تبیان، دستیار زندگی

به گزارش 598 به نقل از مشرق، گفتاری از آیت‌الله صافی گلپایگانی به مناسبت سالروز رحلت آیت‌الله بروجردی در تجلیل مقام این مرجع عالیقدر شیعه منتشر شد.

متن این گفتار به شرح زیر است:

«سیزده شوال، سالروز رحلت مرحوم استاد اعظم حضرت آیت‌الله العظمی بروجردی اعلی‌الله مقامه زعیم بزرگ شیعه است كه در عصر خود، نمونه‌ ممتاز و آسمانی، از رجال ایمان و خداپرستی و خداخواهی و وجودش سرشار از عقیده و توحید بود.

این فقیه عالی‌مقام در اخلاق كریمه و بزرگی و بزرگواری ـ به‌حق ـ یادگاری از جد بزرگوارش سبط اكبر علیه‌السلام بود.

جهات عظمت شخصیت، در وجود ایشان جمع شده بود. بزرگ‌ترین آنها بیم از خدا و حساب روز جزا بود. با تمام وجود، خدا را باور و به قیامت اعتقاد داشت. دنیاطلبی و ریاست‌خواهی در او دیده نمی‌شد.

او كه در صداقت و راستگویی‌اش شكی نبود، می‌فرمود: من برای این مقام یعنی مرجعیت و ریاست قدمی برنداشتم.

صفاتی كه امیرالمومنین علیه‌السلام برای همام از متقین برشمرد، در او لمس می‌شد: «فَهُمْ وَ الْجَنَّه كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِیهَا مُعَذَّبُونَ»

در صرف بیت‌المال دقت فراوانی داشت و می‌شود گفت حتی دیناری به كسی برای غیر خدا نپرداخته بود. شخصا و برای حوائج شخصی خود مثل لباس و بلكه غذا از سهم مبارك و بیت‌المال استفاده نمی‌كرد. خانه و اندرون بیت او ساده و بی‌پیرایه و به فرش‌های كهنه كه شاید از گذشته به او ارث رسیده بود، مفروش بود. به بزرگان گذشته و معاصر ادای احترام می‌كرد. در اظهار حق و ابطال باطل، مسامحه و مجامله نمی‌كرد و بر رعایت امور و حقوقی كه رعایت آنها از مستحبات و مكارم اخلاق و آداب بود، كمال اهتمام را داشت.

هر كس قدمی در راه خدا برداشته بود و مصدر خدمتی به دین و مذهب شده بود، نزد او احترام خاص داشت. یاد دارم زمانی به پدر بزرگوارم فرمود: من یك شب هم شما را فراموش نمی‌كنم.

در امر ترویج دین و دفاع از حدود و ثغور اسلام و مذهب، آنچه را در توان داشت انجام می‌داد. غم و غصه‌ای اگر برایش بود، همان فكر و اندیشه‌ مسائل اسلامی بود.

در موقعیت علمی چنان بود كه هر دانشمند و عالم و استادی به محضر او می‌رسید، شیفته‌ او می‌شد. در مسائل علمی و اطلاع از آرای علمای مذاهب و فرق اسلامی، متبحرتر از خود آنان بود. مثل اینكه «كتاب خلاف» شیخ، صفحه به صفحه‌اش پیش رویش حاضر باشد، سخن می‌گفت و بر علم رجال و اسناد حدیث تسلط و آگاهی خارق‌العاده داشت.

دانشمند معروف شیخ باقوری وزیر اوقاف مصر، در اثر یك ملاقات، چنان مجذوب او شد كه همه‌ تذكرات ایشان را به سمع اجابت شنید و در ضمن نامه‌ای كه از آنجا به عرض ایشان رساند، وعده انجام همه را داد و عبارتش نسبت به آن وعده‌ها این بود كه «لایزال یخلد فی كیانی».

مرحوم علامه شیخ محمدتقی قمی می‌گفت: آنگاه كه نامه حضرت آقا را به شیخ محمد سلیم تسلیم ‌كردم، بر‌خاست و ‌ایستاد و نامه را ‌گرفت و ‌بوسید و نیز شیخ محمد شلتوت، صاحب آن فتوای تاریخی هم برمی‌خاست و به احترام می‌ایستاد و نامه را دریافت می‌كرد.

بی‌شك در عصر ایشان، در بین همه علمای فِرَق، كسی اعلم از ایشان در فقه فِرَق نبود. آن بزرگوار در حفظ حدود مكتب اهل بیت علیهم‌السلام در برابر همین اشخاص كه به او كمال احترام را اظهار می‌كردند از حقی و موضعی تنازل نمی‌كرد؛ چنان‌كه وقتی شیخ شلتوت در تفسیری كه می‌نوشت در تفسیر آیه‌ «وأن تستقسموا بالأزلام» سخن نابه‌جایی گفته بود، در مقام رد بر او، به اینجانب امر فرمود تا جواب كافی و شافی طی رساله «حول الاستقسام بالازلام» نگاشتم و برای او ارسال كردند.

از سوی دیگر مثل جورج جرداق دانشمند مسیحی، نویسنده كتاب «الامام علی صوت العداله الانسانیه»، كتابش را طی نامه‌ای بسیار بلیغ و پرمحتوا به ایشان اهدا كرد.

مراسم تشییع جنازه آیت الله بروجردی