تبیان، دستیار زندگی

چشم های پر اشک دیگران را به نگاه های پر از شادی تبدیل کردن بزرگترین خوشبختی است.(هوگو)

یک پرنده که لای برگ ها نغمه سرایی می کند برای اثبات وجود خدا کافی است.(هوگو)

چون برادرت از تو جدا گردد، تو پیوند دوستی را برقرار کن. اگر روی برگرداند تو مهربانی کن و چون بخل ورزد  تو بخشنده باش. هنگامی که دوری می گزیند تو نزدیک شو و چون سخت می گیرد تو آسان گیر و به هنگام گناهش عذر او بپذیر، چنان که گویا بنده او می باشی و او صاحب نعمت تو می باشد.

مبادا دستورات یاد شده را با غیر دوستانت انجام دهی یا با انسان هایی که سزاوار آن نیستند بجا آوری. دشمن دوست خود را دوست مگیر تا با دوست دشمنی نکنی. در پند دادن دوست بکوش، خوب باشد یا بد و خشم را فرو خور که من جرعه ای شیرین تر از آن ننوشیدم و پایانی گواراتر از آن ندیده ام.

نهج البلاغه نامه 31

هیچ ثروتی بالاتر از زندگی و هیچ عذابی بالاتر از آن نیست.(روسو)

  آن که درون آرامی دارد پندار و گفتارو کردار آرامی دارد.(بودا)

عوام، ثروتمندان را محترم میشمارند و خواص، دانشمندان را.(افلاطون)

افکار خوب، معمار و آفریننده هستند و آرزو، قلابی است که هر چیزی را به جانب ما می تواند بکشد.(کارنگی)

تو باید چراغ خود را روشن کنی، اگر چه گرد تو کوران نشسته باشند.(نظام وفا کاشانی)

 بالاترین سپاس فرزند نسبت به والدین حفظ احترام آن هاست.(غزالی)

  روز ها گذشت و گنجشک با خدا هیچ نگفت. فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت: می آید; من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی ام که دردهایش را در خود نگه می دارد.

  و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از دزخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیج نگفت. و خدا لب به سخن گشود: با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست. گنجشک گفت: "لانه کوچکی داشتم،آرامگاه خستگی هایم بود و سر پناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی. این توفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی از لانه محقرم؟ کجای دنیا را گرفته بود؟" و سنگینی بغضی راه بر کلامش بست. سکوتی در عرش طنین انداز شد. فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

  خدا گفت: ماری در راه لانه ات بود. خواب بودی. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین کار پر گشودی. گنجشک خیره در خدایی خدا مانده بود.

  خدا گفت: و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی. اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی در درونش فرو ریخت. های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد

دنیا! با دستهایت پسرم را بگیر، او از امروز به مدرسه می رود.
همه چیز تا مدتی برای او غیر معمول و جدید به نظر می آید و من امیدوارم با ملایمت او را تدبیر کنی.

 او تا به حال پادشاه لانه پرندگان و رئیس حیاط خانه بوده و من همیشه مواظبش بوده و زخمهایش را معالجه کرده و همواره آماده تسکین احساساتش بوده ام.

اما حالا همه چیز متفاوت شده است. امروز صبح او می خواهد از پله های خانه پایین بیاید، دستش را تکان دهد و یک ماجرای بزرگ را آغاز کند که احتمالا شامل جنگها، ناراحتی ها و افسوس ها خواهد بود.

ما برای زندگی کردن در این دنیا، به عشق و تشویق و ایمان نیاز داریم. پس ای دنیا، من آرزو می کنم به گونه ای دستهای جوانش را بگیری و چیزهایی را به او یاد بدهی که او باید آنها را بیاموزد. به او یاد بده اما اگر می توانی با ملایمت.
او مجبور است که بیاموزد، من می دانم که همه مردم عادل نیستند. به او بیاموز که برای هر نامردی یک پهلوان وجود دارد و برای هر دشمنی یک دوست. اجازه بده که او بیاموزد بچه های شلوغ بیشتر از دیگران عقب می ماننند.

به او عجایب کتابها را بیاموز، به او فرصت آرامش بده که به راز و رمزهای پرندگان در آسمان، به عجایب خورشید و گلهای روی تپه های سبز فکر کند. به او یاد بده که تقلب کردن وحشتناکتر از شکست خوردن است. به او بیاموز که به عقایدش ایمان داشته باشد، حتی اگر کسی به او گفت که آنها اشتباه هستند.

سعی کن به پسرم قدرت بدهی که از دیگران پیروی نکند. به او یاد بده که به دیگران گوش فرا دهد، ولی آنچه را که درباره حقایق شنیده، تصفیه کند و تنها افکار خوب را بگیرد. به او یاد بده که هرگز برای قلب و روح خود برچسب قیمت تعیین نکند.

به او یاد بده که گوشهایش را به حرفهای یاوه دیگران ببندد و بایستد و بجنگد اگر او فکر می کند که افکارش درست هستند. ای دنیا با ملایمت به او یاد بده، اما نوازشش مکن، زیرا که تنها آتش است که آهن را سفت و آبدیده می کند.
ای دنیا، این یک درخواست بزرگ است اما ببینم که چه کار می کنی، او پسر خوبی است.

آبراهام لینکلن

گفت و گو با خدا

_ بار الهی چه عملی از بندگانت بیش از همیشه تو را به تعجب وا می دارد؟

  _ این که شما سلامتی خود را فدای مال اندوزی می کنید و سپس تمام دارایی خود را صرف باز یابی سلامتی می نمایید.

  _ این که شما تمام کودکی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر می برید و دوران پس از آن را در حسرت بازگشت به کودکی می گذرانید.

  _ این که شمابه قدری نگران آینده اید که حال را فراموش می کنید در حالی که نه حال را دارید و نه آینده را.

  _ این که شما طوری زندگی می کنید که گویی هرگز نخواهید مرد و چنان گور های شما را گرد و غبار فراموشی در بر می گیرد که گویی هرگز زنده نبوده اید.

_ پروردگارا چه بیاموزیم ؟

  _بیاموزید که مجروح کردن قلب دیگران بیش از دقایقی طول نمی کشد ولی برای التیام بخشیدن به آن سال ها وقت نیاز است.

  _بیاموزید که هرگز نمی توانید کسی را مجبور به دوست داشتن خود بکنید زیرا عشق و علاقه دیگران به شما آینه ای از کردار و اخلاق شماست. 

  _بیاموزید که هرگز خود را با دیگران مقایسه نکنید از آن جا که هر یک از شما به تنهایی بر حسب شایستگی های خود مورد قضاوت و داوری ما قرار می گیرید. 

  _بیاموزید که دوستان واقعی شما کسانی هستند که با ضعف ها و نقص های شما آشنایند ولی شما را آن گونه که هستید دوست دارند.

  _بیاموزید که داشتن چیزهای قیمتی و نفیس به زندگی شما بها نمی دهد بلکه آن چه با ارزش است بودن افراد بیشتر در زندگی شماست. 

  _بیاموزید که دیگران را در برابر خطا و بی مهری که نسبت به شما وامی دارند مورد بخشش خود قرار دهید و این عمل پسندیده را با ممارست بیش در خود تقویت کنید.

  _بیاموزید که در برابر خود فقط  به عفو و بخشش دیگران بسنده نکنید آن گاه که مورد آمرزش وجدان خود قرار گرفتید راضی و خوشنود شوید.

  _بیاموزید که دو نفر می توانند به یک چیز نگاه کنند ولی برداشت آن دو از آن هیچگاه یکسان نخواهد بود.

  _بیاموزید که توانگر کسی نیست که بیش تر دارد بلکه آن است که خواسته های کمتری دارد .

ای بنده من به خاطر داشته باش که مردم گفته های تو را فراموش می کنند

مردم کرده های تو را نیز از یاد خواهند برد ولی

هرگز احساس تو را نسبت به خویش از خاطر نخواهند برد.