تبیان، دستیار زندگی

پاسخ : هر ممكني مركب است از وجود و ماهيت وجود جنبه هستي و ماهيت جنبه چيستي است ولي آنچه در خارج اصالت و عينيت دارد برهاناً يكي از اين دو جنبه است يا وجود و يا ماهيت و هر دو جنبه نمي‏تواند داراي اصالت و عينيت باشد وجود داراي اصالت و عينيت است و ماهيت امري است انتزاعي و اعتباري كه از حد وجود انتزاع مي‏شود. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : قديم در برابر حادث است و قديم و حادث دو اطلاق دارد يكي قديم و حادث زماني و يكي قديم و حادث ذاتي و حادث زماني اين است كه يك موجود در گذشته زمان همواره بوده و حادث زماني يعني موجودي كه در زماني نبوده و بعد به وجود آمده است و قديم و حادث ذاتي يعني موجودي كه ذاتاً نبوده و بعد به وجود آمده است و قديم و حادث ذاتي يعني موجودي كه ذاتاً قديم بوده . يا ذاتاً حادث باشد و موجودي ذاتاً قديم است كه اقتضاي هستي در ذات او باشد يعني واجب الوجود باشد و موجودي ذاتاً حادث است كه در ذاتش اقتضاي هستي نيست اين چنين موجودي مي‏تواند قديم از ناحيه‏ي علت همواره از ازل علت وجود داشته باشد و اين كه جهان قديم گفته شده منظور قديم زماني و حادث ذاتي است. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : بي‏نهايت عدد قابل شمارش و تقسيم نيست، زيرا در شمارش به هر عددي كه توقف كنيد، عدد را محدود كرده‏ايد(به مبدأ و منتهي) معناي بي‏نهايت اين است كه حد ندارد، و وقتي مي‏گوئيد قابل شمارش است، آن را محدود كرده‏ايد. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : در اسلام رياضتهايي كه در برخي از اديان است نداريم رياضت حقيقي اين است كه حرام خدا ترك كنيم و به واجبات عمل نماييم و از مكروهات بپرهيزيم و مستحبات را در صورتي كه سبب ترك واجب نشود، و مقدّمه حرامي قرار نگيرد انجام دهيم. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : يكي از مسائلي كه در فلسفه به ثبوت رسيده اين است كه مناط نياز معلول به علت، امكان است نه حدوث، توضيح اين كه وقتي ما مي‏بينيم موجودي نبوده بعد پيدا شده(كه از اين مطلب كه حدوث تعبير مي‏شود) ميدانيم كه اين هستي بر اساس علتي بوده است حال اين نياز معلول به علت به خاطر اين است كه معلول قبلاً نبوده بعد پيدا شده(به خاطر اين است كه معلول حادث است) يا به خاطر اين است كه معلول ممكن است و چيزي كه ممكن است و در ذاتش هستي نيست براي پذيرش هستي نياز به علت دارد. (چون معلول ممكن است علت مي‏خواهد) آنچه از نظر محققين ثابت شده همين نظر دوم است و اين كه نياز به علت در، اثر امكان است و ميدانيم كه فرضاً موجودات حدوث زماني هم نداشته باشند امكان در آنها هست و همين امكان دليل بر نياز به خالق و هستي بخش است چون موجود ممكن كه در ذاتش اقتضاي هستي نيست خود به خود موجود نمي‏شود و نياز به موجودي دارد كه او را ايجاد نمايد. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : مقدمه واجب يعني كاري كه انجام واجب بر آن توقف دارد كه تا انسان آنرا انجام ندهد نمي‏تواند واجب را انجام دهد و مقدمه واجب داراي اقسام بلكه تقسيماتي است كه به تفصيل از كتابهايي كه در علم اصول نوشته شده بيان شده است. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : منظور از تصور بديهي اين است كه در شناخت آن نياز به تصور مفهوم ديگري نيست و منظور از تصديق بديهي اين است كه در تصديق به آن نياز به تصديق بديهي ديگري نيست و تصديقاتي كه يادآور شديد مانند خورشيد تابان است يا برف سفيد است و مانند آن تصديقات بديهي مي‏باشند. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : خداوند متعال رسولان و اوصياء«عليهم السلام» را راهنماي ما در بعد علم و عمل قرار داده است و اينان منبع مطمئن در سير الي الله هستند. سبك رفتار نحوه رابطه آنان با خدا عالي‏ترين روش در طريق عرفان است. در مسأله سير الي الله بايد يك مطلب اساسي را هميشه به ياد داشته باشيد و تلقين كنيد و آن اين كه وابستگي خالص وجودي به خداوند متعال داريد و در مقام اراده و خواسته‏هاي خويش در ابعاد مختلف بايد وابستگي خالص به الله داشته باشيد. و اين كه جز عبد چيز ديگري نيستيد و بايد در مقام عبوديت و بندگي باشيد از خواندن مناجاتها خمس عشر رسيده از امام سجاد«عليه السلام» در مفاتيح الجنان فراموش نكنيد. و در هنگام خواندن حتماً محتواي آن دعاها توجه لازم را بفرماييد در پايان شما را به مطالعه كتاب(سير و سلوك) علامه حسين تهراني سفارش مي‏كنيم. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : منظور از جمله مورد سوال اين است كه علت كه در ايجاد معلول تاثير مي‏كند تاثير آن محدود است مثلاً حركت دست شما كه علت براي باز شدن در است و باز شدن در معلول است اين حركت تنها اثرش اين باز شدن در بوده و اين علت خاص تنها در اين معلول خاص تاثير كرده است، چنانكه باز شدن در يعني اين معلول خاص تنها از اين علت خاص كه حركت دست شما باشد به وجود آمده نه از علت ديگر، پس هر علتي بطور خاص در معلول خاص خود اثر مي‏كند در غير اين صورت لازم مي‏آيد كه همه چيز بتواند در همه چيز اثر كند. « بخش پاسخ به سؤالات »

پاسخ : حركت در بينش ماركسيستي با حركت در فلسفه الهي در يك نقطه اصولي تفاوت دارند و آن نقطه اين است كه در ماركسيسم تضاد دروني منشاء حركت است و حركت جز عامل دروني به چيزي خارج از خود نيازمند نيست ولي در بينش عقلي و فلسفي هيچ چيز از خداوند كه هستي بخش همه موجودات است بي‏نياز نيست او است كه به هر موجودي فيض هستي مي‏بخشد و جز به مشيت او هيچ موجودي داراي حركت نمي‏باشد. « بخش پاسخ به سؤالات »