تبیان، دستیار زندگی

اگرچه امروزه از نوعی عمل جراحی ارتوپدی برای بلند قد شدن در محافل نام برده می‌ شود، اما داستان این جراحی به همین سادگی هم نیست.

بدتر از كوتاهی قد

عمل جراحی افزایش قد یا همان افزایش طول استخوان‌ ها در طب ارتوپدی نزدیك به 80 سال قدمت دارد، اما در كتاب‌ های تخصصی ارتوپدی كه مرجع پزشكان متخصص به شمار می ‌آید، هیچ‌ گاه از آن به عنوان عمل زیبایی یاد نشده است، بلكه این جراحی جنبه درمانی دارد و در اصلاح ناهنجاری ‌های مادرزادی كه طول یك اندام كوتاه‌ تر از دیگری است، یا عوارض ناشی از برخی شكستگی ‌ها یا صدمات مفصلی كه سبب شده است كه یك پا كوتاه ‌تر از دیگری شود، این جراحی انجام می ‌شود؛ اما متاسفانه امروزه بدون در نظر گرفتن عوارض و سختی‌ های این عمل جراحی پُر خطر، برخی افراد می ‌خواهند با این جراحی، قد خود را افزایش دهند كه یك عمل جراحی زیبایی محسوب می ‌شود.

چند و چون یك عمل پرخطر

زیربنای عمل جراحی افزایش قد بر این اصل استوار است كه اگر استخوان‌ شكسته شود و بین 2 قطعه استخوان فاصله بیفتد، این فاصله با استخوان ‌سازی دو سر مجاور پُر شده و استخوان جدید ساخته می شود و در نتیجه طول استخوان افزایش می‌ یابد.

با توجه به این مساله، برای عمل جراحی افزایش قد نیز در اطاق عمل، ابتدا استخوان ساق پا شكسته شده و سپس میله‌ هایی را به قطر 3 تا 4 میلی‌ متر در ناحیه بالا و پایین شكستگی در پا وارد می ‌كنند. این میله‌ ها به وسیله تعدادی حلقه به هم متصل هستند و دارای یك پیچ برای زیاد كردن فاصله بین 2 میله بالایی و پایینی می ‌باشند.

پس از شكستن ساق پا و كارگذاری میله‌ ها، پزشك با پیچاندن پیچ ‌های این میله روزانه حدود یك میلی ‌متر فاصله میله‌ ها و 2 تكه شكسته استخوان را زیاد می ‌كند تا در فاصله ایجاد شده بین دو سر استخوان شكسته، استخوان ‌سازی جدید ایجاد شود. این در حالی است كه پیچاندن این پیچ‌ ها به شدت دردناك بوده و با پارگی پوست و ماهیچه ‌ها و رباط‌ های پا همراه است.

پس از طی زمانی طولانی، استخوان شكل می ‌گیرد، اما بسیار نرم بوده و استحكام لازم را برای راه رفتن ندارد. بنابراین جراحی دیگری نیز لازم است تا در پا پلاتین قرار داده شود تا زمانی كه استخوان جدید به استحكام می ‌رسد، آسیبی نبیند.

اگر عارضه ‌ای پیش نیاید و خوش‌ شانس باشید، حدود یك تا دو سال طول می‌ كشد تا بتوانید بدون عصا راه بروید و فعالیت ‌های روزانه خود را بدون مشكل انجام دهید.

در بسیاری موارد، پارگی و كشش شدید ماهیچه‌ ها و تاندون‌ ها سبب می ‌شود كه نیاز به جراحی مجدد باشد و پس از همه ی این مراحل، راه رفتن شما مستلزم فیزیوتراپی و ورزش‌های خاصی است كه قطعا در آن شرایط بسیار دردناك است.

این در حالی است كه عوارض خطرناك دیگری همچون جوش نخوردن استخوان‌ ها، احتمال بسیار زیاد عفونت استخوان و بافت نرم، كج جوش خوردن یا هم‌ اندازه نشدن هر دو پا در كمین شماست.

پارگی پوست و زخم‌ های ناشی از جراحی، گاه به حدی است كه فرد به جراحی پلاستیك پوست نیز نیاز پیدا می ‌كند.

به دلیل این خطرات، این روش برای افزایش قد در افراد كوتاه قد، با هدف زیبایی و بلند قد شدن اصلا مناسب نیست. پس بهتر است اگر از سن رشد شما گذشته است، به جای متوسل شدن به این روش، قد خود را هرچه قدر كه هست بپذیرید.

هورمون رشد از بخش جلویی غده هیپوفیز ترشح و وارد خون می ‌شود و با اثرگذاری روی استخوان‌ ها باعث رشد طولی استخوان ‌ها و بلندتر شدن قد می ‌شود.

غده هیپوفیز قدامی که در مغز قرار دارد، علیرغم اندازه کوچکش محل ترشح هورمونی به نامهورمون رشد است.این هورمون باعث می شود که چربی اضافی و زائد بدن سریع تر به انرژی تبدیل شود، در نتیجه موجب رشد بیشتر و قوی تر استخوان های بدن خواهد شد. هورمون رشد مهم ترین عامل برای افزایش قد در دوران رشد می باشد. اگر چه میزان تولید هورمون رشد در بدن کاملاً به مغز وابسته است، ولی می توان با استفاده از روش هایی میزان تولید آن را در بدن افزایش داد. البته باید بگویم افزایش قد در دوران رشد امکان پذیر خواهد بود و بعد از سخت شدن قسمت نرم و غضروفی استخوان ها و توقف رشد طولی آنها، قد فرد افزایش نخواهد یافت .

شش راه وجود دارد که شما می توانید با انجام آنها تا حدی باعث افزایش ترشح هورمون رشد شوید :

1-خواب کافی و منظم باعث افزایش مقدار هورمون رشد در طول روز می شود.

2- به جای اینکه سه وعده غذایی و در هر وعده مقدار زیادی غذا مصرف کنید ،سعی نمایید وعده هایی غذایی خود را به شش وعده غذایی برسانید تا در هر وعده مقدار کمتری غذا مصرف کنید، زیرا مصرف زیاد مواد غذایی که دارای اندیس گلیسمی بالا ( قند بالا ) هستند، بدن را وادار می کند که مقدار انسولین بیشتری ترشح نماید. این مسئله نه تنها منجر به ذخیره چربی اضافی در بدن می شود، بلکه ممکن است جریان هورمون رشد را در بدن متوقف کند.

به این نکته مهم اشاره می کنیم که مصرف غذاهای حاوی قند کمتر، از آزاد شدن انسولین جلوگیری خواهد کرد. ورزش کردن ، خواب کافی، تغذیه صحیح و کاهش استرس ، نه تنها شما را سالم تر نگه می دارد، بلکه غده هیپوفیز قدامی را برای انجام وظایف خویش که یکی از آنها ترشح هورمون رشد است، تشویق می کند.

3-کارشناسان تغذیه بیان می کنند، مصرف غذاهای حاوی پروتئین و کربوهیدرات، دو ساعت قبل از فعالیت ورزشی و بلافاصله بعد از آن، باعث افزایش قابل توجه هورمون رشد و تستوسترون در خون می شود. بنابراین دو ساعت قبل از انجام فعالیت های ورزشی ،یک ساندویچ کوچک سالاد و جوجه مصرف کنید.

4- انجام ورزش های کششی روزمره مثل نرمش های بدنسازی روزانه، تاثیر مستقیمی بر روی ترشح هورمون رشد دارند.مطالعات جدید نشان می دهند که مقدار و دفعات ترشح هورمون رشد با فعالیت ورزشی شدید مرتبط می باشد. بعد از فعالیت ورزشی شدید هورمون رشد بیشتری در بدن آزاد می شود. برای اینکه شما بیشترین بهره را از فعالیت ورزشی بدست آورید، باید مطمئن باشید که مدت و شدت فعالیت ورزشی شما برای ایجاد پاسخ مناسب ( تحریک هیپوفیز قدامی برای ترشح هورمون رشد ) کافی است.

ورزش های بی هوازی شدید و پیاده روی به مدت حداقل30-20 دقیقه باید انجام شود. ورزش های کششی خاصی وجود دارد که ممکن است تا حدی باعث آزاد شدن هورمون رشد شوند.

با انجام حرکات کششی که مستلزم کار گروهی ماهیچه ها می باشد، شدت فعالیت ورزشی بالا می رود و به دنبال آن غده هیپوفیز قدامی مجبور می شود که هورمون رشد بیشتری آزاد نماید. شرکت در فعالیت های ورزشی هوازی شدید نیز می تواند باعث افزایش ترشح هورمون رشد شود.

5- دریافت اسید آمینه گلیسین قبل از فعالیت ورزشی می تواند تا حدی باعث تحریک ترشح هورمون رشد شود. ولی این اسید آمینه زمانی موثر است که به صورت مکمل دریافت شود. با مصرف غذاهای غنی از اسید آمینه گلیسین ( مانند گوشت ، ماهی ، مرغ و شیر ) قبل از فعالیت ورزشی، نمی توان ترشح هورمون رشد را افزایش داد، زیرا با مصرف این نوع غذاها قبل از فعالیت ورزشی، معده شما پر خواهد شد و گلیسین اضافی جذب بدن نخواهد شد. اگر اسید آمینه گلیسین بیشتر از مقدار لازم دریافت شود، مقدار اضافی آن باید از سد خونی- مغزی ( blood-brain barrier ) عبور کند، در نتیجه اثر گلیسین بر روی ترشح هورمون رشد کاهش می یابد.

بنابراین می توان گفت،فقط در صورتی که این اسید آمینه به صورت جدا و به شکل مکمل و ترجیحاً با معده ی خالی مصرف شود، باعث آزاد شدن هورمون رشد می شود. در این حالت سرعت جذب گلیسین بالا می رود و سایر اسیدهای آمینه نیز با جذب آن تداخل نخواهند کرد.

6- بیشترین مقدار هورمون رشد در دو ساعت اولیه خواب ترشح می شود.هرگز دو ساعت قبل از خواب وعده غذایی سنگین ( حاوی مقادیر زیاد مواد غذایی ) مصرف نکنید، زیرا نیاز به انسولین بالا بعد از مصرف زیاد مواد غذایی، از آزاد شدن هورمون رشد به مقدار زیاد جلوگیری می کند. در نتیجه بدن نمی تواند از فواید استراحت بهره مند شود.

همچنین به نظر می رسد ،شب بهترین زمان برای دریافت مکمل اضافی جهت افزایش ترشح هورمون رشد می باشد. محققان دریافته اند ، مصرف اسیدهای آمینه آرژنین و اُرتینین با یکدیگر و با معده خالی، قبل از خواب می تواند مقدار هورمون رشد را افزایش دهد. مکمل های قابل دسترس مطمئن تری نیز وجود دارند که شما می توانید از آنها استفاده کنید. مثلاً 5- هیدروکسی تریپتوفان که قبلاً برای درمان بی خوابی استفاده می شد، به ترشح هورمون رشد کمک می کند.

البته تمامی این مکمل ها باید تحت نظر پزشک و با تجویز وی مصرف شوند و ار مصرف خودسرانه آنها خودداری کنید.

این مطلب را با جستجوی فراوان در سایت های متعدد یافته و ترجمه کرده ایم که امیدوارم تا حدودی توانسته باشیم، برای افزایش قد شما را راهنمایی کنیم.

هورمون رشد از بخش جلویی غده هیپوفیز ترشح شده و وارد خون می‌ شود و با اثر بر استخوان‌ ها، باعث رشد طولی استخوان ‌ها و بلندتر شدن قد می ‌شود.

ترشح هورمون رشد از غده هیپوفیز یك جریان دائمی و همیشگی نیست، بلكه این هورمون به صورت دوره ای یا پریودیك ترشح می ‌شود و میزان آن در خون، در طول شبانه ‌روز تفاوت دارد و تحت تاثیر عواملی ترشح آن افزایش می ‌یابد.

خوابیدن، ورزش كردن ، گرسنگی، سرما ، اعمال جراحی ، شوك ‌های عصبی و خوردن غذاهای پروتئینی باعث می ‌شود كه هورمون رشد بیشتر ترشح شود.

در واقع هورمون رشد یك خاصیت فیزیولوژیك مهم دارد كه از كاهش غلظت گلوكز (قند) خون جلوگیری می‌ كند تا آن را برای نیاز سلول‌ های مغزی حفظ كند. بنابراین كاهش غلظت گلوكز به هنگام گرسنگی و ورزش سبب افزایش ترشح هورمون رشد در خون می ‌شود. در حین خواب عمیق نیز بیشترین مقادیر هورمون رشد ترشح می ‌شود.

در دوران كودكی، ترشح کافی هورمون رشد اهمیت زیادی دارد، زیرا مقادیر متناسب آن سبب رشد طبیعی كودك می ‌شود و كاهش آن به كوتاهی قد و كاهش رشد كودك منجر می ‌شود.

از طرف دیگر افزایش ترشح هورمون رشد نیز در سنین كودكی، باعث رشد و بلند قدی غیر طبیعی و غول‌ پیكری وی می ‌شود و عارضه‌ای به نام "ژیگانتیسم" را به وجود می ‌آورد. حتی بعد از سنین رشد كه صفحات رشد استخوان ‌ها بسته می‌ شوند، با افزایش ترشح هورمون رشد، اگرچه طول استخوان‌ ها افزایش نمی ‌یابد، اما قطر استخوان‌ها زیاد شده و درشت هیکلی در ناحیه فك، پیشانی، دست و پاها عارضه ‌ای را به وجود می‌ آورد كه "آكرومگالی" نامیده می ‌شود.

چگونه ترشح هورمون رشد را افزایش دهیم؟

برخی از عوامل در افزایش ترشح هورمون رشد موثر‌ند و در سنین رشد می‌ توانند باعث بلندی قد كودك و نوجوانان شوند كه در زیر به آن ها اشاره می ‌كنیم:

خواب كافی و منظم

اولین قدم برای تحریك ترشح هورمون رشد، خواب كافی و البته منظم است. بیشترین میزان ترشح هورمون رشد پس از به خواب رفتن و در 2 ساعت اول خواب است و به استخوان‌ها می ‌رسد، بنابراین بهتر است كودكان و نوجوانان شب‌ ها تا دیر وقت بیدار نمانند و اگر می‌ توانند هنگام بعد از ظهر، خوابی هر چند كوتاه مدت داشته باشند.

زیاده‌ روی در مصرف قند‌ها و شیرینی ‌جات، سبب افزایش میزان گلوكز (قند) خون به صورت ناگهانی می‌ شوند كه این امر خود باعث كاهش میزان ترشح هورمون رشد می‌ شود.

غذاهای چرب نیز حجم عضلات بدن را كاهش می دهند و مانع رسیدن پروتئین كافی به بدن می ‌شوند.

پزشكان معتقدند كه مصرف غذاهای حاوی پروتئین، 2 ساعت قبل از ورزش و نیز پس از ورزش باعث افزایش قابل توجهی در میزان هورمون رشد و نیز هورمون تستوسترون در آقایان می ‌شود.

انجام ورزش‌های كششی مرتب، با تقویت عضلات پشت و تقویت ستون فقرات باعث راست قامتی بیشتر و افزایش قد تا حدود 5/2 تا 5 سانتیمتر می ‌شوند.

بنابراین در هر سنی كه هستید، روزی 20 تا 30 دقیقه وقت برای ورزش بگذارید تا از فواید آن همچون افزایش متابولیسم (سوخت و ساز) بدن، كاهش حجم چربی بدن و تقویت سیستم ایمنی بدن بهره ببرید.

عنصر روی یكی از مواد معدنی مورد نیاز بدن است كه پس از آهن، بدن بیشترین نیاز را به آن دارد. این عنصر كمیاب در بدن نقش‌ هایی حیاتی دارد و كمبود آن سبب خستگی و ضعف، كوتاه قدی، عوارض پوستی و دیررس بودن صفات ثانویه جنسی می ‌شود.

در كشور ما یكی از دلایل مهم كوتاهی قد در كودكان و نوجوانان، كمبود روی است كه بیشتر ناشی از جذب ناكافی این عنصر است.

غلات و نیز غذاهای حیوانی مانند گوشت و تخم ‌مرغ ، لبنیات و غذاهای دریایی مثل ماهی و میگو سرشار از روی هستند. مصرف نان‌ هایی كه به خوبی تخمیر نشده‌اند یا در تهیه آنها از جوش شیرین استفاده شده است، از جذب روی و املاح معدنی دیگر جلوگیری می کنند و باعث كوتاهی قد در جوانان می شوند. در واقع در غلات و به ویژه پوسته آن ها ماده‌ای به نام فیتات وجود دارد كه مانع جذب روی است. ولی در اثر تخمیر، تجزیه می‌ شود و از بین می‌ رود. با این تفاسیر درمی ‌یابید كه مصرف نان‌ هایی كه به روش سنتی تهیه می ‌شوند و به خوبی تخمیر می‌ شوند، بهترین منبع روزانه برای تامین روی هستند.

امروزه مكمل‌ های روی به صورت شربت ‌های در داروخانه‌ ها وجود دارند كه پزشكان برای كودكانی كه دچار كوتاه قدی و تاخیر رشد هستند، تجویز می‌ كنند.

علاوه بر روی، ویتامین‌ها و مواد معدنی دیگر همچون ویتامینA  ، B12 ، آهن و كلسیم برای رشد قد ضروری هستند.

2- شیر مادر باعث تقویت عملکرد ریه های نوزاد می گردد و از مشکلات تنفسی و تنگی نفس جلوگیری می کند.

3- شیر مادر دارای اسیدهای چرب، قند لاکتوز، آب و اسید آمینه می باشد.

4- شیر مادر ضد بیماری می باشد، زیرا آنتی بادی های بدن مادر از طریق شیر به نوزاد منتقل می شود.

5- شیر مادر از نوزاد در برابر پنومونی (ذات الریه)، مسمومیت غذایی، برونشیت، عفونت های میکروبی، آنفلوآنزا، عفونت گوش، آلرژی، جوش، اسهال و سرخجه محافظت می کند.

6- شیر مادر دارای حداقل 100 جزء می باشد که در شیرخشک یافت نمی شود.

7- مکیدن سینه مادر به رشد فک نوزاد کمک می کند و کودکی که دارای فک محکمی باشد، دندان های سالمی خواهد داشت.

8- شیر مادر دارای فواید روانشناسی نیز می باشد به این ترتیب که کودک به مادر وابسته می شود. در زمان تولد، نوزاد 30 تا 38 سانتی متری خود را می بیند و این فاصله ای است که بین صورت مادر و نوزاد وجود دارد.

9- از طرف دیگر نوزاد از گرمی سینه مادر خود لذت می برد و بیشتر شیر می خورد.

10- کودکانی که از شیر مادر خورده اند، تا سن 15 سالگی کمتر دچار دیابت نوع یک، بیماری MS، بیماری قلبی و سرطان می شوند.

11- کودکان شیر مادر خوار مشکلات روانشناختی، رفتاری و یادگیری کمتری دارند.

12- شیر مادر بهترین غذای نوزاد است. شیر مادر ترکیبی از پروتئین، چربی، کربوهیدرات و مایعاتی است که تمام این ها برای رشد مغز و بدن لازم می باشد.

13- شیرمادر خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد را کم می کند.

14- شیرمادر از بسیاری از بیماری ها و مشکلات دوران بزرگسالی نیز جلوگیری می کند. این مشکلات و بیماری ها عبارتند از: چاقی و اضافه وزن، افزایش فشار خون، افزایش کلسترول خون، اگزما، دیابت، آسم و لوسمی (سرطان خون).

15- شیرمادر می تواند میزان استرس و خونریزی پس از زایمان را کم کند.

16- تغذیه نوزاد با شیر مادر در سال اول زندگی، میزان بیماری ها و مرگ و میر ها را کاهش می دهد.

17- شیر مادر دارای اسید چربی است که به رشد مغز نوزاد کمک می کند.

19- نوزادان شیر مادرخوار اضافه وزن نمی یابند، بلکه به وزن مناسب سن و قد می رسند.

20- نوزادان نارسی که شیر مادر می خورند، بهتر رشد می کنند و ضریب هوشی بالاتری نسبت به نوزدان نارسی که شیر خشک می خورند، دارند.

21- شیر مادر همیشه آماده است و احتیاج به گرم کردن و میکروب زدایی ندارد.

6 فایده شیرمادر برای مادر

1- شیردهی احتمال بارداری مجدد را کاهش می دهد.

2- مادرانی که به نوزاد خود شیر داده اند، از بیماری پوکی استخوان، سرطان سینه، سرطان رحم، سرطان تخمدان، دیابت نوع 2 و سلیاک (عدم تحمل گلوتن گندم) در امان می باشند.

3- شیردهی موجب کاهش وزن مادر می شود. مادر مقدار زیادی کالری را برای ساخت شیر از دست می دهد، در نتیجه افزایش وزن دوران بارداری اش کاهش می یابد.

4- مکیدن سینه مادر باعث ترشح هورمونی می شود که این هورمون، رحم را به سرعت به حالت اول خود برمی گرداند.

5- از نظر اقتصادی ارزان ترین شیر و مناسب ترین شیر برای نوزاد، شیر مادر است.

6- مادری که شیر خود را به کودک می دهد، از نظر روحی و جسمی رشد می کند، کمتر احساس خستگی و اضطراب و دلواپسی می کند و حسی قوی برای برقراری ارتباط با نوزاد خود دارد.

تفاوت شیرمادر با شیر خشک

* نوزاد، پروتئین و چربی شیر مادر را بهتر از شیر خشک هضم می کند.

* ترکیبات شیر خشک تا اندازه ای شبیه ترکیبات شیر مادر است، اما مقدار مواد مغذی آن برای همه نوزادان یکسان است. در حالی که شیر هر مادری متناسب با نوزاد خودش است.

* در نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می شوند، اسهال 3 تا 4 بار بیشتر رخ می دهد.

* تحقیقاتی که به تازگی انجام شده است، نشان می دهد کودکانی که از شیر مادر استفاده می کنند، در دوران کودکی دچار اضافه وزن نمی شوند. در حالی که نوزاد شیر خشک خوار در کودکی 20 تا 30 درصد احتمال اضافه وزن خواهد داشت.

* نوزادانی که در 3 ماه اول زندگی از شیر مادر استفاده می کنند، 34 درصد کمتر از نوزادان شیر خشک خوار احتمال ابتلا به دیابت وابسته به انسولین را خواهند داشت.

* نوزادان شیرمادر خوار نسبت به نوزادان شیرخشک خوار، در بزرگسالی کمتر دچار پرفشاری خون و بیماری های قلبی می شوند.

* نوزاد وقتی خسته شد، می تواند دیگر سینه مادر را مک نزند و مدتی صبر کند و بعد شروع به مک زدن کند، اما در تغذیه با شیشه شیر این امر ممکن نیست.

خواص موجود در شیرمادر

* در اولین روز تولد، کلستروم ( colostrum) که مایعی زرد رنگ و غنی از آنتی بادی است از سینه مادر خارج می شود. این مایع، سیستم ایمنی بدن نوزاد را تقویت کرده و از او در مقابل بیماری ها محافظت می کند.

* هنگامی که نوزاد سینه مادر را مک می زند، در ابتدا، شیر آبکی و شیرین می باشد. بعد از مقداری مک زدن، شیر چرب تر و سفت می شود و احتیاجات نوزاد را برای رشد تامین می نماید.

* شیر مادر بر اساس تغییرات آب و هوا تغییر می کند، مثلا در هوای گرم، نوزاد احتیاجی به آب ندارد، زیرا ترکیب شیر مادر تغییر می کند.

* شیر مادر دارای مواد مغذی، آنتی بادی، هورمون، آنتی اکسیدان و دیگر موادی است که نوزاد به آن احتیاج دارد.

* شیر مادر از مواد مغذی موجود در خون و ذخیره غذایی بدن مادر تامین می شود.

* یک مادر سالم روزانه 644 تا  756 گرم شیر تولید می کند. برای تولید این مقدار شیر، 500 کالری انرژی لازم است.

* شیر مادر دارای 330 میلی گرم کلسیم در هر لیتر است.

از کجا بفهمیم که مقدار شیر مادر برای تغذیه نوزاد کافی است؟

- نوزاد غالبا هر 8 تا 12 ساعت یک بار، شیر می خواهد.

- نوزاد 10 تا 15 دقیقه از هر سینه مادر شیر می خورد.

- نوزاد باید حداقل 6 عدد پوشک را در روز خیس کند.

- در ماه اول، نوزاد حداقل 3 بار در روز مدفوع می کند. مدفوع نوزاد زرد و نرم می باشد.

- نوزادان در ابتدا، وزن کم می کنند. اما در عرض 2 هفته تغذیه با شیر مادر، به وزن اولیه خود می رسند.

- نوزاد از ابتدای تولد تا 4 ماهگی، باید 113 تا 117 گرم در هفته، وزن زیاد کند.

از دیدگاه كلی، چهار گروه از داروها توسط ورزشكاران مورد استفاده ی نابجا قرار می‌ گیرد كه عبارتند از:

1- داروهای نیروزا كه توسط ورزشكار به ‌طور آگاهانه برای افزایش كارآیی ورزشی مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

2- داروهای درمانی كه توسط ورزشكار یا پزشك معالج وی به ‌طور آگاهانه و یا ناآگاهانه در قالب نسخه‌های درمانی مورد استفاده واقع می‌ شوند. طبق مقررات برخی از این داروها نظیر داروهای ضد احتقان مقلد سمپاتیك و داروهای ضد اسهال و یا كورتیكواستروئیدهای موضعی، در صورتی ‌كه قبل از مسابقه توسط پزشك تیم، مصرف آنها به اطلاع كمیته برگزار‌كننده رسیده باشد، مجاز شمرده می ‌شود.

3- داروهای نشئه آور كه برای ایجاد حالت خوشی كاذب و عدم احساس خستگی و تنش‌های روحی توسط ورزشكار مصرف می ‌شوند.

4- هورمون‌های پپتیدی و گلیكوپروتئینی و آنالوگ‌ های آنها، مثل هورمون رشد

داروهای محرك سیستم اعصاب مركزی

این داروها جهت افزایش هوشیاری، رفع خستگی، كاهش اشتها، درمان برخی اختلالات خواب آلودگی و نیز برای درمان بیش فعالی كودكان به كار می ‌رود. داروهایی از این دسته، به عنوان محرك ‌های سیستم اعصاب مركزی به طور نابجا توسط ورزشكاران جهت افزایش میزان انرژی، دقت و تمركز حواس، تحریك رفتاری و بالا بردن سطح هوشیاری استفاده می‌ شوند.

این داروها حدود 20 درصد از مجموع سوءاستفاده‌ های دارویی را به خود اختصاص می‌ دهند.

داروی دیگر محرك سیستم اعصاب مركزی، كافئین است. كافئین ماده‌ای است كه در چای و قهوه به‌ فراوانی وجود دارد. این دارو، علاوه بر تحریك سیستم اعصاب مركزی به دلیل افزایش مصرف اسیدهای چرب، می ‌تواند انرژی ‌زا هم باشد. همچنین كافئین در تركیب برخی از داروهای مسكن و ضد ‌سرماخوردگی وجود دارد. كافئین یك ماده دارویی فعال است كه در نوشیدنی‌ های رایج نظیر چای، قهوه و كولا وجود دارد. میزان آن بسته به نوع نوشیدنی و نحوه تهیه آن متغیر است. 

داروهای مدر ( ادرار آور)

این داروها شامل دسته گسترده‌ای از تركیبات شیمیایی هستند که باعث افزایش میزان دفع ادرار می شوند.

داروهای مدر در مواردی نظیر گلوكوم (آب سیاه چشم)، قلیایی ‌كردن ادرار، كوه گرفتگی حاد، ادم حاد ریوی، افزایش كلسیم خون، نارسایی حاد كلیوی، افزایش اسید اوریك خون، فشار خون بالا، نارسایی احتقانی قلبی و دیابت بی ‌مزه كاربرد درمانی دارد. مصرف نابجای داروهای مدر در ورزش، به دلیل تاثیر آنها در كاهش وزن است كه در رشته‌ هایی نظیر كشتی، وزنه برداری، بوكس، ورزش های رزمی و قایقرانی کاربرد دارد. به علاوه این داروها برای رقیق كردن ادرار و فرار از نتیجه آزمایش های مثبت سایر داروهای مورد استفاده در دوپینگ به كار می ‌روند.

از عوارض ناخواسته این داروها، به هم خوردن تعادل آب و الكترولیت‌های بدن(كه برای حفظ حیات بسیار ضروری است) و مشکلات قلبی- عروقی، عصبی و متابولیك است.

مشتقات هورمون‌ های مردانه

استروئیدهای آنابولیزان، مشتقات هورمون‌ مردانه یا تستوسترون است. مصارف درمانی این گروه دارویی، شامل اختلالات عملكرد غدد جنسی مردانه، كم خونی، سرطان پستان(به‌عنوان داروی كمكی)، تاخیر در رشد، پوكی استخوان، سوختگی و جراحی است. این داروها توسط ورزشكاران جهت افزایش كارایی ورزشی، حجم و قدرت عضلانی، ایجاد ظاهری درشت و خشن ‌نما و بالاخره افزایش حالت تهاجمی و كاهش احساس خستگی استفاده می‌ شود.

امروزه به دلیل دفع سریع‌ تر انواع خوراکی این داروها نسبت به انواع تزریقی، متأسفانه میزان مصرف نوع خوراكی در ورزشکاران بالا رفته است.

اثر روی سوخت و ساز كبدی داروها و استروئیدهای درون زا، احتباس صفرا، نارسایی كبدی، تخریب بافت كبد و بالاخره سرطان های خوش‌ خیم و بدخیم از جمله عوارض كبدی این داروها هستند كه زمان بروز آنها حتی تا 22 سال بعد از مصرف دارو نیز گزارش شده هستند. 

خستگی بدنی غالبا با ضعف عضلانی همراه است. خستگی و ضعف عضلات در "سرماخوردگی" یا در بیماری "سندرم خستگی مزمن" به وضوح دیده می شود.

اما ممکن است ضعف عضلانی در اثر بیماری های عصبی باشد. صدمه به عصب، یا ضربه بدنی و یا داشتن التهاب به مدت طولانی در بدن، باعث ضعف عضلانی و تحلیل عضلات در نتیجه استفاده نکردن از آنها می شود.

ضعف ناگهانی عضله می تواند به علت بیماری های عصبی از قبیل MS باشد. در طی این ناتوانی ابتدا عضلات دست و پا دچار ضعف می شوند و بعد این ضعف در تمام بدن منتشر می شود و می تواند مشکلات تنفسی را به وجود آورد. این ضعف بر روی سیستم ایمنی فرد اثر می گذارد.

برای نگه داری شکل عضله و توانایی عملکرد آن، باید هر روز، به طور مرتب از عضله ضعیف کار کشید.

درست عمل کردن و هماهنگی عضلات بستگی به عناصر مغذی و تغذیه درست دارد.

مواد مغذی لازم برای عضلات:

- رشد عضلات بستگی به پروتئین مصرفی دارد.

- عملکرد عصب و هماهنگی عضلات، نیاز به ویتامین های گروه B و E دارد. هر عاملی که موجب کاهش این ویتامین ها شود، منجر به ضعف عضلانی خواهد شد.

- انرژی لازم برای عضله، به وسیله ویتامین E و افزایش ذخیره اکسیژن فراهم می شود.

- مواد مغذی دیگر از قبیل: ویتامین B12، کلسیم و منیزیم برای عملکرد سیستم عصبی و عضلانی لازم می باشند.

- اسید آمینه لیزین برای استحکام و مقاومت استخوان و اتصال بافت ها لازم است. همچنین این اسید آمینه جزئی از آنتی بادی ها و هورمون ها و آنزیم های بدن می باشد. بیماری هایی نظیر: هرپس (نوعی بیماری پوستی) و بسیاری از بیماری های قلبی، روی لیزین اثر می گذارند. خستگی، بی توجهی، زود رنجی، ورم کردن و قرمز شدن چشم ها، بیماری هرپس، کاهش رشد بدنی، کم مویی، آنمی یا کم خونی، ضعف عضلانی و ... در اثر کمبود لیزین به وجود می آیند.

- کراتین نیز برای ضعف عضلات و برای کاهش درد پیشنهاد می شود. کراتین در گوشت قرمز وجود دارد.

منیزیم:

همانطور که گفتیم منیزیم یکی از عناصر مغذی لازم برای عملکرد صحیح عضلات است که اعمال آن عبارتند از:

1- انقباض و انبساط عضلات

2- به عنوان آنزیم در بدن فعالیت دارد

3- تولید و انتقال انرژی

4- تولید پروتئین

زیادی مصرف منیزیم عوارضی را در برندارد، زیرا منیزیم اضافی از بدن دفع می شود.

کمبود منیزیم به ندرت اتفاق می افتد و دارای علائم زیر می باشد:

ضعف عضلات، خواب آلودگی و سستی و داشتن تحرک زیاد

منابع غذایی منیزیم

بیشتر در سبزیجات وجود دارد. سایر منابع غذایی آن شامل:

میوه ها مانند، موز و زردآلو خشک

آجیل ها مانند، بادام و فندوق

حبوبات مانند نخود و لوبیا

فرآورده های سویا

غلات سبوس دار است.

مواد غذایی مفید برای عضلات

اصولا تغذیه درست به همراه ورزش کردن، موجب حفظ سلامتی عضلات و اعصاب می گردد.

بدن برای تقویت و محکم شدن عضلات به مواد غذایی نیاز دارد. برخی از این مواد غذایی عبارتند از:

- سفیده تخم مرغ

سفیده تخم مرغ برای تقویت و محکم کردن عضلات بسیار مهم است. برای همین است که افراد ورزشکار حتما از این ماده غذایی استفاده می کنند.

در سفیده تخم مرغ، نسبت پروتئین به چربی 60 به 1 است. سفیده تخم مرغ یکی از خالص ترین منابع پروتئینی در دنیا می باشد.

همچنین سفیده تخم مرغ دارای مقدار کمی کربوهیدرات و منبع غنی ویتامین ها و عناصر معدنی است.

- مرغ و بوقلمون

این دو ماده غذایی برای عضلات، مهم به حساب می آیند. مرغ و بوقلمون علاوه بر پروتئین، مقدار کمی چربی های اشباع دارند.

- ماهی

اگر می خواهید بدنتان عضلانی و محکم باشد، باید چربی غذای خود را کم کنید. اما باید چربی های ضروری از قبیل: امگا 3 را وارد بدن خود کنید.

ماهی ها از قبیل: سالمون، تن، قزل آلا و ساردین بهترین منبع پروتئین و چربی های سالم می باشند.

- لوبیا و حبوبات

چرا هرگاه می خواهید عضلات خود را محکم کنید، فقط به گوشت فکر می کنید؟

لوبیا و حبوبات علاوه بر تامین پروتئین، دارای فیبر نیز می باشند.

فیبر برای تنظیم حرکات روده بسیار مهم است. علاوه بر آن میزان ترشح انسولین را تنظیم می کند که این اعمال برای رشد عضله و کمک به عملکرد آن در جذب و استفاده از مواد مغذی و مکمل ها مهم می باشد.

در یک لیوان لوبیا چیتی، 14 گرم پروتئین و 14 گرم فیبر دارد و برای همین است که ورزشکاران تمایل به خوردن آن دارند.

- گوشت قرمز

این غذا دارای پروتئین، آهن، روی و ویتامین های گروه B می باشد. گوشت قرمز نسبت به حجم خود، دارای مقدار زیادی کالری است.

اما به خاطر چربی اشباع زیاد آن، نمی توان هر روز به عنوان غذای اصلی خود، گوشت قرمز خورد.

- کربوهیدراتی که آرام بسوزد

عضله فقط با کمک پروتئین ساخته نمی شود، بلکه احتیاج به کربوهیدراتی نیز دارد که به آرامی بسوزد و عضلات را حفظ کند. این کربوهیدرات ها در غذاهایی از قبیل نان و غلات و سیب زمینی یافت می شوند.

هنگامی که ورزش می کنید، گلیکوژن عضله (کربوهیدرات ذخیره شده در عضله)، مهم ترین منبع سوخت برای تامین انرژی عضله می باشد.

ولی اگر گلیکوژن موجود در عضلات در اثر فعالیت بدنی شدید کاهش یابد، قدرت بدنی شما کم می شود، بنابراین بدن از خود عضلات به عنوان سوخت استفاده می کند و عضلات کوچک می شوند.

- آب

آب برای ساخت عضله، بسیار مهم تر از گوشت است. 70 درصد بدن ما، از آب تشکیل شده است. عضلات، رباط ها و بافت های بدن ما دارای آب هستند. همچنین یکی از مهم ترین اجزای بدن ما یعنی خون، دارای آب می باشد.

هنگامی که می خواهید قدرت بدنی خود را بالا ببرید، باید آب مصرف کنید تا از کم آبی بدن و لاغر و بد شکل شدن عضلات جلوگیری کنید.

به طور مرتب ورزش کنید تا:

1- قدرت و انرژی به دست آورید.

2- اعصابتان را آرام کنید.

3- قابلیت انعطاف بدنتان را افزایش دهید.

4- عضلات خود را تقویت کنید.

5- خستگی را از خودتان دور کنید.

بیایید از همین امروز فرهنگ صحیح ورزش و تغذیه را در خانواده هایمان اجرا کنیم و از نعمت سلامتی خود بهره مند گردیم.

شاید شما هم شنیده باشید که مادرها به بچه‌های‌شان می‌گویند تا نیم ساعت(یا یک ساعت) بعد از غذا خوردن نباید شنا کرد.اما دلیل این توصیه چیست؟

ظاهرا هیچکس دقیقا علت این توصیه را نمی‌داند.

واضح ترین توضیح در این مورد این است که:

افرادی که بلافاصله بعد از غذا خوردن شنا می کنند، بیشتر دچار درد یا گرفتگی(کرامپ) شکمی غیرقابل ‌کنترل می‌شوند که ممکن است باعث غرق‌شدن آنها شود.

مسئله عجیب دیگر نیم یا یک ساعت زمان تاخیری است که در این مورد ذکر می‌شود: یعنی غذا تا نیم ساعت به صورتی خطرناک هضم‌نشده باقی می‌ماند و بعد از این مدت، ناگهان بی خطرمی‌شود؟!

از  لحاظ پزشکی دلیل خاصی وجود ندارد که پس از غذاخوردن  شنا نکنید.

البته شاید این گفته در صورتی درست باشد که حسابی  شکمی از عزا درآورده باشید(زیاد غذا خورده باشید)، اما در چنین حالتی بهتر است نه تنها شنا، بلکه هیچ ورزش دیگری را هم انجام ندهید.