تبیان، دستیار زندگی

دکتر قاسم آهنگری در گفتگو با خبرنگار مهر تمرکز این تحقیقات را در زمینه نحوه بیان ژن‌ها و تعامل آنها در تعامل با شرایط محیطی دانست و افزود: در این راستا مطالعات زیادی انجام شده است ولی بیشتر بر روی ژن‌های شناخته شده است.

رئیس بخش بیوتکنولوژی پزشکی پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری با تاکید بر آنکه در این طرح تحقیقاتی مطالعه بر روی ژن‌هایی که تاکنون گزارش نشده است، انجام شد، اظهار داشت: در این پروژه مطالعه بر روی ژن‌هایی که در بیماری سرطان بروز می‌کنند و تکثیر می‌شوند، متمرکز شدیم.

وی یادآور شد: دراین پروژه تحقیقاتی با استفاده از علم ژنتیک متدلوژی جدیدی برای مطالعه روی بیماری‌های شایع ارائه کردیم.

محقق این طرح به جزئیات این طرح اشاره کرد و ادامه داد: مطالعات اولیه نشان داد که تغییرات پیرامونی به ویژه آلودگی هوا بر روی تک تک سلول‌ها اثر می‌گذارد؛ چراکه آلودگی هوا باعث می‌شود که گازهایی چون ناکس، CO2 (دی اکسید کربن)، CO (منواکسید کربن) و سایر عوامل واسطه‌ای دیگر آزاد شوند و با جذب آن از طریق ریه‌ها سطح این گازها در خون افزایش می‌یابد.

آهنگری با تاکید بر اینکه این امر منجر به فراهم شدن زمینه مناسب برای رشد میکروب در بدن می‌شود، خاطر نشان کرد: در این پروه تحقیقاتی که با دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرایی شد بر روی اثرات این آلاینده‌ها بر روی ریه مطالعاتی انجام دادیم و نتایج قابل توجهی به دست آوردیم.

این محقق ادامه داد: در این مطالعه ریه افرادی که در شهر تهران با افرادی که در خارج از تهران زندگی می‌کردند، مطالعه و مشاهده شد که تقریبا الگوی بیان ژن‌های افرادی که در شرایط آلودگی هوا زندگی می‌کنند با الگوی افزایش بیان ژن بیماران مبتلا به آسم مشابه است در حالی که بیان ژن‌ها در افرادی که خارج از تهران زندگی می‌کنند از این الگو تبعیت نمی‌کنند.

وی با تاکید بر اینکه این مطالعات نشان داد که در زمان آلودگی هوا اولین جایی که هدف قرار می‌گیرد ریه است، یادآور شد: بروز این اثرات به صورت آسم قابل مشاهده است ولی اثرات دیگری نیز دارد.

آهنگری با اشاره به شیوع بیماری‌هایی چون لوپوس و MS اظهار داشت: این بیماری از جمله معضلات قرن اخیر و هزاره سوم است که عوامل ایجاد کننده این بیماری‌ها آلاینده‌های زیست محیطی است که طیف وسیعی از بیماری‌ها را به همراه دارد.

رئیس بخش بیوتکنولوژی پزشکی پژوهشگاه مهندسی ژنتیک و زیست فناوری ادامه داد: نتایج به دست آمده از این مطالعات می‌تواند دیدگاه جدیدی برای پیشگیری از بروز بیماری‌های صعب العلاج و درمان بیماران باشد.

به گزارش خبرنگار مهر، محمود واعظی در حاشیه جلسه صبح هیئت دولت در خصوص افزایش تعرفه های مخابرات گفت: افزایش تعرفه مخابرات باید با بررسی های اقتصادی که در وزارت ارتباطات می شود، صورت می گیرد.

وی افزود: به همین منظور کمیسیون تنظیم مقررات که کمیسیونی است قانونی و از دستگاه های مختلف عضو آن هستند سه عضو حقیقی دارد که دولت آن را تعیین می کند و هر گونه افزایش تعرفه ها باید به تصویب این کمیسیون برسد. بنابراین هر گونه افزایش نرخی با نظر شورای رقابت و یا جاهای دیگر درست نیست و باید مراحل قانونی خود را طی کند.

وی افزود: دولت به دنبال این است که فشار ها را از مردم کم بکند و به دنبال کاهش پرداخت ها و تعرفه هاست.

وی در ادامه در پاسخ به سوال خبرنگار مهر مبنی بر این که مخابرات گفته است ما بخش خصوصی هستیم و در مورد افزایش یا کاهش تعرفه ها و هزینه مکالمات، وزارت ارتباطات نمی تواند تصمیم گیری کند، گفت: این قانون است و هر چیز که قانون می گوید باید همان اجرا شود. بنابراین هر گونه افزایش تعرفه ها در مخابرات و همراه اول غیرقانونی است. 

دکتر حسین یادگاری در گفتگو با خبرنگار مهر درباره آخرین وضعیت دکل های نفتی که قرار بود توسط جهاد دانشگاهی عملیاتی شود، گفت: فعلا در این زمینه بلاتکلیف هستیم.

وی ادامه داد: قرار بود 14 دکل نفتی توسط جهاد دانشگاهی ساخته شود ولی هنوز دستور ساخت دکل‌ها نفتی صادر نشده است.

رئیس جهاد دانشگاهی دلیل بلاتکلیفی جهاد را یک سری مشکل تعویض مدیریتی در وزارت نفت و تغییراتی که در دولت به وجود آمده عنوان کرد و افزود:  بعد از انجام تعویض های مذکور امیدواریم وزیر نفت و همکارنشان در این زمینه مساعدت لازم را داشته باشند ما نیز پی گیری می کنیم تا ساخت دکل های نفتی اجرایی شود.

وی گفت: ابتدا دستور ساخت 3 دکل نفتی به جهاد دانشگاهی ارایه شده بود که یکی از دکل ها در منطقه  اهواز ساخته و تحویل داده شد.

یادگاری افزود: جهاد دانشگاهی توانایی ساخت دکل های نفتی را دارد ولی نیازمند پشتیبانی وزارت نفت است.

به گزارش خبرگزاری مهر، خانه خورشیدی که نمای خارجی آن چوبی ساخته شده در شهر لسترشر، بریتانیا واقع شده و دارای ویژگی مهم انتشار صفر کربن، تبدیل انرژی خورشید به برق، شیشه های سه لایه و ذخیره آب باران است.

این خانه به طور کامل به وسیله لوله های آب زیر زمینی گرم شده و این گرما نیز به وسیله پنلهای خورشیدی که در سقف نصب شده تأمین می شود.

اولین خانه کاملا خورشیدی بریتانیا با نمایش چوبی

این خانه پنج خوابه توسط شرکت کاپلین هومز طراحی و در زمینی به مساخت 8 هزار متر مربع ساخته شده است. مایکل گودارد مدیر این شرکت اظهار داشت: طراحی و ساخت این خانه به ویژه مصالحی که در آن به کار رفته همگی از موادی بوده که کمترین اثرات کربی را داشته باشد.

دولت بریتانیا در نظر دارد تمام خانه های جدید تا سال 2016 اثرات کربنی صفر داشته باشند.

این خانه خورشیدی نشان می دهد که چگونه فناوری های امروز را می توان برای یک خانه بزرگ خانوادگی به کار گرفت، اما براساس اعلام این شرکت این راهکار برای تمام انواع خانه ها در اندازه های مختلف قابل اجرا است.

دکتر اندرو رایت کارشناس فیزیک مهندسی ساختمان در دانشگاه دی مونتفورت نرخ گرمای زمین خانه در طی زمستان را بررسی کرده است.

پنلهای خورشیدی این خانه هیبرید هستند چرا که این پنلها هم انرژی برقی و هم انرژی گرمایی تولید می کنند

دیوارهای خورشید تهویه هوای ورودی را گرم می کند و بانک انرژی زمینی تلمبه گرمایی گرما را ذخیره کرده و آن را برای استفاده هنگام کاهش دما به کار می گیرد.

همه فناوری های این خانه توسط یک سیستم کنترل اداره می شود که طی آن دمای داخل و خارج خانه، میزان انرژی کسب شده توسط پنلهای خورشیدی و سطح گرما را اندازه می گیرد.

شیشه های سه جداره رو به جنوب مدیریت انرژی خانه در طول فصل زمستان را ارتقا می دهد

برای اولین خانه تمام خورشیدی بریتانیا و خریدار آن که مبلغ 1.2 میلیون پوندی را پرداخت می کند دو پارکینگ در نظر گرفته شده است

خبرگزاری مهر- گروه سیاست خارجی:در پی اظهارات رئیس جمهور آرژانتین در مجمع عمومی سازمان ملل در رابطه با پرونده آمیا محمد کریم ضیاء در یادداشتی نوشت:

رابطه رسمی و دیپلماتیک ایران و آرژانتین به بیش از یکصد سال می رسد. این سابقه تاریخی برای روابط رسمی دو کشور یک اعتبار جهانی محسوب می شود. مطالعه سابقه روابط دو کشور نشان از دوستی و همکاریهای نزدیک بین طرفین بوده است. لیکن این رابطه حدود 19 سال است که تحت الشعاع کینه ورزی صهیونیسم بین الملل قرار گرفته است و به نظر می رسد که آنها به هیچ وجه مایل به ترمیم روابط و بهبود آن نیستند.

از آن زمان که انفجاری مهیب ساختمان آمیا را فرو ریخت و 85 بیگناه در آتش توطئه عناصر داخلی در این کشور کشته شدند، حدود 19 سال می گذرد. از همان ساعات و روز های اولیه صهیونیستهای داخلی و اسرائیلی ها با نشانه رفتن انگشت خود به سوی ایران، دیپلماتها ، اتباع و سرانجام مقامات عالی رتبه ایرانی را به دست داشتن در این انفجار متهم کردند. برای رسیدگی به این اتهامات قاضی ویژه با امکانات بسیار فراهم آمد. ولی از آنجایی که فساد دستگاه قضائیه آرژانیتن بر همگان روشن است ، قاضی این پرونده آقای گالئانوخیلی زود به دام دلارهای صهیونیستی گرفتار آمد و به جای تحقیق دقیق در یافتن عاملین اصلی این عمل تروریستی، سناریو های از پیش تعیین شده صهیونیستها را به اجراء گذاشت. سرانجام این بازی به آنجا ختم شد که در کلافه سردرگم رسیدگی به این پرونده و برای خاموش کردن خشم و اعتراض خانواده قربانیان، قاضی مذکور با دادن رشوه به برخی از شاهدین دروغین مستنداتی دروغین فراهم آورد. ولی بعدها با روشن شدن حقیقت و اعتراف این قاضی به رشوه دهی ، از مسئولیت خود برکنار شد. و در ادامه کار به قاضی دیگری واگذار شد. اما برکناری این قاضی رشوه دهنده منجر به اصلاح پروسه رسیدگی به این پرونده نشد زیرا هر قاضی که مسئول این پرونده شود به ناچار باید تسلیم سناریوهای تحمیلی صهیونیستها و یا پذیرش فضا سازی بر علیه خود شود.

افت و خیزهای پرونده آمیا در آرژانتین وتیرگی روابط ایران و آرژانتین بر سر این موضوع نشان از این واقعیت تلخ دارد که نیروی سومی که بسیار قوی تر از اراده مقامات دو کشور است در هدایت تحولات مربوط به این پرونده دخیل است و اجازه روشن شدن حقیقت را نمی دهد.

تا پیش از امضای یادداشت تفاهم ایران و آرژانتین برای ایجاد کمیسیون حقیقت یاب برای بررسی دلایل ارائه شده از سوی مقامات آرژانتینی جهت متهم ساختن اتباع ایرانی ، دولت ایران سعی فروانی به عمل آورد  تا با غیر سیاسی کردن پرونده به عوامل قضایی آرژانتین برای کشف حقیقت کمک نماید. نمونه ای از این تلاشها درخواست ایران برای دسترسی به مفاد پرونده و تحقیقات برای بررسی و کمک به آرژانتین بوده است که متاسفانه هیچگاه قوه قضاییه آرژانتین به آن پاسخ مثبت نداده است. پس از گذشت این فراز و نشیبها بود که ایران برای نشان دادن حسن نیت خود و گام گذاردن در راه بهبود روابط دو کشور در مذاکراتی که منجر به امضای یادداشت تفاهم دو کشور گردید، با ایجاد این کمیسیون حقیقت یاب موافقت کرد.

اما سخنان اخیرخانم کریشنر در سازمان ملل متحد ، اظهارات وزیر خارجه و اخیرا انتشار نامه سفارت آرژانتین در واشنگتن به دولت آمریکا نشان از این دارد که گویا بوئنوس آیرس از فضای ایجاد شده در بهبود روابط ایران و آمریکا احساس خسران دارد و قصد دارد با طرح موضوعات بی اساس در مذاکرات دو کشور در آن اخلال ایجاد نماید.  شاید خانم کریشنر چنین تصور کرده است که موافقت ایران با ایجاد این کمیسیون از سر ضعف بوده است و یا اینکه ایران به طور تلویحی اتهامات را پذیرفته است. که اگر چنین باشد جای تعجب دارد. زیرا طی این 19 ساله اخیر هیچ مقام رسمی و قضایی کشور آرژانتین حتی یک برگ محکمه پسند نتوانسته است ارائه دهد. رسوایی دستگاه قضایی آرژانتین در موضوع بازداشت غیر قانونی آقای سلیمانپور در لندن و حکم صادره از سوی این دادگاه مبنی بر این که قاضی آرژانتینی حتی یک برگه قابل استناد ارائه نداده است گواه این مدعا است. ورود ایران به این قضیه نشان از اطمینان ایران به بیگناهی اتباعش دارد . ورود ایران به این موضوع از سر قوت بوده است و مطمئن است که کمیسیون حقیقت یاب نیز در انتهاء به همان نتایجی خواهد رسید که دادگاه لندن رسید.   

جای تاسف دارد که خانم رییس جمهور آرژانتین در مجمع عمومی سازمان ملل با ایراد برخی از دروغ پردازی ها ، ایران را به خلف وعده و یا فرار از اجرای تعهدات خود در متن یادداشت تفاهم متهم می نماید. خانم کریشنر به خوبی آگاه بود که ایران از طریق مجاری  دیپلماتیک چند ماه قبل تصویب این یادداشت تفاهم را در دولت جمهوری اسلامی ایران به آگاهی دولت آرژانتین رسانده است. ضمن اینکه این موضوع از سوی کاردار سابق ایران در بوئنوس آیرس نیز به اطلاع روزنامه ها رسانده شده بود. ولی دولت آرژانتین که چند ماه قبل آن را تصویب کرده است هیچگاه به طور رسمی ، تصویب این یادداشت تفاهم را به اطلاع دولت ایران نرسانده است و به نظر می رسد که جرات اعلام رسمی آن را نیز ندارد.

اگر دولت آرژانتین خواهان دریافت تائید مجدد دولت جدید ایران برای وفاداری به یادداشت تفاهمی بود که در دولت گذشته به امضاء رسیده است، ضمن یادآوری اصل وفاداری دولتها به تعهدات خارجی ، برای کسب تائیدیه مجدد نیازی به جنجال آن هم از پشت تربیون سازمان ملل نبوده است. این جار و جنجال ها آنقدر غیر حرفه ای بود که حتی وزیر خارجه آرژانتین در اظهار نظری از این که ایران در قبال آن سکوت کرده است ابراز تعجب کرد. اما در پاسخ به این وزیر خارجه باید گفت که روش ایران هیچگاه پاسخگویی به جنجال با جنجال نبوده است. ضمن اینکه ایران به خوبی از نیاز داخلی بوئنوس آیرس در این جنجال ها هم غافل نبوده است. خانم کریشنر در همان سخنرانی با صراحت از این که مخالفین داخلی بخوانید (صهیونیستها) با مذاکره بوئنوس آیرس و تهران برای حل موضوع  مخالفت کرده اند، ابراز گلایه میکند و سعی دارد که خود را ناشیانه تطهیر کند. چرا ناشیانه؟ زیرا برای تطهیر خود بار دیگر اتباع ایران را به طور تلویحی به اتهام اثبات نشده ، متهم می کند. خانم کریشنر برای اینکه خود را پیروز این میدان معرفی نماید ، انتظاراتی را از ایران بیان می دارد که که یا اصولا در تعهدات طرفین نیست و یا اینکه رعایت زمان بندی و گام به گام بودن اجرای این یادداشت تفاهم را به فراموشی می سپارد. لازم به ذکر است یکی از وظایف اصلی تشکیل کمیسیون حقیقت یاب بررسی مدارک ارائه شده طی 19  سال گذشته می باشد. این حق ایران است که بداند به چه دلایل و مستنداتی آرژانتین اتباع ایرانی را متهم کرده است. آیا واقعا دلایل و مستنداتی وجود دارد و یا این مدارک نسخه ای از یک سناریو هالیودی است که قرار بوده از روی آن فیلمی ساخته شود.  

به خوبی روشن است که خانم کریشنر برای ترمیم وجهه داخلی خود و حزبش در مقابل رقبای سیاسی خود که در این زمان از لابی یهودیان برخوردارهستند مجبور به ایراد چنین خطابه ای هیجانی در سازمان ملل شده است. اما از وزارت خارجه آرژانتین انتظار بیشتری می رود. انتشار نامه سفیر آرژانتین در واشنگتن به وزارت خارجه آمریکا و درخواست اینکه موضوع آمیا نیز در مذاکرات دوجانبه ایران و یا مذاکرات 5+1 گنجانده شود نیزاز گاف های بزرگ و درخواستی مضحک از سوی دولت آرژانتین است که ممکن است تلاشهای دو جانبه را با خطر روبرو سازد. مشکلات روابط ایران و آمریکا از ماهیت دو جانبه برخوردار و بر سر اختلاف منافع طرفین در یک موضوع خاص است. بنابر این ایران و آمریکا ممکن است بر سر موضوع سوریه ، فلسطین و یا امنیت عراق و افغانستان مذاکره نمایند. ولی اینکه آمریکا بخواهد مشکل عدم توانایی یک کشور برای یافتن پاسخ به یک پرونده قضایی در داخل آن کشور را با کشور ثالث دیگری حل کند، موضوع دیگری است. اگر واقعا پلیس و یا قوه قضاییه آرژانتین توانایی رسیدگی به این موضوع را ندارد ، کافی است از ایران درخواست کمک نماید تا ایران با اعزام تیم های حرفه ای پلیسی در مدت کوتاهی دست جنایتکاران را برملاء نماید. البته دم این خروس سال ها است که نمایان شده و به خوبی آشکار است که صهیونیستها درپوشش دولت آرژانتین قصد دارند تسویه حسابهای داخلی خود که سابقه بسیاری در آن دارند را  به گردن دیگران بیندازند و به قول یک ضرب المثل فارسی هم از آخور  و هم از توبره بخورند.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از باشگاه خبرنگاران، تصاویر زیر مربوط به حضور مداحان در جنگ است.

حاج صادق آهنگران

حاج محمود کریمی

حاج سعید حدادیان

حاج محمدرضا طاهری

حاج محمدرضا طاهری

شیخ حسین انصاریان

حاج منصور ارضی

حاج منصور ارضی

حاج‌حسین سازور

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، سایت فرهنگ نیوز به مناسبت هفته دفاع مقدس، بخشی از خاطرات شهید عبدالحسین برونسی را که توسط همسر ایشان مطرح شده را منتشر کرده است. در بخشی از این خاطرات آمده است:

بعد یکی از عملیات ها آمد مرخصی. در را که به روش باز کردم، چشمم افتاد به دوتا جعبه، از این جعبه های خالی مهمات بود. آوردشان تو. بعد از سلام و احوالپرسی، به جعبه ها اشاره کردم و پرسیدم: اینا رو برای چی آوردین؟

گفت: آوردم که بچه ها دفتر و کتابشون رو بگذارن توش... .

موقعی که جعبه ها را از ماشین گذاشته بود پایین، یکی از زن های همسایه هم دیده بود. بعداً به ام گفت: آقای برونسی انگار این دفعه دست پر اومدن.منظورش را نگرفتم. من و منی کرد و به اشاره گفت: جعبه ها.

تا اسم جعبه را آورد، صورتم داغ شد؛ معنی دست پر بودن را فهمیدم. زود در جوابش گفتم: اون جعبه ها خالی بودن!

گفت: از ما دیگه نمی خواد پنهان کنین، ما که غریبه نیستیم؛ بالاخره حاج آقا هر چی بوده، آوردن!

وقتی رفتم خانه، ناراحت و دلخور، به عبدالحسین گفتم: کاش همون جعبه ها رو نشون بعضی از این همسایه ها می دادین.

با آن قیافه بشاش و با طراوتش، به شوخی گفت: حتماً باز کسی چیزی گفته که حاج خانم ما ناراحت شدن.

دلخورتر از قبل گفتم: یکی از زن های همسایه فکر کرده شما توی این جعبه ها چیزی قایم کردی و آوردی خونه.

با خنده گفت: اینا یک مشت فکر و خیالاته، شما که از این حرف ها نباید ناراحت بشی.

بلند گفتم: نباید ناراحت بشم؟!

چیزی نگفت. ادامه دادم: اگه شما خدای نکرده اهل این حرف ها بودی و این جور وصله ها بهت می چسبید، خوب نباید ناراحت می شدم؛ ولی حالا جاش هست که اون جعبه ها رو به زنه نشون بدم و بهش بگم که شما اینارو برای چی آوردی؟

باز خندید و گفت: اتفاقاً جاش هست که این کار رو نکنی.

خواستم بپرسم چرا؛ مهلت حرف زدن نداد بهم. گفت: می دونی جواب اون زن چی بود؟

چیزی نگفتم. نگاهش می کردم. ادامه داد: باید می گفتی که این راه بازه، شوهر من رفته آورده، شما هم برین جبهه و بیارین؛ برای جبهه رفتن جلو ی هیچ کس رو نگرفتن.

مکثی کرد و با لحن طنزآلودی پی حرفش را گرفت و گفت: ما دو تا جعبه  برای کتاب و دفتر بچه ها آوردیم، اونا برن صد تا جعبه بیارن.

حالت پدرانه ای به خودش گرفت و ادامه داد: اگه این دفعه  چیزی گفتن، این طوری جواب بده.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس وبلاگ رهسپار قدیمی نوشت: واژگانی چون بلدچی‌ها، گروه شناسایی و نیروهای اطلاعات عملیات، اینها القابی بود که در دوران دفاع مقدس به عده‌ای از بچه‌های جنگ اطلاق می‌شد.

نیروهای رزمنده‌ای که کمتر حماسه‌ها و دلاوری‌های آنان در دوران جنگ از آن نام برده می‌شد و حتی الان که سال‌ها از دوران دفاع مقدس گذشته است کسی این حماسه‌ها را بازگو نمی‌کند.

اینان کسانی بودند که در شب عملیات به عنوان چشم  فرماندهان، در پیشاپیش نیروهای رزمنده و خط شکن حرکت کرده در آن تاریکی شب راه را به آنان می‌نمایاندند، زیرا قبلاً این مسیرها را شناسایی کرده بودند.

تفاوت اینان با دیگر بچه‌های رزمنده این بود که بچه‌های اطلاعات علی‌رغم دانسته‌های فراوان از موقعیت منطقه، استعداد دشمن و حتی زمان شروع عملیات مجبور بودند تا سینه خود را گنجینه اسرار کنند و مواظب باشند تا چیزی را لو ندهند حتی برای دوستان رزمنده خود!

بسیاری از آنان مظلومانه به شهادت رسیدند و بنا به مصالح و شرایط جنگی حتی نشد برای خانواده هایشان از شجاعت‌ها و ایثارگری‌هایشان سخن گفت.

یکی از این رزمندگان بی‌ادعا و از ستارگان آسمان ذخیره سپاه دزفول، نوجوانی ریز نقش به نام عبدالحسین قمشی است؛ کسی که از همان روزهای نخستین جنگ تحمل ماندن در شهر را نداشته و دائماً در جبهه‌ها حضور داشت و به همین سبب و همین قرابتی که با جبهه‌ها پیدا کرده بود عضوی فعال از نیروهای اطلاعات عملیات لشکر 7 ولی عصر (عج ) به شمار می‌رفت.

عبدالحسین قمشی در تاریخ 5 مهر سال 1363 در یک عملیات شناسایی در عمق خاک عراق به شهادت رسید و پیکر مطهرش مظلومانه در خاک عراق ماند؛ یاد او و دیگر شهدای مفقود ذخیره سپاه دزفول گرامی باد.

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، روزنامه جام‌جم در بخش پرونده روز خود در خصوص معروف‌ترین سرداران تاریخ کشورمان نوشت:

* عباس‌میرزا/ راه‌اندازی کارخانه اسلحه‌سازی

عباس‌میرزا از شاهزادگان قاجار و فرزند فتحعلی‌شاه بود. وی در شانزده سالگی به ولیعهدی برگزیده شد و همان سال نیز به آذربایجان رفت و والی آنجا شد. هنگامی که وی ولیعهد و حاکم آذربایجان بود، در طول جنگ اول ایران و روس کشف کرد نیروی عشایری در برابر توپخانه سیار کارساز نیست.

بنابراین دست به اصلاحاتی در نیروهای نظامی زد و 6000 سرباز، هسته اصلی این نظام بود که آنان به توپخانه سیار و سلاح‌های جدید مجهز بودند، از دولت حقوق مرتب می‌گرفتند، لباس متحدالشکل داشتند، در سربازخانه ساکن بودند و مشق می‌کردند و از سوی افسران اروپایی آموزش می‌دیدند. عباس‌میرزا برای تجهیز قشون جدید، یک کارخانه توپ‌سازی، یک کارگاه تولید تفنگ سرپر و دارالترجمه‌ای برای کتب راهنمای نظامی و مهندسی در تبریز بنا نهاد. برای تامین آتیه این تاسیسات نخستین گروه دانشجویان ایرانی را به اروپا اعزام کرد: آنان ملزم به تحصیل دروس علمی چون علوم نظامی، مهندسی، اسلحه‌سازی، طب، نقشه‌برداری و زبان‌های جدید بودند.

عباس‌میرزا، سال‌ها فرمانفرمای آذربایجان بود و فرماندهی قشون ایران در سال‌های 1218 تا 1228 قمری در جنگ‌های ایران و روس را نیز به عهده داشت. در این جنگ‌های ده ساله در نبردهای نظامی مهمی چون جنگ اوچ کلیسا پیروز شد و توانست بارها مناطقی از ایران همچون ایروان، قره‌باغ، گنجه و شیروان را از روس‌ها پس بگیرد، ولی سرانجام از آنان بویژه در نبرد سرنوشت‌ساز اصلاندوز شکست خورد. این شکست آنچنان سنگین بود که پس از آن، ایران مجبور به پذیرش پیمان گلستان شد. پیمانی که بر اساس آن قره‌باغ، باکو، شیروان، داغستان، گرجستان و... از ایران تجزیه شد. عباس‌میرزا پس از پیمان گلستان، درگیر جنگ با عثمانیان شد که در این نبرد پیروز شد و سپاه عثمانی را درهم کوفت. سپس در شرایطی که قشون جدیدی بر اساس الگوهای اروپایی برای ایران ایجاد کرده بود، برای بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته ایران اقدام کرد. در این جنگ‌ها که به دوره دوم جنگ‌های ایران و روس معروف است، ایران در مراحل ابتدایی به پیروزی‌های بزرگی دست یافت، ولی با رسیدن قشون روسیه به فرماندهی پاسکویچ، ایران شکست خورد و حتی تبریز نیز سقوط کرد. به دنبال این نبردها، ایران به پیمان ترکمانچای تن داد که بر اساس آن افزون بر تجزیه ایروان، نخجوان، اردوباد و تالش از میهنمان، دولت ایران، کاپیتولاسیون درباره اتباع روسیه را نیز پذیرفت.

* هارپاگ/ فرمانده بزرگ کورش

هارپاگ از فرماندهان حکومت ماد بود که به حمایت از کورش پرداخت و سپاه خود را تسلیم کورش کرد. بسیاری از افراد سپاه ماد بنا به توصیه او به سپاه پارس پیوستند و نیرویی بزرگ و مقتدر به وجود آمد که مایه هراس همسایگان ایران شد.

سپاه کورش چون نیرو گرفت، همسایگان ایران به وحشت افتادند و از این همسایگان دولت لیدی و بابل بیشتر از دیگران وحشت زده شدند. دریکی از جنگ‌ها سپاه لیدی‌ها که به سواره نظام خود متکی بودند، دشتی را برای جنگ برگزیدند تا بهتر بتوانند بجنگند و کورش چون این سواره نظام را دید، واهمه کرد و هارپاگ به او گفت اسب از شتر می‌هراسد و دستور داد شترهایی را که باروبنه سپاه کورش را می‌بردند، بیاوردند و سربازان را سوار بر شترها کرد و فرمان پیشروی داد و در نتیجه اسب‌های لیدیایی از شترها ترسیدند و گریختند. هارپاگ همچنین به فرمان کورش به آسیای صغیر فرستاده شد و از او به عنوان فرمانده سرزمین‌های ساحلی یاد شده است.

* آریو برزن/ نبرد تاریخی با اسکندر

آریو برزن از سرداران بزرگ تاریخ ایران است که در برابر یورش اسکندر مقدونی به ایران زمین، دلیرانه از سرزمین خود پاسداری کرد و در این راه خود و تمام سربازانش جان باختند.

نبردگاه آریوبرزن و اسکندر را در چند جای گوناگون حدس زده‌اند. به نظر می‌آید نبردگاه جایی در استان کهگیلویه و بویراحمد کنونی یا غرب استان فارس یا بنا بر برخی روایت‌ها اطراف شهر ارجان یا آریاگان (بهبهان کنونی) باشد.

در آن زمان، ناآشنایی اسکندر و سپاهش با منطقه به سود پارسیان بود، ولی چوپانی که تاریخ نگاران نام اورا لی‌بانی نوشته‌اند، راه گذر از کوهستان و میانبر را به مقدونیان نشان داد و اسکندر توانست آریوبرزن و یارانش را به دام اندازد. (البته گفته می‌شود اسکندر پس از پایان جنگ آن چوپان را به دلیل خیانت می‌کشد)

آریوبرزن با 40 سوار و 5000 سرباز پیاده، خود را بی‌پروا به سپاه مقدونی زد و شمار بسیاری از یونانیان را کشت و خود نیز تلفات بسیاری داد، ولی سرانجام موفق شد از محاصره سپاه اسکندر بگریزد تا به کمک پایتخت بشتابد و آن را پیش از رسیدن سپاه مقدونی اشغال کند، اما لشکر اسکندر که از راه جلگه به پارس رفته بودند، مانع او شدند. در این هنگام وی به مخاطره سختی افتاد، ولی باز هم راضی نشد تسلیم شود و جنگ هنگامی به پایان رسید که آخرین سرباز پارسی به خاک افتاده بود.

لازم به یادآوری است یوتاب (به معنی درخشنده و بی‌مانند) خواهر آریو برزن نیز فرماندهی بخشی از سپاهیان برادر را به عهده داشت و در کوه‌ها راه را بر اسکندر بست. یوتاب همراه برادر به مقابله با سپاه اسکندر رفت و به دلیل نبود نیروی کافی همگی به دست سپاه اسکندر کشته شدند.

* شهربراز/ نیرنگ رومی‌ها

شهربراز در زمان خسروپرویز سمت سپهبد داشت و یکی از فرماندهان بزرگ ارتش ایران بود که با روم (بیزانس) جنگید و پیروزی‌های چشمگیری به دست آورد،

از جمله اورشلیم را گرفت و صلیب راستین را که به اعتقاد مسیحیان، عیسی مسیح بر آن به صلیب کشیده شده بود. به تیسفون ـ پایتخت شاهنشاهی ایران ساسانی ـ فرستاد. شهربراز سپس مصر را در سال 616 میلادی و همچنین لیبی را تسخیر کرد و پس از چند سده دوباره قلمرو ایران را به گستردگی زمان هخامنشیان رساند. شهربراز پس از این به پایتخت امپراتوری روم شرقی یا بیزانس یعنی کنستانتینو پول (قسطنطنیه) روی آورد و این شهر را محاصره کرد و نزدیک بود تومار امپراتوری بیزانس را در هم بپیچد، اما در این زمان گویا هراکلیوس دست به نیرنگی زد و نامه‌ای به شهربراز رساند که طبق مضمون آن خسروپرویز دستور کشتن شهربراز را صادر کرده بود. شهربراز ارتش خود را کنار کشید و به این ترتیب هراکلیوس توانست با همراهی نیروی دریایی روم، امپراتوری بیزانس را نجات دهد. این اقدام باعث رنجش ایرانیان و دیگر سپاهیان ایران از شهربراز و کناره‌گیری وی از صحنه جنگ و سیاست شد.

مردونیه/ از تصرف آتن تا کشته‌شدن

مردونیه که یونانیان او را به نام مردونیوس می‌شناسند، داماد داریوش بزرگ و از فرماندهان سپاه ایران در نبردهای ایران و یونان در اوایل سده پنجم پیش از میلاد بوده است.

داریوش بزرگ در 493 پیش از میلاد، مردونیه را برای آرام ساختن شورش و جانشینی ساتراپ آرتافرن به ایونیه (ایونیا) فرستاد. مردونیه شورش را فرونشاند. پس از آن ناوگان مردونیه که مشتمل بر 300 کشتی بود از داردانل (هلس پونت) گذشت و ارتشی 20 هزار نفری در آنجا به او ملحق شد. او به جزیره یونانی تاسوس که دارای معادن مهمی بود، حمله کرد و آنجا را خراج‌گذار ایران ساخت.

هرودوت ـ تاریخ‌نویس یونانی ـ این نبرد را لشکرکشی برنامه‌ریزی‌شده علیه ارتریا و آتن تفسیر کرد. اما ناوگان مردونیه در راه بازگشت به آسیا در دماغه آتوس دچار گردبادی سخت شد که به غرق شدن بسیاری از کشتی‌ها منجر شد و همین امر سبب شد تا پس از بازگشت از فرماندهی عزل شود.

در زمان داریوش بزرگ نبرد ماراتن بین ایران و یونان درگرفت که به شکست ایران انجامید. پس از مرگ داریوش و برتخت نشستن خشایارشاه، اطرافیان او از جمله مردونیه که این شکست را مایه سرشکستگی ایران می‌دانستند، از خشایارشاه خواستند برای گرفتن انتقام به یونان حمله کند. به این ترتیب نبرد ترموپیل در آگوست 480 پیش از میلاد آغاز شد.

با شکست هخامنشیان در جنگ سالامیس، مردونیه خشایارشاه را ترغیب کرد به ایران بازگردد و خود تصمیم گرفت تا تصرف کامل یونان در آنجا باقی بماند. وی آتن را دوباره به تصرف درآورد. مردونیه به یونانیان پیشنهاد کرد اگر قرارداد متارکه جنگ را امضا کنند و تبعیت ایران را بپذیرند، آتن را به آنان بازگردانده و در بازسازی آن سهیم شود. اما یونانیان این پیشنهاد را نپذیرفتند و آماده نبردی دیگر شدند. مردونیه در 479 پیش از میلاد در جنگ پلاته به دست یونانی‌ها کشته شد و سپاهیانش نیز شکست خوردند.

* بهرام چوبین/ ابداع ادوات جنگی

بهرام چوبین که به علت بلندی قد و عضلانی بودن اندام به چوبین (مانند چوب) معروف است در شهرری به دنیا آمد. وی در دوران ساسانیان از بهترین افسران ارتش امپراتوری ایران محسوب می‌شد.

«هرمز» شاه از دودمان ساسانیان وقتی شنید خاقان شمال‌غربی چین وارد اراضی ایران در شمال شرقی خراسان (تاجیکستان فعلی و شمال افغانستان) شده و بلخ را مرکز خود قرار داده و عازم تصرف کابل است ژنرال‌های ایران را به تشکیل جلسه‌ای در شهر تیسفون (نزدیک بغداد) پایتخت آن زمان ایران فراخواند و تصمیم خود را به بیرون راندن متجاوزان از ایران به آنان اطلاع داد و خواست جنگی بزرگ را ترتیب بدهند. هرمز گفت طبق آخرین اطلاعی که به ارتش سالار (ژنرال اول ارتش ایران) رسیده، خاقان شابه دارای 300 هزار مرد مسلح و چند واحد فیل جنگی است. ژنرال‌ها پس از تبادل‌نظر، بهرام چوبین را برای انجام این کار خطیر برگزیدند و او پذیرفت. بهرام از میان ارتش 500 هزار نفری ایران، 12 هزار مرد جنگجو و با تجربه سی تا چهل ساله (میانسال) را برگزید که اضافه‌وزن نداشتند و میهن‌دوستی آنان قبلا به اثبات رسیده و بیش از دیگران قادر به تحمل سختی بودند و در جنگ سوار و پیاده تجربه داشتند. بهرام در جنگ با خاقان از سلاح تازه‌ای که در آن نفت‌خام به کار رفته بود، استفاده کرد که در تاریخ نظامی جهان از او به عنوان یک نابغه نظامی نام برده‌اند. خاقان که انتظار حمله مستقیم به مقر خود را نداشت، دست به فرار زد کشته شد. سپاه بزرگ او متلاشی شد و پسر وی نیز به اسارت درآمد و جنگ فقط یک روز طول کشید که از شگفتی‌های تاریخ است.

* محمد‌علی میرزا / دلاوری و جنگاوری

محمد‌علی میرزا از شاهزاده‌های بنام ایرانی دوران قاجار و سر سلسله خاندان دولتشاهی است. وی در مازندران به دنیا آمد و یکی از فرزندان ارشد فتحعلی شاه قاجار بود. دولتشاه در سال 1212 حاکم فارس، سال 1214 حاکم قزوین و گیلان، سال 1219 حاکم خوزستان و لرستان و در سال 1221 حاکم کرمانشاه بود. شاهزاده محمدعلی میرزا (حاکم ولایات غربی ایران) به رشادت، شهامت، ذکاوت و دلیری مشهور و معروف بود.

به سبب اقتدار دولتشاه بود که در 1221 حاکمیت ایالات مجاور کشور عثمانی، یعنی خوزستان، لرستان و کرمانشاه به وی سپرده شد. ناآرامی در مرزهای این مناطق میان ایران و عثمانی اختلافاتی ایجاد می‌کرد. دولتشاه به واسطه قدرتش، والیان سرحدات عراقین را انتخاب می‌کرد و همین امر یکی از عوامل بروز درگیری بین دو کشور می‌شد. دولتشاه در این درگیری‌ها شهرهای سلیمانیه و زور را تصرف و حاکم شهر مرزی بابان را مطیع کرد، اما جدال بر سر تسلط بر قبایل کُرد مناطق مرزی و ناآرام بابان، همچنین موانعی که دولت عثمانی برای تجارت بین بغداد و کرمانشاه به وجود می‌آورد سبب شد ایران و عثمانی که در آستانه عقد پیمانی علیه روسیه بودند، از این کار چشمپوشی کنند. محمدعلی میرزا همچنین در دوره اول جنگ‌های ایران و روس با 20 هزار سوار و پیاده و پنج عراده توپ به طرف تفلیس لشکرکشی کرد. وی در جنگ با قوای روسیه عده‌ زیادی از ارتش دشمن را کشت و اسیر کرد. سپس به تفلیس رفت و ایلات آن مناطق را سرکوب کرد.

* سورنا/ مبدع جنگ‌های پارتیزانی

سورنا (سورن پهلو) یکی از سرداران بزرگ و نامدار تاریخ در زمان اشکانیان است که سپاه ایران را در نخستین جنگ با رومیان فرماندهی و رومی‌ها را که تا آن زمان در همه جا پیروز بودند، برای اولین بار با شکستی سخت و تاریخی روبه‌رو کرد. وی از خاندان سورن، یکی از هفت خاندان معروف ایرانی (در زمان اشکانیان و ساسانیان) بود. سورن در زبان فارسی پهلوی به معنی نیرومند است.

ژول سزار، پومیه و کراسوس سه نفر از سرداران و فرمانروایان بزرگ روم بودند که سرزمین‌های پهناوری را که به تصرف دولت روم در آمده بود، به طور مشترک اداره می‌کردند. آنها تصمیم حمله به ایران را می‌گیرند. کراسوس، فرمانروای بخش شرقی کشور روم آن زمان، یعنی شام بود و برای گسترش دولت روم در آسیا، قصد حمله به ایران و هند را داشت. ارد پادشاه اشکانی، سورنا سردار نامی ایران را مأمور جنگ با کراسوس و دفع یورش رومی‌ها کرد. نبرد میان دو کشور در سال 53 پیش از میلاد در جلگه‌های میانرودان و در نزدیکی شهر حران یا کاره روی داد. در جنگ حران، سورنا با یک نقشه نظامی ماهرانه و به یاری سواران پارتی که تیراندازان چیره‌دستی بودند، توانست یک‌سوم سپاه روم را نابود و اسیر کند. کراسوس و پسرش فابیوس در این جنگ کشته شدند و تنها شمار اندکی از رومی‌ها موفق شدند فرار کنند. روش نوین جنگی سورنا، شیوه جنگ و گریز بود. این سردار ایرانی را پدیدآورنده جنگ پارتیزانی (جنگ به روش پارتیان) در جهان می‌دانند. ارتش او دربرگیرنده زره‌پوشان اسب‌سوار، تیراندازان، نیزه‌داران، شمشیرزنان و پیاده‌نظام همراه با شترهایی با بار مهمات بود.

جنگ حران که نخستین جنگ بین ایران و روم به شمار می‌رود، دارای اهمیت بسیار در تاریخ است، زیرا رومی‌ها پس از پیروزی‌های پی‌درپی برای اولین‌بار در جنگی شکست بزرگی خوردند.