تبیان، دستیار زندگی

19. بازگویی خبر

کار زبان به صورت مطلق «بازگویی» است، تا به آن حد که هیچ گاه از این شأن خود فارغ نمی شود و در هر حال که باشد، در حال «گفتن» و «باز گفتن» است. «گفتن و باز گفتن» اگر منتهی به ثواب بود، خود ثواب شمرده خواهد شد و اگر به ناصواب و امور واضح البطلانی مانند «ریا» و «تظاهر» و امثال آن منجر شد، بازگویی را به تبع خود فاسد خواهد کرد. به طور کلی بازگویی تابع شرط ومفاسد است.

در سوره بقره آمده است: ای کسانی که ایمان آورده اید! صدقه های خود را با منت نهادن و آزار رسانی باطل و بی اثر نکنید، مانند کسی که مال خود را از روی ریا انفاق کند. به نظر می رسد: باز گویی کارهای مثبت در صورت صحیح نبودن، صحیح نباشد؛ چه با امری که در لسان متون حدیثی «ابقاء» عمل خوانده می شود در تعارض و تنافی است.

در روایت آمده است: باقی ماندن بر عمل، شدیدتر و سخت تر از اصل انجام آن است.

تردیدی نیست که مهمترین و ارزنده ترین نعمت ها آن است که مایه شناخت و رسیدن به درجات والا و نعمت های اخروی شود و این همان نعمت امام است که به وسیله او خداوند شناخته می شود و عبادت می گردد و بندگان به سبب او به مقامات عالیه و عنایات خاصه نائل می آیند. چنانکه روایات بسیاری گویای این امر است.

1-در اصول کافی به سند خود از حضرت علی(ع) نقل می کند که آنحضرت در تفسیر آیه: «اَلَم تَرَ اِلَی الذینَ لَدَّلوُا نِعمَةَ اللهِ کُفراً» آیا ندیدی آنان را که نعمت الهی را به کفر بدل ساختند، فرمود: ما آن نعمت هستیم که خداوند بر بندگانش عنایت کرده، و به سبب ما در روز قیامت رستگار می شوند.

2- در غایة المرام از دو تفسیر «عیاشی» و «قمی» نقل می کند که حضرت علی(ع) درباره آیه «ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یَومَئِذٍ عَنِ النَعیمِ»، فرمود: ما نعیم هستیم. مثل همین حدیث از امام صادق(ع) نیز رسیده است.

3- از حضرت موسی بن جعفر(ع) نقل شده که فرمود: ما نعمت مومن و علقم کافر هستیم. علقم، حنظل است، یعنی خربزه جهل که به آن مثل می زنند. البته کافر به خیال فاسد خودش امام را تلخ می پندارد، چون از امام منزجر است.

4- در کفایة الاثر و کمال الدین از محمدبن‌زیاد ازری روایت کرده اند که گفت: از مولایم موسی بن جعفر(ع) درباره آیه «وَاسْبَغَ عَلَیکُم نِعمَةً ظاهِرَةً وَ بَاطِنَةً»؛ و خداوند نعمتهای ظاهر و باطن خویش را بر شما عنایت کرد(34)

سوال کردم، حضرت فرمود: نعمت های ظاهر، امام ظاهر و نعمت های باطن امام غائب است. راوی می گوید پرسیدم آیا از امامان کسی هست که غائب شود؟ حضرت فرمود: بله. شخص او از دیدگان مردم غائب می گردد ولی یادش از دلهای مومنین پوشیده نمی ماند. او دوازدهمین تن از ما است. خداوند متعال برای او، هر سخت را آسان و هر سرکشی را رام گرداند و گنجینه های زمین را برایش آشکار می سازد و هر دوری را برایش نزدیک می نماید و هر سرکش گمراه کننده را هلاک، و به دست او هر شیطان سرکشی را نابود می سازد. او فرزند بهترین کنیزان است که ولادتش بر مردم مخفی می ماند و بردن نامش بر آنها جایز نیست تا اینکه خداوند او را آشکار گرداند. پس زمین را از عدل و قسط پر کند، چنانکه از ظلم و جور پر شده است.

1- زبور:

زیرا كه شریران منقطع شد، و اما منتظران خداوند وارث زمین خواهند شد. هان، بعد از اندك زمانی شریر نخواهد بود، در مكانش تامل خواهی كرد و نخواهد بود و اما حلیمان وارث زمین خواهند بود... و اما صالحان را خداوند تایید می‌كند.

2- تورات:

مسكینان را به عدالت داوری خواهد كرد...؛ گرگ با بره سكونت خواهد كرد، پلنگ با بزغاله خواهد خوابید... و در تمامی كوه مقدس من، ضرر و فسادی نخواهد بود. زیرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد.

3- انجیل:

در آن وقت فرشتگان خود را از جهالت اربعه از اَنهای زمین تا به اقصای فلك فراهم خواهد آورد... ولی از آن روز و ساعت غیر از پدر هیچكس اطلاع ندارد. نه فرشتگانِ در آسمان و نه پسر. پس بر حذر باشید و بیدار شده دعا كنید، زیرا نمی دانید كه آن وقت كیِ می شود.

4- كتب مقدسه هندوها:

دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلی در آخرالزمان كه پیشوای ملائكه و پریان و آدمیان باشد. حق و راستی با او باشد. آنچه در دریاها و زمین ها و كوه ها پنهان باشد، همه را به دست می آورد و از آسمان ها و زمین آنچه باشد خبر می دهد. از او بزرگتر كسی به دنیا نیاید.

5- كتب مقدسه مانویه:

خرد شهر ایزد باید در آخرالزمان ظهور كند و عدالت را در جهان بگستراند.

6- كتب مقدسه زرتشتیان:

موعود آخرالزمان در اوستا استوت ارت یا سوشیانت نامیده می شود. چاره و درمان جمیع دردها و رنجها با اوست، رنج و بیماری و پیری و ظلم و بدبینی و فساد را ریشه كن سازد. مردمان ناپاك را نابود سازد و همه آنها را براندازد.

7- جین ها:

هنگامی كه فساد و انحطاط و تباهی جهان را فرا گیرد‏، شخص كاملی كه آنرا تیز تنگر نوید دهنده گویند ظهور كرده، تباهی را از بین می برد و پاكی و صافی را از نو می آورد.

1- مهدی از قریش است، مهدی از بنی‌هاشم است، مهدی از اهل‌بیت است، مهدی از تبار رسول اكرم(ص) است، مهدی از نسل علی(ع) است، مهدی از اولاد فاطمه زهرا(س) است، مهدی از اولاد حسین(ع) است، مهدی از امامان اهل بیت است.

2- او مردی پیشانی باز، دماغ باریك و سینه ستبر است.

3- او را مهدی گویند، زیرا به چیزی كه از همگان پوشیده است راهنمایی می كند. او تورات و انجیل را از سرزمین انطاكیه بیرون می آورد.

4- ما از اولاد عبدالمطلب سروران اهل بهشتیم. من حمزه سید الشهداء، جعفر طیار، علی، حسن، حسین، و مهدی.

5- پیامبر اكرم(ص) فرمود: این دین- تا دوازده خلیفه من هست- عزیز و سرافراز است. جابربن سمره می گوید آنگاه مردم تكبیر گفتند و سر و صدا كردند و رسول اكرم(ص) چیزی فرمود كه من نشنیدم، از پدرم پرسیدم كه حضرت چه فرمود. گفت: كُلُّهُم مِن قُرَیش: همگی از قریش‌اند.

6- هر كسی مهدی را انكار كند كافر می شود.

7- برترین عبادت ها انتظار فرج است.

8- سوگند به خداوندی كه مرا به پیامبری برانگیخت‎، آنها در زمان غیبت او از نور ولایت او برخوردار می شوند هنگامی كه پشت ابرها نهان شود. ای جابر، این از اسرار پنهان و علوم نهانی خداوند است. آن را مخفی بدار جز از اهلش.

9- اَبدال در میان این امت سی نفر هستند كه دلهایشان چون قلب ابراهیم خلیل است.هر گاه یكی از آنها بمیرد خداوند یك نفر دیگر را به جای او می گمارد.

10- بر پرچم حضرت مهدی(عج) نوشته شده: البَیعَةُ لِلّهِ.

11- خوشبخت ترین مردم در عصر حضرت مهدی مردم كوفه هستند.

چنان زندگی کن که کسانی که تو را می شناسند و خدا را نمی شناسند , به واسطه ی آشنایی با تو با خدا آشنا شوند.

السلام علیک یا ابا صالح المهدی (عج)

یکی از حوادثی که در فاصله کمی از قیام مهدی منتظر(عج) رخ می دهد. ندایی است که از آسمان بر خاسته و نام حضرت قائم را به گوش تمام جهانیان  می رساند.

شیخ طوسی، نعمانی و شیخ صدوق در کتابهای خود روایات زیادی را در این مورد نقل کرده اند که ما به ذکر یکی از آنها بسنده می کنیم.

نعمانی به سند خود از امام محمد باقر (ع) چنین نقل می کند:« آن ندای آسمانی بر نخواهد خواست مگر در ماه رمضان ، که ماه خداست. آن ندا از جبرئیل است که خطاب به مردم سر داده می شود و نام قائم را در همه جا طنین انداز می سازد. تا آنجا که همه ساکنان زمین از شرق تا غرب آن ندا را خواهند شنید. از وحشت شنیدن آن ندا هر کس در خواب فرو رفته بیدار شده و هر کس بر پا ایستاده ناچار به نشستن می شود و هر کس  بر زمین نشسته ، به ناگاه از جای برمی خیزد . پس رحمت الهی بر کسی باد که این ندا را بشنود و به آن پاسخ گوید.»

از جمله وقایع طبیعی دیگری که قبل از قیام منجی عالم بشریت رخ می دهد و در روایات ما به آن اشاره شده است، نوعی از ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی است که در تمام طول عمر کره ی زمین سابقه نداشته و باعث بر هم ریختن حساب تمام ستاره شناسان می شود.

نعمانی در کتاب خود از امام باقر (ع) نقل می کند که حضرتش فرمودند:«دو نشانه در قبل از ظهور قائم ما وجود دارد که از زمان هبوط آدم به زمین سابقه نداشته است، یکی گرفتن خورشید در نیمه ی ماه رمضان و دیگری گرفتن ماه در آخر این ماه است.»

لازم به تذکر است که علت عجیب بودن این ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی این است که به حساب ستاره شناسان معمولاٌ ماه گرفتگی در نیمه ماه و خورشید گرفتگی در اواخر ماه رخ می دهد و به همین دلیل هم در روایات آمده که به سبب وقوع این حادثه ، حساب ستاره شناسان به هم می ریزد.

در انتظار موعود- شفیعی سروستانی

به نیت تعجیل در ظهور حضرت صلوات بر محمد و آل محمد

به تمنای وصالت همه شب گریم زار

زهمه خلق گرفتم به هوای تو کنار

حول فردای قیامت ز سرم برده چو هوش

تشنۀ گاه وصالم که کنم با تو قرار

شام هجران چه گنه داشت که گردید دراز

از شهیدان نگاهت که گرفته است کنار؟

شوق دیدار رخت برده ز سر یکسره هوش

غم هجران ز کجا بایدم از دست فرار

رخ ماهت که ببرده زهمه دلها گوی

شام تاریک ز چوگان دو زلفت به کنار

درد هجران ز طبیبان نتوان پنهان کرد

صبر بر جور رقیبان که کند با دل زار

مهدیا بار غمت را به چه طاقت بکشم

تا بدیدند رفیقان همه گفتند فرار

دل مهجور زدردت همه شب می سوزد

به غلامی ببر این دل که رجا داشت هزار

مهرداد امامی