تبیان، دستیار زندگی

در كتاب « شافى » از امام صادق عليه السلام نقل شده است كه روزى حضرت ابراهيم نشسته بود كه ملك الموت نزد ايشان آمد. ابراهيم به او گفت : آيا آمده‏اى كه مرا ببرى؟ ملك الموت گفت : نه. آمده‏ام تو را ملاقات كنم.

ابراهيم گفت : وقتى كه مى‏خواهى جان انسان‏هاى خوب را بگيرى، آيا به همين شكل، كه اكنون هستى، با آنان روبه رو مى‏شوى؟ ملك الموت پاسخ داد : نه. قيافه من تابع وضع مردم است. مردم قيافه مرا متناسب با اعمالشان مى‏بينند. من در برابر هر كسى، مانند آينه هستم. ابراهيم گفت : آيا مى‏شود من تو را با همان قيافه ببينم؟ ملك الموت گفت : بله.

در آن لحظه تبديل، صورت گرفت. ابراهيم نگاهى به آن قيافه انداخت و گفت : اگر خداوند به مردم بامعرفت كه به علت معرفت و عبادتشان هيچ مزدى جز ديدن قيافه تو نمى‏داد، براى آنان كافى بود.

آن گاه ابراهيم به ملك الموت گفت : در ملاقات با مردم جاهل و بى‏معرفت، كه نعمت‏هاى خدا را ضايع مى‏كنند، با چه شكلى حاضر مى‏شوى؟ ملك الموت گفت : مرا از پاسخ دادن به اين سؤال معاف كن ؛ زيرا شما با همه عظمت روحى كه داريد، طاقت ديدن آن را نداريد. ابراهيم اصرار كرد و ملك الموت گفت : اكنون كه اصرار دارى، من به آن شكل درمى‏آيم. سپس تبديل، صورت گرفت و ابراهيم با ديدن آن منظره، ناله‏اى زد و بيهوش شد.

در آخرت، پرده‏ها به كنار مى‏روند و همه چيز آشكار مى‏شود :

«يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ »

نوشاندن آب به مسلمانان ، كمك به دارندگان زن و بچه ، پوشاندن گناهان مردم