تبیان، دستیار زندگی

پاييز رسيد ، ميوه ي کال مباش

حسین‌ واشقانی‌فراهانی متخلص به  \\\"سائل\\\"  عضو انجمن نغمه‌سرایان مذهبی شرق تهران،  غزل تازه‌ای به مناسبت آغاز امامت مهدی موعود عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف  سروده است،

من كه از هجران تو همواره سوزانم چو شمع
تا به كی از دوری‌ات خود را بسوزانم چو شمع؟

بس كه می‌سوزم سراپا از فراق روی تو
همچنان هر لحظه‌ای در حال نقصانم چو شمع

می‌گدازد دوری از دیدار تو جان مرا
گر چه در پیش حضورت هم گدازانم چو شمع

زآن زمان كز دیدنت محروم شد چشمان من
سوز و سازت را به عمری گشته مهمانم چو شمع

هم بیا چشم‌انتظاران جهان را چاره باش
هم بیا بنما منور بام و ایوانم چو شمع

بی تو ای روح بهاران، ای امید آخرین
شعله باشد شاهد اشك فراوانم چو شمع

صبح بود، تو حالت خواب و بیداری بودم که نمیدونم چی شد،یهو فکرم رفت سراغ این شعر زیبا که تو ایام کودکیم، میخوندمش

گفتم بد نیست بیام اینجا و ...

گنجشك ناز و زیبا  // كه می‌پری اون بالا

بال و پرت به رنگ خاك //دلت مهربون و پاك

به من بگو وقتی كه پر كشیدی // بابام رو تو ندیدی؟

دیدمش از اینجا رفت // اون بالا بالاها رفت

پیش ستاره‌ها رفت // یواش و بی صدا رفت

****

ستاره آی ستاره // پولك ابر پاره

خاموشی یا می‌تابی // بیداری یا كه خوابی

به من بگو وقتی كه خواب نبودی // بابام رو تو ندیدی؟

دیدمش از اینجا رفت // اون بالا بالاها رفت

از این طرف از اون راه // رفته به خونه‌ی ماه

****

ماه سفید و تنها // كه هستی او بالاها

نقره نشون كهكشون // چراغ سقف آسمون

به من بگو وقتی كه نور پاشیدی // بابام رو تو ندیدی؟

همین جا پیش من بود // نموند و رفت زود زود

اون بالا بالاها رفت // بابات پیش خدا رفت

****

خدا كه مهربونه // پیش بابام می‌مونه

گریه نمی‌كنم من // تا شاد نباشه دشمن

عمریست که از حضور او جاماندیم

در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم

مائیم که در غیبت صغری ماندیم!

عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت، بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است،

چرا آب به گلدان نرسیده است، و هنوزم که هنوزست غم عشق به پایان نرسیده است،

بگو حافظ دل خسته زشیراز بیاید، بنویسد که هنوزم که هنوزست چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیده است، و چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است،

عصر این جمعه دلگیر،

بی وفایی قابل بخشش است ولی هرگز فراموش نمی شود!

غربت دیرینه ام را با تو قسمت میكنم     تا ابد با درد و رنج خویش خلوت می كنم

رفتی و با رفتنت كاخ دلم ویرانه شد      من در این ویرانه ها احساس غربت میکنم