سرانجام بادیدن نگاه تو آرام می شوم                         

                                                 چوآهوی گریخته ای رام می شوم

باورنمی کنی ای همه ی هستی ام

                   که من دارم به جرم عشق توبدنام می شوم

من بی توپای چوبه ی دارغریبی ام

                           روزی هزارمرتبه اعدام می شوم

با چشم های خویش مراآرام می کنی

                           باورنمی کنم که چنین خام می شوم

گفتی که توهرگزعاشق خوبی نمی شوی

                                         گفتم قسم به عشق سرانجام می شوم

samiiadj/H

عشق یعنی آفتاب بی غروب                                                                   

عشق یعنی آسمان یعنی فروغ

عشق یعنی آرزو یعنی امید

عشق یعنی روشنی یعنی سپید

عشق یعنی غوطه خوردن بین موج

عشق یعنی ردشدن ازمرزاوج

عشق یعنی پانهادن درخطر

عشق یعنی ازسپیده تاسحر

عشق یعنی عقل شده مدهوش تو

عشق یعنی اشک یعنی عاطفه 

عشق یعنی یادگاری خاطره                                                                    

عشق یعنی تشنگی یعنی سراب

عشق یعنی خواستن له له زدن

عشق یعنی سوختن پرپرزدن

عشق یعنی باخدایاساختن

عشق یعنی چون همیشه باختن

 عشق یعنی باگلی گفتن سخن

عشق یعنی خون لاله برچمن

عشق یعنی چون محمدپابه راه

عشق یعنی هم چو یوسف قعرچاه

عشق یعنی یک شقایق غرق خون

عشق یعنی دردومحنت دردرون

عشق یعنی قطعه شعر ناتمام

عشق یعنی بهترین حسن ختام                           

گفتم که شیرین منی!                  گفتی که فرهادی مگر!     

گفتم خرابت می شوم!                 گفتی توآبادی مگر!

گفتم ندادی دل به من!                 گفتی توجان دادی مگر! 

گفتم زکویت می روم !                 گفتی توآزادی مگر!

گفتم فراموشم مکن!                    گفتی تودریادی مگر!

گفتم خموشم سالها !                  گفتی توفریادی مگر!

گفتم که بربادم مده!                   گفتی نه بربادی مگر!      

بی نگاه عشق مجنون نیز لیلایی نداشت                        

                      بی مقدس مریمی دنیامسیحایی نداشت 

بی توای شوق غزل آلودی شبهای من                            

                    لحظه ای حتی دلم بامن هم آوایی نداشت     

آنقدرخوبی که درچشمان توگم می شوم                           

                   کاش چشمان توهم این قدر زیبایی نداشت     

این منم پنهان ترین افسانه ی چشمان تو                         

                   آنکه درمهتاب باران شوق پیدایی نداشت       

درگریزازخلوت شبهای بی پایان خود                              

                  بی تواماخواب چشمم هیچ لالایی نداشت         

پشت دریاهااگرهم بودشهری هاله بود                            

                  قایقی می ساختم آنجاکه دریایی نداشت        

پشت پامی زدولی هرگز نپرسیدم چرا ؟                            

                  درپس ناکامی ام تقدیرجاپایی نداشت             

شعرهایم می نوشتم دست هایم خسته بود                     

                  درشب بارانی ات یک قطره خوانایی نداشت 

ماه شب هم خویش می آراست باتصویر ابر                

                  صورت مهتابی ات هرگز خودآرایی نداشت      

حرف های رفتنت این قدرپنهانی نبود                            

                  یااگرهم بود حرفی ازنمی آیی نداشت          

بی تواماصورت این عشق زیبایی نداشت                

                   چشم هایت بس که زیبابود زیبابیی نداشت                           

مدّچشمت بی شتابم میکند        موج این دریاحبابم میکند

جذبه ی چشمان مخمورشما    حالتی داردکه آبم می کند 

بازلبخندتومی گویدبیا               بازمی آیم جوابم می کند 

قحط بارانم کویری تشنه ام      این عطش روزی سرابم میکند 

آی آدم!من که آهن نیستم       نی مزن نایت کبابم می کند 

ناله کم کن,ناله کم کن ای غریب  حال محزون توخوابم می کند

 سخت سختم کوه فولادم اگر   آتش عشقت مذابم می کند 

مانده ام سرگشته دریک انتظار  تاغمت کی انتخابم می کند                         

به همان قدر که چشم توپراززیباییست

بی تودنیای من ای دوست پرازتنهاییست

این غزل های زلالی که زمن می شنوی

چشمه ی جاری اندوه دلی دریاییست

چندوقت است که بازیچه مردم شده ام

گرچه بازیچه شدن نیزخودش دنیاییست

 دل به دریا زده ام تاباز آغاز کنم

ماجرایی که سرانجامش یک رسواییست

دلخوش عشق شمانیستم ای اهل زمین

به خداوندکه معشوق من بالاییست

این غزل نیزدل تنگ مرا باز نکرد

روح من تشنه ی یک زمزمه ی نیماییست

samiiadj/H

کاشکه یه روز باهم دیگه سوار قایق می شدیم

دورازنگاه آدما هردومون عاشق می شدیم

کاش آسمون باوسعتش تودستامون جامی گرفت

گلای سرخ دلمون کاش بوی دریا می گرفت

کاش توهوای عاشقی لیلی ومجنون می شدیم

بادکه تودریا می وزید ماهم پریشون می شدیم

 کاشکه یه ماهی قشنگ برای مافال می گرفت

برامون ازفرشته ها امانتی بال می گرفت

کاشکه تودریای قشنگ خواب شقایق می دیدیم

خواب دوتا مسافروعشق ویه عاشق می دیدیم

کاش مقصدقایق مایه جای دور وساده بود

که عکس ماه مهربون روپنجره اش افتاده بود

کاشکه بجزمن هیچ کسی این قدر زیاد دوست نداشت

یاکه دلت عشق منواول عشقاش می گذاشت

کاش یه پرنده بودی ومن واسه تودونه بودم

شک ندارم اون موقع هم این جوری دیوونه بودم

کاش توضریح عشق تویه روز کبوتر می شدم

یه بارنگاه می کردی واون موقع پرپر می شدم

کاش گره دستامونو این سرنوشت وانمی کرد

کاش هیچ کدوم ازمادوتاهیچ دوستی پیدانمی کرد

کاشکه می شدجدایی رویه جایی پنهون بکنیم

 خارای زردغصه روازریشه ویرون بکنیم

کاشکه یه روزمنو تورو تودریاتنهابذارن

توقایق آرزوها یه روزماروجابذارن

اون وقت بالطف ماهی هادریارو جارو بزنیم

بسوی شهرآرزوبریم وپاروبزنیم

بریم یه جاکه آدماش برسرهم دادنزنن

به خاطریه بادکنک بچه هافریاد نزنن

بریم یه جاکه دل هاروبایک اشاره نشکنن

بچه هاتوی بازیشون به قمری ها سرنزنن

جایی که مابایدبریم پشت درزندگیه

عادت مردمش فقط عشق وآشفتگیه

samiiadj/H

تو ازدردی که افتادست بر جانم چه میدانی،دلم تنها تورا دارد ولی با او نمی مانی/تمام سعی تو کتمان عشقت بود درحالی،که ازچشمانت خوانده بودم راز پنهانی/فقط یک لحظه آری بانگاهی اتفاق افتاد،چرا عاقل کند کاری که بازارد پشیمانی/.samiiadj/Hossein/.

کاش می شد با تو بودن را نوشت،تاکه زیبا راکشم بر هرچه زشت/کاش می شد روی این رنگین کمان،می نوشتم تا ابد با من بمان/.samiiadj/Hossein.

فهمیدن عشق را چه مشکل کردند،مارا زدرون خویش غافل کردند/انگار کسی به فکر ماهی ها نیست،سهراب بیا که آب را گل کردند/.samiiadj