تبیان، دستیار زندگی

مائده نخست قفل‌هاي غفلت‌ ‌(1)‌ روزها و روزه‌ها آغاز گشته.‌ دلها ياد قبيله ايمان كرده.‌ حاجيان احرام دل بسته، ‌ ولي دلها شكسته، پرها خسته، و نالان از هجر يار.‌ ترك كفرستان كرده‌، و آهنگ روضه روزه هاي رمضان كرده‌اند.‌ ولي در نزديكي ديار يار، داغها و دغدغه ها لحظه‌اي رهاشان نمي كند:‌ آيا محبوب مي‌پذيردمان؟ آيا عزيز مصر وجود، آنچه پيش‌كش كرده‌ايم، در خور پذيرش و پاداش مي‌داند؟ نخستين گام سلوكمان در روز نخست آيا بر ديده قبولش نشسته است؟ اين همه تشويش و اضطراب است كه وا مي‌داردمان از درگاهش بخواهيم:‌ اللهم‌اجعل‌صيامي‌فيه‌صيام‌الصائمين،وقيامي‌فيه‌قيام‌القائمين.‌‌ (2)‌ موريانه‌هاي ترديد بر نهال جانمان افتاده.‌ گوشمان با آواز چلچله ها غريبي مي‌كند.‌ دستمان از دامان دل كوتاه، ‌ و دل در نكاح شيطان در آمده است.‌ بهار را نمي بينيم.‌ گرماي تابستان وجودمان شانه به شانه انجماد مي‌زند.‌ هواي روحمان پاييزي و دلگير است.‌ زيستن خود را زمستان مجسم مي‌بينيم.‌ اينك‌ تنها اميدمان به رمضان است.‌ رمضان، شناخت اين دردهاي جان فرساست‌ كه رهامان نمي كند.‌ پس، طبيب جان را به ياري طلبيديم.‌ و از او درمان خواستيم.‌ در نخستين گام، برايمان از علت العلل بيماريها گفت.‌ خلاصه كلام و ختم مقالش چنين بود:‌ ‌\"در دام غفلتي بزرگ گرفتار آمده‌ايد.‌ لختي بر قفل‌هاي غفلت بنگريد كه درهاي اجابت را به رويتان بسته‌ و از دامان كرامت دورتان كرده ‌ و جسم‌وجانتان‌راپابست‌زنجيرهاي فراموشي كرده است.‌ وه كه چه گران‌جان زندانياني هستيد كه هنوز زنده‌ايد!‌ اين است درد بزرگ شما.‌ حال، خود دانيد.\"‌ سخن طبيب لحظه اي هشدارمان داد.‌ و اين‌گونه بود كه ما محبوب را خوانديم كه از خواب غفلت بيدارمان نمايد:‌ و نبهني فيه عن نومه` الغافلين.‌‌ (3)‌ داستاني شگفت بود؛ داستان قفل و غفلت.‌ شگفت از آن رو كه ماهها و روزها و ساعتها گذشته بود، پيش روي محبوب بوديم، ولي‌ دريغا، بي روي او.‌ شگفتا!‌ چگونه در جوارش بوديم، و او از رگ گردن به ما نزديكتر، و او را نمي‌ديديم؟ شگفت غفلتي است بودن و نبودن،‌ ديدن و نديدن.‌ ‌\"حديث حاضر و غايب\" است، خود سرنوشت ما.‌ رمضان كاري نمي كند، جز آنكه آينه اي مي نهد پيش رويمان.‌ و ما خويش را در خويش به تماشا مي نشينيم.‌ رمضان چيزي نيست، جز تلنگري به احساسي كه ناديده‌اش گرفته ايم‌ و ستردن زنگاري است كه سترون‌مان كرده است، تا بزرگي جرم‌مان را و زشتي اعمال‌مان را بر ما آشكار نمايد.‌ اين گونه بود كه در روضه روزه‌هامان، در هياهوي تنهايي غصه‌هامان، در نبود بودنمان، مويه‌هاي غريبانه سر داديم، به دامان پر مهر يار فرو غلتيديم، لطافت باران كرامتش را، بر گونه‌ها و كوير دلهامان حس كرديم.‌ و با او چنين نجوا كرديم كه:‌ ‌\"جرممان را ببخش‌ و از خطاهامان در گذر، اي كه به آساني چشم بر خطاي خطاكاران مي‌بندي.\"‌ و هب لي جرمي فيه يا اله العالمين.‌ واعف عني يا عافيا عن المجرمين. http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2007\09\09-13\10-39-55.htm&storytitle=%E3%C7%C6%CF%E5%20%E4%CE%D3%CA

چاووش‌ خواني عشقَه‌هاي عاشقي‌ ‌حسينعلي رحمتي ‌(1)‌ مي‌رفتيم‌ در فراخناي زمان.‌ اسيراني بوديم در بند شهوت و ثروت و قدرت.‌ نايمان تهي از هر ناله.‌ و دردا كه بندي زنجيرهاي خود ساخته بوديم:‌ وحدت زندان و زنداني و زندان‌بان!‌ مي‌خوانديم‌ نغمه‌هاي اسارت در بند تن را.‌ روحمان در گنداب خودي‌ها و خودخواهي‌ها، و جسم‌مان، تخته‌بند تعلق‌هاي حقير و افتخارهاي شرم‌آور.‌ ديرزماني مي‌گذشت و عمرمان جز روزشمارِ ايام اسارت‌ نبود.‌ ما مانده بوديم، و...‌ ‌بازنده بوديم.‌‌ (2)‌ مي‌خوانديم...‌ خوانده‌هامان جز دانسته‌هاي پيشينيان نبود.‌ و شنيده‌هامان جز صداي آشناي زنجيرهاي اسارت.‌‌ باختگاني بوديم سرخوش از پيروزي‌هاي خيالي.‌ پرواز مي‌كرديم، ولي اوج پرواز جز پستي‌هاي روحمان نبود.‌ زندانياني بوديم.‌ بر تارك پرونده‌مان هولناك‌ترين جرم را نگاشته بودند:‌ ستم‌كاري؛ ستم بر خدا، خويشتن، و جهان.‌ تنبيه‌مان نيز بزرگترين بود:‌ اسارت‌درزندانِ عادت، بندِ تكرار، و محروم شدن از بوييدن عشقه‌هاي عاشقي!‌ و ما...‌ درمانده بوديم.‌‌ (3)‌ تبعيديان خودخواسته بوديم، ‌و اسير سراب سُربين روزمرگي، كه...‌ پيغام سروش آمد.‌ ومارابه‌بارِعام‌محبوب‌و سفره ضيافت او فراخواند.‌ نسيمي وزيدن گرفت.‌ خوان الهي گسترانيده شد تا هر كس به فراخور حال خويش‌ و به قدر همت خود توشه گيرد.‌ بار ديگر يار ما را خواند و پيامي ديگر فرستاد تا رسم عاشقي را زنده كنيم‌ و در كوير تفتان قلبهاي غافل، نهرهاي زلال نيايش را جاري كنيم.‌ اينك ماييم و دعوت به ميهماني عشَقه‌هاي عاشقي‌ و نشستن بر سفره كريمانه عاشقان صادق؛ آنان كه تن در زلال جاري رجب شسته، در شِعبِ شعبان بيتوته كرده‌ و اكنون شادمان بر سفره رمضان نشسته‌اند.‌‌ (4)‌ ديدار دلبران را آدابي است.‌ ادب در اين ميهماني آداب دارد.‌ قصد آن است كه‌ هر روز و اينجا بر خوان اهالي معرفت نشسته، خود را ميهمان مائده‌هاي آسماني كنيم.‌ و از زبان اهل راز، سخني بگوييم با معبود بي نياز.‌ اميد كه حق ميهماني را ادا كرده باشيم.‌ تا تدبير حق چه باشد.‌ پس، تا روزي ديگر، و روزهايي ديگر،‌ درود و بدرود. http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2007\09\09-13\10-40-24.htm&storytitle=%DA%D4%DE%F3%E5%9D%E5%C7%ED%20%DA%C7%D4%DE%ED%9D

در فضيلت روزه داشتن‌ شهاب‌الدين سهروردي (632 539) - ترجمه ابومنصور بن عبدالمؤمن اصفهاني (سده‌هفتم) قال رسول‌الله(ص): الصبر يصف الايمان و الصوم يصف الصبر1 هر عمل كه بني آدم كند به ردّ مظالم برود الا روزه، كه خداي تعالي مي‌فرمايد كه: <الصوم لي و انا اجزي به>2 يعني: روزه براي من است و من پاداش روزه‌ام. و بعضي گفته‌اند: از بهر آن حق تعالي اضافت روزه با خود كرده است كه، روزه‌دار به زينت اخلاق صمدي خود [‌را] آراسته گردانيده است. و بعضي گفته‌اند: اين اضافت از بهر آنست كه روزه از اعمال پنهانست كه هيچ كس را بدان اطلاع نباشد و هركس كه بروزه باشد جملگي ايمان حاصل كرده از بهر آنكه ايمان دونيم است. نيمي صبر و نيمي شكر، و روزه‌دار هر دو را جمع كرده است. در تفسير آيه <يوفي الصابرون اجرهم بغير حساب>3 گفته‌اند كه: اين ثواب بي‌شمار، مزد روزه‌داران است. قال‌الله تعالي <فلا تعلم نفس ما ا‡خفي لهم من قره`‌اعين>4 يعني حق تعالي فرموده است كه: از براي روزه‌داران و صالحان درجاتي چند ترتيب داده‌ام و غرايب رغايب روشنايي چشم ايشان دربار دارد. و ببايد دانست كه: امداد اشواق و آثار اذواق در سينه سالك، بواسطه گرسنگي و تشنگي پيدا شود. پرتو حالات و مخايل كمالات برصفحات احوال سالك، به سبب جوع و ترك هجوع ظاهر و زاهر شود.گوئيا گرسنگي، كارواني است از مصر عنايت احديت، پيراهن يوسف وصل دربار دارد. چون سالك سوخته، بوي وصل جانان از در و ديوار زمان آن مي‌شنود، فرياد برمي‌آورد؛ هر نسيمي كه به من بوي خراسان آرد چون دم عيسوي در كالبدم جان آرد دل مجروح مرا مرهم راحت سازد جان پردرد مرامايه درمان آرد هر چه گويم چه عجب از دم آن باد كه او عنبر از خاك ره مركب جانان آرد روزه هماي سعادت است كه بال جلال برهامه احوال سالك مي‌گستراند. عجب راهي است راه سلوك كه طعامش بي‌ناني است و شرابش بي آبي. چون سالك، بدين زاد گرسنگي و راحله تشنگي قطع منازل و مراحل كند، و از لباس بشريت برهنه شود و قدم در حرم خاص خانه قربت خاص احديت نهد، از ظلمت وجود برسته و به بقاي هست، مطلق هست شده. در مشاهده گل وصل بلبل‌وار اين ترانه آغاز كرده: تو دلبري كه زخوبان بسي تو خوبتري‌ چه باشد ار نظري خوش بسوي ما نگري‌ چو در رهت سپري گشته‌ايم سرتا پاي‌ به زير بار غم و رنجمان چه مي‌سپري‌ ز بهر بردن دل نازها كنند وليك‌ چو هر چه بود همه برده‌اي دگر چه بري‌ بسي بكوشم تا عشق تو نهان دارم‌ وليك عادت سوداي توست پرده‌دري‌ جوي ز درد غمت، ما به جان دل بخريم‌ تو صد هزار چو ما را به نيم جو نخري‌ همين معامله مي‌كن كه سخت مي‌زيبد چنان سپيدپري را چنين سياه‌گري‌ و ببايد دانست كه: هيچ معجون نجات و قانون شفا، مريد را كه مارگزيده علت غفلت است، چون گرسنگي و تشنگي نيست. يحيي معاذ رازي گفته است كه: <هر آنگاه كه مريد به بسيار خوردن مشغول شود، ملائكه از شفقت براو بگريند.> و هر آن كس [كه‌] حريص بود براكل، به آتش شهوت بسوزد. و گفته‌اند كه: شيطان از خفته گرسنه> بگريزد به نمازكننده سير بازي كند و او را در چاه وسوسه اندازد. بشر حافي گفته است كه: <گرسنگي، دل را صافي كند و شهوت بميراند و علم‌هاي باريك دور فهم را ظاهر كند.> و هر لطف و كرامت و عزّ استقامت كه سابقان و صادقان يافته‌اند، به واسطه گرسنگي و تشنگي بوده است. عايشه روايت مي‌كند كه: <]‌هرگز‌ [‌آن و خويشاوند رسول(ص) از نان جو سير نخوردندي.> و ذوالنون گفت: <در وقت اكل چندان نان و آب هرگز نخورده‌ام كه سير شده‌ام.> لقمان (4) به پسر گفت: <اي پسر! هر آنگاه كه معده پر باشد از طعام، فكر از كار بازايستد، و چشمه حكمت در بند آيد و اعضا از طاعات بازماند.> رسول(ص) گفته است: پسر آدم را از طعام آن قدر كفايت است كه قوت او دهد تا او به طاعت مشغول تواند بود و پشت او راست مي‌دارد. و اگر از طعام خوردن بسيار ناچار است، سه‌يكي طعام را، و سه‌يكي آب را، و سه‌يكي نفس را.5 فتح موصلي گفت كه: به صحبت سي نفر مشايخ رسيدم و جمله مرا وصيت كردند به كم خوردن. و سيرت جمله مشايخ كبار، اندك خوردن بوده است، و در سوانح احوال و مناهج آمال، رجوع با كم خوردن كرده‌اند، و در آن كنه مجهود خود بذل كرده و تحري رضاي ايزدي در آن دانسته. و فراغ بال ايشان بواسطه گرسنگي و تشنگي از اختلال مصون و محروس بماند. در بيان احوال اهل طريقت در صوم و افطار بزرگان طريقت، بعضي آن بودند كه دائم به روزه بودند تا در قيد حيات بودند در سفر و حضر. ابوعبدالله‌جان باز هم از قبيل ايشان بود، روزي اصحاب با او مبالغت كردند تا روزه بگشود. و بدان سبب مدتي بيمار شد. رسول(ص) گفت: هركس كه همه روز به روزه باشد، راههاي دوزخ براو تنگ كنند.6 چنان كه موضع نباشد از راه دوزخ كه او قدم برآن نهد، از بهر آن حديث كه رسول اكرم فرموده است كه: هركس كه همه روز به روزه باشد، صوم و افطار او قبول مباد7 روز هر دو عيد و ايام التشربق صايمان صادقان افطار كنند. و در حديثي ديگر آمده است كه رسول(ص) گفته است كه: فاضلترين روزه، روزه داشتن برادرم داوود است8 يك روز به روزه بودي و يك روز بگشادي. مجردان بازار معاني و محبوبان خاص، در صوم و افطار مختار باشند. هرچه مراد و رضاي حق تعالي در آن بينند، در آن سعي نمايند و ايشان طالب صدق باشند، و صدق در همه حال محمود است. و بعضي بوده‌اند كه سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم ماه اختيار روزه كرده‌اند. و در خبر است كه: هر كه در ماه‌هاي حرام، به روزه باشد، هفتصد ساله از آتش دوزخ دور باشد.9 در بيان آداب روزه مقصود از روزه داشتن، شكست نفس است و ظاهر و باطن را از معاصي بازداشتن. و مقصود اين طايفه از روزه آن است كه: چون يك مراد در حلق نفس شكنند تا هيچ مراد از ايشان طمع ندارد. و حركت و سكنت ايشان به ضرورت باشد. و ادب افطار آنست كه؛ متابعت سنت را در افطار تعجيل كند، و اگر خواهد كه ميان شام و خفتن احيا كند، به آب افطار كند. و اگر چند عدد مويز و يا خرما بخورد شايد. و غيبت و دروغ و بهتان و قوت حرام، روزه باطل كند به دليل قرآن: قال‌الله تعالي <سمّاعون للكذب اكالون للسحت.> 10دروغ و خوردن حرام، حق تعالي به يكديگر مقرون كرده است. و در خبر است كه: دو زن در عهد رسول(ص) به روزه بودند. در آخر روز گرسنگي ايشان را چنان به رنج آورد كه نزديك بود كه هلاك شوند. دستوري خواستند از رسول(ص) كه روزه بگشايند. رسول(ص) دستوري داد. چون روزه بگشادند، قدحي بديشان فرستاد و ايشان را فرمود: قي كنيد در اين قدح. بهر دوان، قدح پر از خون تازه و گوشت تازه كردند، مردمان شگفت بماندند. رسول(ص) گفت: عجب مداريد از اين حال كه ايشان از رزق حلال به روزه بوده‌اند و به رزق حرام روزه بگشادند. و نيز رسول(ص) گفته است كه؛ روزه امانت است، به جاي آريد. و ادب ديگر آن است كه دائم المراقبه باشد و منتظر رزق معلوم نباشد. هر رزق كه حق تعالي بديشان فرستد، از آن تناول كنند. امااگر ضعيف‌‌اليقين باشد يا پير بود، شايد كه از بهر فطور ايشان ذخيره بنهند. و صوفيان كه در خانقاه مقيم باشند، شايد كه همه روز به روزه باشند. و اگر موافقت مسافران و آيندگان به خانقاه نكنند، هم روا باشد و اگر موافقت كنند هم روا باشد از بهر آنكه ابوسعيد خدري گفت كه: طعامي به نزديك رسول(ص) آوردند، اصحاب را گفت؛ بيائيد و با من موافقت كنيد. يكي از آن ميان گفت: من به روزه‌ام. رسول(ص) او را گفت: چون يكي از شما را بخواند به مهماني، اجابت دعوت او كنيد و اگر به روزه باشيد آن روز بگشاييد و روزي ديگر به عوض آن روز روزه داريد. و وجه آنكه شايد كه موافقت نكند، آنست كه وقتي رسول(ص) با اصحاب طعام مي‌خورد بلال را گفت: بيا با ما موافقت كن. گفت: يا رسول‌الله بروزه‌ام. گفت: <نصيبك في‌الجنه`. و اگر روزه بگشايد و در اندرون خود از طعام گراني يابد، به ذكر بسيار يا به نماز بسيار آن را بگذارند. و در خبر است كه رسول(ص) گفت: <اذيبوا طعامكم بالذكر>11 ‌يعني: طعام بگدازانيد به ذكر‌. و روزه‌دار تا تواند در پنهان داشت روزه سعي كند. و اگر در مقام اخلاص تمكين يافته باشد از اظهاركردن روزه او را هيچ معرت و مضرت نرسد. پي‌نويس‌ها: 1 جامع‌الصغير ج 1 ص 130. 2 جامع الصغير ج 2 صفحات: 4951 . 3 زمر/ 39:10. 4 سجده/ 32:17. 5 اشاره به حديث: <ماملاء> ادمي و عاءشرا‡ من بطن حسب بن آدم...> جامع‌الصغير 2/259. 6 قريب به اين حديث: <من صام الده وهب نفسه لله>. 7 ترجمه حديث: <من صام الدهر فلاصام...> كنوزالحقايق 2/110. 8 ترجمه حديث: افضل الصوم صوم اخي داود> جامع‌الصغير 1/50. 9 ترجمه حديث: <من صام ثلاثه` ايام...> جامع‌الصغير ج 2 ص 302. 10 مائده / 5:42. 11 جامع‌الصغير ج 1 ص37 . http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2007\09\09-13\10-45-16.htm&storytitle=%CF%D1%20%DD%D6%ED%E1%CA%20%D1%E6%D2%E5%20%CF%C7%D4%CA%E4%9D

سيماى زيباى رمضاندر آئينه روايات سيد سپهرخ منصوري ماه مبارك رمضان ماه دعوت مردم به ضيافت الهى است حضرت امام صادق(ع) مى‌فرمايند: خداوند، هرگز دعايى را كه از دلى غافل برآيد مستجاب نمى‌كند. وقتى دعا مى‌كني، با قلب خود به طرف خدا،‌ روى آور، آنگاه، به اجابت، يقين داشته باش. (مكارم‌الاخلاق، ص 270) خداوند هم گاهى بندگان را ميهمان مى‌كند، (فصل ضيافت الهي، رمضان است، گرچه بندگان، هميشه بر سفره نعمت‌هاى الهى نشسته‌اند.) هرچيزى بهارى دارد و بهار قرآن و تلاوت آيات حق، “رمضان” است، هر عملى وقتى مناسب مى‌خواهد. رمضان فصل نيايش و موسم راز و نياز با پروردگار جهانيان است. به فرمايش رسول اكرم(ص:) حتى نفسهاى مومنان در اين ماه تسبيح است و خواب هم عبادت! پيشوايان اسلام،‌ معلمان ما هستند، آموزگاران چگونه انديشيدن، چگونه دعا كردن، چگونه خواستن، چه خواستن، چه گفتن، چگونه زيستن و ... چگونه مردن! مجموعه دعاهايى كه از ائمه اهل‌بيت عليهم‌السلام در دست ما به يادگار مانده و از متعالى‌ترين و ارزنده‌‌ترين معارف الهى و علوم سرشار است، در واقع، آموزش دعا كردن، سخن گفتن، مناجات نمودن و از خداوند نياز خواستن است. در دعاها، ائمه عليهم‌السلام به ما مى‌آموزند كه از خدا چه بخواهيم؟ ما را با ارزش‌هاى والا و خواسته‌هاى متعالى و انسانى آشنا مى‌سازند و ديدگاه ما را وسيع‌تر و بينش ما را عميق‌تر مى‌كنند. دعاهاى اسلامى و زيارت‌هاى وارده از ائمه عليهم‌السلام، مجموعه‌هاى آموزشى از اصول معارف و عقايد و فرهنگ و بينش اسلامى است، دعاهاى كميل، توسل، ابوحمزه ثمالي، جوشن‌ كبير، زيارت امين‌الله، جامعه كبيره و ... يك دنيا سخن و معرفت دارد، چه خوب كه انسان دعا خواندن را از اين امامان معصوم بياموزد تا آگاهى عميق‌تر شود نيازها، تعالى يابد، خضوع و خشوع و عبوديت افزون‌تر گردد، عشق به جمال برتر تعلق گيرد، خواسته‌هاى والاتر و ارزشمندتر مطرح شود و خودخواهى جاى خود را به ديگر خواهى و نوعدوستى و جمع طلبى بدهد. در كتب دعا براى هر روز از ايام رمضان دعايى كوتاه و پرمغز، آموزنده و رسا منقول است. مومنين، در مساجد و يامحافل مختلف همه روزه پس از نمازها اين دعاها را مى‌خوانند. در دعا، ما از خداوند، نيازهايى را طلب مى‌كنيم، چه خوب كه خيلى صريح و روشن، بدانيم كه چه مى‌گوييم و چه مى‌خواهيم. چنانچه رسول خدا(ص) مى‌فرمايند: “رمضان، ماهى است كه ابتدايش رحمت، ميانه‌اش مغفرت و پايانش آزادى از آتش جهنم است.” همچنين مى‌فرمايند: ماه مبارك رمضان از آن جهت ناميده شده است كه اين ماه گناهان را مى‌سوزاند. انسان با روزه‌دارى خويش به مقامى مى‌رسد كه خوابش عبادت، نفس و سكوتش تسبيح، دعايش مستجاب، گناهانش بخشيده، اعمالش قبول و به حسناتش دو برابر جزا داده مى‌شود. پيامبر اعظم(ص) مى‌فرمايند: در اين ماه شياطين در غل و زنجير مى‌باشند. در ماه مبارك رمضان درهاى بهشت باز است و به خاطر رحمت واسعه الهيه بهشت كسى را از در خود نااميد بر نمى‌گرداند و جهنم كسى را نمى‌پذيرد. در بند بودن شياطين، فضاى رو حانى حاكم و رحمت واسعه الهى همه دست به دست هم مى‌دهد تا انسان را غرق در معنويت سازند و تنها همت و اراده انسان است كه چگونگى استفاده از اين مقدمات را رقم خواهد زد و به جاست كه پيش از فرا رسيدن اين ماه تدارك لازم را ديده باشيم تا بتوانيم هرچه بيشتر از اين ضيافت الهى و خوان كرم بهره بريم. حضرت امام صادق(ع) مى‌فرمايند: هر كه در اين ماه بخشيده نشود تا سال آينده بخشيده نخواهد شد مگر آنكه در روز عرفه بخشيده شود. و اگر بازهم آلوده به گناه از اين ماه خارج شويم و از غفران الهى محروم بمانيم به فرموده حضرت رسول(ص) شقى خواهيم بود و ... حضرت رسول اكرم(ص) مى‌فرمايند : براى بهشت درى است به نام “ريان” كه از آن فقط روزه‌داران وارد مى‌شوند. روزه‌دار در مقابل عملش پاداش مى‌گيرد به طورى كه در حديث قدسى آمده است: “روزه براى من است و من پاداش آن را مى‌دهم.” بدين‌ترتيب پاداش روزه‌‌دار را خداوند مى‌داند و بس. عمل روزه ‌آثارى را در فرد روزه‌دار به همراه دارد كه مى‌توان اجمالا و فهرست‌وار به آن پرداخت: 1. خروج از گناهان: پيامبر اعظم(ص) مى‌فرمايند: كسى كه با اخلاص ماه مبارك رمضان را روزه بگيرد خداوند گناهان گذشته‌اش را مى‌آمرزد. پس هركس ماه مبارك رمضان را از روى ايمان و در نظر داشتن خدا و نيت قربت روزه بگيرد، همانند آن روزى كه از مادر زاده شده و بى‌گناه بوده از گناهان خود خارج خواهد شد. 2. استجابت دعاها: حضرت موسى بن جعفر(ع) فرمودند: همانا هر روزه‌دارى هنگام افطار،‌ دعاهايش مستجاب مى‌شود. 3. عبادت شمردن تمامى اعمال: رسول خدا(ص) مى‌فرمايند: روزه‌دار در حال عبادت مى‌باشد، حتى اگر بر بستر خوابيده باشد البته تا زمانى كه غيبت مسلمانى را نكرده باشد. خواب روزه‌دار عبادت و سكوت وى تسبيح حق‌تعالى محسوب مى‌شود. 4. روزه‌ روى شيطان را سياه مى‌كند (از فرمايشات گوهر بار حضرت رسول اكرم(ص)) 5. روزه سپر آتش مى‌باشد (از فرمايشات حضرت رسول اكرم(ص)) يعنى به واسطه روزه گرفتن،‌ انسان از آتش جهنم در امان خواهد بود. 6. پرورش روح اخلاص حضرت علي(ع) مى‌فرمايند: خداوند روزه را واجب نموده، كه روح اخلاص در مردم پرورش يابد. بعد از اشاره به آثار روزه،‌ شما عزيزان را به برخى از اعمال ماه مبارك رمضان دعوت مى‌كنيم. من جمله: الف - قرائت قرآن: پيامبر اعظم(ص) مى‌فرمايند: هركه در اين ماه يك آيه قرآن بخواند اجر او اجر كسى است كه در ماه غير از ماه مبارك رمضان،‌ ختم قرآن كند. و اصولا اين ماه بهار قرآن است و ماه نزول آن. مومن روزه‌دار در حالتى است كه تدبرش در قرآن نتيجه بيشترى را همراه خواهد داشت و هدايت او افزون‌تر. ب- دعا، استغفار، توبه وعبادت خداوند: حضرت علي(ع) مى‌فرمايند: در ماه مبارك رمضان، زياد استغفار و دعا كنيد؛ زيرا دعا، بلا را از شما دفع مى‌كند و استغفار، گناهان شما را محو مى‌كند. هرچند دعاى مومن روزه‌دار در اين ماه مستجاب است ولى در چند وقت دعا بيشتر در معرض استجابت قرار دارد، از جمله هنگام افطار، نماز و پس از نماز. حضرت رسول(ص) مى‌فرمايند: اى مردم! به درستى كه شما در گرو اعمالتان هستيد پس با استغفار خويش، خودتان را آزاد سازيد. پشت شما از گناهان سنگين شده است. پس با طول سجود خود بارتان را سبك كنيد و بدانيد كه خدا به عزت خود قسم ياد كرده است كه نمازگزاران وساجدين را عذاب نكند و در آن روز كه مردم در پيشگاه پروردگار عالمين به پا مى‌خيزند، به آتش جهنم آنها را نترساند. ج - احياى شب قدر: قدر به معنى تقدير و اندازه‌‌گيرى مى‌باشد. شبى است كه سرنوشت فرد تا سال آينده مقدر مى‌شود. در حديثى از امام باقر(ع) آمده است: كه در شب قدر، سرنوشت همه امور از قبيل خير و شر، طاعت و معصيت،‌ نوزادى كه به دنيا خواهد آمد، كسى كه از دنيا خواهد رفت و رزق مردم از اين شب قدر تا شب قدر سال آينده رقم زده مى‌شود. پس آنچه در اين شب مقدر مى‌شود و قضايش رانده مى‌شود، قضائى است حتمي، ولى در عين حال مشيت خداى‌متعال در آنها محفوظ است. قرآن مى‌فرمايد: “فيها يفرق كل امرحكيم” در آن شب هر حادثه‌اى كه بايد واقع شود، خصوصياتش مشخص و محدود مى‌گردد. همچنين درباره اين ليله مبارك خداوند مى‌فرمايد كه از هزار ماه بهتر است و امام باقر(ع) مى‌فرمايند: عمل صالح در شب قدر اعم از نماز، زكات و ... از كار خير در هزار ماهى كه شب قدر نداشته باشد برتر و بهتر است و خوشا به حال آنكه با استفاده از اين شب عمرى به پيش مى‌افتد و ... و واى به حال آنان كه درسر تا سر عمر خويش حتى براى يك بار هم به واقع شب قدر ندارند و عمر بر آنها مى‌گذرد. و اما اينكه شب قدر در كدام يك از شبهاى سال مى‌باشد خداوند متعال مى‌فرمايد: شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن ماه مبارك رمضان ماهى است كه قرآن در آن نازل شده است. انا انزلناه فى ليله القدر ما قرآن را در شب قدر نازل كرديم. باتوجه به آيات فوق در مى‌يابيم كه قرآن در ماه مبارك رمضان و در شب قدر نازل شده است. در نتيجه شب قدر در ماه مبارك رمضان قرار دارد و اما اينكه در كدام يك از شب‌هاى اين ماه مى‌باشد،‌ قرآن بيشتر از اين بيان نكرده و در اينجاست كه با مراجعه به احاديث اين مشكل حل مى‌شود. به امام صادق(ع) عرض مى‌شود كه شب قدر، در كدام يك از شبها مى‌باشد؟ مى‌فرمايند: شب قدر را در شبهاى نوزده، بيست و يكم و بيست و سوم ماه مبارك رمضان بگرد و طلب كن. و در مورد فضيلت احياى اين شب حضرت امام موسى بن جعفر(ع) مى‌فرمايد: كسى كه شب قدر غسل كند و آن‌شب را تا طلوع فجر، احيا نگه دارد، از گناهان خويش خارج خواهد شد. بنابراين وجود چنين شبى كه از هزار ماه بهتر مى‌باشد جلوه‌اى خاص به اين ماه مى‌دهد به همين خاطر در حديث است كه شب قدر، قلب ماه مبارك رمضان مى‌باشد. د - صلوات بر پيامبر اعظم(ص) و آل او: حضرت رسول (ص) مى‌فرمايند: هركس در اين ماه صلوات بر من (و آل من) را بسيار بگويد خداى تعالى حسناتش را در روز قيامت سنگين مى‌فرمايد: در آن روزى كه حسنات انسانها بسيار كم و سبك مى‌باشد. بديهى است تمام اعمالى كه در ماه مبارك رمضان و در اوقات ديگر ذكر مى‌شود در صورتى اجر و ثواب دارد كه داراى شرايط ذيل باشد: 1- صاحب اعمال انسان با تقوا باشد چنانچه در قرآن آمده است “انما يتقبل الله من المتقين؛ فقط از پرهيزكاران،‌ اعمال مورد قبول است”. 2- امرار معاش او از راه حلال و كسب حلال باشد يعنى كسى كه كسب حرام دارد و لقمه‌اش حرام است دعايش مستجاب نمى‌شود. 3- از گناهان خويش توبه كند لذا بهترين عمل در ماه مبارك رمضان ترك گناه است. بنابراين ماه مبارك رمضان، ماه نزول قرآن براى هدايت عموم مردم،‌ ماه قرائت قرآن،‌ ماه تدبر در اين كتاب آ‌سمانى و بهره‌گيرى از الطاف الهى مى‌باشد. ماه مبارك رمضان، ماه خودسازى و رسيدن به تقواست و در اين ماه اين امر آسان است و قلب انسان نورانى مى‌شود . اللهم ارزقنا توفيق الطاعه و بعد المعصيه خداوندا به ما توفيق طاعت بندگى عطا فرما و از گناهان ما را دور بدار. “دعاى امام زمان(عج) در مفاتيح الجنان” http://www.resalat-news.com/Detail.aspx?cid=82683

دوباره در آستانه بهار اكبر خوردچشم يازده ماه از آن وداع دردناك گذشت. چگونه مى‌توانستيم باور كنيم كه ماه رمضان؛ اين ماه ضيافت الهى به پايان رسيده است و آن روزها و شبهاى خوش عبادت را ديگر نداريم؟! يازده ماه از آن بغض و اندوه جانكاه گذشت كه در آن رمضان كه سفره مهمانى خدا گشوده شده بود، ما نتوانستيم به اندازه رزق و بهره خود برداريم و حسرت و افسوس خورديم كه حيف و صد حيف رمضان، اين ماه دوست داشتنى خدا تمام شد؟! اما اينك، آرى اينك ديگر آن دورى و آن يازده ماه لحظه‌شمارى و سپرى كردن روزها و شبها به پايان رسيده است و ما باز هم در آستانه يك ماه ديگر و رمضانى ديگر ايستاده‌ايم و چه جاودانه است اين ماه بزرگ خداوندي! پس با تمام وجود مى‌گوييم سلام بر تو اى ماه رمضان! اى ماه عزيز خداوندى كه همه بندگان خدا مهمان اويند و از خوان گسترده او بهره‌ها مى‌برند. سلام بر تو اى رمضان كه در شب‌ها و روزهايت بوى خوش عبادت جارى است و از كلمه به كلمه قرآن باران عشق و محبت الهى نازل مى‌شود. سلام بر تو اى رمضان كه با لحظه به لحظه‌ات ما انسى جاودانه داريم، با مفاتيح الجنان كه سخنى عاشقانه است بين بندگان و خداوند؛ وه! چه زيباست كه بنده‌اى درخواست خويش را با زبانى نرم و عاشقانه به معبود خود بازگو كند. سلام بر تو اى رمضان كه در روزهاى بلندت كام خويش از خوردن و نوشيدن باز مى‌داريم و نفس خويش را از نزديك شدن به گناهان برحذر مى‌داريم تا با اين گونه پاك و بى‌آلايش بودن بندگى‌مان را ثابت كنيم. سلام بر تو اى رمضان و آن شب‌هاى قدرت كه از هزار ماه برتر است و آن دعا و گريه‌هاى شبانه كه قرآن بر سر مى‌گذاريم تا اين كلام و وحى الهى حافظمان در همه حال و هرجا باشد. سلام بر تو اى رمضان و آن روزها و شبهاى ختم قرآن كه نذر مى‌كنيم هر روز و هر شب يك جزء از اين كتاب نجات‌بخش را بخوانيم، باشد اين‌گونه روح و روانمان لطافت يافته و سرتاسر وجودمان مشحون از نور خداوندى شود. سلام بر تو اى رمضان و آن شب زنده‌دارى‌ها كه بندگان خدا رو به قبله معشوق كرده و در حالى كه زير لب الغياث،الغياث مى‌گوييم قطراتى اشك از سر شوق بر گونه‌هايمان جارى مى‌سازيم. و سلام بر تو اى رمضان و آن جارى شدن عطر خوش عبادت در همه جا و مهمان شدن بندگان بر سر سفره مهربانى و عشق.اى ماه رمضان اى ماه عزيز خداوندى اينك اين ماييم كه مهمانان سراسر ذوق و شوق تو هستيم، پس ما را درياب كه ماهها در انتظارت لحظه شمارى كرده‌ايم. http://www.resalat-news.com/Detail.aspx?cid=82684

پيامك‌هاى پارسايان اشاره: ماه رمضان ماه خوبى‌ها و ماه رسيدن به محبوب و بريدن از خلايق و دنيا و مافيهاست. در اين ماه بندگان مقرب الهى در كنار عبادات و مناجات شبانه و سختى‌هاى خاص اين ماه در زمان افطار، بازگشت عارفانه‌اى را به نزد پروردگار خويش امتحان مى‌نمايند. در عصر ارتباطات و دوره مدرن بشريت، رساندن مفاهيم و پيام‌هاى ويژه يا از طريق ايميل و يا از طريق تلفن زدن به هم و به عبارت گسترده‌تر ( smsپيامك) فرستادن به هم، اطلاع از يك پديده و يا رويداد بزرگى را به يكديگر مى‌رسانند. در سال گذشته در انتهاى اين ماه بزرگ گلچينى از اين پيام‌ها را براى شما چاپ نموديم و حالا مى‌خواهيم مجموعه‌اى از پيامك‌ها را كه مناسب ماه خدا ماه رمضان است برايتان جهت استفاده مناسب چاپ نماييم. اميدواريم كه مطلوب شما خواننده گرامى قرار بگيرد و ما را نيز از دعاهاى ارزشمند اين ماه فراموش نفرماييد. در اين مقال سعى شده تا از پيام‌هاى گذشته مومنين، احاديث، روايات و جملات بزرگان استفاده گردد تا هم به صورت فارسى و انگليسى به راحتى نوشته شود: - استشمام عطر خوشبوى رمضان گواراى وجود پاكتان. - خبر آوردند كه پيامبر، همه انسانها را به يك مهمانى بزرگ دعوت نموده است تا در پايان آن به مهمانان نمونه جايزه دهد. - شهر رمضان الذى انزل فيه القرآن (ماه مبارك رمضان، ماه دورى از گناهان، ماه بندگى مباركتان باد.) - به هنگام رقت قلب، دعا را غنيمت شماريد كه رقت مايه رحمت است. - صابران كجاييد كه دوباره ايزد امتحانش آغاز شده؟ -در سال، يك ماه است كه خدا بيشتر از هميشه دنبال دوست مى‌گردد، آيا تو دوست او نيستي؟ - به خدا متوجه شو، تا دلها به تو متوجه شود. - ماه خير و بركت، ماه نزول رحمت، ماه مهمانى و ضيافت الهي، بار ديگر ما را به يك فضاى معنوى غيرقابل وصفى مى‌كشاند. - ماه رمضان نزد خدا حرمت و فضيلت والاترى نسبت به ديگر ماهها دارد. -همه عالم محضر خداست، هرچه واقع مى‌شود در حضور خداست. - نعمت‌هاى خدا امتحان است براى بندگان خدا. -براى خدا كار كنيد و براى خدا به پيش برويد. - ما و شما و همه هرچه داريم از خداست و هرچه توان داريم براى خدا بايد خرج كنيم. - با ادب خاص خود وارد اين مهمانى بى‌مانند بشويم. - خدا هست؛ غفلت نكنيد از او! خدا حاضر است، همه ما تحت مراقبت او هستيم. - خودتان را متصل كنيد به اين دريا، درياى الوهيت، درياى نبوت، درياى قرآن كريم. - (ماه نور، ماه رمضان مبارك) غيرحق تعالى نور نيست، همه ظلمتند. - (ماه منصورين مبارك) آن كس كه اتكا به خدا دارد منصور است. - (ماه قيام براى رسيدن به خدا مبارك) جديت كنيد كه كارهايتان براى خدا باشد، قيامتان لله باشد. -(ماه مقاصد عالى مبارك) مقاصد وقتى كه عالى شد، زحمت‌هاى در راه آن مقصد بايد در نظر انسان نباشد. - (ماه خدا دوستان مبارك) كسى كه خدا با اوست از هيچ قدرتى جز قدرت او هراسى ندارد. - تراژدى زندگى آن است كه ما زود بزرگ مى‌شويم و دير عاقل. - بخشش و عفو داشته باش، مثل دريا. - هركارى كه با خشم شروع شود، با شرم به پايان مى‌رسد. - گشاده دست باش، جارى باش، كمك كن، مثل رود. - اگر كسى اشتباه كرد آن را بپوشان مثل دريا. - مى‌گويند هروقت آب مى‌نوشى بگو يا حسين(ع)، اين روزها كه آب مى‌بينى و نمى‌نوشى آرام بگو يا اباالفضل. - اگر مى‌خواهى ديگران خوب باشند، خودت خوب باش، مثل آئينه. - در دنيا قدر كسى بيشتر است كه دنيا در نظرش قدر ندارد. - بدان كه آنچه به تو رسيده ناچار مى‌رسد و آنچه از تو فوت شده به ناچار فوت مى‌شود. (پيامبر اعظم (ص)) - بدان كه پيروزى با صبر ميسر مى‌شود و گشايش با رنج و سختى و پس از هر سختى آسايشى است. - بدان كه قلم تقدير بر همه شدنى‌ها رفته است. - كارها وابسته به نيت است. - دعاى مومن مبتلا را غنيمت بشماريد. - خداوند را بخوانيد و به اجابت دعاى خود يقين داشته باشيد و بدانيد كه خداوند دعا را از قلب بى‌خبر نمى‌پذيرد. (پيامبر اعظم (ص)) - خداوند گويد من ناظر گمان بنده خويشم، اگر گمان خوب به من برد خوبى ببيند و اگر گمان بد برد، بدى ببيند. (پيامبر اعظم (ص)) - وفات جلوه ايثار حضرت خديجه كبري(س) تسليت باد. - وفات مظهر ايثار و از خودگذشتگى بانوى دو سرا، ام زهرا(س) تسليت باد. - وفات يار باوفاى پيامبر و همسر گرامى ايشان حضرت خديجه كبري(س) تسليت و تعزيت باد. - وفات معنى عشق و ايثار، بزرگ بانوى اسلام حضرت خديجه كبري(س) تسليت باد. - 12 رمضان، سالروز انجام عقد برادرى ميان پيامبر و حضرت علي(ع) تهنيت باد. - ميلاد كريم اهل بيت(ع) مبارك. - تا خدا هست و خدايى مى‌كند، مجتبى مشكل گشايى مى‌كند. - مهمانى حق چه باصفا شد ميلاد امام مجتبى شد (اين عيد بر عاشقان مبارك) - در حريم كبريايى به كريم اهل بيت(ع) توسل بجوييد. انشاءالله حاجت رواست. - ماه رحمت، سفره‌اش گسترده‌ شد زنده از فيضش جهان مرده شد آسمان پرگشته از شادى و شور آمده از لطف حق ميلاد نور - شبهاى احيا، ما را يادت نرود. خيلى محتاجيم - آى فقيران غني، كجاييد كه شبهاى قدر آمده است؟! - تشنه‌ام اين رمضان تشنه‌تر از هر رمضاني شب قدر آمده تا قدر دل خويش بداني ليله‌القدر عزيزى است بيا دل بتكانيم سهم ما چيست از اين روز همين خانه تكاني - تقديرى سراسر خير، بركت، خرسندي، سلامت، خوشبختي،‌سعادت دنيا و آخرت، توشه شب قدرتان باد. - خبر آوردند كه امشب از هزار شب بهتر است و يك اتفاق ويژه مى‌افتد و آن اينكه امشب دست ملكوت به طرف زمين كشيده مى‌شود. - كجاييد خاكيان سدره‌نشين و زمينيان آسمانى كه ملكوتيان امشب شيفته شمايند؟! - شب قدر، سرنوشت يكسال ما تعيين مى‌شود. اين شبها را از دست ندهيم. براى تعجيل در فرج مولايمان دعا كنيم. - فرشته‌ها براى آزادى انسان‌ها از دستان شيطان و بخشش معاصى و بردن آنها به ملكوت مسابقه داده و منتظر نداى بنده خدا هستند. (اللهم لبيك) مرا دعا كنيد. - دعا بدون على قابل اجابت نيست كه مهر اصل اجابت به هر دعاست علي(ع) بزن تو دست توسل به دامن مولا كه در جامعه را بهترين دواست علي(ع) - شب قدر است و من قدرى ندارم چه سازم توشه قبرى ندارم مبادا ليله القدرت سرآيد گنه بر ناله‌ام افزون‌تر آيد مبادا ماه تو پايان پذيرد ولى اين بنده‌ات سامان نگيرد - خدايا قدر ما را به قدر مولا علي(ع) نزديك فرما. - پرده از اسرار عالم باز شد يا على گفتيم و عشق آغاز شد - در برج ولا مهر جهان تاب علي(ع) است در شهر علوم نبى باب علي(ع) است از اول خلقت بشر تا امروز مظلوم‌ترين شهيد محراب علي(ع) است - با آنكه اميد همه هستى تو علي(ع) بر عرش خدا قائمه هستى تو علي(ع) آنقدر غريبى كه خدا مى‌داند مظلوم‌تر از فاطمه(س) هستى تو علي(ع) - الهى آن شب كه همه قرآن به سر مى‌كنند ما را توفيق بده قرآن را به دل كنيم. - از ذكر على مدد گرفتيم آن چيز كه مى‌شود گرفتيم از بوته آزمايش عشق، از نمره بيست صد گرفتيم - يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق به هر بى‌سروپايى نكنيم مهربانى صفت بارز عشاق خداست يادمان باشد از اين كار ابايى نكنيم - وقتى به دنيا مى‌آيى در گوشت اذان مى‌خوانند، وقتى مى‌ميرى بر بدنت نماز مى‌خوانند، به راستى چه كوتاه است عمر. (به فاصله اذان تا نماز) - كاش در اين رمضان لايق ديدار شوم سحرى با نظر لطف تو بيدار شوم كاش منت بگذارى به سرم مهدى جان تا كه همسفره تو لحظه ديدار شوم - به خدا نگو مشكل بزرگى دارم بلكه به مشكل بگو خداى بزرگى دارم. - اى آن كه تويى زسوز جانم آگاه به درگهت آورده‌ام از غصه پناه رسم است كه تفحه‌اى بر دوست دهند اين تحفه ماست كوله‌بارى از گناه - عيد واقعى آن وقتى است كه انسان رضاى خدا را به دست بياورد، پس درون خودمان را اصلاح كنيم. - عيد واقعى آن روزى است كه در آن معصيت خدا نكنيم. - خوشا به نيمه شبى با خدا صفا كردن زبانمان گشودن زدل دعا كردن تمام لذت دنيا نمى‌رسد قدرش به يك دقيقه مناجات با خدا كردن (يادش بخير، چه زود تمام شد)! - هرچند كه من گناهكارم يا رب بر رحمت تو اميدوارم يا رب بر وسعت عفوت چه نگاه اندازم بر كرده خود نظر ندارم يا رب (ماه عشق، ماه صفا، ماه نور و ماه نزول بركت تمام شد، خدايا ما را درياب) - عيد اولياءالله مبارك. - عيد سعيد فطر بر عاشقان الله و ياران مهدي(عج) مبارك باد. - خوشا به حال كسانى كه در عيد خود با ديدار صاحب الزمان(عج) شادى مى‌كنند. - عيد فطر روز پاداش گرفتن و رويت رحمت الهى بعد از ماه رمضان است. (مقام معظم رهبري) http://www.resalat-news.com/Detail.aspx?cid=82654

در ميهمانى ملكوت سيدمسعود علوي باز آمدى به بزم باده نوشان شكيبا كه دلارام عاشقان شوي. باز آمدى كه دل برى و جان بياورى و نسيم صبح صفا در گيسوى مهرخان بيفكني. چه مهربان يار و چه نيكو انيس و چه زيبا نديم منى اى اهل غمزه و اغماض، اى ماه بى‌مثال! نديم بدى بودم و نديده انگاشتى و باز به سراغم آمدي! دوباره مرا به ميهمانى ملكوت مى‌خوانى و شرم، زبان اجابتم بسته است و بغض حسرت از گذشته خويش، راه رهايى از ناى بى‌نوايى‌ام مى‌كاود. جفا كردم، از تو وفا ديدم. ديده به رويت بستم و ابواب عفو به رويم گشودى و عاشقانه سفير رحمت دلدارمان شدي. اشك انابه و لهيب دل و التهاب نگاهم ببين و ببخشاى و سلام صميم مرا دوباره پذير و نامه ضيافت از من دريغ مدار! تو رسول نگار و عشوه عرش و كرشمه احسان حبيب من و بشارت عنايت اويي. اى ماه دلاراى صائمان، رمضان! به سراچه قلب غريبم خوش آمدي! مهجورى من از راه فائزين قدر، حرمان هماره من است و دلجويى تو مى‌جويم، سحرت را دوست مى‌دارم و هلالت بسان ابروى يار است و شبانگاهت عطر نيايش مولا دارد. عطش تو عاشورايى است و صيام، ميثاق ما با قيام ياران نينواست. غروب تو، طلوع فرحت ايمانيان است و خرسندى دوست؛ و طلوعت غروب رذيلت و ريمنى در آفاق انفاس روزه‌دار. رمضان، اى موسم غفران و غوغاى عفو! تو ضيافت جمع على‌جويان و محفل انس عاشقان مولايي! عطشناكى ما در رويت هلال تو، عطش ديدار امير عدل و عاطفه، على است. نكهت ولايت از لحظه‌هاى آسمانى تو مى‌خيزد و جان را به جنان واليان مى‌خواني. عجبا از اين ضيافت عظما و محفل زيبا و نشور بى‌همتا! اينك آيا بانگ چاووش رحمت را مى‌شنوي؟ مباد از كاروان نيايشگران و نمازگزاران و سخاصفتان جدا افتى و نديم حرمان و حسرت شوي. در ماه مهرورزان و در ساحل زيباى ايمانيان، آماده آن شو كه تن به درياى ناپيدا كرانه قدر بسپارى و همپاى طاهران در وادى فطر پاگذارى و آنگاه به مدينه الايثار عاشورا رسي. پروردگارا! صيام و افطار و سحر و نيايش و نماز و قنوت و سجود و ركوع‌مان، بهانه تماشاى يك نگاه ناز توست؛ دريغ‌مان مدار. تشنه آب و گرسنه طعام نيستيم. ما تشنه ديدار توييم اى نور زمين و سماوات. سيه روييم و در سپيدى بحر عنايت خويش، غسيل‌مان كن و با دلى پاكيزه بر خوان ضيافت رمضان، اذن جلوس‌مان ده. شكرا كه انتظارى تلخ به سرآمد و وصل شيرين يار، حاصل شد. اينك سپيده، غاليه‌دان عطر نيايش مى‌شود. عطش رمضان، تذكار عطش عاشوراست. لب‌هاى خشك روزه‌داران، حسين را زمزمه مى‌كنند. تلظى كام تشنگان، شوق وصال درياى ايثار اباالفضل در ساحل ارادت است. رمضان، مقدمه محرم است. قدر، دروازه شهر نينواست. صيام، طليعه قيام است و صائمين، طلايه‌داران سپاه قائم آل ياسين(عج.) در بهار وصل سالكانيم و توفيق حضورى دوباره در حلقه صالحان و دلدادگان دلارام يافته‌ايم و اين شايان شكر در آستان خالق است. دل‌هايمان را فرش راه يار مى‌كنيم و با سوز عاشقانه و ترنم واژه‌هاى زلال وحي، قدوم بهار ياران و فصل وصل بهارى دلان را خوشامد مى‌گوييم. در ماه قربت و غفران، حجاب‌هاى ظلمت و نور، زدوده شده، جمال بى‌مثال نگار در رواق ديدگان دلدادگان، هويدا خواهد شد. بياييد حضورمان در ميهمانى خدا را باور كنيم، غبار خود از خود بروبيم و در جريده رمضان ثبت نام كنيم. ياران رمضان و ياوران عاشورا! گوارايتان باد خوشگوارى ضيافت نور. اى ميهمانان ملكوت! التماس دعا. http://www.resalat-news.com/Detail.aspx?cid=82751

ماه رحمت و آمرزش امام علي (ع ) : روزي پيامبر خدا براي ما خطبه خواند و فرمود : « اي مردم ! ماه خدا با بركت و رحمت و آمرزش به شما روي آورده است ; ماهي كه نزد خدا برترين ماه ها روزهايش بهترين روزها شب هايش برترين شب ها و ساعاتش بهترين ساعت هاست ... » . امام علي (ع ) ـ در خطبه خويش در اولين روز ماه رمضان ـ : اي مردم ! اين ماه ماهي است كه خداوند آن را بر ماه هاي ديگر برتري داده است همچون برتري ما بر ديگر مردم . و ماهي است كه درهاي آسمان و درهاي رحمت در آن گشوده مي شوند و درهاي دوزخ در آن بسته مي شوند. و ماهي است كه نداي (خداوند متعال ) در آن شنيده مي شود دعا در آن مستجاب مي گردد و گريه مورد ترحم قرار مي گيرد. و ماهي است كه در آن شبي وجود دارد كه فرشتگان در آن شب از آسمان فرود مي آيند و بر مردان و زنان روزه دار به اذن پروردگارشان تا دميدن صبح سلام مي دهند... اين مردم ! خورشيد و ماه هاي ماه رمضان بر مردان و زنان روزه دار با رحمت مي تابد و هيچ روز و شبي از اين ماه نيست مگر آن كه از سوي خداي متعال بر اين امت نيكي فرو مي بارد... بندگان خدا! اين ماه شما همچون ماه ها(ي ديگرتان ) نيست ; روزهايش برترين روزها شب هايش برترين شب ها و ساعاتش بهترين ساعت هاست ... ماه ميهماني خدا پيامبر خدا(ص ) ـ در توصيف ماه رمضان ـ : آن ماهي است كه در آن به ميهماني خدا دعوت شده ايد و در آن از اهل كرامت خدا قرار داده شده ايد. نفس هايتان در آن تسبيح است ; خوابتان در آن عبادت است ; عمل (خير) شما در آن پذيرفته است ; و دعاي شما در آن مستجاب است . پيامبر خدا(ص ) : چون روز قيامت شود منادي ندا مي دهد : « كجايند ميهمانان خدا » . پس روزه داران را مي آورند... آنان را بر مركب هايي عالي از (جنس ) نور سوار مي كنند و در حالي كه تاج كرامت بر سر آنان است آنان را به بهشت مي برند. امام علي (ع ) : ـ در خطبه خويش در اولين روز از ماه رمضان ـ : اي روزه دار! در كار خود بينديش كه تو در اين ماه ميهمان پروردگار خويش هستي ! بنگر كه در شب و روزت چگونه اي و چگونه اعضاي خود را از نافرماني پروردگارت نگه مي داري ! بنگر! مبادا در شب خواب باشي و در روز غافل . پس اين ماه بگذرد و (بار) گناهت بر دوشت مانده باشد و آن گاه كه روزه داران پاداش هاي خود را مي گيرند از زيانكاران باشي و آن گاه كه آنان از كرامت مولايشان نصيب مي برند از محرومان باشي و آن گاه كه آنان از سعادت همسايگي با پروردگارشان برخوردار مي گردند تو از رانده شدگان باشي ! http://jomhourieslami.com/1386/13860622/index.html

*****نقش « روزه » در جلوگيري از سيطره شيطان بر انسان در بسياري از احاديث درباره ماه رمضان به اين نكته اشاره شده كه در اين ماه شياطين به بند كشيده مي شوند. در اين زمينه پرسش هايي پديد مي آيد از قبيل اين كه : شيطان كيست در نظام حكيمانه خلقت چرا به شيطان اجازه داده شده كه انسان را گم راه سازد مرز تسلط شيطان بر انسان تا كجاست چرا خداوند در ماه رمضان شياطين را به بند مي كشد و از تاثير گمراه گرانه آنان جلوگيري مي كند; ولي در ماه هاي ديگر آنان را آزاد مي گذارد و سرانجام اگر اين گونه روايات درست اند چگونه شماري از روزه داران در اين ماه مرتكب گناه مي شوند پاسخ تفصيلي و كافي به اين پرسش ها مجالي ديگر مي طلبد; اما آنچه به طور اجمال مي توان گفت اين است كه : در ديدگاه اسلامي شياطين موجوداتي نامرئي از جنس جن اند كه از شعور آگاهي آزادي و قدرت انتخاب برخوردارند; ليكن با سواستفاده از آزادي خود با زيبا جلوه دادن زشتي ها و تحريك هوس هاي نامشروع انسان به گم راه ساختن و فريب دادن او مي پردازند. اما در وراي اين نقش اغواگرانه اي كه شياطين در نظام آفرينش بازي مي كنند حكمت : شكوفايي استعدادهاي پنهاني انسان تربيت در حد انسان كامل و آماده ساختن او در سايه مقاومت در برابر اين لغزشگاه ها و فريب ها نهفته است . اين درحالي است كه مرز سلطه شياطين بر انسان از حد تحريك و وسوسه فراتر نمي رود. از اين رو آنان انسان را به زشتي ها دعوت مي كنند; ليكن نمي توانند او را به ارتكاب زشتي ها وادارند1. با اين توضيح آنچه در اين مورد بايد بررسي شود دو مسئله است : نخست . به بند كشيده شدن شياطين در ماه رمضان . دوم . بررسي عوامل پنهان در وراي انجام دادن گناهان در اين ماه با آن كه شياطين در بندند و نقش گم راهگرانه ندارند. علت به بند كشيده شدن شياطين در ماه رمضان تحليل و بررسي روايات ديني در موضوع به بند كشيده شدن شياطين و جلوگيري از آنها در ماه رمضان دو علت را نشان مي دهد با اين توضيح كه علت دوم در طول علت اول است : .1 طبيعت پيشگيرانه روزه روزه به طور طبيعي زمينه اي را كه شيطان بر اساس آن انسان را به گم راهي مي كشاند از بين مي برد. به تعبير دقيق تر زنجيري كه در ماه رمضان شيطان را به بند مي كشد چيزي جز خود روزه نيست . از اين رو در حديث پيامبر خدا آمده است : ان الشيطان ليجري من ابن آدم مجري الدم فضيقوا مجاريه بالجوع ;2 « شيطان در انسان جاري مي شود همچون جريان خون . پس با گرسنگي مجاري او را تنگ كنيد. » اين حديث به روشني بر اين نكته دلالت دارد كه روزه به طور طبيعي مانع تسلط شيطان بر انسان مي شود. زنجيري كه روزه دارد نه تنها شيطان را به بند مي كشد بلكه كشش هاي نفس اماره را هم مهار مي كند آن را به اسارت درمي آورد و جلوي سلطه آن را بر انسان مي گيرد و به فرموده امير مومنان (ع ) : نعم العون علي اسر النفس و كسر عادتها التجوع ;3 « گرسنگي چه خوب ياوري براي اسيركردن نفس و شكستن عادت آن است ! » بر اين اساس همه رواياتي كه در ستايش گرسنگي و نقش آن در خودسازي و تربيت نفس وارد شده اند هدف آنها ايجاد مانع طبيعي در برابر سلطه شيطان بر انسان و نگهداري انسان از كشش ها و اغواگري هاي نفس و نيز آزادسازي نيروهاي عقلي و شكوفاسازي استعدادهاي انساني است آن گونه كه از اين دو روايت ـ كه از مجموعه احاديث اين گونه برگزيده ايم ـ روشن مي شود4. پيامبر خدا فرمود : جاهدوا انفسكم بالجوع و العطش فان الاجر في ذلك كاجر المجاهد في سبيل الله ;5 « به وسيله گرسنگي و تشنگي با نفس خويش جهاد كنيد; چرا كه پاداش آن مثل پاداش جهادكننده در راه خداست . » نيز فرمود : احيوا قلوبكم بقله الضحك و قله الشبع و طهروها بالجوع تصفو (تصف ) و ترق ;6 « دل هاي خود را با كم خنديدن و كم خوردن زنده كنيد و آن را با گرسنگي پاك سازيد تا صاف و رقيق شود. » .2 عنايت ويژه خداوند افزون بر پشتوانه اي كه روزه به طور طبيعي براي روزه داران جهت جلوگيري از سلطه شيطان و اغواگري هاي او پديد مي آورد اين برنامه عبادي خود به خود زمينه ساز شمول عنايت هاي خدا بر آنان مي گردد. آنچه در روايات با عنوان به بند كشيدن شياطين در اين ماه آمده است به همين نكته اشاره دارد. به عبارت ديگر عنايت الهي گزاف نيست تا سئوال شود چرا خداي سبحان مانع سلطه شيطان نمي شود و در بقيه ماه ها بين انسان و سلطه او فاصله نمي اندازد هرگز; بلكه ريشه اين توفيق و عنايت الهي در انتخاب خود انسان و ورود او به ميهمان سراي رمضان نهفته است . علت سودنبردن از به بندكشيده شدن شياطين در چارچوب تحليلي كه گذشت ـ كه مي رساند در اين ماه شياطين نسبت به انسان و دست كم نسبت به روزه داران سلطه ندارند ـ سوال اساسي دومي مطرح مي شود; چرا كه مي بينيم گاهي روزه داران هم در اين ماه دچار غفلت و گناه مي شوند. تشريع كفاره هايي كه براي درمان اين حالت هاست نيز گواه آن است . سيد ابن طاووس (ع ) در تصوير اين نكته مي گويد : يكي از دينداران از من پرسيد : « من از به بند كشيده شدن شياطين بهره چنداني نمي برم ; چون همان حالت غفلت را كه پيش از ماه رمضان داشتم دارم و گويا فرقي نكرده است و با زنجيرشدن ياران شيطان از آن كاسته نشده است ... » 7. دو پاسخ به اين پرسش مي توان داد : .1 شيطان به تنهايي زمينه ساز گناهان نيست . اين پاسخ بر اين نكته استوار است كه خطاها و گناهاني كه از انسان سرمي زند تنها به شيطان و اغواگري او مربوط نمي شود; بلكه دو منشا اساسي ديگر هم دارد : نفس اماره و زنگارهاي متراكمي كه پيامد گناهان پيشين اند و دل را آلوده و سياه ساخته اند. در واقع عنايت الهي اي كه در ماه رمضان شامل انسان مي شود تنها تاثير عامل نخستين را كه مربوط به شيطان است از بين مي برد; اما دو عامل ديگر همچنان نقش ايفا مي كنند و جهت زمينه سازي براي انحراف انسان و سرزدن گناهان از او و غافل ماندن وي كافي اند. بر فرض كه روزه بتواند همه كشش هاي نفس اماره را بپوشاند و تاثير آن را در كشاندن انسان به طرف خطاها و گناهان از بين ببرد زنگارهاي متراكم از گناهان گذشته كافي اند كه براي روزه دار خطرآفرين باشند و او را در معرض غفلت و گناه قرار دهند. .2 دربندبودن شيطان ها نسبي است . از تحليل گذشته روشن شد كه زنجيري كه شيطان را به بند مي كشد از خود روزه ماه رمضان فراهم مي شود و نه از چيز ديگري . بنابراين هرچه روزه مستحكم تر و كامل تر باشد زنجيري كه شيطان را به بند مي كشد و جلوي نفس اماره را مي گيرد محكم تر خواهد بود و از ميزان غفلت و انحراف هاي ناشي از آن خواهد كاست . بر اين پايه مي توان گفت : روزه آنان كه در ماه رمضان گناهاني مرتكب مي شوند روزه كاملي نيست . (ماه خدا محمدي ري شهري جلد اول مركز تحقيقات دارالحديث ) پاورقي : 1 ـ در قرآن آمده است : (چون كار داوري به پايان مي رسد شيطان مي گويد : خداوند به شما وعده راست داد . و من به شما وعده دادم اما تخلف كردم . من بر شما سلطه اي نداشتم جز آن كه شما را دعوت كردم . شما هم پذيرفتيد. پس مرا سرزنش نكنيد و خودتان را ملامت كنيد) (ابراهيم آيه 22 ) . 2 ـ احيا علوم الدين : 347 1 ; المحجه البيضا : 148 5 عوالي اللنالي : 97 273 1 و ص 66 325 بحارالانوار : .42 70 3 ـ عيون الحكم و المواعظ : 494 غررالحكم : 9944 4 ـ براي آگاهي بيشتر از اين گونه روايات ر . ك : ص 135 (بركات ميهماني خدا حكمت ) و ص 137 (تقرب به خدا) و ص 145 (بهشتي شدن ). 5 ـ احيا علوم الدين : 124 3 ; المحجه البيضا : .146 5 6 ـ احيا علوم الدين : 129 3 ; المحجه البيضا : .154 5 7 ـ سيدابن طاووس (ر . ك : الاقبال : 73 1 ) . http://jomhourieslami.com/1386/13860622/index.html

درباره ماه رمضان رمضان اسمى از اسماء الهى مى‏باشد و نبايست‏به تنهائى ذكر كرد مثلا بگوئيم، رمضان آمد يا رفت، بلكه بايد گفت ماه رمضان آمد، يعنى ماه را بايد به اسم اضافه نمود، در اين رابطه به سخنان حضرت امام محمد باقر (عليه السلام) گوش فرا مى‏دهيم. رمضان از اسماء الله است هشام بن سالم نقل روايت مى‏نمايد و مى‏گويد: ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابى جعفر امام باقر (عليهما السلام) بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم. فقال عليه السلام: لا تقولوا هذا رمضان، و لا ذهب رمضان و لا جاء رمضان، فان رمضان اسم من اسماء الله عز و جل لا يجيى و لا يذهب و انما يجيى‏ء و يذهب الزائل و لكن قولوا شهر رمضان فالشهر المضاف الى الاسم و الاسم اسم الله و هو الشهر الذى انزل فيه القرآن، جعله الله تعالى مثلا و عيدا و كقوله تعالى فى عيسى بن مريم (عليهما السلام) و جعلناه مثلا لبنى اسرائيل. (1) امام عليه السلام فرمود: نگوئيد اين است رمضان، و نگوئيد رمضان رفت و يا آمد، زيرا رمضان نامى از اسماء الله است كه نمى‏رود و نمى‏آيد كه شى‏ء زائل و نابود شدنى مى‏رود و مى‏آيد، بلكه بگوئيد ماه رمضان، پس ماه را اضافه كنيد در تلفظ به اسم، كه اسم اسم الله مى‏باشد، و ماه رمضان ماهى است، كه قرآن در او نازل شده است، و خداوند آن را مثل و عيد قرار داده است همچنانكه پروردگار بزرگ عيسى بن مريم (سلام الله عليهما) را براى بنى اسرائيل مثل قرار داده است، و از حضرت على بن ابى طالب (عليه السلام) روايت‏شده كه حضرت فرمود: «لا تقولوا رمضان و لكن قولوا شهر رمضان فانكم لا تدرون ما رمضان‏» (2) شما به راستى نمى‏دانيد كه رمضان چيست (و چه فضائلى در او نهفته است). واژه رمضان و معناى اصطلاحى آن رمضان از مصدر «رمض‏» به معناى شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل... معنا شده است، انتخاب چنين واژه‏اى براستى از دقت نظر و لطافت‏خاصى برخوردار است. چرا كه سخن از گداخته شدن است، و شايد به تعبيرى دگرگون شدن در زير آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بى امانش،زيرا كه رمضان ماه تحمل شدائد و عطش مى‏باشد، عطشى ناشى از آفتاب سوزان يا گرماى شديد روزهاى طولانى تابستان. و عطش ديگر حاصل از نفس سركشى كه پيوسته مى‏گدازد، و سوزشش براستى جبران ناپذير است. در مقايسه اين دو سوزش، دقيقا رابطه عكس برقرار است، بدين مفهوم كه نفس سركش با چشيدن آب تشنه‏تر مى گردد، وهرگز به يك جرعه بسنده نمى‏كند، و پيوسته آدمى را در تلاش خستگى ناپذير جهت ارضاى تمايلات خود وا مى‏دارد. و در همين رابطه است كه مولوى با لطافت هرچه تمامتر اين تشبيه والا را به كار مى‏گيرد و مى‏گويد: آب كم جو تشنگى آور به دست تا بجوشد آبت از بالا و پست تا سقا هم ربهم آيد جواب تشنه باش الله اعلم بالصواب زين طلب بنده به كوى حق رسيد درد مريم را به خرما بن كشيد اما از سوى ديگر، عطش ناشى از آفتاب سوزان سيرى پذير است، و قانع كننده. پى‏نوشت‏ها: 1- بحار جلد 96، ص 376، طبع اسلاميه 2- بحار، ج 96، ص 377 روزه، درمان بيماريهاى روح و جسم صفحه 22 سيد حسين موسوى راد لاهيجى http://www.heyatblog.ir/archives/000081.php