تبیان، دستیار زندگی

 

اول خدا

 

 

توقهری ، ظاهرا از من جدایی

                                شبیه  بچه های  ابتدایی !

نمی آیم سراغت ، باورم کن

                              خودت رفتی، خودت باید بیایی 

 

                   ******

 

ساده ام،عاشقم ، پراز دردم

                             مثل یک گردباد ، ولگردم

باقی حرفها بماند بعد

                              مادرم  گفته زود برگردم!

 

                                            "مهدی میچانی فراهانی"

 

 

 

 

                       لااله الاالله الملک الحق المبین 

 

یااباصالح "عج"

 

هوای رویش جنگل ، طلوع گام بهار

شنیدنی است به لبخند گل ، سلام بهار

 

نشاط نشئه ی آلاله ها و لادن ها

قیام سبز درختان به احترام بهار

 

به هر کجا که روی باز دست و پا گیر است

خروش سیل صمیمیت مدام بهار

 

صدای سبز شکفتن ، مرا ز من دزدید

شکوفه ریخته در کوچه ها به نام بهار

 

سلام کعبه ی سیال آسمانی عشق

بیا بیا ! بنشان عشق را به بام بهار

 

زلال دلهره ی دیدنت نمی ریزد

به زخم منتظرانت در التیام بهار

 

هنوز هم به خدا جمعه ها پریشانم

خدا کند که بیایی در ازدحام بهار

 

بهانه از در و دیوار خانه می ریزد

خلاصه جای تو خالی است ، یا امام بهار !

                                
                                        "سید محمد علی رضازاده "

 

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم

 

 

 

اول خدا

 

 

 در آن نفس که بمیرم، در آرزوی تو باشم

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

 

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و اهلک اعدائهم

 

 

 

اول خدا

 

کجاست آن دل بی ادعا که می گفتی؟

و مهربانی آن دست ها که می گفتی؟

 

به من دروغ نگو !غیر سنگلاخ نبود

به چشم دیده ام آن جاده را که می گفتی

 

چقدر آخر این شاهنامه سنگین بود

مگو دوباره از آن انتها که می گفتی

 

تمام شهر تو را گشته ام ، همینم بس !

مرا ببر به همان روستا که می گفتی

 

مگر قرار نشد نشکنی دل ما را

کجاست حرمت آیینه ها که می گفتی ؟

 

زبان زخمی شعر مرا نمی فهمد

یکی از آن همه درد آشنا که می گفتی!

 

                                              "محمد رضا احمدی فر"

 

 

اول خدا

 

امام صادق " ع "

 

همانا دعا اولش مدح و ثنا ، آنگاه اعتراف به گناه ، سپس خواستن حاجت است.

 

                          " بحار الانوار "

 

 

 

 

اول خدا

 

 

اول خدا

 

چشم مستی که مرا شب همه شب می نگریست

صبح دیدم که به اندازه ی یک ابر گریست

 

کاش از روز ازل دوست نمی داشتمت :

زیر لب زمزمه می کرد و مرا می نگریست

 

پا به پا کردم و در دل هوس ماندن بود

که تو گفتی : که سر دردسرم نیست ، مأیست

 

آتش خشم پر از قهر تو می گفت : برو

جذبه ی چشم پر از مهر تو می گفت : بأیست !

 

کاش ! ای کاش که بی واهمه می دانستم

راز این چشم به خون خفته ی بیدار تو چیست ؟

 

گل من بر تو چه رفته است که بر روی لبت

دیگر آن خنده ی جادویی بی شائبه نیست ؟

 

عاشقت هستم اگر چه هدفی بیهوده است

دوستت دارم اگر چه سخنی تکراری است

 

                                        " بهروز یاسمی "

 

 

اول خدا

مردی برای " فرزدق " شاعر معروف شعری خواند بسیار مزخرف و چرند !

 

سپس از او پرسید : به نظر تو این شعر چگونه است ؟

 

فرزدق گفت : به نظر من " ابلیس " این شعر را در میان خلق خدا بگردانید ،

 

ولی احمقی چون تو نیافت ، ناچار آن را به تو داد.

 

                                 " نیش و نوش "

 

 

اول خدا

 

                       

 

تو که دل می‌بری با یک نگاهی                   نگـاهی هم به ما کن گــاه‌گاهی

تو که بیــگانه را هم می‌پـذیری                    بده یک گــوشه ما را هم پنــاهی

 

 

 

 

اول خدا

 

زندگی من هجای کوچکی است.

 

" تو "

 

همان هجای کوچک

 

همیشه جاودانه ی منی !

 

                                     "مصطفی صابری"