تبیان، دستیار زندگی

تحقیق جدیدی نشان داده است که جویدن آدامس بدون قند، میزان دریافت کالری و میل به مصرف خوراکی‏ها شیرین را کاهش می‏دهد.

جویدن آدامس بدون قند، اشتها را نیز کنترل می‏کند.

افراد شرکت کننده در این تحقیق، 115 مرد و زن 18 تا 54 ساله بودند که همگی پیش از آن مرتبا آدامس می‌جویدند.

در این تحقیق از شرکت‌کنندگان خواسته شده بود که در دوره زمانی بین ناهار و عصرانه هر ساعت، 15 دقیقه آدامس بدون قند بجوند. در یک بعدازظهر دیگر، افراد در این زمان آدامس نمی‌جویدند.

نتایج اولیه این تحقیق شامل موارد زیر بود:

* جویدن آدامس بدون قند، میزان دریافت انرژی از طریق مصرف میان وعده‏های بعد از ظهر را تا 40 کالری کم می‏کند، به خصوص میزان دریافت انرژی از طریق مصرف خوراکی‏های شیرین تا 60 کالری، کاهش می‏یابد.

* با جویدن آدامس، میل به خوردن غذا و خوراکی‏های شیرین بین وعده ناهار و عصرانه کاهش می‏یابد و کمتر احساس گرسنگی می شود.

* با جویدن آدامس، میزان انرژی مورد نیاز بدن بین ناهار و عصرانه، حفظ می‏شود (یعنی نیازی به دریافت انرژی اضافه نیست) و احساس کسلی و خواب آلودگی کمتر می‏شود.

نتایج این بررسی در 19 آوریل (30 فروردین 88) در کنفرانس "زیست‌شناسی تجربی 2009" در نیواورلئانز آمریکا اعلام شد.

در کل، نتایج این تحقیق، نقش آدامس را در کاهش دریافت انرژی از طریق عصرانه و کنترل اشتها و کاهش میل به خوردن میان وعده‏ها ثابت کرد.

متخصیصن تغذیه معتقدند حتی اعمال تغییرات ناچیز در کالری دریافتی می‏تواند تاثیرات مهمی برای کنترل وزن در طولانی مدت داشته باشد.

این تحقیق نشان می‏دهد جویدن آدامس بدون قند، راهی آسان و کاربردی، برای کاهش مصرف میان وعده‏ها و خوراکی‏های شیرین است.

هزینه این بررسی را انستیتو علمی Wrigley تامین کرده است که بخشی از شرکتی است که آدامس تولید می‌کند.

به گزارش "ورلد نیوز" تحقیقات نشان می دهد، خلال كردن دندانها احتمال ابتلا به آلزایمر را در كهنسالی كاهش می دهد:

مراقبت از دندانها به سلامت حافظه در بلندمدت كمك می كند.

پزشكان با بررسی پرونده پزشكی 140 بیمار بالای 75 سال در بخش دندان و مقایسه پرونده این افراد در بخش سلامت مغز و حافظه دریافتند افرادی كه بیش از دو سوم دندانهای خود را از دست داده اند احتمال ابتلای آنها به بیماری آلزایمر یا فراموشی مفرط در مقایسه با افرادی كه دندانهای سالم دارند دو برابر است.

پیش از این نیز تحقیقات نشان داده بود، افرادی كه به آلزایمر مبتلا می شوند سطح سلامت دهان و دندان آنها پایین است كه علت اصلی آن بی توجهی به بهداشت دهان و دندان است.

خال‌ها ضایعات پوستی مسطح و یا برجسته‌ای هستند که ناشی از به هم خوردن ترکیب طبیعی بافت‌های پوست در اثر افزایش یا عملکرد غیرطبیعی سلول‌های رنگدانه‌ساز پوست هستند، اما این‌که چه خالی ضرورت برداشت دارد و چه خالی خیر، موضوعی است که «جام‌جم» در گفتگو با دکتر نیما استواری، متخصص پوست و مو به آن پرداخته است.
به گفته وی، خال‌ها به دو دسته بزرگ مادرزادی و خال‌هایی که بتدریج و طی گذر زمان ایجاد می‌شود، تقسیم می‌شوند.
این متخصص پوست و مو خال‌های مادرزادی را به صورت بالقوه، مستعد خطرناک شدن ذکر کرده و می‌افزاید: در سنین ۱۵ تا ۲۰ سال باتوجه به رشد و سایز آنها می‌توان حدس زد که خال مادرزادی، خطرناک شده است یا خیر، چرا که هرقدر خال بزرگ‌تر باشد، به میزان خطری که فرد را تهدید می‌کند افزوده می‌شود که می‌توان توسط جراحی و حتی پیوند پوست (حتی در سنین زیر ۲۰ سال) ضایعه را برداشت.بیش از ۹۰ درصد از خال‌هایی که در گذر زمان در صورت و بدن، ظاهر می‌شوند، خطرناک نیستند.
دکتر استواری با اعلام این مطلب یادآور می‌شود: ولی این موضوع به این مفهوم نیست که هر خال غیرمادرزادی را نخواهیم جدی بگیریم، چون دسته کمی از این خال‌ها رو به سوی خطرناک شدن می‌آورند.
● به کدام خال باید مشکوک شد؟
کدام خال را باید برداشت و به چه خالی نباید اهمیت داد؟!
این فوق‌تخصص لیزر و زیبایی عنوان می‌کند: خال‌های خطرناک اغلب به نوعی دارای شکلی عجیب و بدون داشتن حاشیه‌ای مشخص، زوایای تیز و حادند که رنگ آنها قرمز و یا سیاه (JET BLACK) (پرکلاغی) است.
وی می‌افزاید: اگر سایز خال به بیش از ۸ میلی‌متر تا یک سانتی‌متر برسد، باید به آن توجه کرد و در این میان نباید خال‌هایی که به طور ناگهانی دستخوش تغییر می‌شوند را نادیده گرفت که در این حین، افرادی که در خانواده، زمینه خال‌های بد را دارند، باید بیش از سایرین گوش به زنگ باشند.
● ملانوم چیست؟
«ملانوم» یک نوع سرطان پوست است که به سایر نواحی بدن و عمدتا گره‌های لنفاوی، کبد، ریه‌ها و دستگاه عصبی مرکزی گسترش پیدا می‌کند. گفتنی است اکثر موارد ملانوم از یک خال پوستی یا سایر ضایعات پوستی نشات می‌گیرد. به گفته دکتر استواری، ملانوم نوعی تکثیر بدخیم سلول‌های رنگدانه‌ای پوست است که قابل کنترل نیست و با رشد خود، ضایعه را بزرگ و بزرگ‌تر می‌کند. این فوق‌تخصص جهت پیشگیری از ملانوم و بیماری‌های پوستی اظهار می‌کند: از آنجایی که مردم کشور ما دارای رنگ پوستی بسیار سفید همچون مردم استرالیا نیستند و میزان تابش آفتاب نیز در حد متعادل است، بهتر است افراد با مراجعات دوره‌ای به پزشک متخصص جهت معاینه خال خود اقدام کنند و هیچ‌گاه مصرف ضدآفتاب را فراموش نکنند و از دستگاه‌های سولاریوم جهت برنزه کردن پوست به هیچ وجه استفاده نکنند.

حكایت مینی ماستمال: به شخصی گفتند این قدر باقلا نخور، برای عقلت ضرر دارد. نگاه عاقل اندر سفیهی كرد و خندید و گفت: آقا رو....!اصلاً هم این طور نیست. من خودم حتی خانه‌ام را فروختم و با پول آن باقلا خریدم، اما كماكان عقلم سر جاش است.

چند خرابكار مغزی: وقتی مغز كل نمی‌توان بود، لا اقل باید سعی كرد كه همین مقدار مغز موجود را به سلامت نگه داشت قبل از آن كه دچار آلزایمر شویم و راه خانه را هم گم كنیم تا چه رسد به سوراخ دعا را كه در زندگی انسان خیلی نقش بازی می‌كند. عجالتاً به چند عامل مهم كه می‌توانند باعث و بانی تخریب مغز و تعطیلی آن شوند، به طور فشار داده شده، اشاره می‌شود:

1- جدی گرفتن عشق: انسان بدون عشق نمی‌تواند گلیمش را از آب زندگی به سلامت بیرون كشد؛ در عین حال اگر جوگیر شود و بیش از حد لازم و استاندارد، آن را جدی بگیرد؛ فاتحه مخ و مخچه‌اش خوانده است.

2- میل نفرمودن صبحانه: صبحانه نخوردن همان و قند و شكر خون پایین افتادن همان. واقعاً افت دارد برای آدم عاقل كه تنها منبع غذایی مغزش، یعنی قند شیرین را تأمین نكند. بی‌خود نبود كه حضرت حافظ به شاخ نباتش (یا هر شاخ شمشاد دیگری در عالم شعر و خیال ) به ضرس قاطع می‌فرمود: بگشای لب كه قند فراوانم آرزوست!

3-آلودگی تا این هوا: مغز بیشترین مصرف اكسیژن را در بدن دارد. اگر هوا آلوده باشد، اكسیژن كمتری به مغز می‌رسد و حال و حوصله كار كردنش كمتر می‌شود و شخص مجبور می‌شود گاهی بدون فكر یا با فكر كمتری كار كند.

4- كمبود منابع خوابی: خوابیدن باعث تفریح و استراحت مركز فرماندهی بدن، یعنی مغز می‌شود. اگر خواب نداشته باشیم، حتی باید از خارج وارد كنیم. باید از خارج بدن قرص‌های خواب‌آور تأمین كرد و به ضرب آنها خود را به خواب زد. نوع رختخواب و تختخواب مهم نیست؛ نبود خود خواب منجر به مرگ سلول‌های مغزی می‌شود. به مرگ تك‌تك سلول‌ها! البته خواب هم اندازه‌اش خوب است؛ نه به سبك و سیاق آن برادر عزیز خوش‌خوابی كه گفت: خواب اصحاب كهف چرت من است!

5- آكبند گذاشتن مغز: بعضی‌ها حیفشان می‌آید كه از مغزشان استفاده كنند. می‌ترسند دچار استهلاك شود یا كه فردا پس فردا مواد اولیه‌اش گیرشان نیاید، بیچاره شوند. اینها غافلند كه اگر تفكر و تمركز را كم كنند، مغزشان بتدریج كوچك و كوچك‌تر می‌شود. طوری كه برای پیدا كردنش مجبورند در روزنامه‌ها آگهی گمشدگی چاپ كنند. عین آن بنده خدایی كه در جنگ جهانی دوم گلوله‌ای به مغزش خورد اما تا چند روز دیدند كه نمی‌میرد. اطرافیان نگران حالش شدند. سرش را كه اطبا شكافتند، دیدند گلوله دارد در به در دنبال مغز طرف می‌گردد.