز مادرت‌، ز دخترت‌ ز خواهرت‌

طلب‌ كنم‌ كه‌ قسمتم‌، شبی‌ شود دعای‌ تو

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

شکر خدا دوباره شدم مبتلای تو

ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو

شکر خدا نسیم محرم وزیده است

هرشب شده عبادت من روضه های تو

 ((باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است))

شکر خدا شکسته دلم در عزای تو

باور نمی کنم که دوباره نشسته ام

با چشم خیس بین حسینیه های تو

با اذن مادرت به سر و سینه می زنم

ممنونم از ترحم و لطف و عطای تو

من با غذای روضه تان رشد کرده ام

وقف شماست بود و نبود گدای تو

بیمار عشقم و دهه ای بسته ام دخیل

کاسه بدست گوشۀ دارالشفای تو

این عطر سرخ می وزد از سمت قتلگاه

حالا دلم رسیده به پایینِ پای تو

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

شکر خدا دوباره شدم مبتلای تو

ای کشته ای که جان دو عالم فدای تو

شکر خدا نسیم محرم وزیده است

هرشب شده عبادت من روضه های تو

 ((باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است))

شکر خدا شکسته دلم در عزای تو

باور نمی کنم که دوباره نشسته ام

با چشم خیس بین حسینیه های تو

با اذن مادرت به سر و سینه می زنم

ممنونم از ترحم و لطف و عطای تو

من با غذای روضه تان رشد کرده ام

وقف شماست بود و نبود گدای تو

بیمار عشقم و دهه ای بسته ام دخیل

کاسه بدست گوشۀ دارالشفای تو

این عطر سرخ می وزد از سمت قتلگاه

حالا دلم رسیده به پایینِ پای تو

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

گذشت خاطره هامان، گذشته ها غم شد

چقدر زود دوباره هوا محرم شد

نیامده دل من تنگ رفتنت شده است

بهانه گیر شب روضه خواندنت شده است

سیاه بر تن هر واژه٬ بیت می پوشم

ببخش اگر دهه ی اول آب می نوشم

از این مصیبت و داغی که بر تن گل هاست

دلم به نیزه شد اما سرم هنوز اینجاست

سر تو بر نوک نیزه نشان عاشوراست

ببین چقدر تفاوت میان تو با ماست!

به پای داغ تو می بارم اشک چون خوشه

شکسته است دلم گوشه های شش گوشه

چه اشک های غریبی در این عزا جاری ست

به روی گونه ی من دسته های سینه زنی ست

صدای نوحه ی بادی غریب و آواره ست

اگر خطا نکنم این صدای گهواره ست

نشسته است کنارش رباب...لالایی

بخواب راحت علی جان! بخواب! لالایی

تمام دشت سکوت و نگاه ها بر ماه

چه اضطراب بدی...لا اله الا الله

سیاه پوش عزایی سفید بودم کاش

میان قافله من هم شهید بودم کاش

اگرچه گردن من دور مانده از تیغ است

دو ماه گریه برای تو باز توفیق است

نگویم اینکه برای خودت زهیرم کن

فقط بیا دم مرگ عاقبت به خیرم کن...

 ورود به ماه محرم

 

هنگامۀ غم آمده فابک علی الحسین

ایّام ماتم آمده فابک علی الحسین

امشب هلال با قد خم ناله می زند:

ماه محرّم آمده فابک علی الحسین

صوت حزین حیّ علی مجلس العزا

بر اهل عالم آمده فابک علی الحسین

احرام نوکری حسین را به تن کنید

حجّی فراهم آمده فابک علی الحسین

گریه که از مناسک حجّ محرّم است

از چشم زمزم آمده فابک علی الحسین

توفیق گریه را که به هر کس نمی دهند

فیض دمادم آمده فابک علی الحسین

اذن ورود ما به حسینیّه ی عزا

از عرش اعظم آمده فابک علی الحسین

بانی روضه های محرّم که فاطمه است

با قامت خم آمده فابک علی الحسین

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

دنیا بدون روضۀ آقا جهنم است

یعنی بهار نوکری ما محرم است

شکر خدا که خرج عزای تو می شوم

روضه به کار و زندگی ما مقدم است

ما نوکری به شرط نکردیم تا بحال

هر چند سینه از کم دنیا پر از غم است

ما را بدون کوثر اشکت رها نکن

گریه به زخم های شما عین مرهم است

تکلیف چشم های تمامی عاشقان

هر روز گریه به غم آقای عالم است

آقا بیا و نوکرتان را حساب کن

هر چند سهم نوکری این گدا کم است

من سینه چاک هر کس دیگر نمی شوم

تا نوکر توأم لقبم نام آدم است

امام حسین(ع)-مناجات-ورود به ماه محرم

 

دلشکسته کلافه و بی حال

سینه ام از فراق مالامال

وقت من را گناه پر کرده

عوضم کن محول الاحوال

خشکِ خشکم من و به تو محتاج

مثل یک سیب نارسیده و کال

آمدم تا مرا نجات دهی

من گل آلوده و تو آب زلال

نذر کردم فدایتان بشو

تو بیا و بکش حلالِ حلال

رزق اشک و دلی شکسته بده

رخصت گریه ام بده امسال

که دوباره محرمت آمد

پیرهن مشکی و کتیبه و شال ...

روضه خوان ها دوباره می خوانند

از حرم تا حوالی گودال

خواهری دست می زند بر سر

الف قامتش شده چون دال

دست و پا می زند کسی در خون

بدنی زیر نعل ها پامال

می رسد اسب بی سوار از دور

واژگون زین و غرق خون کوپال

دور خیمه چرا شلوغ شده؟

نگرانم از این همه جنجال

کاش دیگر کسی نمی خواند از

قصه ی گوشواره و خلخال