تبیان، دستیار زندگی

آیا تا به حال به این موضوع فكر كرده بودید كه می شود با توجه به رنگ ناخن ها در مورد سلامتی انسان ها نظر داد؟ آیا شما كه دارای ناخن های رنگ پریده هستید، فكر كردید كه شاید سلامت نباشید و مشكلی باعث رنگ پریدگی ناخن های شما شده باشد؟ تعجب نكنید، مطلب ذیل را با ما بخوانید:

ناخن های رنگ پریده
 

ناخن های بسیار رنگ پریده بسیاری از اوقات به افزایش سن نسبت داده می شوند. اما می توانند نشانه بیماری های زیر باشند:
آنمی (كم خونی)، نارسایی احتقانی قلب، دیابت، مشكلات كبدی، سوء تغذیه

ناخن های سفید
 

اگر ناخن ها سفید شده اند و اطراف ناحیه سفید، یك حاشیه پررنگ وجود دارد، می تواند نشان دهنده وجود مشكلات كبدی مانند هپاتیت باشد.

ناخن های زرد
 

یكی از شایع ترین دلایل زرد شدن ناخن ها، عفونت قارچی است. چنانچه عفونت قارچی پیشرفت كند باعث بلند شدن ناخن از بستر و ضخیم شدن و خرد شدن لبه های ناخن می شود. در بعضی موارد نادر، ناخن های زرد می تواند نشان دهنده بیماری های جدی تری مانند بیماری تیروئید پیشرفته و یا پسوریازیس باشند.

ناخن های متمایل به آبی
 

ناخن هایی كه دارای ته رنگ آبی هستند، نشان دهنده این هستند كه بدن به مقدار كافی اكسیژن دریافت نمی كند. در واقع این حالت می تواند نشان دهنده یك عفونت در ریه مانند پنومونیا باشد.

ناخن های با سطح ناهموار
 

چنانچه سطح ناخن ناهموار و نقطه و نقطه و موجدار شده است، می تواند یكی از نشانه های اولیه پسوریازیس و یا التهاب مفاصل باشد. پسوریازیس یك مشكل پوستی است كه در 10 درصد از موارد از ناخن ها شروع می شود.

ناخن های ترك دار و شكننده
 

ناخن های خشك و شكننده كه به دفعات ترك می خورند، می توانند نشان دهنده بیماری های تیروئید باشند. ناخن های شكننده و ترك دار با نما و ته رنگ زرد،‌ نشان دهنده عفونت قارچی ناخن ها هستند.

ناخن با حاشیه و پوست اطراف پف كرده
 

اگر پوست اطراف ناخن، قرمز شده و پف كرده است، نشان دهنده این است كه شیار اطراف ناخن دچار التهاب شده است. این حالت می تواند نشان دهنده بیماری لوپوس و یا سایر بیماری های بافت همبندی باشد.

خطوط سیاه زیر ناخن
 

به ناخن هایی كه دارای خطوط سیاه هستند بایستی به سرعت رسیدگی شود. این خطوط سیاه معمولاً نشانه ملانوما (خطرناك ترین نوع سرطان پوست) هستند.

تحلیل رفتن و كوتاه شدن ناخن ها
 

گاز گرفتن ناخن ها ممكن است فقط یك عادت در بعضی افراد باشد، اما در بعضی موارد نشان دهنده اضطراب و استرس پایدار است كه نیاز به مداخله پزشكی دارد. همچنین ممكن است نشانه اختلال روانی جبری-وسواسی باشد.
در پایان به این نكته توجه كنید كه بسیاری از تغییرات ناخن ها، بی ضرر هستند و همیشه هم نشان دهنده بیماری نیستند. برای مثال هر كسی كه ناخن هایش سفید است به معنی ابتلای او به هپاتیت نیست. چنانچه از تغییرات ناخن خود نگرانید و آن را غیرطبیعی می دانید، با یك متخصص پوست و مو مشورت كنید.
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

با 25 خواص و فایده
 

یكی دیگر از نعمت های بی شمار خداوند، میوه گیلاس است كه همچون چراغی زیبا بر شاخه های درختان می درخشد.
گیلاس، میوه ای است خوشمزه و خوش طعم كه كوچك و بزرگ از خوردن آن لذت می برند. این میوه زیبا و خوشمزه از تیره گل سرخ است و حاوی مقادیری آب، پروتئین، آهن، كلسیم، فسفر، منیزیوم، سدیم، پتاسیم، گوگرد، مس، روی، كلر، ید، اسیدهای آلی، چربی، قند و ویتامین های آ، سی، ب 1، ب 2 می باشد. علاوه بر همه اینها گیلاس خواص دارویی فراوانی هم دارد كه در ذیل می آید:

خواص گیاهی گیلاس
 

1-خوردن گیلاس مجاری ادراری و لوله هاضمه را پاك و زهكش می نماید.
2-گیلاس سنگ های موجود در بدن را بوسیله ترشی خود از بین می برد.

3-قند موجود در گیلاس برای بیماران قندی مضر نیست.
 

4-گیلاس مواد نشاسته ای كمی دارد؛ لذا به مبتلایان مرض قند و ورم مفاصل می دهند.
5-گیلاس اعصاب را تسكین می بخشد.
6-گیلاس ملین است و خون را پاك می كند.
7-گیلاس معده را تمیز و پاكیزه می كند.
8-گیلاس برای سوء هاضمه های لجوج بسیار مفید است.
9-گیلاس طبیعت سرد دارد و چنانچه بلافاصله بعد از غذا تناول نمایند، ایجاد نفخ و اتساع معده می كند.
10-قند گیلاس همانند قند سیب، گلابی و آلو، از نوع سوربیتول است كه در بدن انسان 70 درصد آن سوخته و بدون اینكه به گلوكز تبدیل شود، ایجاد كالری و حرارت می كند. از اینرو برای بیماران دیابتی زیان آور نیست.
11-جوشانده دم گیلاس به مقدار 30 گرم كه به مدت 12 ساعت در آب سرد خیس شده باشد، در بیماری های كلیه و مثانه مهمترین دارو محسوب می شود. پس از خیس شدن دم گیلاس باید یك لیتر آب به آن افزود و جوشانید و جوشانده را هر صبح و ظهر و شب یك لیوان نوشید. البته اگر كاكل ذرت به آن اضافه شود، اثر دم گیلاس را كامل می كند.
12-مغز هسته گیلاس برای تسكین درد معده و روده به ویژه نزد اطفال در طب قدیم به كار می رفته است، ولی امروزه معلوم شده است كه مغز هسته گیلاس و آلبالو دارای گلوكز یدی می باشد كه اسید سیانیدریك تولید می كند كه خاصیت سمی دارد و لذا بهتر است از استعمال آن خودداری نمایید.
13-گیلاس سرشار از املاح معدنی است و علاوه بر مقدار قابل توجه آهن، دارای كلسیم، فسفر، پتاسیم، كلر، سدیم، منیزیم و گوگرد، مس، منگنز و روی است و املاح معدنی بدن را تأمین می كند.
14-گیلاس به علت دارا بودن ویتامین های ث، ب 1و2 و پ پ، و مقدار زیادی ویتامین آ برای چشم فوق العاده مفید است.
15-گیلاس از میوه هایی است كه سموم بدن را دفع می كند و خون را تصفیه می كند.
16-خوردن گیلاس برای اشخاصی كه تصلب شرائین، ناراحتی كبد، یبوست، جمع شدن گاز در روده ها و تخمیر غذا دارند، مؤثر و مفید است.
17- گیلاس در رشد بچه هایی كه دیر رشد می كنند، مؤثر است.
18-بهترین تعدیل كننده خون، گیلاس است و پ هاش خون را تعدیل می نماید.
19-خوردن 250 تا 350 گرم گیلاس در ابتدای غذا برای لاغری و تناسب اندام افراد چاق مفید و مؤثر است.
20-برای درمان لك و پیس صورت می توان گیلاس رسیده را له نمود و روی پوست صورت قرار داد.
21-30 گرم دم گیلاس تازه یا خشك را در مقداری آب به مدت 5 دقیقه بجوشانید، سپس این جوشانده را تا داغ است روی 250 گرم گیلاس و یا برش های سیب درختی بریزید تا 20 دقیقه دم بكشد، سپس از صافی بگذرانید و در طول روز آن را كم كم بنوشید تا به راحتی برونشیت شما را معالجه كند.
22-جوشانده دم گیلاس به ترتیبی كه در بالا گفته شده تب را از بین می برد.
23-جوشانده برگ های تازه یا خشك درخت گیلاس، یبوست و خشكی مزاج را درمان می كند، به این منظور باید 20 تا 30 گرم برگ تازه یا خشك كرده درخت گیلاس را در یك لیتر شیر بجوشانید و 20 دقیقه دم كنید و پس از صاف كردن و شیره گرفتن آن با فشار آن را با شكر شیرین كرده و هر روز 2 تا 3 فنجان از آن را بنوشید.
24- جوشانده دم گیلاس بهترین دارو برای درمان كلیه و سنگ كلیه، ورم مجاری ادرار و مثانه است، به این منظور باید 30 گرم دم گیلاس تازه یا خشك كرده را در یك لیتر آب بریزید و آن را دم كنید، بعد آن را صاف نموده و فشار دهید تا شیره آن گرفته شود و در طی روز چند فنجان از آن را بنوشید.
25-گیلاس برای اشخاصی كه مبتلا به درد صفراوی شده اند، مفید است.

این هم ماسك گیلاس
 

طراوت و شادابی را به پوست خود هدیه كنید.
چند گیلاس را بدون هسته له كنید، و با یك گاز استریل برای حفظ آن بر روی پوست تان قرار دهید و بعد از 20 دقیقه صورتتان را بشوئید.
نكته: بهتر است گیلاس ها را قبل از استفاده در یخچال قرار دهید تا خنك شوند و آنها را به صورت سرد بر روی صورتتان بگذارید تا طراوت بیشتری به پوستتان بدهد و خستگی را از آن دور كند.
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

یك ضرب المثل چینی می گوید: اگر سه روز غذا نخورید، بهتر از آن است كه یك روز از نوشیدن چای سبز محروم شوید.
مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یك نوشیدنی دارویی مصرف كرده و می كنند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از كشورهای جهان از جمله ایران طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر كشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هر چند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یكدیگر، عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی ها است، اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید كرده اند. نوشیدن روزانه سه تا چهار فنجان چای سبز مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری ها می شود. پژوهشگران 25 مورد را به عنوان دلایل اصلی مصرف چای سبز می دانند.
گیاه چای، در آب و هوای گرم رشد می كند. برای تولید چای معمولاً برگهای كوچكتر و جوانتر انتخاب می شوند. در مجموع سه نوع چای وجود دارد: چای سیاه، چای سبز و چای اولانگ (نوعی چای چینی). مزیت چای سبز بر چای های دیگر این است كه كمتر تحت تأثیر فرآیند قرار گرفته و تركیبات موجود در آن پایدار باقی مانده است. چای سبز به عنوان یك تركیب ضد سرطان و آنتی اكسیدان شناخته شده است. تحقیقات نشان می دهد كه نوشیدن مرتب چای سبز می تواند در پیشگیری و درمان بیماری های لاعلاجی مثل سرطان بسیار مؤثر باشد.
بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام كاتچین است كه فعالیت ضد اكسیدانی آن بسیار بالا بوده و نسبت به آنتی اكسیدان های معروفی چون ویتامین های C و E بسیار قویتر عمل می كند. نوشیدن چای سبز می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مختلف را كاهش دهد؛ از بیماری های ساده باكتریایی گرفته تا بیماری های مزمنی چون بیماری های قلبی، سكته، سرطان، مشكلات دهانی دندانی، و ... گیاه چای گل بزرگی است كه دارای برگهای همیشه سبز است و همانطور كه اشاره شد، چای سبز بومی كشور چین است و در آن كشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای در تمامی نقاط آسیا و بخش هایی از خاورمیانه و آفریقا نیز كشت می شود. چای سیاه تخمیر داده می شود و به اندازه چای سبز سالم نیست. چای سبز تخمیر داده نمی شود و چای اولانگ نیمه تخمیر شده است.

مروری بر خواص چای سبز
 

جلوگیری از بیماری های قلبی و عروقی
 

همچنین مصرف چای سبز می تواند از بروز بیماری های قلبی و عروقی جلوگیری كند. مصرف روزانه 5 فنجان یا بیشتر از این چای می تواند تا 61 درصد از بروز بیماری های قلبی بكاهد. وجود رادیكال های آزاد در سرخرگ می تواند منجر به بروز بیماری های قلبی عروقی شود. در حالی كه كاتچین موجود در چای سبز قادر است از پوشش درونی سرخرگ در برابر رادیكال های آزاد محافظت كرده و به این وسیله از بروز بیماری های قلبی جلوگیری كند. در ژاپن با وجود اینكه استعمال سیگار بسیار رایج و معمول است، اما كم ترین آمار بیماری های قلبی در آنها گزارش شده است. همچنین از آنجائی كه چای سبز موجب كاهش كلسترول بد LDL، تری گلیسیرید و فیبرینوژن پروتئینی در خون كه در شكل گیری لخته خون نقش دارد می شود، به این وسیله قادر است آرترواسكلروز (سخت شدن سرخرگ ها) را مهار كند.

كاهش تری گلیسیرید
 

كاتچین موجود در چای سبز، فعالیت آنزیم لیپاز (آنزیم مسئول هضم چربی ها) پانكراس (لوزالمعده) را مهار می كند. در نتیجه، شكسته شدن چربی و تبدیل آن به اجزای قابل جذب با سرعت بسیار كمی صورت می گیرد. با توجه به اینكه افزایش تری گلیسیرید خون بعد از مصرف هر وعده غذایی یك ریسك فاكتور در بروز بیماری های قلبی است، مصرف یك فنجان چای سبز در بین وعده های غذایی روشی مناسب در كاهش تری گلیسیرید خون است.

ضد انعقاد
 

چای سبز منجر به رقیق شدن خون شده و از لخته شدن خون جلوگیری می كند. با مصرف گوشت و روغن های غیراشباع گیاهی مثل روغن ذرت و سویا، تركیباتی در بدن ایجاد می شود كه منجر به ایجاد پلاك های خونی می شود. در حالی كه با مصرف چای سبز خون رقیق شده و از لخته شدن خون جلوگیری می شود. نكته دیگر این است كه معمولاً بعد از حمله قلبی، پروتئین هایی در بدن تولید می شود كه منجر به مرگ سلولی می شوند. در حالی كه كاتچین موجود در چای سبز فعالیت این پروتئین را متوقف كرده و به این وسیله سكته های مغزی و قلبی را به حداقل رسانده و سرعت بهبود را افزایش می دهد.

كاهنده ی فشارخون
 

مصرف نیم تا 2/5 فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پرفشاری خون را تا 64 درصد كاهش می دهد.

جلوگیری از دیابت
 

معمولاً با افزایش سن، قند خون هم كم كم بالا می رود؛ خصوصاً اگر به رژیم غذایی خود توجه كافی نداشته باشیم، وزن به مرور زمان بالا رفته و به دنبال آن احتمال بروز دیابت نوع 2 هم افزایش می یابد. مصرف روزانه 5 فنجان چای سبز می تواند از بروز دیابت جلوگیری كند. چای سبز قادر است از عوارض ناشی از دیابت همچون آب مروارید و بیماری های كلیوی هم به طرز شگفت انگیزی جلوگیری كند؛ همچنین چای سبز قادر است جذب روده ای گلوگز و چربی را كاهش دهد و به این وسیله منجر به كاهش وزن در فرد می شود. وزن افرادی كه چای سبز مصرف می كنند 01 تا 81 درصد كم تر از افرادی است كه چای سبز مصرف نمی كنند.

دیگر فواید
 

چای سبز قادر است از بروز سرطان جلوگیری كند. میزان شیوع سرطان هایی چون پستان، كولون، پوست، پانكراس و معده، در بین افرادی كه چای سبز می نوشند، بسیار كمتر است. مطالعات حاكی از آن است كه مصرف بیشتر چای سبز با كاهش بروز سرطان سینه ارتباط دارد. چای سبز همچنین قادر است كبد را سم زدایی كرده و از تجمع چربی در كبد جلوگیری كند. چای سبز نقص و كمبود استروژن را در دوران یائسگی جبران كرده و از پوكی استخوان جلوگیری می كند. در نهایت اینكه چای سبز منجر به ایجاد آرامش روح و روان شما می شود و در نتیجه مصرف عصرانه آن برای رفع خستگی توصیه می شود.

نگهداری و استفاده
 

برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره ریخته و در كابینتی به دور از نور و رطوبت قرار دهید. برای هر نفر یك قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر قاشق، یك لیوان آب با دمای 80 درجه (از آب جوش كمی خنك تر) به آن اضافه كرده در قوری را گذاشته و پس از 6 تا 7 دقیقه می توانید آن را مصرف كنید. یادآوری این نكته ضروری است كه چای سبز مانند چای سیاه احتیاجی به دم كردن ندارد.
در نهایت اینكه به دلیل خواص فراوان چای سبز اكنون آن را در بسیاری از كشورهای جهان نه به عنوان یك نوشیدنی كه به عنوان یك داروی گیاهی می شناسند و نوشیدن روزانه آن را توصیه می كنند.
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

خواب هم مانند تغذیه و ورزش برای سلامت بدن و احساس شادابی ما، اهمیت دارد. خواب نیز همچون خوردن و نوشیدن از نیازهای اولیه انسان به شمار می رود. در حالت عادی،‌ بدن به طور طبیعی این نیاز را تأمین می كند. خواب برای جایگزین كردن انرژی و تجدید قوا بسیار لازم است. خواب، به صورت و بدن نشاط می بخشد و خستگی اندام ها و دستگاه عصبی را برطرف می كند.
در حدود یك سوم زندگی انسان در خواب می گذرد، خواب، یك نیاز طبیعی است و در صورت بی خوابی مستمر و طولانی، بدن در معرض انواع بیماری ها قرار می گیرد. داشتن خواب خوب شبانه، روی سلامتی و نشاط، رفتار، زندگی خوب، روابط زناشویی و هیجان های ما اثر می گذارد. همچنین برای افزایش توانایی در مقابله با فشارهای عصبی و تقویت دستگاه ایمنی بدن ما در برابر بیماری ها نیز نقش به سزایی دارد.
میزان كافی خواب در افراد گوناگون متفاوت است. میزان خواب مورد نیاز بدن به سن افراد بستگی دارد. یك خواب خوب شب، برای داشتن ظاهر و چهره ای جوان واجب و حیاتی است. خواب كافی یكی از بهترین روش های درمان و سلامتی پوست است. خواب برای داشتن یك چهره شاداب ضروری است؛ هرچند كه انواع كرم های مخصوص شب موجب می شود پوست شما در هنگامی كه خواب هستید وضعیت بهتری داشته باشد، اما به یاد داشته باشید كه خواب كافی نیز بسیار مهم است. اگر فرد به اندازه كافی نخوابد، سلامت پوست به خطر افتاده، پوست تیره رنگ و زیر چشم ها كبود می شود.
7 تا 8 ساعت خواب شبانه كه همراه با راحتی و آرامش خیال باشد، خستگی روزانه را از پوست گرفته و به آن شادابی می بخشد؛ زیرا در طول شب به ویژه ما بین ساعت 12 تا 4 صبح روند تقسیمات سلولی و ترمیم پوست با سرعت بیشتری انجام می گیرد، از این رو استراحت به موقع، كافی و مناسب موجب طراوت و شادابی پوست می گردد. انرژی مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزانه نیز بیش از همه در مرحله خواب عمیق تولید می شود. سلول های آسیب دیده ترمیم و مواد و هورمون های بی شماری كه در طول روز به واسطه فعالیت های بدن كاهش یافته و مصرف شده اند جایگزین می شوند. در مرحله اول، خواب عمیق انجام می گیرد.
فعالیت پوست در شب به اوج خود می رسد تا خود را بازسازی كند. پوست شما مانند بقیه اندام های بدنتان،‌ برای دفع سموم به استراحتی كامل نیازمند است. پوست در شب و در هنگام استراحت، سموم را دفع می كند. هورمون هایی كه مشغول بازسازی پوست هستند در هنگام خواب فعال تر می شوند. بازسازی سلول های پوست در حال استراحت، به اوج خود می رسند. مقدار كیفیت خواب دقیقاً روی چهره شما اثر می گذارد.
كمبود خواب موجب ضعف در كشیدگی طبیعی عضلات شده و چین و چروك ها بیشتر می شود. متخصصان بیماری های پوستی می توانند با دیدن چین و چروك های صورت شما تشخیص دهند كه به كدام طرف صورت تان می خوابید. برای غلبه یافتن بر این مشكل بر روی بالش بزرگ و نرم و تركیب نشده با مواد مصنوعی و دارای بالشی ساتنی بخوابید. كمبود آب سیستم ایمنی بدن را به شدت تضعیف نموده و ممكن است منجر به افزایش تعداد و شدت بیماری ها گردد.
كم خوابی موجب انصراف خون از پوست و نرسیدن آن به اندام های اساسی بدن می شد كه در نتیجه ظاهری خسته و فرتوت به پوست داده و قوام ماهیچه ها را كاهش می دهد. پس از یك خواب نامناسب در شب، نشانه ها و ناراحتی های جسمانی مانند ظاهر شدن هاله های تیره و یا پف و ورم در اطراف چشم ها و رنگ پریدگی چهره نمایان خواهند شد. برای این كه سرحال و با نشاط و دارای پوستی سالم و شاداب باشید به موقع و به اندازه كافی بخوابید.

توصیه های مهم:
 

•آرامش خود را حفظ كنید. برای همه داشتن یك خواب عمیق در شب مهم است. لحظه های پیش از خواب، لذت بخش ترین لحظه های آرامش اعصاب است.
•بهتر است قبل از خواب، آشفتگی و ناراحتی روحی را از خود دور كنید. كوشش كنید پیش از زمان خواب رفتارهای تان تا اندازه ی ممكن آرام بخش باشد و غصه ها، عصبانیت های دایمی و اندیشه های پریشان را به محل خواب خود نبرید.
•برای این كه یك خواب خوب در شب داشته باشید، از فشارهای روحی پرهیز نمایید. فراموش نشود كه توجه به این امر به شما كمك می كند كه ساعات زیادی از شب را به خوبی بخوابید.
•از خوابیدن در تخت خوابی ناراحت خودداری نمایید. تخت خوابی خریداری كنید كه راحت و مطابق میل تان باشد؛ همچنین در مورد بالش هم، چنین تصمیمی داشته باشید. یك بالش نرم،‌ اما محافظ و نگه دارنده سر و گردن تهیه كنید. بالش سفت و نامناسب می تواند مانع از خواب شده و شما را بیدار نگاه دارد.
•حمام كردن پیش از خواب، شنیدن موسیقی آرام، خواندن قرآن و كتاب های ساده و شاد، دعا كردن و آرام شدن، از درمان های بی خوابی است. انجام این كارها، خستگی روزانه را از بین می برد و خواب راحتی را برای شما تضمین می كند.
•مشكلات خود را قبل از خواب حل كنید.
•در هنگام خواب هرگز به مسایل نگران كننده فكر نكنید.
•كوشش كنید بلافاصله پس از یك دوره تمركز شدید، مانند اضافه كاری یا یررسی یك مسأله پیچده و دشوار به رختخواب نروید؛ چرا كه ممكن است ذهن هنوز فعال و هوشیار باشد.
•اگر دچار اختلال خواب هستید، خواب نیمروز را ترك كنید؛ حتی یك چرت كوچك در طول روز باعث می شود كه شب سخت به خواب بروید.
•پس از صرف غذا فوراً نخوابید.
•بهتر است پیش از خوابیدن، مطالب شادی بخش و امیدوار كننده بخوانید.
•هنگامی كه به رختخواب می روید و دراز می كشید با دعا خواندن و آرامیدن، ذهن خود را از مسایل روز دور نگه دارید و بدین ترتیب به آرامش خود كمك كنید تا راحت به خواب روید و خوب بخوابید.
•در هنگام خواب از نور و روشنایی اجتناب نمایید. به طور كلی در هنگام خواب از روشن نمودن چراغ ها خودداری كنید.
•ساعات استراحت خود را تنظیم كنید. مثلاً در ساعت 11 شب بخوابید و هفت تا هشت ساعت بعد از خواب بیدار شوید تا پوست و دیگر اندام های بدنتان روشن و شاداب به نظر آیند.
•سعی كنید هنگام خواب به ساعتی كه در كنار خود می گذارید نگاه نكنید.
•موسیقی آرام گوش دهید.
•كوشش كنید هر شب در ساعت خاصی به خواب بروید و هر روز در ساعت معینی از خواب بیدار شوید تا بدنتان به این شكل خواب و بیداری عادت كند.
•به هنگام خوابیدن، وضعیت نامناسب بدن تان را رعایت كنید.
•به طور منظم ورزش كنید. غذاهای سرشار از ویتامین B كمپلكس برای خواب سودمند تر می باشد.
•مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین B3 به كسانی كه بی خوابی دارند كمك می كند.
•قبل از رفتن به رختخواب از سیگار كشیدن خودداری كنید. نیكوتین موجود در سیگار باعث بروز بی خوابی و اختلال در خواب می شود.
•مصرف مایعات را پیش از خواب كاهش دهید تا مجبور نشوید چندین بار از رختخواب برخیزید و به دستشویی بروید.
•از مصرف مایعات در فاصله 90 دقیقه قبل از خواب خودداری كنید. زیرا حدود 90 دقیقه طول می كشد تا مایعات مصرفی به ادرار تبدیل شود. احساس دفع ادرار به ویژه در افراد سالمند موجب بیدار شدن از خواب و اختلال خواب می شود.
•از خوردن غذاهای تند و نوشابه های گازدار پیش از خواب خودداری نمایید.
•قبل از خواب، غذایی ساده و سالم مصرف كنید. به این منظور یك لیوان شیر بنوشید و یا كمی میوه بخورید. تحقیقات نشان داده است كه افراد گرسنه به سختی به خواب می روند.
•از مصرف خودسرانه قرص های خواب آور جداً خودداری نمایید.
•در اتاق خواب خود استرس و ناآرامی ایجاد نكنید.
•لباس های شما در هنگام خواب نباید تنگ و آزار دهنده باشد، بلكه باید راحت و آزاد باشید.
•از خوردن شام سنگین پرهیز نمایید.
•از مصرف مواد معدنی طبیعی غافل نشوید. تحقیقات نشان داده است كه كلسیم، منیزیم، روی، مس و آهن همگی روی خواب تأثیر می گذارد.
•مصرف روزانه میوه ها و سبزی ها را فراموش نكنید.
•اتاق خواب خود را تاریك، آرام و با هوای ملایم یا خنك آماده نمایید.
•اتاق خواب باید تهویه مناسب و اكسیژن كافی برای تنفس داشته باشد.
•در هنگام خواب، پنجره ای از اتاق را كمی باز بگذارید. بهتر است اتاقی كه می خوابید، هوای تازه در آن جریان داشته باشد.

تأثیر ساعات مختلف خواب بر سلامتی بدن
 

ر. رنجبران
داشتن عادات غذایی صحیح و توجه به زمان خوابیدن و استراحت برای حفظ سلامت بدن مهم است تا بتواند مواد مغذی را جذب و مواد زائد را دفع كند.
برای سالم زیستن، باید خواب راحت و آرامی داشته باشیم. به موارد زیر دقت كنید تا اهمیت خوابیدن برای شما روشن گردد:
ساعت 9 تا 11 شب: زمانی است برای از بین بردن مواد سمی و غیر ضروری كه این عملیات توسط آنتی اكسیدان ها انجام می شود. در این ساعات بهتر است بدن در حال آرامش باشد. در غیر این صورت اثر منفی بر روی سلامتی خود گذاشته اید.
ساعت 11 تا 1 شب: عملیات از بین بردن مواد سمی در كبد ادامه دارد و شما باید در خواب عمیق باشید.
ساعت1 تا 3 نیمه شب: عملیات سم زدایی در كیسه صفرا، در طی یك خواب عمیق به طور مناسب انجام می شود.
ساعت 3 تا 5 صبح: عملیات از بین بردن مواد سمی در ریه اتفاق می افتد. بعضی مواقع دیده شده كه افراد در این زمان، سرفه شدید یا عطسه می كنند.
ساعت 5 تا 7 صبح: این عملیات در روده بزرگ صورت می گیرد، لذا می توانید آن را دفع كنید.
ساعت 7 تا 9 صبح: جذب مواد مغذی صورت می گیرد، پس بهتر است صبحانه بخورید. افرادی كه بیمار می باشند، بهتر است صبحانه را در ساعت 6 و 30 دقیقه میل كنند.
كسانی كه می خواهند تناسب اندام داشته باشند، بهترین ساعت صرف صبحانه برای آنها، ساعت 7 و 30 دقیقه می باشد و كسانی كه اصلاً صبحانه نمی خورند، بهتر است عادت خود را تغییر دهند و در ساعت 9 تا 10 صبح صبحانه بخورند.
دیر خوابیدن و دیر بلند شدن از خواب، باعث می شود مواد سمی از بدن دفع نشود.
از نصفه های شب تا ساعت 4 صبح، مغز استخوان عملیات خون سازی را انجام می دهد.
در ایام تعطیل، بسیاری افراد تا دیروقت بیدار می مانند و بعد از اتمام تعطیلات، به خستگی به سر كار می روند، چون اعمال بدنشان دچار سردرگمی شده است و نمی داند چه باید انجام بدهد. پس همیشه، زود بخوابید و خواب آرامی داشته باشید.
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

روزگاری فقط با شروع فصل تابستان عده ای به این فكر می افتادند تا رنگ پوست شان را تغییر دهند و به اصطلاح برنزه شوند. این تغییر رنگ نوعی كلاس محسوب می شد و با كلاس ها برای حفظ كلاس شان حاضر بودند هر كاری بكنند. اما به تدریج و با گذراندن زمان این تغییر رنگ در پوست به صورت دائمی درآمد و بسیاری از خانم ها كه احساس می كردند این رنگ نمای زیباتری به آنها می بخشد، در تمام فصول سال خود را برنزه نمودند. بدون توجه به تمام عوارض خطرناكی كه برای سلامتی شان در پی خواهد داشت.
در واقع برنزه شدن در برابر آفتاب، یك واكنش طبیعی از طرف بدن است كه با تحریك اشعه ماوراء بنفش نور خورشید شروع می شود. برنزه شدن، سپر دفاعی بدن برای حفاظت از سلول هایی است كه ممكن است در اثر این اشعه از بین بروند،‌ پیر بشوند و یا حتی در مسیر تبدیل شدن به یك سلول بدخیم قرار بگیرند. تیره شدن پوست در اثر نور آفتاب به خاطر افزایش رنگ دانه هایی به نام ملانین است كه از سلول های ملانوسیت پوست ترشح می شوند. این ملانوسیت ها تقریباً هم خانواده ی گلبول های سفید خون هستند و كاری مشابه گلبول های سفید انجام می دهند، یعنی دفاع كردن. با این تفاوت كه محدوده ی آن ها سطح پوست است. ملانین ها و ملانوسیت ها را می توان به صورت تجمع یافته در یك نقطه پوست دید. این نقطه همان چیزی است كه ما آن را به نام خال می شناسیم. به طور كلی می توان گفت یكی از اهداف اصلی این سلول ها، جلوگیری از مواجهه بیش از اندازه بدن با اشعه های آفتاب است. پوست به عنوان بزرگ ترین عضو بدن، اولین سپر دفاعی بدن در برابر آلودگی های آب و هوای اطراف محسوب می شود. لایه های مختلف پوست، كاركردهای متفاوتی دارند، اما اولین لایه همان است كه سلول های ملانوسیت در آن قرار دارد. تعداد این سلول ها در بدن تمام انسان ها تقریباً به یك اندازه است (حدود 5 میلیون) و فقط میزان ترشح رنگ دانه های آن ها است كه باعث تفاوت رنگ پوست در نژادهای مختلف می شود. مثلاً‌ در بدن سیاه پوست ها، ملانوسیت ها ملانین بیشتری ترشح می كنند و تیرگی پوست آن ها به همین علت است. بیشتر سیاه پوست ها در جاهایی زندگی می كنند كه به خاطر موقعیت جغرافیایی (نزدیك بودن به خط استوا)، آفتاب با شدت بیشتری می تابد.

سولاریوم
 

سولاریوم در لغت یعنی بالكن خورشید. سولاریوم در واقع، خانه ای شیشه ای است كه انگار خورشید از همه جای آن می تابد. واقعیت این است كه با رواج پدیده ی برنزه شدن، علاقه مندان به خورشید هم بیشتر شدند. دیگر در ساحل های سرتاسر دنیا به جای كسانی كه در آب شنا كنند یا با موج ها بازی كنند، می شود كسانی را دید كه حمام آفتاب می گیرند. كسانی هم كه دسترسی به ساحل ندارند، سعی می كنند از فضاهای باز و هر جایی كه در معرض نور آفتاب باشد برای این منظور استفاده كنند. همین مسائل، عده ای را به فكر انداخت تا وسیله ای ابداع كنند كه كار خورشید را بكند. اولین بار آقای فردریش وولف آمریكایی وسیله ای ساخت كه اشعه ی فرابنفش تولید می كرد و باعث برنزه شدن می شد؛ همان چیزی كه بعدها مدل های پیشرفته ترش به نام سولاریوم معروف شد. سولاریوم در واقع یك محفظه كوچك است كه در آن لامپ های فلورسنت خاص به وسیله فسفر، اشعه فرابنفش را تولید می كنند. این محفظه در مدل های ایستاده و خوابیده قرار می گیرد و اكثراً به خاطر راحتی استفاده كنندگان، مدل خوابیده آن، رواج بیشتری یافته است. مدت هر جلسه برنزه كردن در این سولاریوم ها حداكثر 20 دقیقه است؛ اما جلسات اول را باید در زمان های كوتاه تری انجام داد تا به تدریج پوست آمادگی برنزه شدن را پیدا كند؛ در غیر این صورت، آفتاب سوختگی به وجود می آید. پیشنهاد می شود جلسات اول استفاده از سولاریوم، جلسات كوتاه 3 تا 5 دقیقه ای باشند و ظرف 4 هفته به تدریج به جلسات 20 دقیقه ای برسند تا برنزه شدن با كیفیت بهتری اتفاق بیفتد. مكانیسم برنزه شدن در سولاریوم و جلوی نور آفتاب به یك صورت است و در هر دو مورد، افزایش ترشح ملانین اتفاق می افتد اما در سولاریوم، به خاطر زمان كوتاه و شدت بالای مواجهه، اشعه فرابنفش به لایه های عمقی پوست نمی رسد. به همین دلیل هم هست كه رنگ برنزه در سولاریوم، كاهی تر از رنگ برنزه در آفتاب به نظر می رسد. به دلیل این كه در سولاریوم فقط ملانوسیت های سطحی تر تحریك می شوند، نباید گول تغییر رنگ را خورد و قرار گرفتن زیر نور آفتاب برای افراد تیره هم باعث آفتاب سوختگی می شود.
بین هر دو جلسه سولاریوم باید حداقل 48 ساعت فاصله باشد تا فرد در معرض اشعه زیاد قرار نگیرد و همچنین توصیه می شود كه فرد در یك روز، همزمان در سولاریوم و جلوی آفتاب قرار نگیرد؛ چون آفتاب سوختگی، ملانین های به وجود آمده را از بین می برد و عملاً كارآیی برنزه شدن را به خطر می اندازد. این مسأله، خلاف عقیده آن هایی است كه فكر می كنند حتماً برای برنزه شدن باید آفتاب سوختگی به وجود بیاید.

برنزه شدن با كپسول
 

با ماشینی شدن زندگی و سرعت گرفتن آن، در عصر پیام های كوتاه و فست فود و قطارهای سریع السیر، بعضی ها دیگر حتی حوصله دراز كشیدن 5 دقیقه ای را هم ندارند و دنبال روشی می گردند كه سریع تر و راحت تر آن ها را به ظاهر دلخواه شان برساند. به همین خاطر، دوباره عده ای به فكر افتادند كه از این آب گل آلود هم ماهی بگیرند. مدتی است كه روزنامه ها و مجلات پر شده است از تبلیغ قرص ها، كپسول ها و كرم هایی كه ادعا می كنند ظرف مدت كوتاهی فرد را برنزه می كنند. این ها تبلیغ موادی است كه با مصرف آن ها ظاهری شبیه برنزه شدن در آفتاب به وجود می آید اما برنزه واقعی نیست و در واقع، همان چیزی است كه با نام برنزه تقلبی یا كنسرو برنزه معروف شده است.

دردسرهای خوش قیافگی
 

شیوع سرطان پوست در ایالت كویینیزلند استرالیا 74 درصد بیشتر از بقیه نقاط دنیا است. این مسأله كه توجه دانشمندان را به خود جلب كرده بود، باعث شد تا آن ها متوجه شوند علت این قضیه، نازك تر بودن لایه ازون در این ناحیه است و در آن جا اشعه ی فرابنفش بیشتری به زمین می رسد. نور آفتاب هم مثل هر چیز دیگری، زیاده از حدش ضرر دارد و این ماجرا هنگامی كه پای وسایل مصنوعی به میان بیاید، جدی تر هم می شود. وزارت بهداشت آمریكا سولاریوم ها را جزء لیست وسایل سرطان زا قرار داده است؛ چون ثابت شده اشعه ی فرابنفش، غیر از آسیب هایی مانند پیرشدن سلول های پوست، ایجاد كك و مك و تضعیف سیستم ایمنی، می تواند با دخالت در چرخه DHA سلولی، باعث ایجاد سرطان شود. ملانوما كه یكی از بدترین سرطان های پوست است، در اثر این اشعه به وجود می آید. استفاده نكردن از عینك های ضد اشعه به هنگام سولاریوم نیز می تواند باعث آسیب های جبران ناپذیری به چشم شود. از همه عجیب تر این كه گفته می شود این سولاریوم ها می توانند اعتیاد آور باشند.
در مورد قرص های برنزه و برنزه كردن های خوراكی هم تا دلتان بخواهد می شود عارضه جانبی معرفی كرد. بی خطرترین آن ها همان تركیبات DHA است كه عوارضی مثل درماتیت تماسی (التهاب پوست) به دنبال دارد. عوارض مصرف تیروزین و هورمون ملانتون، مثل فوایدشان هنوز زیاد مشخص نشده است؛ اما كانتاگزانتین یا قرص برنزه آن قدر خطرناك بود كه كشورهای مختلف، اعلامیه جمع آوری آن از بازار را پخش كردند. هپاتیت، مشكلات بینایی،‌ اسهال، استفراغ، حالت تهوع و خارش شدید از عوارض شایع این قرص است و مشكلات ساده ای مثل نارنجی شدن پوست و بقیه ترشحات هم وجود دارد. این جا است كه خیلی ها به خاطر ترس از سرطان پوست ناشی از سولاریوم سراغ این روش ها می روند. به هر حال به سراغ هر كدام از این ها كه می روید، باید مراقب عوارض جانبی آن باشید و به نظر می رسد هنوز هیچ كدام نتوانسته اند به اندازه طبیعت، بی خطر و مفید باشند. برنزه شدن زیر آفتاب، هم خطرات كمتری دارد و هم رنگ بهتری؛ هرچند كه متخصصان پوست پیشنهاد می كنند كه بهتر است از آن صرف نظر كنید.

شكلات های ایرانی
 

رنگ برنزه توجه بسیاری از ایرانیان را نیز به خود جلب كرد و در خیلی از استخرهای خصوصی، سالن های بدن سازی، آرایشگاه ها و حتی خانه های شخصی، می توانیم دستگاه سولاریوم را ببینیم. برنزه شدن هنوز در ایران یك مد فصلی است و با این كه سولاریوم ها در تمام طول سال فعال هستند، اما در تابستان ها مشتریان بیشتری دارند. در كنار این دستگاه ها، عده ای هستند كه همچنان برنزه شدن طبیعی را ترجیح می دهند و در استخرهای روباز، همچنان می توان طرفداران خورشید را دید كه خودشان را زیر نور آن كباب می كنند. زیاد خوابیدن زیر نور آفتاب باعث تعریق بیش از حد و از دست رفتن مایع بدن می شود و به همین دلیل است كه عده ای دچار افت فشار می شوند. سولاریوم البته این مشكلات را ندارد، اما جلساتش گران تر است. خوشبختانه هنوز قرص های برنزه جای خود را در بازار ایران پیدا نكرده اند و فقط كرم های برنزه وجود دارند كه آن هم به علت گران بودن طرفداران چندانی ندارند اما حالا دیگر، تابلوهای سولاریوم را می شود در هر خیابانی دید.

نگاهی به تاریخچه برنزه شدن
 

بئاتریس، یكی از شخصیت های نمایش در یكی از نمایشنامه های شكسپیر، گوشه ای نشسته است و گریه كنان می گوید: «و به این دلیل كه من آفتاب سوخته ام باید این گونه تنها در كناری بنشینم و برای خاطر شوهر اشك بریزم.» در زمان شكسپیر و قبل از انقلاب صنعتی هنوز داشتن رنگ پوست روشن و حتی ظاهری رنگ پریده یك امتیاز محسوب می شد. پوست تیره مربوط به كارگرها و برده ها بود و پوست روشن، مختص به اشراف. به همین خاطر، آنها پوست خود را با تركیبات سرب سفید می كردند تا رنگ پریده به نظر برسند. حتی گفته می شود ملكه الیزابت اول، به خاطر مسمومیت با سرب مرده است. در اواسط قرن دهم حتی اوضاع بدتر بود. آن موقع آن ها برای این كار از تركیبات آرسنیك استفاده می كردند كه تجربه ای كشنده محسوب می شد. تا همین قرن 19 هم هنوز همین ماجرا در جریان بود و هنوز می شد در فیلم های كلاسیك خانم ها را دید كه در كالسكه های سرپوشیده چتر همراه دارند و در برابر آفتاب نقاب زده اند. تا این كه در اواخر سال های 1920، خانم كوكو شانل، یك طراح مد فرانسوی، موقع سفرش به شهر كن به طور اتفاقی زیر آفتاب برنزه شد. از همان موقع رنگ شكلاتی به رنگ مورد علاقه خانم ها تبدیل شد. سال 1948 الیزابت آران، دیگر رسماً روغن های برنزه را تبلیغ می كرد. سال 1978 اولین سالن های برنزه در آمریكا افتتاح شدند و تا سال 1985 كه برنامه ای رسمی برای كنترل این سالن ها تدوین شود، به صورت انفجاری در سراسر آمریكا و دنیا رشد كردند. در سال 1993 بالغ بر 700 هزار مبتلای سرطان پوست فقط در آمریكا وجود داشت كه عده زیادی از آن ها در اثر برنزه كردن به وجود آمده اند و این داستان همچنان ادامه دارد...
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

با بالا رفتن سن، ناخن های شما نیز نازك تر و شكننده تر می شود. حتی ممكن است لك های رنگی بر روی ناخن هایتان به وجود بیاید. برای رفع این مشكلات و برگرداندن زیبایی و جوانی به ناخن هایتان كافیست در گام هایی كه بررسی می كنیم، ما را همراهی كنید.

گام اول:
 

ناخن ها را به صورت مربع سوهان بزنید و كناره های آن را گرد كنید. شكل مربع ظاهر جوانتری به دستان شما می دهد. بدلیل اینكه ناخن ها بعد از سن 40 سالگی شكننده تر می شوند، قبل از سوهان زدن، سوهان خود را مرطوب كنید. سپس با یك سوهان نرمتر كه مخصوص صاف كردن كناره هاست، پوست های كنار ناخن و قسمت های شاخی روی ناخن را صاف كنید.

گام دوم:
 

هرچه سن شما بیشتر می شود، شیارهای عرضی بر روی ناخن شما مشاهده می شود. برای نرم كردن این شیارها هفته ای یك بار لاك محافظ به ناخن هایتان بزنید. البته ناگفته نماند استفاده بیش از حد از لاك محافظ نیز باعث نرم شدن بیش از اندازه ناخن ها می شود.

گام سوم:
 

بعد از استفاده از لایه محافظ، یك لایه ی نازك از لاك صورتی بسیار روشن، كرم و یا سفید بزنید. از رنگ های نارنجی و زرد رنگ پرهیز كنید؛ زیرا دستان شما را بیمار نشان می دهد. سپس با استفاده از یك لاك خشك كننده، ماندگاری آن را بالا ببرید.

گام چهارم:
 

یك كرم مخصوص دست با خاصیت ضد آفتابی 15 (15SPF) و یا بیشتر را به آرامی به دستان خود بزنید و دستان تان را از اشعه ی پر ضرر UV در امان دارید تا بدین ترتیب ایجاد لكه های پیری بر روی دست را به تأخیر بیندازید. سپس روی آن را یك كرم پوشاننده ی همرنگ پوست دست تان بزنید تا لك های پوستی را بپوشانند.
پس از این اقدامات نگاهی به دستان خود بیندازید، آیا جوان تر، نرم تر و زیباتر نشده اند؟
منبع: نشریه بانو، شماره 31.

(قسمت اول)
هرم غذایی یكی از ساده ترین ابزارها برای معرفی یك رژیم غذایی سالم و صحیح می باشد. هرم غذایی همان طور كه در تصویر می بینید دارای 6 طبقه می باشد كه در هر طبقه گروه های غذایی مختلفی قرار دارند. هر قدر از سمت قاعده (سمت پهن تر) هرم به سمت رأس یا نوك هرم نزدیك تر شویم، مقدار نیاز به مواد غذایی آن گروه غذایی كاهش می یابد. اما این به معنی مهم تر بودن یك گروه غذایی نسبت به گروه دیگر نیست. یك فرد سالم باید از تمام گروه های غذایی موجود در هرم استفاده كند و هیچ كدام از گروه های هرم قابل حذف نمی باشند. قاعده هرم‌(پایین هرم) شامل غلات است و توصیه می كند كه انسان باید بیش از هر گروه غذایی دیگر غذاهای غله ای مصرف كند. گروه بعدی گروه سبزی و سپس میوه ها هستند. گروه گوشت ها و شیر از نظر مواد غذایی مثل پروتئین متراكم هستند و منابع بسیار مهمی از ویتامین ها و مواد مغذی می باشند؛ ولی باید تعداد واحدهای آن محدود شود؛ زیرا این غذاها چربی و كالری بالایی دارند.
چربی ها، روغن ها و شیرینی ها فقط مثلث كوچكی را در بالای هرم اشغال كرده اند و این بدان معنی است كه باید آن ها را به مقدار كم مصرف كرد. این نوع غذاها را به عنوان یك گروه اصلی غذایی معرفی نكرده اند و لذا مصرف آن ها اختیاری است.
ادویه ها، قهوه و نوشابه های گازدار و چای در هرم جایی ندارند؛ زیرا مواد مغذی را شامل نمی شوند؛ ولی باعث بهتر شدن طعم غذاها شده و همین طور می توانند مانند چای جنبه های مفید غیرمغذی داشته باشند.
منظور از گروه غذایی هرم، مواد غذایی هستند كه تقریباً ارزش غذایی یكسانی دارند و به همین جهت می توان آن ها را به جای هم استفاده نمود.
منظور از تعادل در رژیم غذایی این است كه از تمام گروه های غذایی به مقدار متعادل مصرف گردد. اگر شما برخی از گروه های غذایی را در رژیم روزانه خود بیشتر و برخی را كمتر از حد توصیه شده مصرف كنید، یك هرم غذایی درهم ریخته خواهید داشت كه برای سلامتی شما مضر است.
منظور از تنوع این است كه سعی شود از تمام مواد غذایی موجود در یك رژیم غذایی در طول روز استفاده شود. مثلاً نان، برنج یا ماكارونی در رژیم گنجانده شود یا سبزیجات با برگ سبز، سبزیجات نارنجی رنگ و ... در رژیم غذایی روزانه لحاظ گردد و ...

آشنایی با گروه های غذایی هرم:
 

1-گروه نان و غلات:
 

شامل انواع نان، غلات كامل (گندم، جو، جوی دوسر، ارزن)، برنج و انواع ماكارونی(لازانیا، رشته فرنگی، رشته پلویی و رشته آشی) است. مواد غذایی این گروه بیشتر نقش تأمین انرژی بدن را بر عهده دارند. علاوه بر آن این گروه دارای فیبر، ویتامین های گروه B و پروتئین نیز می باشند.
مقدار توصیه شده از این گروه برای یك رژیم غذایی متعادل 6 تا 11 واحد در روز می باشد. كه هر واحد از گروه نان و غلات معادل 30 گرم از انواع نان یا نصف لیوان برنج پخته یا نصف لیوان ماكارونی می باشد.

2-گروه سبزی ها:
 

شامل بسیاری از سبزی های متنوع از جمله سبزی های سبز رنگ (مثل سبزی خوردن)، صیفی جات و سبزی های نشاسته ای (مثل باقلا) و ... است.
این گروه شامل تأمین كننده ی املاح و ویتامین های مورد نیاز بدن از جمله ویتامین C، پیش سازهای ویتامین A، املاح كلسیم، منیزیم و همچنین تأمین كننده ی فیبر نیز می باشد.
مقدار توصیه شده از این گروه در یك رژیم غذایی متعادل 3 تا 5 واحد در روز می باشد. هر واحد سبزی معادل یك لیوان انواع سبزیجات خام یا نصف لیوان سبزیجات پخته می باشد.

3-گروه میوه ها:
 

شامل انواع و اقسام میوه هایی است كه شما با آن آشنا هستید. این گروه تأمین كننده ی فیبر، ویتامین C، پیش ساز ویتامین A، پتاسیم و ... است. این گروه با اهمیت است چرا كه فاقد سدیم، چربی و كلسترول می باشد. مقدار توصیه شده از این گروه 2 تا 4 واحد در روز است. هر واحد میوه معادل یك عدد میوه ی متوسط (از هر نوعی) یا سه چهارم لیوان آب میوه یا نصف لیوان میوه های ریز مثل انگور یا یك چهارم میوه های خشك است.

4-گروه گوشت:
 

شامل گوشت قرمز، گوشت ماكیان، ماهی، تخم مرغ و حبوبات است.
این گروه نقش مهمی در تأمین پروتئین بدن دارند. مواد غذایی این گروه علاوه بر پروتئین دارای آهن، روی و برخی از ویتامین ها می باشد.
حبوبات زیر گروه سبزی های نشاسته ای هستند. ولی چون از نظر غذایی، محتوای پروتئین و املاح شبیه گوشت هستند در این گروه قرار می گیرند. حبوبات از جمله مواد غذایی مفیدی هستند كه هم از نظر كربوهیدرات و هم پروتئین غنی می باشند.
میزان توصیه شده از این گروه 2 تا 3 واحد در روز است. هر واحد گوشت معادل 60 گرم از انواع گوشت یا نصف لیوان حبوبات خام یا یك لیوان حبوبات پخته، دو عدد تخم مرغ یا نصف لیوان از انواع مغزها می باشد.

5-گروه لبنیات:
 

شامل شیر، ماست و پنیر است. بهترین منبع تأمین كننده ی كلسیم هستند و همچنین تأمین كننده ی پروتئین ویتامین B12, B2, A می باشند.
مقدار توصیه شده از این گروه 2 تا 3 واحد در روز است. یك واحد گروه شیر معادل یك لیوان شیر یا ماست یا كشك یا 45 گرم پنیر می باشد.

6-گروه متفرقه:
 

این گروه شامل چربی ها، روغن ها و شیرینی ها است. این دسته از آن جا كه بخش بزرگی از كالری رژیم را تأمین می كنند قابل توجه هستند؛ اما چون دارای مواد مغذی كمی می باشند مصرف آن ها به كمترین میزان توصیه می شود.
این گروه شامل كره، مارگارین، سس سالاد، روغن ها، مایونز، خامه، پنیر خامه ای، سرشیر، چیپس و مواد قندی مثل شكلات ها، آب نبات، شیرینی كیك، نوشابه، شربت، ژله، دسر، مربا، شكر و عسل است.
دو اصل مهمی كه در برنامه غذایی روزانه باید مورد توجه قرار داد: تنوع و تعادل می باشد. منظور از تنوع این است كه سعی شود از تمام مواد غذایی موجود در یك رژیم غذایی در طول روز استفاده شود. مثلاً نان، برنج یا ماكارونی در رژیم گنجانده شود یا سبزیجات با برگ سبز، سبزیجات نارنجی رنگ و ... در رژیم غذایی روزانه لحاظ گردد و ...
منظور از تعادل در رژیم غذایی این است كه تمام گروه های غذایی به مقدار متعادل مصرف گردد. اگر شما برخی از گروه های غذایی را در رژیم روزانه ی خود بیشتر و برخی را كمتر از حد توصیه شده مصرف كنید، یك هرم غذایی درهم ریخته خواهید داشت كه برای سلامتی شما مضر است.
منبع: نشریه بانو، شماره 31.