تبیان، دستیار زندگی

در دام بسیار متعارف «اگرها» و «ای کاش ها» نیفتید ، زندان توهم را در هم بشکنید 
تا هر آنچه هست و همان را که هستید ، بپذیرید و دوست داشته باشید .
آنگاه با حیرت شاهد تحقق رویاهای در ظاهر نا ممکن خود خواهید بود.

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

چون اغلب بوهای بد دهان به علت موضعی است ، بنابراین حذف این عوامل و انواع ناهنجاری های موجود در درمان ، اولین قدم درمان است . رعایت بهداشت دهان شامل مسواک زدن دندان ها ، لثه ، زبان و استفاده از نخ دندان در کاهش بوی بد دهان ، با منشاء دهانی بسیار موثر است . مسواک زدن دندان ها و زبان ترکیبات سولفوردار را برای مدت یک ساعت به میزان 70 تا 80 درصد کاهش می دهد . باید توجه کرد که زبان یکی از جایگاه های اصلی میکروب ها در دهان است و این به دلیل جمع شدن عوامل میکروبی در سطح پشتی زبان است و باید یک قسمت ضروری از بهداشت دهان معطوف به زبان شود . در بیمارانی که سبب خشکی دهان ، بوی بد دهان دارند، می توانند از آدامس های بدون شکر استفاده کنند .
به طور کلی بوی بد دهان ناشی از عوامل موضعی بیماری زا زمانی از بین می رود که بیماری ،درمان و بهداشت دهان رعایت شود . استفاده از دهان شویه ها اثر موقتی در کاهش بوی بد دهان دارد . در حقیقت کوشش برای حذف بوی بد دهان با استفاده از دهان شویه ها علاوه بر اینکه موقتی است ، حتی ممکن است بیماری عمومی را نیز از دید دندانپزشک مخفی نگه دارد . به طور کلی پوشاندن بوی بد دهان با یک بوی معطر و قوی تر مناسب نیست و درمان باید بیشتر معطوف درمان علت اصلی باشد. 

وبلاگ: اقیانوس  

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

در طول زندگی به نشانه هایی بر می خورید که مسیری را که باید در آن حرکت کنید ، به شما یادآور می شوند . 

اگر به آنها توجه نکنید ، انتخاب های بیهوده ای انجام می دهید و دچار تیره بختی می شوید .
اما اگر متمرکز باقی بمانید ، درس هایتان را می آموزید ، زندگی خوب و پر باری را طی می کنید و مرگ خوبی نیز خواهید داشت.

 وبلاگ اقیانوس 

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx

خوردن ناخن از عادات شایع به خصوص در کودکان است . معمولا با بزرگتر شدن کودک این عادت برطرف می شود . در مورد بچه ها زدن لاک های بد طعم و یا مواد خوراکی بسیار تلخ ، سبب ترک عادت می شود و در صورت عدم تاثیر این روش ها مراجعه به روانپزشک لازم به نظر می رسد . 

در سنین پیری بیماری قارچی ناخن ها عارضه شایعی است که در اثر: 
تمایل شدید قارچ ها به نسج کراتینی ،
 ضخامت نسج ناخن در افراد پیر ،
 اختلال گردش خون در ناخن ها 
و نیز مصرف داروها در این سنین است .
 ضایعات قارچی ناخن بسیار به کندی معالجه می شود زیرا از طرفی ناخن کند رشد می کند و ناخن سالم دیر جایگزین ناخن بیمار می شود و از طرف دیگر داروها در این نسوج کمتر نفوذ می کنند. 

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

اگر قصرهایی در هوا بنا کرده اید ، لزومی ندارد که کارتان به هدر رود .
جای قصرها درست است !
اکنون شالوده ها را زیر آنها بنا کنید.

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

خدا خواسته های ما را حتی پیش از آن که طلب کنیم ، می داند .
ممکن است دعاهای ما همیشه به شکل آنی و شگفت انگیز برآورده نشود ، 
اما نباید از یاد ببریم که خداوند همواره بهترین را انجام می دهد !

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

در هر تنگنایی خداوند در گوش آنان که او را می خوانند ، زمزمه می کند :
« فرزندم ، من همیشه با تو هستم ، حتی اکنون نیز با تو هستم .
اما می خواهم ببینم که تو چقدر شجاع هستی ! »

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

احساس عشق کامل ، به رنگ سفید شبیه است . بسیاری گمان می کنند که سفید به معنای بی رنگی ست . در حالی که سفید از ترکیب همه رنگ ها به وجود می آید . 
عشق نیز حاصل جمع تمامی احساس هاست ، مجموع هر آنچه در آدمی وجود دارد.

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

ناخن های شکننده (Brittle nails) یک مشکل شایع به خصوص در میان خانم هاست که مهم ترین عامل ایجاد کننده آن تماس مکرر با آب ، مواد شوینده و مواد شیمیای است که باعث خشکی و شکنندگی ناخن می شود . پرهیز از تماس دست ها با مواد شیمیایی مانند حلال های لاک ، کوتاه نگه داشتن ناخن و استفاده مکرر از ترکیبات نرم کننده و مرطوب کننده ، می تواند به بهبود این حالت کمک کند . در مجموع ضربه ، داروها و بیماری های سیستمیک ، می توانند باعث ایجاد سفیدی ناخن ها شوند و شاید بتوان گفت که ضربه هایی که به طور مکرر به صفحه ناخن وارد می شود ، مانند کندن صفحه ناخن به وسیله ناخن های دیگر ، استفاده از پولیش و مانیکور کردن از شایع ترین علل ایجاد کننده لکه های سفید روی ناخن است.

وبلاگ اقیانوس

http://www.tebyan.net/Weblog/tondar59/index.aspx
 

به حضرت عباس (ع) ، این کنیه ها را داده بودند:

 
▪ ابوالفضل : 
از آنـجـا کـه حـضـرت را فـرزنـدی بـه نـام ((فـضـل )) بـود، او را بـه ((ابـوالفـضـل )) کـنـیـه داده بـودنـد. شـاعـری در سـوگ ایـشـان مـی گـویـد: ((ای ابـوالفـضـل ! ای بـنـیانگذار فضیلت و خویشتنداری ! ((فضیلت “ جز تو را به پدری نپذیرفت”(۱) 
ایـن کـنـیـه بـا حـقـیـقـت وجـودی حضرت هماهنگ است و او اگر به فرض ‍ فرزندی به نام فـضـل نـداشـت ، بـاز بـه راستی ابوالفضل (منبع فضیلت ) بود و سرچشمه جوشان هر فـضـیـلتـی بـه شـمـار مـی رفـت ؛ زیـرا در زنـدگـی خـود بـا تـمـام هستی به دفاع از فضایل و ارزشها پرداخت و خون پاکش را در راه خدا بخشید. 
حـضرت پس از شهادت ، پناهگاه دردمندان شد و هرکس با ضمیری صاف او را نزد خداوند شفیع قرار داد، پروردگار رنج و اندوهش را برطرف ساخت .

 
▪ ابوالقاسم : 
حضرت را فرزند دیگری بود به نام ((قاسم ))، لذا ایشان را ((ابوالقاسم )) کنیه داده بـودنـد. بـرخـی از مـورخـان مـعـتـقـدنـد قـاسـم هـمـراه پـدر و در راه دفـاع از ریـحـانـه رسول اکرم در سرزمین کربلا به شهادت رسید و پدر، او را در راه خدا فدا کرد. 

القاب :
مـعـمـولاً القـاب ، ویـژگـیـهـای نـیـک و بـد آدمی را مشخص می سازد و هر کس را بر اساس خـصـوصـیـتـی کـه دارد لقـبـی مـی دهـنـد. ابـوالفـضل را نیز به سبب داشتن صفات والا و گرایشهای عمیق اسلامی ، لقبهایی داده اند، از آن جمله : 

۱) قمر بنی هاشم : 
حـضـرت عـبـاس بـا رخـسـار نـیـکـو و تـلا لؤ چـهـره ، یـکـی از آیـات کـمـال و جـمـال بـه شـمار می رفت ، لذا او را قمر بنی هاشم لقب داده بودند. در حقیقت نه تـنـهـا قـمـر خـاندان گرامی علوی بود، بلکه قمری درخشان در جهان اسلام به شمار می رفـت که بر راه شهادت پرتو افشانی می کرد و مقاصد آن را برای همه مسلمانان آشکار می نمود. 

۲) سقّا: 
از بـزرگـتـرین و بهترین القاب حضرت که بیش از دیگر القاب مورد علاقه اش ‍ بود، ((سـقـّا)) مـی بـاشـد. پـس از بـسـتـن راه آب رسـانـی بـه تـشـنـگـان اهـل بـیت ( علیهم السّلام ) به وسیله نیروهای فرزند مرجانه ، جنایتکار و تروریست ، جهت از پا درآوردن فرزندان رسول خدا( صلّی اللّه علیه و آله ) قهرمان اسلام ، بارها صفوف دشـمـن را شـکـافـت و خـود را بـه فـرات رسـانـد و تـشـنـگـان اهل بیت و اصحاب امام را سیراب ساخت که تفصیل آن را هنگام گزارش شهادت حضرت بیان خواهیم کرد.

 
۳) قهرمان علقمی : 
((عـلقـمـی )) نام رودی بود که حضرت بر کناره آن به شهات رسید و به وسیله صفوف به هم فشرده سپاه فرزند مرجانه ، محافظت می شد تا کسی از یاران حضرت اباعبداللّه را یـارای دسـتـیـابـی بـه آب نـبـاشـد و هـمـراهـان امـام و اهـل بـیـت ایـشـان تـشنه بمانند. حضرت عباس با عزمی نیرومند و قهرمانی بی نظیر خود تـوانـسـت بـارهـا به نگهبانان پلید علقمی حمله کند، آنان را درهم شکند و متواری سازد و پـس از بـرداشـتـن آب ، سربلند بازگردد. در آخرین بار، حضرت در کنار همین رود، به شهادت رسید، لذا او را ((قهرمان علقمی )) لقب دادند. 

۴) پرچمدار: 
از القاب مشهور حضرت ، پرچمدار (حامل اللواء) است ؛ زیرا ایشان ارزنده ترین پرچمها؛ پرچم پدر آزادگان ؛ امام حسین ( علیه السّلام ) را در دست داشتند. 
حضرت به دلیل مشاهده تواناییهای نظامی فوق العاده در برادر خود، پرچم را تنها به ایـشـان سـپـردنـد و از میان اهل بیت و اصحاب ، او را نامزد این مقام کردند؛ زیرا در آن هنگام سپردن پرچم سپاه از بزرگترین مقامهای حساس در سپاه به شمار می رفت و تنها دلاوران و کارآمدان ، بدین امتیاز مفتخر می گشتند. حضرت عباس نیز پرچم را با دستانی پولادین برفراز سر برادر بزرگوارش به اهتزاز درآورد و از هنگام خروج از مدینه تا کربلا، همچنان در دست داشت . پرچم از دست حضرت به زمین نیفتاد مگر پس از آنکه دو دست خود را فدا کرد و در کنار رود علقمی به خاک افتاد. 

۵) کبش الکتیبه : 
لقبی است که به بالاترین رده فرماندهی سپاه به سبب حسن تدبیر و دلاوری که از خود نـشـان می دهد و نیروهای تحت امر خود را حفظ می کند، داده می شود. این نشان دلیری ، به دلیل رشادت بی مانند حضرت عباس در روز عاشورا و حمایت بی دریغ از لشکر امام حسین ( عـلیـه السـّلام ) بـدو داده شـده اسـت . ابـوالفـضل در این روز، نیرویی کوبنده در سپاه بـرادر و صـاعـقـه ای هـولنـاک بـر دشـمـنـان اسـلام و پـیـروان باطل بود.

 
۶) سپهسالار:
لقـبـی است که به بزرگترین شخصیت فرماندهی و ستاد نظامی داده می شود. و حضرت را به سبب آنکه فرمانده نیروهای مسلح برادر در روز عاشورا بود و رهبری نظامی لشکر امام را بر عهده داشت ، این گونه لقب داده اند. 

۷) حامی بانوان : 
از القاب مشهور حضرت ابوالفضل ، ((حامی بانوان (حامی الظعینه ))) است . ((سید جعفر حلی )) در قصیده استوار و زیبای خود در سوگ حضرت به این نکته چنین اشاره می کند: 
((حـامـی الظـعینه کجا، ربیعه کجا، پدر حامی الظعینه ، امام متقیان کجا و مُکَدَّم کجا)).  
بـه دلیـل نـقـش حـسـاس حـضـرت در حـمـایـت از بـانـوان حـرم و اهـل بـیـت نـبوت ، چنین لقبی به حضرت داده شده است . ایشان تمام تلاش خود را مصروف بـانوان رسالت و مخدرات اهل بیت نمود و فرود آوردن از هودجها یا سوار کردن به آنهارا به عهده داشت و در طی سفربه کربلا این وظیفه دشوار را به خوبی انجام داد. 
لازم به ذکر است که این لقب را به یکی از جنگاوران و دلاوران عرب به نام ((ربیعة بن مـُکـَدَّم .)) کـه در راه دفـاع از هـمـسـرش ، شـجاعت بی نظیری از خود نشان داد، داده بودند. (۳) (۴)

۸) باب الحوائج : 
یـکـی از مشهورترین و آشناترین لقبهای ابوالفضل (علیه السلام ) در میان مردم ((باب الحوائج )) است . 
آنـان بـه ایـن مـطـلب یقین دارند که دردمند و نیازمندی قصد حضرت را نمی کند، مگر آنکه خـداونـد حـاجـت او را بـرآورده و درد و اندوهش را برطرف می سازد و گره مشکلات او را می گـشـایـد. پـسـرم ((مـحمد حسین )) نیز قصد درِ خانه حضرت کرد و رفع مشکلاتش را از او خواستار شد که دعایش برآورده شد و خداوند رنج و اندوهش را برطرف ساخت . 
ابـوالفـضـل نـسـیـمـی از رحـمـتـهـای الهـی ، درِ رحـمـتـی از درهـایـش و وسـیـله ای از وسایل اوست و او را نزد خداوند منزلتی والاست . این موقعیت ، نتیجه جهاد خالصانه در راه خـدا و دفـاع از آرمـانـهـا و اعـتـقـادات اسـلامی و پشتیبانی از سالار شهیدان در سخت ترین شرایط است ؛ دفاع از ریحانه رسول خدا تا آخرین مرحله و جانبازی در راه اهداف مقدسش . ایـنـها برخی از لقبهای حضرت است که ویژگیهای شخصیت بزرگ و صفات نیک و مکارم اخلاق او را بازگو می کند.

  
پی نوشت:
۱-عـبـسـت وجـوه القـوم خـوف المـوت
والعباس فیهم ضاحک متبسّم 
۲- ابـا الفـضـل یـا مـن اسـّس الفضل والابا 
اءبی الفضل الاّ ان تکون له ابا 
۳- حـامـی الظـعینة این منه ربیعة 
ام این من علّیا ابیه مُکرم 
۴- در عـقـد الفـریـد، ج ۳، ص ۳۳۱ چنین آمده است : ((دُرَید بن الصمه )) همراه گروهی از دلاوران بنی جشم به قصد یورش به بنی کنانه وارد وادی اخرم که به آنان تـعـلّق داشـت ، شـدنـد. در کناره وادی مردی را با همسرش دیدند، پس ((درید)) به یکی از یـارانـش دستور داد که برود و آن زن را بیاورد. سوار، خود را به آن مرد رساند و گفت : ((زن را واگذار و جانت را نجات ده )). آن مرد افسار شتر را رها کرد و به زن گفت : 
سیری علی رسلک سیر الا من 
سیر دراج ذات جاش طامن 
ان التاءنی دون قرنی شائنی 
ابلی بلائی فاخبری وعاینی 
((بـا ایـمـنـی و اطـمـیـنـان خـاطـر و دلی اسـتـوار راه خـودت را ادامـه بـده و دل مـشـغـول مـبـاش . کـوتـاه آمـدن در بـرابـر حریفم ننگ آور است ، از این آزمون سرافراز بیرون خواهم آمد، پس ‍ خبر بگیر و بنگر)). سپس به سوار حمله کرد و او را از پا درآورد و اسـبـش را بـه زن داد. ((درید)) دیگری را فرستاد تا ببیند چرا سوار اوّلی نیامد و همین کـه بـدانـجـا رسـیـد و صـحنه را مشاهده کرد، آن مرد را صدا زد، او نیز افسار مرکب زن را واگذاشت و به سویش ‍ بازگشت در حالی که ابیات زیر را می خواند: 
خل سبیل الحرة المنیعة 
انک لاق دونها ربیعة 
فی کفه خطیة منیعة 
اولا فخذها طعنة سریعة 
والطعن منی فی الوری شریعة 
ماذا تری من شیئم عابس 
اءما تری الفارس بعد الفارس 
ارداهما عامل رمح یابس 
((راه زن آزاد و پاکدامن را بازبگذار که قبل از دستیابی بر او، با ربیعه طرف هستی که در دسـتـش نـیـزه ای بـازدارنـده اسـت . نـخـست ضربتی سریع بگیر که ضربتهای من در پیکرها فرورونده است ))، بر او حمله کرد و او را نیز از پادرآورد. 
چندی که گذشت ، درید سومین شخص را برای خبرگیری از سرنوشت آن دو تن فرستاد. سـوار هـمـیـن کـه به صحنه نبرد رسید، دو یار از پا افتاده خود را دید و آن مرد را مشاهده کـرد کـه نـیـزه خـود را بـه دنبال می کشد. شوهر زن که سوار را دیده بود، به همسرش ‍ گفت : ((راه خانه ها را پیش بگیر))، سپس متوجه سوار شد و گفت : 
((از شـیـری خـشـمـگـین چه انتظاری داری ؟! آیا سوار را پس از سوار دیگر نمی بینی که نـیـزه ای خـشـک آنـان را از پا انداخت ؟)) و بر او حمله برد و او را از پا درآورد و نیزه اش ‍ شـکست . درید در اندیشه یارانش فرو رفت و پنداشت آن سه تن ، مرد را کشته و همسرش ‍ را بـا خـود بـرده انـد. پـس به دنبال آنان راه افتاد و به جایی رسید که آنان کشته شده بودند. خود را به ربیعه که در حال نزدیک شدن به قبیله اش بود رساند و به او گفت : ((شـخـصی مانند تو نباید کشته شود و با تو نیزه ای نمی بینم . سواران خشمگین هستند پس نیزه ام را بگیر تا من برگردم و یاران را از حمله به تو بازدارم )). 
((دریـد)) خـود را بـه یـارانـش رسـانـد و گـفـت : ((صـاحـب زن بـه حمایت از او برخاست ، یارانتان را کشت و نیزه ام را گرفت . دیگر شما را بر او دسترسی نیست ))، آنان نیز راه خود پیش گرفتند. درید، در این باره ابیات زیر را سرود: 
مـا ان رایـت ولاسـمـعـت بـمـثـله 
حـامـی الظـعـیـنـة فـارسـا لم یقتل 
اردی فـوارس لم یـکـونـوا تـهـزة 
ثـم اسـتـمـر کـانـه لم یـفعل 
فـتـهـلک تـبـدو اسـرة وجـهـه 
مثل الحسام جلته کف الصیقل 
یـزجـی طـعـیـنـة ویـسـحـب رمـحـه 
مثل البغات خشین وقع الجندل 
((چـون او، حـمـایـتـگری ندیده و نشنیده ام اسواری که چنین به حمایت همسر بپردازد و زنده بـمـانـد، دلاورانـی نـیـرومـنـد را مـی کـُشـد سـپـس راه خـود را دنـبـال مـی کـنـد گـویـی اتـّفـاقـی نـیـفـتـاده و چـهـره اش چـون شـمـشـیـر صـیـقل داده می درخشد، رقبایش را چون پرندگانی خرد و بی مقدار که از جنگ هراس دارند با قدرت به خاک می اندازد و نیزه اش را پس خود می کشد)).