به گزارش خبرگزاری مهر، بررسیهای دکتر جواد پرویزی، ناهید کشاورز و آیدین اسلام پور و سه تن از دیگر دانشمندان بین المللی نشان داد پیچیدگی درمان از شکل افتادن مفصل ران در سالمندان هشتاد ساله تفاوت چندانی با بیماران هفتاد ساله و یا جوانتر ندارد.
تحقیقات چندین ساله این دانشمندان نشان داده است که از شکل افتادن استخوان مفصل ران در جوانترها کمتر از سالمندان است.
این مطالعه علمی - پزشکی در حالی منتشر شده است که پیش از این دکتر پرویزی دانشیار دپارتمان ارتوپدی دانشگاه جفرسون آمریکا تحقیقات گسترده ای نیز درخصوص عفونتهای مربوط به کاشت مفصل انجام داده و فناوری نوینی موسوم به ایمپلنتهای هوشمند ریشه کن کننده عفونت ارایه کرده است.
به گزارش مهر، جایگزینی مفاصل میلیونها بیمار را قادر ساخته تا بار دیگر از زندگی لذت ببرند اما برای برخی عفونتهای مزاحم فرآیند بهبود را با کندی همراه می کند. اکنون محقق ایرانی دانشگاه جفرسون آمریکا ایمپلنتهای هوشمندی ساخته است که مستقیما عفونتها را ریشه کن می کند.
دکتر پرویزی در این خصوص گفت : این عفونتها و به دنبال آنها عواقبی که بیماران را رنج می دهد، هزینه های روانی و مالی سنگینی برای شرکتها و نهادهای حافظ سلامت به همراه دارد.
به گفته وی، تنها در آمریکا سالانه بالغ بر 600 هزار بیمار تحت اعمال جراحی کاشت مفصل قرار می گیرند. در این میان گرچه اقدامات بهداشتی و کنترلی زیادی برای به حداقل رساندن خطر شکل گیری عفونتها انجام می شود اما بین یک تا 3 درصد از مفاصل کاشته شده آلوده به عفونت می شوند.
اکنون گروهی از دانشمندان در تیم تحقیقاتی دکتر پرویزی ایمپلنتهای هوشمند با قابلیت جلوگیری از شکل گیری توده های عفونی ارایه کرده اند.
دکتر پرویزی که در سال 2004 نیز نشان ویژه دانشمند کلینیکی OREF را نیز دریافت کرده است درحالی این فناوری کاربردی را ارایه کرده است که تا پیش از این شایع ترین استراتژی برای از بین بردن با عفونتها، جابجایی مفصل مصنوعی با جدا کننده های مجهز به آنتی بیوتیک methylmethacrylate cement است اما با استفاده از این روش نیز عفونتهایی باقی خواهند ماند.
به گزارش مهر، دکتر پرویزی در پروژه خود تلاش کرده است تا پروتزهای ارایه کند که سطح فلزی آنها به صورت هوشمندانه حامل آنتی بیوتیک ها باشند. این مفاصل قابلیت مهم آزادسازی هوشمندانه و کنترل شده آنتی بیوتیک ها را دارند.
در این پروژه محققان تکنیکی را برای متصل کردن آنتی بیوتیکها به سطح فلز تیتانیوم ارایه کرده اند. از آنجا که آنتی بیوتیکها به صورت کووالانسی شیمیایی به فلز متصل شده اند، پایدار بوده و تنها در صورت تهدید باکتریها از سطح فلز جدا می شوند.
