تبیان، دستیار زندگی

جلد هفدهم - صفحه 146 -  تلاش مسئولين رژيم سابق براي جلب رضايت اجانب

صفحه : 146

شهرباني آنوقت كه پاسبانها با مردم چه مي كردند! پاسبانها كه بايد پاسباني كنند از اين مردم و از اين كشور، به جاي پاسباني يا زور مي گفتند يا دزدي مي كردند يا رشوه مي گرفتند و فشار مي آوردند به مردم . اين وضع قواي نظامي و انتظامي ما بود كه از اين بدتر بود. حالا كساني كه اطلاعات عميق دارند، از آنها بايد بپرسيد.

اين را مقايسه كنيد با حالا و پاسداران عزيز ما و ارتش ما و ژاندارمري ما و شهرباني ما. چه شد كه آنوقت آنطور بود، در مقابل اجنبي آنطور زبون بودند و اينوقت اينطوراست كه جوانها در مقابل امريكا ايستاده اند و شعار مي دهند و مي گويند كه "مرگ برامريكا"؟!

تلاش مسئولين رژيم سابق براي جلب رضايت اجانب

نكته اينكه اين تحول در ارتش پيدا شد، اين تحول در سپاه پاسداران پيدا شد،جوانهايي كه قبل از اين انقلاب در فكر اين معنا نبودند اصلا كه جنگي كنند و جهات جنگي را داشته باشند و نظامي باشند، در بين مردم خودشان سربلند بايستند و حفظ كنندمردم را، اين چيست ؟ فرق مابين اين دو زمان چي است ؟ اين فرق در فرهنگ است .فرهنگ ما در آن زمان با زبان فرهنگ ما در اين زمان فرق كرده است . شما از دانشگاه شروع كنيد تا ادارات دولتي ، تا ارتش ، تا ژاندارمري آنوقت و تا همه اينها و تا توده هاي مردم ، جوانها؛ ببينيد كه ارتش ما و ساير قشرهاي ملت و دولتي ، مجلس آنوقت و دولت آنوقت و همه اينها در اثر فرهنگ وارداتي چه بودند.

ما هر مطلبي را، [ببينيم ، همين طور است . ] اگر يك شخصي مريض باشد، تا احساس مرض نكند به طبيب رجوع نمي كند. وقتي احساس مرض كرد، آنوقت مي رود پيش طبيب . طبيب هم تا مرض را نشناسد، نمي تواند معالجه بكند. جامعه وقتي كه مريض باشدهمين طور است . تا جامعه احساس نكند كه مريض است ، احساس نكند كه در حال احتضار است ، تا اين را احساس نكند، به فكر طبيب نمي افتد، به فكر معالج نمي افتد.جامعه آنوقت خودش احساس مرض نمي كرد؛ خيال مي كرد كه نه ، ما خودمان سالميم ،