پرسش

سلام و خسته نباشید
رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند: إِنَّ الرَّجُلَ لَیَكُونُ لَهُ الدَّرَجَةُ عِنْدَ اللَّهِ لَا یَبْلُغُهَا بِعَمَلِهِ. حتَی ُبْتَلَى بِبَلَاءٍ فِی جِسْمِهِ فَیَبْلُغُهَا بِذَلِكَ
اولا بفرمایید آیا این حدیث صحیح و معتبر است؟ و ضمنا بفرمایید مقصود از این حدیث چیست؟ یعنی خداوند بنده ای که لایق بهشت است ولی گناهانی دارد که امکان ورود به بهشت را ندارد با ابتلای به گرفتاری و مصیبت ها و یا امراض جسمانی در دنیا تنبیه می کند تا پس از مرگ او را وارد بهشت کند؟ اگر کسی گناهانی داشته باشد چطور لایق بهشت است؟ ممنون

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
این روایت در کتاب «الدعوات» (از قطب راوندی، ص 172، ح 483) آمده است ولی بدون سند و بدون ذکر نام راویان است.
در منابع طراز اول روایی شیعی و حتی در رده های بعدی هم وجود ندارد. لذا یک تک روایت است.
همه این ها بر ضعف این روایت می افزاید و تا موقعی که از صدور حدیث از معصوم، اطمینان پیدا نکرده ایم نمی توانیم آن را به معصوم نسبت دهیم. در این جا نیز چنین است.
بر فرض صحت صدور و سند روایت، قطعا منظورش هر گناهی و یا هر فردی نیست. بلکه فردی منظور است که همیشه تلاشش را کرده تا تقوا را رعایت کند و با عمل به واجبات و ترک محرمات، دیندار واقعی باشد. از طرفی گناهی منظور است که از روی غفلت و لحظه ای اتفاق افتاده است یعنی لغزش جزیی یا موردی، نه کسی که گناه را از روی عمد و اگاهی انجام می دهد و یا آن را تکرار می کند.
و یا حتی می توان گفت چه بسا ناظر به مواردی است که شخص، بدون اختیار و بدون توجه و آگاهی، حقی را از کسی ضایع کرده و اصلا اصلاع ندارد و الا حتما در صدد جبرانش بر می آمد.
بنابر این؛ بر فرض صحت چنین روایتی، ناظر به هر کسی و هر گناهی نیست.
پیروز باشید.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.