17. انکار و تکذیب

«انکار» و «تکذیب» را نیز می توان از رئوس دنیای زبان برشمرد. این دو مقوله هر گاه که به حق منجر شوند، ضرورت پیدا می کنند؛ ولی اگر به باطل بینجامند، خود باطل اند. در این میان، انکار و تکذیبِ ایمان یک مؤمن از قباحت شدیدتری برخوردار است.

در قرآن آمده است: ای کسانی که ایمان آورده اید، هر گاه در راه خدا به راه افتادید، تفحّص کنید و کسی که برایتان القاء سلام می کند، نگویید تو مؤمن نیستی.

16. انتقاد علنی

«انتقاد» یکی از کارکردهای چند وجهی زبان است که هم می تواند مثبت باشد و هم می تواند منفی باشد. انتقاد امری مطلق است و تابع شرایطی است که از جمله آنها می توان به داشتن تخصص و ارتباط به موضوع مورد انتقاد، غرض نداشتن، نحوه بیان و مهمتر از همه، مفید و مثبت بودن اشاره کرد. انتقاد اگر درست و منطقی و با ضابطه نباشد، «ضد انتقاد» می شود و آثار سوئی از خود بر جای می گذارد که در متون دینی مورد مذمّت قرار گرفته است.

در کلامی از علی (ع) آمده است: نصیحت گویی تو در میان همگان، به تحقیر شخصیت منتهی می شود.

امام یازدهم می فرماید: هر کس که برادر خود را به صورت نهان وعظ نماید، به او اعتبار داده است و کسی که او را آشکارا نصیحت نماید، او را زشت نموده است.

انسان تنها زمانی به خوشبختی و کمال می رسد که خوشبختی و کمال خود را با خوشبختی و کمال دیگران روی هم بریزد.

سعادت در این نیست که چه قدر توانگریم، بلکه در آن است که چه قدر از آنچه در اختیارمان است استفاده می کنیم.

به خاطر بسپاریم

راز موفقیت آن است که هدفی را بی وقفه دنبال کنیم.

همه می خواهند بشریت را عوض کنند ولی دریغا که هیچ کس در این اندیشه نیست که خود را عوض کند.

خوشبختی بر سه ستون استوار است:

1. فراموش کردن گذشته،

2. غنیمت شمردن حال،

3. امیدوار بودن به آینده.

امام صادق(ع):

زیاد عیب رفیق خود را جستجو مکن و گرنه همیشه بی رفیق خواهی ماند زیرا احدی خالی از عیب نیست.

15. امر به قتل انسان بی گناه

و باز «امر»، این قلمرو وسیع و آبادی بزرگ دنیای زبان.

در حدیث آمده است: حضرت باقر (ع)، در حق مردی که مردی آزاد را به کشتن مردی دیگر فرمان داده بود، و او کشته بود، گفت: کشنده به سبب قتلش کشته می شود و امر کننده به سبب امرش حبس می شود تا زمانی که بمیرد.

فقیهان شیعه، فتوای خویش در باب «آمر» قتل و «مباشر» قتل را طبق این حدیث و نظایر آن صادر کرده اند.

الهی!

یاد تو عشق است و مهر تو سور است،

شناخت تو ملک است و یافت تو سرور،

محبت تو روح است و قرب تو نور،

جوینده ی تو کشته با جان است و یافت تو رستخیز بی صور.