پرسش

برادری 16 ساله دارم که خیلی زود عصبانی میشود و به پدرم احترام نمیگذارد .لطفا من را ارهنمایی کنید باتشکر

پاسخ

برادر شما برای کاهش عصبانیت هایش به یک مخاطب قاطع و مقتدر نیاز دارد . تا زمانی که پدر شما در قبال عصبی شدن ها رفتار خاصی نشان ندهد و یا واکنش مناسبی نداشته باشد این نوع رفتار وجود داشته و بلکه تشدید میشود .
البته باید در نظر داشته باشید که قرار نیست با این نوع نوجوانان مدام در حال جنگ بود . بلکه در صورتی که پدر الگویی صمیمی و جذاب باشد . و نیاز های عاطفی و روانی فرزندش را پاسخ دهد و با او همراهی داشته باشد و در جای خود رفتار نامطلوب را به او گوشزد کند و از نامناسب بودن رفتارش بگوید می تواند روابط موفقی را پی ریزی کند .
در واقع پدر باید ان قدر جذاب و دوست داشتنی باشد که فرزندش متوجه شود در صورت رفتار نامطلوب این همراهی پدر را از دست می دهد و برای جلوگیری از این شرایط رفتار خود را اصلاح می کند .
این تذکر ها قرار نیست به صورت دعوا و مرافعه و بالا بردن صدا و ... باشد . بلکه به صورت بزرگ منشانه و با حالتی از اقتدار و اعتماد به نفس از نامطلوب بودن رفتارش صحبت کنید .
او را تهدید نکنید .داد نزنید، لعنت و دشنام نفرستید، اسم نگذارید.مثلا گفتن اینکه «اگر تمامش نکنی، رایانه ات را ۳ روز تعطیل می کنم!» باعث نمی شود که او ناگهان داد و فریادش را تمام کند و به اتاقش برود.
در عوض این تهدید او را بیشتر عصبانی می کند و به ادامه مشاجره تشویق می شود. بهتر است اگر هم تهدید می کنید بیان آن را تغییر دهید مثلا بگویید اگر به اتاقت نروی و آرام نشوی، بعدا عواقبی به علت این رفتار در انتظارت خواهد بود و سپس اتاق را ترک کنید.
تا زمانی که عصبانی است، هرگز به دنبال او نروید و از او نخواهید که عذرخواهی کند یا توضیح بدهد.
از طرفی دیگر باید در نظر گرفت که او در دورانی خاص به سر می برد و نیاز های روانی ویژه ای دارد . این نیاز ها باید درک شود و مورد رسیدگی قرار بگیرد . انرژی مازاد او توسط تحرک زیاد و ورزش های سنگین تخلیه شود .
او را با یک مشاور در ارتباط قرار دهید تا مهارت های مقابله با خشم و ... را بیاموزد و ارتباطات موفق تری را زمینه سازی کند . رفع این حالات به همکاری او نیاز دارد و تا این همکاری شکل نگیرد تغییری حاصل نمی شود .
دوستان او در این مورد اهمیت ویژه ای دارند .نحوه معاشرت و رفتار انها تاثیر فوق العاده ای بر رفتارا و می گذارد . لذا سعی کنید زمینه را برای اشنایی او با افراد موجه و مثبت فراهم کنید . البته با روش های غیر مستقیم .
نکته دیگر این که کشف کنید چه چیزی در زیر خشم نهفته است:
آیا فرزند شما غمگین یا افسرده است؟
آیا او نسبت به همسالانش احساس بی کفایتی یا حقارت می کند؟
آیا نیاز به کسی دارد که بدون قضاوت کردن به حرف هایش گوش دهد؟
آیا از موضوعی نگران است؟