به گزارش گروه بین الملل زیست نیوز، کنجکاوی درباره جهان بسیاری از دانشمندان و پژوهشگران که تشنه افزایش دانسته‌های خود هستند را به اقدام‌های عجیبی وا داشته است. یکی از این موارد چشیدن مزه‌های مختلف بوده و از دانشمندان اولیه شامل پزشکانی که برای شناسایی دیابت به نوشیدن ادرار اقدام کرده تا کاوشگران امروزی که گونه‌های جدید جانوری مزه کرده‌اند را در بر می گیرد. پیشرفت فناوری چشیدن مزه‌های جدیدی را امکان پذیر ساخته که از آن جمله می توان به آب چند میلیارد ساله و اسکوئیدهای اعماق اقیانوس اشاره کرد. در ادامه این مطلب برخی از عجیب‌ترین نمونه‌ها در این زمینه را معرفی می کنیم.

حیات دریایی

چشیدن مزه گونه‌های مورد مطالعه یکی از بخش‌های فعالیت زیست شناسان دریایی را تشکیل می دهد. سوپ پلانکتون، اسکویید خون آشام و یا کرم‌های لوله‌ای اعماق اقیانوس برخی از عجیب‌ترین نمونه‌هایی هستند که خورده شده‌اند. دانشمندانی که در مناطق کم عمق و ساحلی فعالیت کرده‌اند نیز انتخاب‌هایی مانند غده جنسی خارپشت دریایی داشته‌اند.

حیوانات

دانشمندان در دهه 1800 تنها بر اساس علاقمندی‌هایشان به خوردن گونه‌های مورد مطالعه نمی پرداخته و مزه تمامی گونه‌ها را می چشیدند. "چارلز داروین" مشهورترین فرد در میان این همه چیزخواران کنجکاو بوده است. از جغد قهوه‌ای تا لاک پشت و آرمادیلو، داروین مزه هر حیوانی که با وی مواجه می شد را می چشید. "ویلیام باکلند"، زمین شناس و دیرین شناس، یکی دیگر از این افراد مشهور است که گفته می شود مزه موش، موش کور و حتی بقایای قلب شاه لویی چهاردهم را چشیده است.

حشرات

خوردن حشرات مساله عجیبی محسوب نمی شود. آنها منبع بسیار خوبی از پروتئین بوده و در بسیاری از فرهنگ‌های جهان غذاهای مختلفی از حشرات درست می شود. اما برخی حشره شناسان پا را فراتر نهاده و به نام علم اقدام‌های عجیبی انجام داده‌اند. به عنوان مثال، بسیاری از دانشمندان اغلب از میان وعده‌ گونه‌های غیر غذایی مانند سنبله‌های ذرت مصرف کرده تا دانشجویان و یا روزنامه نگاران را به خوردن حشرات متقاعد کنند.

گوشت یخ زده

نمونه‌ای تایید شده از دانشگاه آلاسکا وجود دارد که طی آن "دیل گوتری"، دیرین شناس، و همکارانش از بافت اضافی گردن لاشه 36 هزار ساله یک گاومیش کوهان دار آمریکایی که به نام "بلو بیب" شناخته می شد، خورشت درست کرده و خورده‌اند. به گفته گوتری، گوشت بسیار سفت بوده و بوی قوی "پلیستوسن" داشته است.

یخ باستانی

ذوب کردن یخ طی نسل‌های متمادی منبع خوبی برای تامین آب شرب و شست و شو در قطب برای کاوشگران بوده است. در این میان، نمونه برداری از یخ‌های قدیمی برای بررسی شرایط آب و هوایی در گذشته به این معنی بوده است که دانشمندان می توانند به واقع مزه گذشته را بچشند.

قدیمی‌ترین آب

قدیمی‌ترین یخ‌های جهان به واسطه فشار، ناخالصی‌های خود را از دست داده و مزه خوبی داشته‌اند، اما به گفته "باربارا شروود لولار"، قدیمی‌ترین آب زمین مزه بسیار بدی دارد. لولار و همکارانش آبی به قدمت 2.6 میلیارد سال را در معدنی زیر سطح زمین در اونتاریو کانادا کشف کرده‌اند. این آب غنی از مواد معدنی مانند آهن و نمک بوده و نسبت به آب لوله کشی چسبناک‌تر بوده است.

خودآزمایی

"بری مارشال"، دانشمند استرالیایی، محتویات ظرف کشت میکروب حاوی "اچ. پیلوری" را برای اثبات این که باکتری موجب زخم معده می شود، نوشیده است. این اقدام در ابتدا مورد توجه قرار نگرفت، اما پیشرفت زخم معده مارشال نخستین سنگ بنای اثبات ارتباط میان این دو موضوع بود. بری مارشال در سال 2005 به واسطه همکاری بلند مدت با "رابین وارن" برای کشف رابطه بین اچ. پیلوری و بیماری زخم گوارشی برنده جایزه نوبل پزشکی شد.

تشخیص بیماری

در شرایطی که پزشکان اولیه به واسطه دانش اندک و یا درک نادرست از بدن، برخی نشانه‌های بیماری‌ها را نادیده می گرفتند، اما دیابت یکی از بیماری‌های بوده که با امتحان مزه می شد آن را تشخیص داد. تنها مشکل این بود که آزمونگر باید مزه ادرار فرد بیمار را می چشید. افراد مبتلا به دیابت ادرار شیرین مزه تولید می کنند. در کنار تکرر ادرار و کاهش وزن، ادرار شیرین یکی از نشانه‌هایی بود که به دانشمندان در مسیر کشف انسولین کمک کرد.

 نظر فراموش نشه!!

زیست نیوز- خوان کارلوس از سال2006 به پرورش عنکبوت در مزرعه خود(در نزدیکی سانتیاگو، شیلی) اشتغال دارد.  عنکبوت های مزرعه وی اروپا، آمریکا و آسیا صادر می شود.

میزان بالای ویتامین C و A در انبه به اضافه انواع مختلف کاروتنوئیدها سیستم ایمنی بدن شما را سالم و قوی نگه خواهد داشت.

انبه میوه‌ای بسیار خوشمزه است که خیلی وقت‌ها ممکن است دوستداران آن فراموش کنند که فواید بسیار زیادی هم دارد. در زیر فواید این میوه را بیان کرده و به برخی نکات جالب درمورد آن و احتیاطات لازم نیز اشاره می‌کنیم.

فواید انبه برای سلامتی

1. پیشگیری از سرطان: تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبات آنتی‌اکسیدان انبه از سرطان‌های روده، سینه، خون و پروستات پیشگیری می‌کند. این ترکیبات شامل کرستین، ایزوکرستین، استراگالین، فیستین، اسید گالیک و متیل‌گالات و همچنین آنزیم‌های مختلف می‌باشد.

2. کاهش کلسترول: محتوی بالای فیبر، پکتین و ویتامین C در انبه به کاهش کلسترول کمک می‌کند.

3. پاکسازی پوست: هم داخلی و هم خارجی برای پوست قابل استفاده است. انبه منافذ بسته شده پوست را باز کرده و جوش‌ها را از بین می‌برد.

4. سلامت چشم: یک فنجان انبه خرد شده 25 درصد از میزان موردنیاز روزانه از ویتامین A را فراهم می‌کند که به بهبود بینایی کمک کرده و از شب‌کوری و خشکی چشم جلوگیری می‌کند.

5. قلیایی کردن کل بدن: اسید تارتاریک، اسید مالیک و کمی اسید سیتریک موجود در این میوه به حفظ ذخیره قلیایی بدن کمک می‌کند.

6. کمک به دیابتی‌ها: انبه به تنظیم سطح انسولین در خون کمک می‌کند. در یک داروی خانگی سنتی برگ‌های آن را در آب جوشانده، شب تا صبح در آب خوابانده و بعد جوشانده را صبح مصرف می‌کردند. انبه همچنین شاخص گلیسمی پایینی دارد (60-41) به همین علت مصرف متوسط از آن سطح قندخون را بالا نخواهد برد.

7. افزایش قوای جنسی: انبه منبع بسیار خوبی از ویتامین E می‌باشد. بااین حال ارتباط خوب بین میل جنسی و ویتامین E ابتدا با یک کلیت‌بخشی اشتباه روی تحقیقات بر روی موش‌های آزمایشگاهی ایجاد شد و تحقیقات بیشتر نشان داده است که مقدار متعادل از آن در این زمینه مفید است.

8. تقویت گوارش: پاپایا تنها میوه‌ای نیست که حاوی آنزیم‌هایی است که پروتئین را تجزیه می‌کنند. میوه‌های زیادی مثل انبه نیز هستند که این خاصیت مفید را دارند. فیبر موجود در انبه همچنین به هضم و دفع غذا کمک می‌کند.

9. کمک به دفع گرما: گرفتن آب این میوه و مخلوط کردن آن با آب و شیرین‌کننده به خنک کردن بدن و جلوگیری از آسیب رسیدن به آن کمک می‌کند.

10. تقویت سیستم ایمنی بدن: میزان بالای ویتامین C و A در انبه به اضافه انواع مختلف کاروتنوئیدها سیستم ایمنی بدن شما را سالم و قوی نگه خواهد داشت.

واقعیات و جزئیات

• نسبت به همه میوه‌ها در سراسر جهان، میزان مصرف انبه تازه از سایر میوه‌ها بیشتر است.
• این میوه متعلق به 4000 سال پیش بوده است.
• این میوه با گیاهان دیگری مثل پسته و بادام‌هندی هم‌خانواده است.
• این میوه که بیشتر در هند رشد کرده و مصرف می‌شود، به "سافدا" (safeda) معروف است.
• انبه 1000 نوع مختلف دارد.

ارزش غذایی

یک فنجان (حدود 225 گرم) انبه حاوی مواد زیر است:
• 105 کالری
• 76 درصد ویتامین C (آنتی‌اکسیدان و تقویت‌کننده سیستم ایمنی)
• 25 درصد ویتامین A (آنتی‌اکسیدان و تقویت‌کننده بینایی)
• 11 درصد ویتامین B6 به اضافه سایر ویتامین‌های B (کمک به عملکرد مغز و پیشگیری از بیماری‌های قلبی)
• 9 درصد فیبر سالم پروبیوتیک
• 9 درصد مس (مس یک کوفاکتور برای آنزیم‌های مهم جهت گلبول‌های قرمز خون می‌باشد)
• 7 درصد پتاسیم (برای متوازن کردن مصرف بالای سدیم)
• 4 درصد منیزیم

احتیاطات

• اگر به پلاستیک خام حساسیت داشته باشید، این احتمال وجود دارد که به انبه و به‌ویژه انبه کال هم حساسیت بدهید. این واکنش به خاطر وجود اسیدآناکاردیک است.

• پوست و عصاره انبه حاوی اوروشیول است، ماده‌شیمیایی موجود در پیچک سمی امریکایی و سماق سمی که می‌تواند در برخی افراد ایجاد حساسیت کند.

• برخی دلالان و فروشندگان برای رسیده کردن انبه از کاربید کلسیم استفاده می‌کنند که ممکن است مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند، به همین دلیل بهتر است از انبه ارگانیک استفاده کنید. اگر انبه خریداری شده شما ارگانیک نیست، قبل از مصرف خیلی خوب آن را بشویید یا یک شب در آب خیس کنید.

منبع:http://www.zistnews.com 

کاهو از سبزی های بسیار مفیدی است که علاوه بر خواص درمانی، مصرف غذایی نیز دارد و در میان سبزی ها، تاریخی کهن دارد.

کاهو طبق مدارکی که بدست آمده از شش قرن قبل از میلاد در ایران مصرف می شده است و یک قرن قبل از میلاد به روم راه یافته و غذای مهمی برای رومیان بوده است. کاهو گیاهی است یک ساله که دارای برگ های پهن و دراز و سبز، با طعم کمی شیرین می باشد. کریستف کلمب تخم کاهو را به دنیای جدید برد بطوریکه از اوائل قرن پانزدهم میلادی کاهو در هائیتی و باهاما کشت می شده است .

انواع مختلف کاهو که در حال حاضر در آمریکا کشت می شود حدود ۱۶ نوع می باشد که در تمام طول سال وجود دارد. روی هم رفته دو دسته کاهو وجود دارد:

۱- کاهوی پرورشی که در سالاد استفاده می شود که کاهوی گرد HEAD LETTUCE و کاهوی ایرانی ROMAINE LETTUCE از انواع مهم آن است. کاهوی ایرانی از نظر مواد غذایی از کاهوی گرد بهتر است. کاهوی گرد ارزش غذایی چندانی ندارد، زیرا دارای مقدر زیادی الیاف است که تولید گاز و نفخ در معده می کند.

۲- کاهوی وحشی

کاهو سرشار از بتاکاروتن، اسیدفولیک، ویتامین C، مقدار کمی ویتامین‌های B1، B2، B3 و B5، ویتامین E، کلسیم، منیزیم، فسفر، پتاسیم، سدیم، آهن، مس و روی است.

خواص درمانی

- کاهو یک مسکن و آرام‌بخش طبیعی است و به‌خاطر اینکه دارای مقدار کمی از ماده شیمیایی لاکتوسین است، ‌مصرف زیاد آن سبب رخوت و سستی می‌شود.

- کاهو برخلاف انتظار از جمله سبزیجاتی است که معده را تقویت می‌کند؛ در ضمن ادرارآور بوده و یبوست را نیز از بین می‌برد.

- کاهو دارای آهن فراوان است و به عمل خون‌سازی بدن کمک می‌کند.

- به بانوان شیرده توصیه می‌شود که کاهو بخورند چون شیر را زیاد می‌کند.

- کاهو برای درمان سیاه‌سرفه، رماتیسم، برونشیت، تشنج، تپش قلب، یرقان، انسداد مجاری طحال و کبد مفید بوده و همچنین تصفیه‌کننده خون است.

- برای رفع سرفه‌ و درد سینه کاهو را بپزید و بخورید.

- اگر شب‌ها از مشکل بی‌خوابی رنج می‌برید، پیش از خواب کاهو بخورید.

- کاهو به اشخاص مبتلا به نفریت و بیماران عصبی و کبدی توصیه شده است.

- اثر ضدتب، ضد روماتیسم و ضد خونریزی نیز دارد.

- گذشته از خواص فوق، کاهو به سبب داشتن ماده‌ای به نام لاکتوکاریوم Lactocarium خواب آور است.

- در درمان برونشیت‌های سخت، سیاه سرفه،‌ تحریکات عصبی و رفع روماتیسم نیز موثر است.

- کاهو به علت داشتن مقادیر زیاد سلولز، تخلیه روده را آسان می‌کند.

- برای مبتلایان به یرقان، انسداد مجاری کیسه صفرا و اشخاصی که کلسترول خونشان زیاد است و استعداد چاق شدن دارند بسیار مفید است.

- خاصیت خنک کننده دارد.

- برای آفتاب سوختگی مفید بوده، قرمزی ناشی از آن را در سطح پوست کاهش می دهد.

- کاهو اشتها را تحریک می کند.

- توان جنسی را بالا می برد و نازایی را درمان می کند. مصریان قدیم به کاهو «گیاه بارور» می گفتند.

- از عصاره کاهو برای محافظت و مرطوب کنندگی پوست در برابر حرارت خورشید و باد، در لوازم آرایشی استفاده می شود.

- تسکین دهنده دردهای قاعدگی بوده و خونریزی ‎قاعدگی را زیاد می‎کند، بنابراین در این صورت در دوران ماهانه از خوردن کاهو خودداری کنید.

- کاهو از ریزش مو جلوگیری و مانع سفید شدن آن می‎شود.

- برای تقویت ریشه مو آب کاهو + آب هویج + آب یونجه مخلوط کرده میل شود.

- خوردن زیاد کاهو باعث فراموشی می‎شود.

- برای روییدن موی جای زخم‎ها کاهو را کوبیده به صورت ضماد در آن محل بگذارید.

- کاهو زخم های مجاری ادرار و مثانه را درمان می کند.

خواص کاهو سکنجبین:

سکنجبین در واقع سرکه و انگبین و مخلوطی است از سرکه و عسل که به میزان و مقدار معین در هم می آمیختند و از مخلوط آن شربتی خوش گوار و معطر وفرح بخش به وجود می آوردند. در برخی نقاط که عسل یافت نمی شد یا می خواستند شربتی ارزان قیمت فراهم کنند سکنجبین را از مخلوط سرکه و شکر تهیه می کردند ولی همچنان آن را سکنجبین می نامیدند. و امروز که عسل گران یا کمیاب تر از گذشته شده به طور کلی این شربت را با شکر تهیه می کنند.
 
هر غذایی در طب سنتی دارای یک یا چند مصلح است؛ منظور از مصلح یعنی نوعی ماده غذایی یا گیاهی دارویی که مصرف آن به همراه غذای مورد نظر، اصلاح و تعدیل عوارض جانبی احتمالی آن غذا و جذب غذا و اثر گذاری غذا را در بدن و ارگانهای مربوطه مضاعف خواهد کرد. در تغذیه سنتی ایرانیان مصرف مصلحات به طور کامل مراعات می شده است و تقریباً غذایی و میوه ای یافت نمی شود که بدون مصلحات مصرف شود . سکنجبین نیز از ان جمله است.

مضرات:

اگر در خوردن کاهو افراط نکنید، این سبزی به هیچ وجه مضر نیست.

زیاده روی در خوردن کاهو باعث کم شدن قدرت جنسی، فراموشی و کم شدن حافظه، ضعف دید چشم و نفخ شکم می شود. برای برطرف کردن این عوارض می توان کاهو را با نعناع، کرفس و زیره میل کرد.

منبع: باشگاه خبرنگاران

بسیاری از مراجع و کتاب‌های مربوط به طب گیاهی، تاریخچه تقطیر و تولید عرق‌های گیاهی را ایران و مردم این کشور می‌دانند. بر اساس اطلاعات موجود در این کتاب‌های مرجع، تولید عرق گیاهی به ابن‌سینا و دوره‌های پس از او نسبت داده شده است.

به نظر می‌رسد که شروع تقطیر و استخراج رایحه گیاهان با تولید گلاب از گل محمدی آغاز شده و کم‌کم به مرحله کنونی تولید صدها نوع عرق گیاهی رسیده است.

یکی از معروف‌ترین و رایج‌ترین عرق‌های گیاهی موجود در بازار ایران، عرق نعنا است که سۆال‌های بسیاری در مورد آن مطرح است. به همین دلیل گفت و گوی زیر با دکتر محمدحسین صالحی سورمقی، متخصص فارماکوگنوزی و استاد دانشکده داروسازی دانشگاه تهران را آورده‌ایم تا پاسخ این سۆال‌ها را از ایشان بگیریم.

فرآیند تولید عرق نعنا چگونه است؟

از هر گیاهی مانند برگ نعنا، بیدمشک، ریحان، گل محمدی یا زیره که دارای رایحه و اسانس باشد، می‌توان عرقیات گیاهی تولید کرد.

برای تولید عرق گیاهی، ابتدا آب و ماده معطر را که همان گیاه باشد، می‌جوشانند. پس از تبخیر آب، عملیات سرد کردن بخار و تقطیر به صورت سنتی یا صنعتی انجام می‌شود و مایعی که با تقطیر به دست آمده،‌ معطری است که ما ایرانی‌ها به آن‌ها عرق گیاهی می‌گوییم.

طی فرآیند تبخیر و تقطیر، اسانس و رایحه گیاه داخل مولکول‌های آب نفوذ می‌کند و در اصطلاح علمی، آب مقطر تولید می‌شود. این آب‌های معطر مقطر، علاوه بر طعم و رایحه خوبشان، خواصی هم برای بدن دارند. ما ایرانی‌ها معمولاً فقط به مایعی که از گلبرگ‌های گل محمدی تهیه می‌شود، «گلاب» می‌گوییم و سایر آب‌های معطر مقطر را «عرق گیاهی» یا «طبی» می‌نامیم.

مفهوم عبارت «دوآتشه» که روی برخی از عرقیات گیاهی درج می‌شود، چیست؟

اگر میزان گیاه نسبت به حجم آب بیشتر باشد و رایحه و اسانس بیشتری در مولکول‌های تقطیرشده آب جمع شوند، اصطلاح «دوآتشه» را برای عرق گیاهی به کار می‌برند. عرق دوآتشه، همان عرق اشباع‌شده یا با عطر بسیار غلیظ. مثلاً میزان برگ نعنایی که برای تولید یک شیشه عرق نعنا دوآتشه استفاده می‌شود، بسیار بیشتر از برگ نعنایی است که برای تولید یک ظرف عرق نعنا معمولی به کار می‌رود.

پس خاصیت عرق‌های دوآتشه از انواع معمولی‌شان بیشتر است؟

دقیقاً همین طور است. از آنجا که ماده موثر در عرقیات گیاهی، اسانس و رایحه موجود در آن‌هاست، هرچه عرق گیاهی بوی بیشتری داشته باشد، یعنی اسانس بیشتری در مولکول‌های آب وجود دارد و خواص درمانی بیشتری دارد بنابراین خاصیت ضد نفخ و ضد درد عرق نعناهای دوآتشه، به مراتب از انواع معمولی‌شان بیشتر است.

تفاوت میان عرق نعناهای پاستوریزه و سنتی موجود در بازار چیست؟

هر ماده‌ای که پاستوریزه شود، عاری از وجود هرگونه آلودگی میکروبی و انگلی است پس آلودگی‌های احتمالی، در عرق نعناهای کارخانه‌ای که عبارت پاستوریزه روی آن‌ها درج شده،‌ وجود ندارد.

پس احتمال وجود آلودگی در عرق نعناهایی که در کارگاه‌های خانگی و سنتی تهیه می‌شوند، وجود دارد؟

عرق از فرآیند تقطیر به دست می‌آید و مایعی که تقطیر می‌شود، کاملا استریل و عاری از هرگونه آلودگی است اما امکان دارد آلودگی از طریق ظرف آلوده یا فردی که عرق را به صورت سنتی تولید و بسته‌بندی می‌کند، به محصول نهایی راه یابد. به همین دلیل نمی‌توانیم بگوییم که عرق نعناهای سنتی کاملا استریل یا کاملا آلوده هستند.

اگر عرق نعنا در کارگاه‌های خانگی با شرایط بهداشتی تهیه و از ظرف‌های پاکیزه برای بسته‌بندی آن استفاده شود و خود تولیدکننده هم مسایل بهداشتی را رعایت کند، دیگر نباید نگران وجود آلودگی در آن بود.

خاصیت عرق نعنا چیست؟

عرق نعنا، فقط حاوی رایحه نعناع ترکیب‌شده با آب است که خاصیت ضد نفخ، ضد درد و ضداسپاسم (گرفتگی) دارد. از آنجا که تمام ترکیب‌های نعنا وارد عرقش نمی‌شود، نمی‌توان همه خواص برگ نعنا را به عرق آن هم نسبت داد ولی مصرف این عرق گیاهی، پس از غذا و برای رفع دل‌درد و نفخ یا هضم بهتر غذا مفید است.

یا میزان مصرف مشخصی برای عرق نعناع وجود دارد؟

نه، معمولاً میزان استانداردی برای مصرف این عرق‌های سنتی وجود ندارد و نمی‌توان حجم کاملا مشخصی برای مصرف آن‌ها برای افراد در گروه‌های سنی و جنسی مختلف در نظر گرفت. البته می‌توان پیشنهاد کرد که اگر احساس نفخ و دل‌درد داشتید، حدود یک استکان در هر وعده، عرق نعنا مصرف کنید. اگر غلظت و بوی عرق نعنا زیاد باشد، می‌توان به مصرف نصف استکان از آن هم بسنده کرد.

آیا منع مصرفی هم برای استفاده از عرق نعنا در افراد خاصی وجود دارد؟

فقط افرادی که به خود گیاه نعنا حساسیت دارند و با خوردن آن دچار واکنش‌های آلرژیک می‌شوند، نه‌تنها عرق نعنا، بلکه هیچ‌یک از محصولاتی را که بر پایه گیاه نعنا تولید شده است، نباید مصرف کنند.

بهترین ظرف و مکان برای نگهداری از عرق نعنا چیست؟

بهتر است تمام عرق‌های گیاهی از جمله عرق نعنا در ظرف‌های شیشه‌ای نگهداری شود. از آنجا که شیشه‌های رنگی (مانند شیشه‌های سبز یا قهوه‌ای) نور کمتری از خود عبور می‌دهند، استفاده از آن‌ها برای نگهداری از عرقیات از شیشه‌های شفاف بهتر است. پس از ظرف‌های شیشه‌ای، ظرف‌های فلزی (مانند ظرف‌های آلومینیومی) بهترین ظرف‌ها برای نگهداری از عرق‌ها هستند.

این روزها برای پایین آوردن قیمت نهایی محصول از پلاستیک برای بسته‌بندی بطری‌های عرق استفاده می‌شود اما پلاستیک، برای نگهداری این محصولات مناسب نیست. به همین دلیل بهتر است یا عرقیاتی که در شیشه هستند بخرید یا آن‌ها را پس از خرید در ظرف‌های شیشه‌ای رنگی یا فلزی پاکیزه و بدون بو بریزید. تمام عرق‌های گیاهی باید در جای خشک و خنک و دور از نور مستقیم آفتاب قرار بگیرند. اگر فروشنده‌ای عرق را بیرون از مغازه و در معرض آفتاب قرار داده بود، از خرید محصول او خودداری کنید.

بهترین زمان مصرف و نشانه فساد عرق‌های گیاهی چیست؟

معمولاً روی بسته‌بندی عرقیات سنتی تاریخ تولید و انقضا وجود ندارد و گاهی فقط تاریخ تولید روی بسته‌بندی نوشته می‌شود. بهتر است عرق‌های گیاهی را حداکثر 6 تا 12 ماه پس از تولید مصرف کنید تا از خاصیت آن‌ها بهره‌مند شوید. فساد عرق گیاهی را هم می‌توان از ظاهر آن متوجه شد. عرق سالم و عاری از آلودگی، کاملا شفاف است. وجود هر گونه کدورت یا رسوب در عرق‌های گیاهی می‌تواند نشان‌دهنده وجود آلودگی‌های میکروبی یا قارچ و کپک، درون آن‌ها باشد و باید از مصرف چنین محصولاتی خودداری کرد.

منبع: سلامتیران