تبیان، دستیار زندگی

علي خاكي

خدا بيامرزد شهيد خاكي را . شيوه اش براي بيدار كردن بچه ها از خواب به اين ترتيب بود كه مي‌گفت : « كارون را آب برد چقدر مي‌خوابيد ، بلند شويد . فكري بكنيد . رودخانه آتش گرفت . آخر غيرت جوانمرديتان كجا رفت . دار و ندار مردم سوخت » .

منبع :کتاب فرهنگ جبهه

تركش بيت‌المال

مي‌گفت: «مواظب باشيد هر چه دم دستتان تير و تركش مي‌آيد نخوريد. اينها بيت‌المال است. حساب و كتاب دارد و فردا بايد جوابگو باشيد. مال ملت بيچاره عراق است. سر و ته خرجشان را زدند، از گلويشان بريده‌اند براي مهمات، آن وقت شما راه به راه آنها را مي‌خوريد و شهيد و مجروح مي‌شويد. اين درست است؟ نشنيده‌ايد كه في حلالها حساب و في حرامها عقاب! دنيا ارزش ندارد يك خورده جلوي شكمتان را نگه داريد.»

منبع :فرهنگ جبهه  

اي كه دستت مي‌رسد كاري بكن

گاهي مي‌شد آه در بساط نداشتيم، حتي قند براي چاي خوردن، شب پنير، صبح پنير، و ظهر هم خرما. صداي همه در آمده بود. ديگر حرفي نبود كه نثار شهردار و تداركاتچي نكنند. آنها هم در چنين شرايطي لام تا كام نمي‌گفتند، كه هوا پس بود. طبع شعر همه كه اندرون از طعام خالي داشتند گل كرده بود، از جمله ما: «اي كه دستت مي‌رسد كاري بكن.» و شهردار كه در حاضر جوابي چيزي از بقيه كم و كثر نداشت مي‌گفت: «دستم مي‌رسد جانم و ليكن نيست كار، چه كنم كف دست كه مو ندارد مو چين بنداز، اگر خودم را مي‌خوريد بار بگذارم.»

منبع :فرهنگ جبهه