تبیان، دستیار زندگی

هر چند که خودکشی به خاطر ویژگی های فرهنگی کشور ما بسیار نکوهیده شده است ولی باید پذیرفت که این پدیده در جامعه ما وجود دارد. آمارها نشان می دهد که خودکشی در کشور ما افزایش یافته و مسئولان وزارت بهداشت می گویند از بین هر 100 هزار ایرانی، سالانه بیش از 60 نفر، اقدام به خودکشی می کنند. در زندگی روزانه، هرکسی ممکن است با این افراد مواجهه شود که ضرورت آشنایی با این واقعیت اجتماعی حال حاضر جامعه ما را دوچندان می کند. علایم خطر خودکشی اگرچه که ممکن است هر کسی به خودکشی فکر کرده باشد ولی افرادی که اقدام به خودکشی و یا مرتکب آن می شوند معمولا یکی یا بیشتر از یکی از عوامل خطر زیر را دارند : • سابقه خودکشی قبلی یا سابقه خودکشی در خانواده • سابقه طلاق، سوء مصرف مواد و یا خشونت والدین • سابقه شخصی یا خانوادگی افسردگی یا دیگر مشکلات سلامت روانی • سابقه سوء استفاده جسمی یا جنسی • سابقه رفتارهای تکانشی، مخاطره آمیز و خشونت آمیز • سابفه سوء مصرف مواد یا دیگر رفتارهای خودمخرب عوامل تشدید کننده ریسک خودکشی افزایش می یابد وقتی تجارب فرد جزء عوامل تشدید کننده زیر باشند. • یک رویداد دردناک مانند مرگ یکی از غزیزان، طلاق یا جدایی از فرزندان • تکرار مواجهه با درد، جراحت و مرگ • درد مزمن جسمی یا یک بیماری صعب العلاج • فشار شدید ناشی از مشکلات مالی، از دست دادن شغل و یا روابط دشوار همچنین اگر فردی دسترسی آسان به سلاح گرم، داروهای کشنده و یا دیگر وسایل منجر به خودکشی داشته باشد، خطر خودکشی وی افزایش می یابد. تغییرات رفتاری تغییرات رفتاری زیر را در افرادی که مستعد خودکشی هستند می توان مشاهده کرد: • کاهش عملکرد در مدرسه، کار یا دیگر فعالیت ها • آشفتگی ظاهری • اعتصاب غذا یا عدم پیروی از دستورات پزشک(به ویژه در بین سالمندان) • بیان جمله ((خداحافظ برای آخرین بار)) محرک های خودکشی عوامل خطر خودکشی به تنهایی نمی توانند خودکشی را پیش بینی کنند. خیلی افراد با موقعیت های آسیب زای خانوادگی و در شرایط سخت زندگی می کنند. خیلی افراد با رویدادهای آسیب زا یا رویدادهای پراسترس تطابق پیدا می کنند. پس چه محرک هایی( نه همه محرک ها) باعث می شوند تا برخی افراد اقدام به خودکشی کنند؟ تحقیقات رایج نشان داده اند که زمانی اشخاص خودکشی را انتخاب می کنند که سه جریان فکری به طور همزمان بروز می کنند. • اعتقاد براین که شخص باری بر دوش دیگران است( اعتقاد براین که مرگ وی مفیدتر از زنده بودن او است). • احساس عمیق تنهایی، بیگانگی و انزوا

این من هستم؟! چرا این طور در عکس بد افتاده‌ام؟بسیاری از ماها از عکس‌های خودمان راضی نیستیم یا دست‌کم تصور می‌کنیم عکس‌هایی که از ما گرفته شده‌اند، زاویه مناسبی ندارند، اگر سعی کرده باشید از خودتان عکس بگیرید هم قضیه به همین ترتیب است، باید بارها و بارها عکس بگیرید تا سرانجام از کارتان راضی شوید. به طور مشابهی وقتی صدای ضبط‌ شده خودتان را گوش می‌کنید، باز هم همین مسئله اتفاق می‌افتد، صدای ضبط‌ شده ما با صدایی که ما خودمان هنگام صحبت می‌شنویم، تفاوت‌هایی دارد. اما چرا این طور است؟ در مورد صدا، قضیه به سادگی توجیه می‌شود: از آنجا که صدایی که ما از خودمان می‌شنویم، حاصل ترکیب صدای هدایت شده توسط هوا و صدای هدایت شده به گوشمان از طریق استخوان‌های و سینوس‌های سرمان است، پس صدای دریافتی‌مان تا حد زیادی با صدایی که دیگران تنها از طریق هدایت هوایی می‌شوند، تفاوت دارد. اما در مورد عکس، پاسخ را می‌توان در تنها در یک کلمه خلاصه کرد: آینه! علت اینکه عکس‌هایمان به نظرمان اینقدر عجیب می‌آیند و تصور می‌کنیم با خودمان شباهت کمی دارند، این است که ما پیوسته برای دیدن خودمان از آینه استفاده می‌کنیم. منظره‌ای که ما در آینه می‌بینیم، منظره بسیار خاصی است، تنها خودمان هستیم که پیوسته خودمان را از این زاویه می‌بینیم و بسیار بعید است که کسی که از شما عکس می‌گیرد، دقیقا با همان زاویه و از همان ارتفاع عکسبرداری کند. در سال ۱۹۷۷، سه روانشناس به نام‌ها تئودور اچ میتا، مارشال دِمِر و جفری نایت، در جریان تحقیقی روی این نظریه کار کردند که اشخاص همواره به عکس‌هایی که مطابق تصاویر آینه‌ای هستند علاقه دارند تا عکس‌های دیگر. حالا سؤالی که پیش می‌آید این است که آخر چرا ما همیشه به تصاویر آینه‌ای خودمان بیشتر علاقه داریم، مگر نمی‌شود که شخصی از زاویه دیگری جذاب‌تر باشد، طوری که خودش هم قانع شود؟ رابرات زاجونک در دهه شصت میلادی، پدیده‌ای را به نام پدیده مواجهه انحصاری یا mere-exposure ارائه داد، بر اساس این پدیده اشخاص تنها بر اساس مواجهه تکراری با یک چیز، ترجیحی نسبت به آن پیدا می‌کنند. این چیز می‌تواند یک صدای تکراری، نقاشی تکراری یا کلمات تکراری باشد. برای تسلی شما، باید اضافه کنم، که حس بدی که شما بعد از دیدن تصاویر غیرآینه‌ای‌تان پیدا می‌کنید، در اشخاص دیگر وجود ندارد و آنها منطقا چون به دیدن تصاویر آینه‌ای شما عادت ندارند، عکس‌های شما را طبیعی و شبیه خود واقعی‌تان می‌بینند. و به عنوان یک توصیه، برای گرفتن یک عکس مطابق با تصویر آینه‌تان، خیلی تلاش نکنید، چون وقتی این عکس را گرفتید و دوستانتان آن عکس را مشاهده کردند، به شما خواهند گفت، اصلا شبیه خودتان نیفتاده‌اید

استرس استرس شدید که از پیامدهای زندگی ماشینی است، زمینه ساز بروز بیماری های مختلفی است. این در حالی است که بیشتر افراد طی روز بارها دچار استرس می شوند. خوشبختانه راهکارهایی وجود دارد که با آن می توان استرس را در کوتاه ترین زمان ممکن کاهش داد. جویدن آدامس به مدت 10 دقیقه: محققان استرالیایی و انگلیسی دریافته اند در لحظه های استرس زا در افرادی که آدامس می جوند، 18 درصد کورتیزول (هورمون استرس) کمتر تولید می شود. آدامس جویدن باعث افزایش خون رسانی به مغز می شود و در نتیجه فرد هوشیارتر است. چای سیاه مصرف کنید: مصرف روزانه چای، استرس را سریع تر از بین می برد. ترکیب شیمیایی موجود در چای که سرشار از آنتی اکسیدان است، با تاثیر گذاشتن روی ناقل های عصبی در مغز، آرامش ایجاد می کند. ماساژ: ماساژ 15 دقیقه ای هفته ای دوبار با آرام کردن سیستم عصبی، میزان استرس را کاهش می دهد. کافی است با کف دست، یک توپ تنیس را روی عضلات غلت دهید. نوشتن به مدت 20 دقیقه: نتایج بررسی که در سال ۲۰۱۰ انجام شد نشان داد ۲۰دقیقه نوشتن درباره یک واقعه استرس زا در ۲ روز متفاوت، میزان استرس را کاهش می دهد. نوشتن باعث انسجام فکر می شود و شما را از احساسات منفی رها می کند. به مدت 30 دقیقه به موسیقی آرام گوش دهید: موسیقی، عواطف مثبت را آشکار می کند و میزان هورمون های استرس زا را کاهش می دهد. نتایج تحقیقات نشان می دهد، بیمارانی که قبل از عمل جراحی به موسیقی آرام بخش گوش می دهند، با اضطراب کمتری مواجه می شوند. برای 45 دقیقه استفاده از ابزارهای فناوری را کنار بگذارید: در تحقیقی که در دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، محققان دریافتند، هنگام کنترل کردن ایمیل ها، ضربان قلب افزایش می یابد. بنابراین به مدت 45 دقیقه در روز از بررسی کردن نامه های الکترونیکی دست بردارید. تمیز کردن منزل به مدت یک ساعت: انجام کارهای منزل در کاهش استرس مفید است.تا کردن لباس ها یا کشیدن جارو باعث می شود فرد به موضوعات استرس زا فکر نکند.

اگر پس از آنکه این مطلب را خواندید، گمان می کنید در یکی از این ده نوع رابطه هستید، سعی کنید کمک بگیرید، با خانواده و یا دوستان نزدیک خود صحبت کنید، نزد مشاور یا روان شناس بروید تا به شما کمک کند همین که هرکدام از این ده نوع رابطه را می خوانید، به انتخاب های عشقی گذشته و نیز روابط فعلی خود و همچنین روابط اعضای خانواده و دوستان نزدیک تان بیندیشید. آن ده نوع رابطه اینها هستند: ده نوع رابطه که سرانجامی نخواهد داشت: 1 – رابطه ای که در آن بیش از آنچه نامزدتان به شما عشق می ورزد، شما به او عشق می ورزید. 2 – رابطه ای که در آن کمتر از آنچه نامزدتان به شما عشق می ورزد، شما به او عشق می ورزید. 3 – رابطه ای که در آن عاشق توانایی های بالقوه نامزد خود هستید. 4 – رابطه ای که در آن مأموریت نجات نامزدتان را به عهده دارید. 5 – رابطه ای که در آن به نامزد خود به عنوان یک الگو و آموزگار چشم دوخته اید. 6 – رابطه ای که در آن به دلایل بیرونی شیفته نامزد خود شده اید. 7 – رابطه ای که در آن شما و نامزدتان از تفاهم جزئی برخوردار هستید. 8 – رابطه ای که در آن نامزدتان را از روی سرکشی و عصیان انتخاب کرده اید. 9 – رابطه ای در آن نامزدتان را به عنوان عکس العملی در برابر نامزد قبلی تان انتخاب کرده اید. 10 – رابطه که در آن نامزدتان در دسترس شما نیست. نکته مهم اگر پس از آنکه این مطلب را خواندید، گمان می کنید در یکی از این ده نوع رابطه هستید، سعی کنید کمک بگیرید، با خانواده و یا دوستان نزدیک خود صحبت کنید، نزد مشاور یا روان شناس بروید تا به شما کمک کند بفهمید که آیا عاقلانه است به رابطه تان ادامه دهید یا باید به رابطه تان خاتمه دهید.

مغز انسان نیز مانند بدن به ورزش و تحرک نیاز دارد تا بتواند همیشه شرایط خوبی داشته باشد. این ورزش و نرمش همچنین به موارد جانبی بسیاری برای تکامل نیاز دارد که باعث می شود تا مغز شما دیگر چیزی را فراموش نکند. ورزش مغز انجام دهید همانطور که اشاره کردیم مغز نیز مانند دیگر اعضای بدن به ورزش کردن نیاز دارد اما ورزش آن مقداری متفاوت است. بهترین راه برای نرمش مغز حل جدول های مختلف و همچنین حل سودوکو است. گاهی اوقات بازی های فکری رایانه ای نیز می توانند به شما کمک های به سزایی در داشتن یک مغز سالم بکنند. غذاهای مناسب بخورید غذا نیز یکی دیگر از عواملی است که می تواند به شما در داشتن مغزی بسیار کارآمد کمک کند. سعی کنید بیشتر از غذاهایی که دارای چربی مفید امگا3 مصرف کنید که ماهی و گردو معدنی از این چربی هستند. غلات نیز می توانند گزینه های عالی برای تقویت مغز هستند. البته هیچوقت از غذاهایی که آنتی اکسیدان زیادی دارند نیز غافل نشوید که می توانند مغز شما را بسیار تقویت کند. بدنتان را خوش فرم نگه دارید نرمش های فیزیکی همچنین داشتن بدنی روی فرم نیز می تواند به شما در داشتن یک مغز سالم کمک کند. روزانه حرکات کششی و همچنین نرمش های ساده و هوازی را فراموش نکنید تا اکسیژن کافی به مغزبرسد و با نهایت قدرت به کارش بپردازد. استرستان را کنترل کنید استرس یکی از مواردی است که باعث می شود مغز شما آسیب های جدی ببیند. این استرس همیشه باید کنترل شده باشد چرا که در غیر این صورت می تواند آسیب های جبران ناپذیری را به شما وارد کند. انجام همان نرمش های کششی و یا توجه داشت به نوع تغذیه می تواند به شما در داشتن روزی بدون استرس کمک کند و درکنار آن مغزتان نیز آسیبی نخواهد دید. آهن بدنتان را چک کنید اگر دچار فراموشی های متدوال می شوید حتما میزان آهن موجود در بدنتان را چک کنید. این عنصر حتما باید در بدن به میزان لازم وجود داشته باشد تا مغز بتواند به درستی کار کند. البته این موضوع در بانوان کمتر دیده شده است و میزان کمبود آهن در آقایان بیشتر موجب اختلال در حافظه می شود. چند کار را باهم انجام ندهید انجام چندین کار همزمان می تواند فشار زیادی را به مغز وارد کند و در نتیجه آن فراموشی به سراغ شما می آید. برای هر کاری مغز از یک بخش مخصوص دستور صادر میکند و چندین کار همزمان باعث میشود تا فشار بی امانی به بخش های مختلف آن به طور همزمان وارد شود و به گفته محققین این به مغز آسیب هایی را وارد می کند.

۱۸+ - بیشتر پدر و مادرها از جواب دادن به سئوال های جنسی بچه ها طفره می روند درحالی که پاسخگویی به این سئوال ها یکی از مسئولیت های مهم آنهاست. پاسخ به این پرسش ها به اطلاعات کافی و صحیح نیاز دارد، که اگر والدین به این سوالات جواب ندهند،کودک پاسخ خود را در جایی دیگر جستجو می کند که ممکن است پاسخ صحیحی دریافت نکرده و یا حتی مقدمات سوءرفتار با کودک هم فراهم شود. شاید تعجب کنید که حتی مطلع ترین و با اعتمادبه نفس ترین والدین از طرح مسائل جنسی با فرزندان راحت نبوده و به عبارتی کار به اینجا که می رسد دهانشان قفل می شود! اما چاره ای نیست و اصلا نباید این موضوع را سربسته نگه داشت و یا آن را به سایرین واگذار کرد. اگر بتوانید همزمان با رشد و تکامل ذهنی کودک به این جور سوالات او پاسخ دهید، احساسات سالمی را در مورد جنسیت در ذهن اوپرورش می دهید. وقتی ماجرا آغاز می شود شاید این سوال در ذهن ما مطرح شود که بچه ها از چه وقت در مورد جنسیت خود کنجکاوی نشان می دهند؟ باید گفت کودکان بعنوان یک انسان هم حس کنجکاوی دارند و هم جنسیت آنها از همان اول مشخص است. شاید باور این مسئله برای والدین سخت باشد اما باید گفت شیرخواران هم در مورد بدن خود کنجکاوی نشان می دهند واین مسئله کاملا طبیعی است و نشان دهنده سلامت ذهنی آنهاست. کودکان در سن نوپایی (حدود 1 تا 3 سالگی) خودشان را لمس می کنند، به خصوص این اتفاق وقتی رخ می دهد که برهنه باشند، مثلا وقتی در حمام هستند و یا پوشک آنها عوض می شود، سعی می کنند تمام اعضا و اندام های بدن خودشان را لمس کنند. در این مرحله تکاملی بچه ها به هیچ وجه شرم و حیا ندارند و نمی دانند که لمس آلت تناسلی و یا کنجکاوی در مورد آن در مقابل دیگران کار صحیحی نیست. در اصل واکنش و عکس العمل والدین است که به بچه ها می فهماند آیا کار آنها قابل قبول است یا خیر. در سن نوپایی نباید کودک را از کنجکاوی در مورد بدن خود منع کرده و یا به دلیل اینکار او را دعوا کنیم. بعضی از والدین از اینکار بچه ها چشم پوشی کرده و طوری وانمود می کنند که گویی مسئله را نمی بینند، بعضی دیگر هم واکنش نشان می دهند. به هر حال والدین باید اجازه دهند کودک با قسمتهای مختلف بدن خود آشنا شود،اما طوری برخورد کنند که او کم کم متوجه شود. مسئله ناحیه تناسلی کاملاخصوصی است و نباید در حضور دیگران مطرح شود. البته والدین باید به یک نکته توجه کنند و آن مسئله خودتحریکی است. اگر کودک تمایل زیادی به آلت تناسلی خود نشان می دهد و یا حالات روحی خاصی در او حس می شود باید در مورد این مسئله نگران شد و بررسی کرد، مثلا کودکانی که قربانی سوءرفتار جنسی هستند گاهی تمایل زیادی به خود تحریکی از خود نشان می دهند. اسامی خاص یا رمزی سوال دیگری که مطرح می شود آن است که آیا در مورد کودکان انتخاب نامی غیر از نام اصلی آلت تناسلی کار صحیحی است یا خیر؟ باید گفت که گفتن نام آناتومیکی ناحیه تناسلی مشکل ساز نیست و می توان از نام <آلت> برای پسران و <مهبل> برای دختران استفاده کرد. به این ترتیب کودک بدون ناراحتی و فشار در مورد آن با والدین صحبت می کند اما باز هم تاکید می کنیم بهتر است به کودکان تاکید شود، صحبت در مورد این ناحیه باید فقط با والدین صورت بگیرد و نباید در حضور هیچ کس بجز پدرومادر مطرح شود. به او بگوئید هر سوالی در این زمینه داشته باشد شما با کمال میل به آن پاسخ می دهید و حتما اطلاعاتتان را در این زمینه بیشتر کنید. بچه از کجا می آید؟ اگر فرزند بسیار کم سن و سال شما پرسید مامان بچه از کجا می آید، می دانید باید چه پاسخی بدهید؟ پاسخ این سوال به سن کودک بستگی دارد اما وقتی خیلی کم سن و سال است باید بگویید بچه از یک تخم در شکم مادر بوجود می آید و رشد می کند،آن وقت شکمتان را به او نشان دهید و بگوئید بچه در اینجا در یک محل خاص بزرگ می شود و بعد از شکم مادرش بیرون می آید. به هیچ وجه در مورد روابط جنسی و یا نحوه دقیق تولد بچه با او صحبت نکنید، چون او در این سن اصلا از این موضوعات تصور ذهنی ندارد و سر درنمی آورد. معمولا اکثر بچه های زیر 6 سال این پاسخ را می پذیرند. در پاسخ به فرزندتان از جواب های مختصر و مفید استفاده کنید ولی در صحبت با او راحت باشید. مطمئن باشید او از این پاسخ شما کاملا راضی و خشنود می شود. با افزایش سن کودک، به تدریج اطلاعاتی که در این زمینه به او می دهید باید زیادتر شود اما اینکار بسیار تدریجی و ملایم باشد یعنی در هر سن اطلاعات داده شده کمی بیشتر باشد اما اصلا دروغ نگوئید و یا داستان سرایی نکنید. دکتر بازی بچه ها بچه های 3 تا 6 ساله عاشق دکتر بازی هستند و گاهی حین دکتر بازی می خواهند همدیگر را معاینه کنند و یا به هم آمپول بزنند! در این گیرودار گاهی اعضای بدن همدیگر را می بینند. بسیاری از والدین نسبت به این جور رفتارها واکنش بسیار شدیدی نشان می دهند. یادتان باشد در این جور مواقع دعوا و سرزنش بسیار شدید اصلا راه حل مناسبی نیست. فکر نکنید این جور رفتارها با قصد و غرض جنسی صورت می گیرد و یا به روابط جنسی منجر می شود. فقط در صورت دیدن این صحنه ها فورا نزد بچه ها بروید و بگویید خب حالا بیا به دست دوستت آمپول بزنیم و یا دندانهایش را معاینه کنیم تا حواس بچه ها پرت شده و ماجرا فیصله پیدا کند. بعد سر فرصت با فرزندتان صحبت کنید. به او بگوئید می دانید او نقش دکتر را بازی کرده و می خواسته به دوستش آمپول بزند اما او دیگر بزرگ شده و باید بداند این نواحی خصوصی محسوب می شود و باید از دید سایر افراد پوشیده بماند. بنابراین او نباید لباس دوستش را کنار زده و به او آمپول بزند. بجای اینکارمی تواند به دستش آمپول بزند. با این توضیحات شما او را از انجام مجدد چنین کاری منع می کنید و محدوده بازی را برایش مشخص می کنید بدون اینکه او احساس گناه بکند. این سنین برای توضیح رفتارهای خوب و بد نیز مناسب است و باید به او توضیح دهید مجاز نیست به نواحی تناسلی آدمها دست بزند و باید حریم را رعایت کند. ضمنا به او بگوئید دیگران هم حق ندارند به ناحیه تناسلی او دست بزنند و اگرکسی اینکار را انجام داد بخصوص اگر که او حس کرده اینکار با منظور بدی و یا حالت نامناسبی انجام شده است طرف مقابل را از اینکار منع کرده و فورا این مسئله را به شما اطلاع دهد. به او بگوئید اگر کسی چنین کاری کرد شما از دست فرزندتان ناراحت نمی شوید و هر نوع رفتار نامناسب و ناراحت کننده ای را دراین زمینه بدون ترس و نگرانی به شما بگوید. قانون همه یا هیچ صدق نمی کند آموزش مسائل جنسی نباید در یک جلسه و یا یکباره انجام شود. نباید در مورد این موضوع زیاد صحبت کرده و مسئله را با طول و تفصیل و تمام جزئیات تعریف کرد و نه اینکه اصلا در مورد آن با فرزندان صحبت نکرد تا ممنوعه محسوب شود. باید به تدریج به فراخور سن و سال و بلوغ فکری و جسمی فرزندتان، به سوالات او جواب بدهید. نکته بسیار مهم آن است که شما باید تنها کسی باشید که با فرزندتان در این زمینه صحبت می کنید. اگر شما طفره بروید و یا اصلا اجازه ندهید سوالاتش را مطرح کند، مطمئن باشید فرزندتان از جایی دیگر به سراغ یافتن پاسخ خود می رود که همین مسئله زمینه بسیاری از انحرافات و مشکلات را فراهم میک ند؛ بخصوص اگر در این بین افراد سودجو و مشکل ساز بر سر راه او قرار بگیرند. پس اگر فرزندتان در مورد جنسیت و مسائل مربوطه سوالی نپرسید خوشحال نشوید و یا مسئله را به فراموشی نسپارید. از سن 5 سالگی به بعد می توانید با استفاده از کتابهای مناسب سن کودک قسمتهای مختلف بدن از جمله نواحی تناسلی را به او یاد بدهید. وقتی حریم را برایش مشخص کنید، با او صادق باشید و مجال طرح سوال را به او بدهید مطمئن باشید همیشه بدون دل نگرانی حرفهایش را در این زمینه با شما مطرح خواهد کرد. منبع : پایگاه اطلاع رسانی تنظیم خانواده

تا به حال به خودتان فکر کرده‌اید؟ نه اشتباه نکنید، در اینجا منظور موقعیت اجتماعی و شغلی و احساسات و عواطفتان نیست بلکه منظور شکل و فرم بدنتان است. اگر فکر نکرده‌اید، الان وقت مناسبی است، یک کاغذ و مداد برداشته و تصویری را که از اندام و اجزای بدنتان دارید روی آن بکشید، سپس طرحی که کشیده اید را خوب نگاه کنید و بعد با نگاه دقیق و واقع بینانه‌ای به سراغ آینه رفته و به مقایسه تصویری که کشیده اید با خودتان بپردازید؛ حتی می توانید تصویری که کشیده اید را به یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان نشان دهید و بپرسید آیا این تصویر با واقعیت شما مطابقت دارد؟ در بسیاری از موارد جواب "نه" خواهد بود؛ چرا که بر اساس یافته ها تصویر ذهنی‌ای که بسیاری از افراد درباره بدن خود دارند با واقعیت منطبق نیست و آنها خود را چاقتر یا لاغرتر از آنچه هستند در ذهنشان تصور میکنند. به عبارت دیگر، تصور بدنی که این افراد از خودشان دارند نادرست است. اما این تصویر ذهنی بدن چیست؟ تصویر ذهنی بدن عبارتی است که مربوط به درک هر فرد از فیزیک و ظاهرش میشود و تعبیری است که مغز از بدن ارائه می‌کند. تصویر ذهنی بدن تشریح می‌کند که افراد وقتی در آینه به خودشان نگاه می‌کنند یا در ذهن‌شان تصویری از خود دارند، خود را چگونه می‌بینند و نظرشان درباره بدن‌شان از جمله قد، شکل و وزن چیست. لاغرهایی که چاقند! شاید شما هم از آن کسانی باشید که هنگام خرید لباس ترجیح میدهند سایزهای بزرگتر را انتخاب کنند و همیشه وقتی صحبت از افزایش وزن میشود، از چاقی می نالند و از نگاه کردن و برانداز کردن خود در آینه و وزن کردن خود فراری‌اند. اگر اینطور است بدانید تنها نیستید و افراد دیگری هم هستند که دچار چنین افکاری هستند. این ویژگی یعنی چاق‌ پنداشتن خود بیشتر از آنچه حقیقت دارد، بیشتر در زنان و دختران مشاهده میشود و حتی لاغرترین زنان نیز هنگام امتحان یک لباس جدید نگرانند که چاق به نظر برسند. چنین مساله‌ای نیز البته دلایل علمی دارد و تنها به تفکر افراد برنمیگردد. دانشمندان طی تحقیقی به این نتیجه رسیدند که تصویری که یک شخص از بدن خود در مغزش می سازد معمولا تا دو سوم بزرگ تر از آن چیزی است که در واقعیت وجود دارد به عبارت دیگر مغز تصور می کند بدن ما دو سوم از اندازه اصلی خود بزرگ تر است، به عقیده محققان این موضوع می تواند دلیل این که چرا حتی زنان لاغر هم خود را چاق تصور می‌کنند توضیح دهد. دانشمندان همچنین ادعا کردند که زنان دارای یک احساس ترس درونی هستند و هر زمان که یک زن غریبه داری اضافه وزن را می‌بینند این احساس در آن‌ها تحریک می‌شود، این در حالی است که مردان چنین عکس‌العمل مشابهی ندارند. مفید است؟ مضر است؟ داشتن تصویر ذهنی از بدن میتواند مفید یا مضر واقع شود. این که شما چه تصوری از خود در ذهنتان داشته باشید و این ذهنیت چقدر مطابق یا مخالف واقعیت باشد میتواند تاثیر زیادی در زندگیتان بگذارد. کسی که تصویر خوبی از خود در ذهن دارد، اعتماد به نفس بیشتری داشته، بیشتر در محافل عمومی و اجتماعات حاضر میشود، در برخورد با دیگران تاثیر بهتری از خود به جا میگذارد، خود را بیشتر قبول داشته و در نتیجه به موفقیتهای بیشتری میرسد. اما درست در نقطه مقابل، کسانی که با تصویری که از خود دارند مشکل داشته و آن را سرشار از عیب و نقص میپندارند، از خود ناراضی بوده و به تحقیر خود میپردازند، مدام در حال مقایسه خود با دیگرانند، از داشتن بدنی که فکر میکنند پر از عیب و نقص است خجالت کشیده، ارتباطات خود را روز به روز محدودتر کرده و سد راه موفقیتهای خود می شوند، دچار اختلالات تغذیه ای شده، به رژیمهای غذایی افراطی و نادرست و ورزشهای سخت و طاقت فرسا رو می آورند و در نتیجه با انواع وسواس، استرس، افسردگی و سایر بیماری های روانی درگیر می شوند. از این رو داشتن یک تصویر ذهنی مثبت، فقط داشتن یک تصویر ذهنی مثبت نیست، بلکه در تمام جوانب و جنبه های زندگی فرد تاثیرگذار است و از آنجا که ناخودآگاه روی تمام تعاملات و تصمیمات افراد تاثیر میگذارد، اهمیتی بیشتر از آنچه تا کنون درباره‌اش فکر میکردید دارد. خوش بین باشیم یا بدبین؟ نکته مهم این است که ذهنیتی که افراد درباره خود دارند چقدر منطبق با واقعیت است. بدبینی یا خوشبینی بیش از حد، هردو در آنچه درباره خودمان تصور میکنیم مضرات خاص خودش را دارد. اگر اشخاص خود را بسیار بهتر از آنچه هستند در نظر گرفته و به راحتی از عیب و نقص های بدن خود صرف نظر کنند، برای رفع آنها اقدام نخواهند کرد. به عنوان مثال افراد چاقی که خود را دارای اندامی زیبا تصور می کنند، لزومی برای انجام ورزش و رعایت رژیم غذایی احساس نمی کنند و این افزایش وزن می تواند تشدید شده و سلامت آنها را به خطر بیندازد. از سوی دیگر، کسانی که بیش از اندازه وسواس داشته و درباره نقصهای بدنی‌شان اغراق میکنند و آنها را بسیار بیشتر از چیزی که هست در نظر میگیرند، علاوه بر آن که به آرامش روانی خود و اطرافیانشان صدمه میزنند، به انواع راهکارها برای بهتر شدن رو خواهند آورد؛ از عملهای جراحی برای زیبا و لاغرتر شدن گرفته تا خریدهای افراطی و گران قیمت برای داشتن ظاهری پسندیده‌تر. اما مساله اینجاست که تمام این تلاشها و سختگیریها هم در نهایت این گروه از افراد را راضی نخواهد کرد چرا که ممکن است در واقعیت بی نقص شده باشند اما در آنجا که باید خوب باشند، هنوز بدهیکل و بدقیافه هستند؛ اما نه در واقعیت بلکه در ذهنشان.

کارهایی که آغاز و پایان مشخصی ندارند تمرکز شما را مختل می‌کنند. اگر پروژه بزرگی را باید انجام دهید مسیر انجام آن را مشخص کنید و با تقسیم‌بندی مناسب کارها تمرکز خود را افزایش دهید. این روزها عوامل آشفته‌ کننده و برهم زننده تمرکز در محیط‌های کاری و منازل افزایش پیدا کرده و تمرکز کردن روی کارها نیز دشوارتر شده است. ذهن انسان به طور معمول طوری طراحی نشده که بتواند هرج و مرج‌های فضای اطراف خود را به راحتی مقابله کند چون هر یک از حواس در ظرف یک لحظه محرکی را از دنیای بیرون دریافت می‌کنند و همین امر می‌تواند تمرکز انسان را به راحتی مختل کند. متخصصان روانشناسی می‌گویند هر چند تقویت قدرت تمرکز کار نسبتا دشواری است اما غیرممکن نیست. در این مقاله چند توصیه مفید و کارآمد برای کمک به افزایش قدرت تمرکز و کاهش آشفتگی ذهنی عنوان شده که عبارتند از: 1 - محیط مناسبی را برای کار کردن انتخاب کنید فضایی که در آنجا کار می‌کنید نقش مهمی در افزایش تمرکز دارد. فضاهای راحت و دلچسب تاثیر فوق‌العاده در ایجاد تمرکز کامل دارند. 2 - افکار خود را کنترل کنید کلید افزایش تمرکز این است که اجازه ندهید افکار خود آیند و بی‌ربط به ذهنتان رسوخ کرده و آن را آشفته سازد. وقتی این افکار به ذهنتان خطور کردند به آنها توجه نکنید و برای تمرکز فعال روی کار اصلی خود بیشتر تلاش نمایید. 3 - یک برنامه زمانی مشخص و منطقی داشته باشید زمان‌ بندی مناسب برای انجام کارها باعث ایجاد تعادل بین وقت کار و تفریح می‌شود و به آرامش ذهنی کمک می‌کند. در این حالت قدرت ذهن برای مقابله با عوامل آشفته‌کننده بیشتر می‌شود. 4 - هرگز منفی نباشید هرگز نگویید که نمی‌توانم تمرکز کنم. این اظهارات منفی تمرکز کردن را دشوارتر می‌سازد چون ذهن خود را روی عدم توانایی کردن، متمرکز می‌کنید. 5 - چند کار را همزمان با هم انجام ندهید در این وضعیت هرگز نمی‌توانید روی یک کار متمرکز شوید. یک کار را تمام کنید و بعد سراغ کار بعدی بروید. 6 - صداهای اضافی را حذف کنید صداهای اضافی در محیط کار تمرکز مناسب را تقریبا غیرممکن می‌کند و حذف آنها بسیار مهم است. 7 - رژیم غذایی مناسب و ورزش متعادل تاثیر بسیار زیادی در افزایش قدرت تمرکز دارد کمبود ریزمغذی‌های ضروری موجب خستگی و آشفتگی ذهنی می‌شود. مغز خشکبار، ویتامین E و میوه‌ها برای بهبود تمرکز مفید هستند. 8 - وظیفه خود را خوب درک کنید چون تردید داشتن درباره کاری که باید انجام دهید تمرکز کردن روی آن را دشوار می‌سازد. 9 - به احساس تعلل در کار کردن غلبه کنید وظیفه خود را به تعویق نیاندازید و تصمیم بگیرید تا کار خود را طبق برنامه زمانی انجام نداده‌اید، صندلی خود را ترک نکنید. 10 - مواقعی را که بیشترین بازده کاری را در طول 24 ساعت شبانه‌روز دارید مشخص کنید برای افراد مختلف این ساعات متفاوت هستند. ساعت بیشترین بازده کاری مخصوص خود را پیدا کرده و سعی کنید کارهای سخت‌تر که جذابیت کمتری برایتان دارند را در این ساعت‌ها انجام دهید. 11 - مثبت باشید وقتی نیاز به تمرکز دارید مدام به خود یادآوری کنید که می‌توانید تمرکز کنید این تکرار لفظی واقعا توانایی تمرکز را در شما افزایش می‌دهد. 12 - وظایف را تقسیم‌ بندی کنید کارهایی که آغاز و پایان مشخصی ندارند تمرکز شما را مختل می‌کنند. اگر پروژه بزرگی را باید انجام دهید مسیر انجام آن را مشخص کنید و با تقسیم‌بندی مناسب کارها تمرکز خود را افزایش دهید. 13 - تمرینات بدنی افزایش دهنده تمرکز را انجام دهید چون ورزش کردن به طور معمول تمرکز از دست رفته را با بهبود هماهنگی بین ذهن و بدن، بازمی‌گرداند. 14 - مراقبه کنید هر چند مراقبه درمان نیست اما می‌تواند تمرینی بسیار مفید و موثر برای تقویت حافظه و کنترل ذهن باشد که به تدریج قدرت تمرکز را بالا می‌برد. 15 - آرام باشید خود را به منظم بودن مقید کنید تا از زمان‌های بیشتری استفاده موثر نمایید. با وظایف کوچک‌تر شروع کنید اما اگر در ابتدا به راحتی قادر به تمرکز نبودید ناامید نشوید به همان کار کوچک بچسبید تا کم‌کم آرام‌تر شده و تمرکزتان بیشتر شود. 16 - مغز خود را تعمیم دهید اگر نمی‌توانید بیش از چند ثانیه روی موضوعی متمرکز شوید به محضی که حواستان پرت شد دوباره همان موضوع را در ذهن خود نگه دارید و به آن توجه کنید. با این تمرین ذهن را تمرین می‌دهید که بتواند برای مدت طولانی‌تری روی یک مطلب ثابت شود. 17 - برای تقویت تمرکز تعیین کردن مهلت‌های مشخص کاربرد دارد. 18 - خواب کافی و منظم از عوامل موثر در تقویت قدرت تمرکز است. 19 - استقامت کنید اگر در ابتدای تمرینات احساس کردید پیشرفت نکرده‌اید هرگز ناامید نشوید و ادامه دهید. هر هفته با تمرینات کوچک شروع کنید و موفقیت‌های کوچک را به یاد بسپارید. 20 - نیازهای خود را مدیریت کنید قبل از آغاز هر کار مطمئن شوید تمام کارها و وسایلی را که به آنها نیاز دارید مرتب و آماده کنید. این کار به کاهش حواس‌ پرتی در حین کار کمک می‌کند. 21 - قلب خود را با ذهنتان پیوند دهید استفاده از ذهن برای کار خوب و متمرکز ضرورت دارد و آنچه به موفقیت بیشتر شما کمک می‌کند، همراه کردن احساسات و دیدگاه مثبت با تلاش ذهنی است که واقعا نتیجه متفاوت و باور نکردنی برایتان به همراه خواهد داشت. وقتی از کار لذت می‌برید خیلی سریعتر و بهتر بر قدرت تمرکز شما افزوده می‌شود.

محققان این تحقیق دریافتند که زوج‌هایی که تا زمان ازدواجشان برای ایجاد رابطه‌جنسی صبر کرده بودند، ۲۲ درصد ثبات ارتباطی، ۲۰ درصد رضایت ارتباطی، ۱۵ درصد کیفیت ارتباط جنسی و ۱۲ درصد گفتگو و ارتباط کلامی بهتر و بالاتری را گزارش داده بودند. بسیاری از زوجهای جوان به دلیل عدم آشنایی و در پاره ای از موارد نبود آگاهی کافی درباره نحوه برخورد با روابط عاطفی و زناشویی بین همسران ، با مشکلاتی مواجه هستند، که متاسفانه این مشکلات در برخی از موارد تبدیل به بحران های خانوادگی می گرد که آثار آن در معضلاتی همچون افزایش آمار طلاق در جامعه ، تنوع طلبی جنسی و.... قابل مشاهده می باشد . سیمرغ با هدف پیش گیری از ایجاد این گونه مشکلات و با احترام به حریم خانواده ، جهت افزایش دانایی زوجهای جوان و کمک به بهبود واستحکام روابط همسران اقدام به تهیه و ارائه مطلب زیر نموده است یک تحقیق جدید نشان داد که زوج‌هایی که برای برقراری رابطه‌جنسی تا زمان ازدواج خود صبر می‌کنند، بعدها رضایت ارتباطی و جنسی بالاتری نسبت به آنهایی که نزدیکی جنسی را قبل از ازدواجشان تجربه می‌کنند، دارند. اطلاعات مربوط به این تحقیق که در طول دو سال بر روی ۲۰۳۵ زوج متاهل انجام گرفت در مجله روانشناسی خانوادگی در ایالات متحده امریکا به چاپ رسید.در این تحقیق، شرکت‌کنندگان علاوه بر سوالاتی درمورد سطح رضایت و ارتباط به این سوال نیز پاسخ دادند: «ازچه زمان در این رابطه، ارتباط جنسی را آغاز کردید؟» محققان این تحقیق دریافتند که زوج‌هایی که تا زمان ازدواجشان برای ایجاد رابطه‌جنسی صبر کرده بودند، ۲۲ درصد ثبات ارتباطی، ۲۰ درصد رضایت ارتباطی، ۱۵ درصد کیفیت ارتباط جنسی و ۱۲ درصد گفتگو و ارتباط کلامی بهتر و بالاتری را گزارش داده بودند. یکی از محققین این مطالعه می‌‌گوید، «سعی ما این نیست که بگوییم هر زوجی که قبل از ازدواج نزدیکی جنسی برقرار می‌کنند، رابطه‌شان با شکست مواجه می‌شود. اما کاملاً از نتیجه تحقیقمان مطمئن هستیم و می‌دانیم که این مسئله تغییر زیادی در ارتباط ایجاد می‌کند. کسانیکه می‌خواهند صمیمیتشان را در رابطه بیشتر کنند حتماً باید این را در نظر داشته باشند.» البته به گفته این محققان، بسیاری از جوانان تصور می‌کنند بدون داشتن تجربه جنسی با طرف‌مقابل، رسمی کردن رابطه‌شان ریسک بزرگی خواهد بود. یکی از این محققین می‌گوید، «نظرات مختلفی درمورد اینکه چه مدت تا نزدیک کردن رابطه دو طرف باید صبر شود یااینکه اصلاً انجام آن درست است یا نه وجود دارد. به دلیل ما تصمیم گرفتیم در این مورد تحقیق کنیم». او می‌گوید تحقیق آنها توانسته است اطلاعات لازم درمورد تاثیر زمان و تکرار نزدیکی جنسی بر رابطه‌ها را فراهم آورد. به گفته این محقق، اگر رابطه جنسی قبل از تعهد و رسمی شدن رابطه ایجاد شود، می‌تواند موجب بروز سردرگمی و گرفتار شدن زودرس در رابطه شود. درحالیکه محدود کردن رابطه جنسی در ارتباط شفافیت بیشتری برای دو طرف می‌آورد زیرا عمل جسمی موجب تعهد عمیق‌تر می‌شود. این تحقیق بحث مذهبی را نیز وارد جریان می‌کند، به این معنا که باوجود سطح مذهبی بودن افراد، فایده صبر کردن برای ایجاد رابطه‌جنسی یکسان خواهد بود. جامعه‌شناسی که این تحقیق را مطالعه کرده بود، درمورد یافته‌های آن اینطور نظر می‌دهد: «زوج‌هایی که ماه‌عسل را زود شروع می‌کنند--یعنی رابطه‌جنسی را قبل از ازدواج با هم تجربه می‌کنند--وقتی نوبت به کیفیاتی که موجب ثبات و قابل‌ اتکا بودن ارتباط می‌شود می‌رسد، متوجه می‌شوند که ارتباطشان رشد نیافته است.» اگر زوجی قبل از ازدواج، ارتباط جنسی را شروع کردند، بد نیست که دست نگه داشته و رابطه خود را ارزیابی کنند تا مطمئن شوند همه چیز متعادل و درست است. یک مسئله که باید حتماً ارزیابی کنند این است که این مسئله--ارتباط جنسی--تا چه میزان بر رابطه آنها غالب و چیره شده است. آیا به ارتباط کلامی و سایر فاکتورهای رابطه هم فضای پیشرفت داده شده است؟ آیا چیزی فراتر از جذابیت جنسی بین دو طرف وجود دارد؟ اگر زوجی واقعاً می‌خواهد ارتباط قوی و باثباتی داشته باشد، باید این سوالات را از خود بپرسند. رابطه‌جنسی اهمیت زیادی دارد اما دو نفر باید بتوانند با هم حرف بزنند، اهداف مشترکی در زندگی داشته باشند و بتوانند با موانع زندگی در کنار هم مقابله کنند، نه اینکه فقط تفریح و لذت را تجربه کنند. محققان این تحقیق دریافتند که زوج‌هایی که تا زمان ازدواجشان برای ایجاد رابطه‌جنسی صبر کرده بودند، ۲۲ درصد ثبات ارتباطی، ۲۰ درصد رضایت ارتباطی، ۱۵ درصد کیفیت ارتباط جنسی و ۱۲ درصد گفتگو و ارتباط کلامی بهتر و بالاتری را گزارش داده بودند. بسیاری از زوجهای جوان به دلیل عدم آشنایی و در پاره ای از موارد نبود آگاهی کافی درباره نحوه برخورد با روابط عاطفی و زناشویی بین همسران ، با مشکلاتی مواجه هستند، که متاسفانه این مشکلات در برخی از موارد تبدیل به بحران های خانوادگی می گرد که آثار آن در معضلاتی همچون افزایش آمار طلاق در جامعه ، تنوع طلبی جنسی و.... قابل مشاهده می باشد . سیمرغ با هدف پیش گیری از ایجاد این گونه مشکلات و با احترام به حریم خانواده ، جهت افزایش دانایی زوجهای جوان و کمک به بهبود واستحکام روابط همسران اقدام به تهیه و ارائه مطلب زیر نموده است یک تحقیق جدید نشان داد که زوج‌هایی که برای برقراری رابطه‌جنسی تا زمان ازدواج خود صبر می‌کنند، بعدها رضایت ارتباطی و جنسی بالاتری نسبت به آنهایی که نزدیکی جنسی را قبل از ازدواجشان تجربه می‌کنند، دارند. اطلاعات مربوط به این تحقیق که در طول دو سال بر روی ۲۰۳۵ زوج متاهل انجام گرفت در مجله روانشناسی خانوادگی در ایالات متحده امریکا به چاپ رسید.در این تحقیق، شرکت‌کنندگان علاوه بر سوالاتی درمورد سطح رضایت و ارتباط به این سوال نیز پاسخ دادند: «ازچه زمان در این رابطه، ارتباط جنسی را آغاز کردید؟» محققان این تحقیق دریافتند که زوج‌هایی که تا زمان ازدواجشان برای ایجاد رابطه‌جنسی صبر کرده بودند، ۲۲ درصد ثبات ارتباطی، ۲۰ درصد رضایت ارتباطی، ۱۵ درصد کیفیت ارتباط جنسی و ۱۲ درصد گفتگو و ارتباط کلامی بهتر و بالاتری را گزارش داده بودند. یکی از محققین این مطالعه می‌‌گوید، «سعی ما این نیست که بگوییم هر زوجی که قبل از ازدواج نزدیکی جنسی برقرار می‌کنند، رابطه‌شان با شکست مواجه می‌شود. اما کاملاً از نتیجه تحقیقمان مطمئن هستیم و می‌دانیم که این مسئله تغییر زیادی در ارتباط ایجاد می‌کند. کسانیکه می‌خواهند صمیمیتشان را در رابطه بیشتر کنند حتماً باید این را در نظر داشته باشند.» البته به گفته این محققان، بسیاری از جوانان تصور می‌کنند بدون داشتن تجربه جنسی با طرف‌مقابل، رسمی کردن رابطه‌شان ریسک بزرگی خواهد بود. یکی از این محققین می‌گوید، «نظرات مختلفی درمورد اینکه چه مدت تا نزدیک کردن رابطه دو طرف باید صبر شود یااینکه اصلاً انجام آن درست است یا نه وجود دارد. به دلیل ما تصمیم گرفتیم در این مورد تحقیق کنیم». او می‌گوید تحقیق آنها توانسته است اطلاعات لازم درمورد تاثیر زمان و تکرار نزدیکی جنسی بر رابطه‌ها را فراهم آورد. به گفته این محقق، اگر رابطه جنسی قبل از تعهد و رسمی شدن رابطه ایجاد شود، می‌تواند موجب بروز سردرگمی و گرفتار شدن زودرس در رابطه شود. درحالیکه محدود کردن رابطه جنسی در ارتباط شفافیت بیشتری برای دو طرف می‌آورد زیرا عمل جسمی موجب تعهد عمیق‌تر می‌شود. این تحقیق بحث مذهبی را نیز وارد جریان می‌کند، به این معنا که باوجود سطح مذهبی بودن افراد، فایده صبر کردن برای ایجاد رابطه‌جنسی یکسان خواهد بود. جامعه‌شناسی که این تحقیق را مطالعه کرده بود، درمورد یافته‌های آن اینطور نظر می‌دهد: «زوج‌هایی که ماه‌عسل را زود شروع می‌کنند--یعنی رابطه‌جنسی را قبل از ازدواج با هم تجربه می‌کنند--وقتی نوبت به کیفیاتی که موجب ثبات و قابل‌ اتکا بودن ارتباط می‌شود می‌رسد، متوجه می‌شوند که ارتباطشان رشد نیافته است.» اگر زوجی قبل از ازدواج، ارتباط جنسی را شروع کردند، بد نیست که دست نگه داشته و رابطه خود را ارزیابی کنند تا مطمئن شوند همه چیز متعادل و درست است. یک مسئله که باید حتماً ارزیابی کنند این است که این مسئله--ارتباط جنسی--تا چه میزان بر رابطه آنها غالب و چیره شده است. آیا به ارتباط کلامی و سایر فاکتورهای رابطه هم فضای پیشرفت داده شده است؟ آیا چیزی فراتر از جذابیت جنسی بین دو طرف وجود دارد؟ اگر زوجی واقعاً می‌خواهد ارتباط قوی و باثباتی داشته باشد، باید این سوالات را از خود بپرسند. رابطه‌جنسی اهمیت زیادی دارد اما دو نفر باید بتوانند با هم حرف بزنند، اهداف مشترکی در زندگی داشته باشند و بتوانند با موانع زندگی در کنار هم مقابله کنند، نه اینکه فقط تفریح و لذت را تجربه کنند.

كتاب‌های جذاب، پازل‌ها، مكعب‌ها، حیوانات یا پرندگان ساخته شده از مواد سبك، ابزار كوك شدنی یا دارای باتری برای حركت‌كردن یا پخش اصوات و مانند اینها علاوه بر سرگرمی، قابلیت‌های آموزشی و خلاقانه را در او افزایش می‌دهد. روان‌شناسان كودك و محققان تربیتی تأكید دارند ​بازی‌ها و اسباب‌بازی‌ها با تقویت حواس، هوش و ادراكات كودكان، به دنیای حال و آینده آنها شكل می‌دهند و از همین روست كه اگر درست انتخاب و در دسترس‌شان گذاشته شود اثراتی سازنده خواهند داشت، وگرنه مخرب و زیانبار خواهند بود. چه نكات و ویژگی‌هایی را باید در نظر گرفت تا اسباب‌بازی‌های خریداری شده برای آنها نه تنها مفید، بلكه در صورت امكان سازنده و پرورش‌ دهنده باشد؟ صرف‌نظر از ویژگی‌های مفید و سازنده، آیا عوامل دیگری نیز در خرید و استفاده از اسباب‌بازی‌ها دخیل​اند؟ انتخاب اقتصادی یا آموزشی والدین مهم است یا علاقه صرف كودكان؟ هر نوزاد یا كودكی، در مراحل متفاوت رشد خود به چه وسایلی علاقه و توجه نشان می‌دهد؟ تكامل حواس برخی احساس‌ها و ادراكات نوزاد انسان طی همان دوره زندگی در رحم مادر، مراحل تكامل را پشت سر می‌گذارند؛ گوش و توان شنوایی از این دسته حواس است. جغجغه، عروسك‌های ​صدادار، وسایل و اسباب‌بازی‌های موزیكال و ریتمیك با صدای آرام، نه بلند، و نوایی آرامش‌بخش، لوازم مفیدی برای مواقع بیداری او یا ساكت كردنش​ هنگام گریه است. برخی دیگر از حواس همچون بینایی پس از تولد شكل بایسته‌ای به خود می‌گیرد. در یكی دو هفته پس از تولد، نوزادان ابتدا فقط رنگ‌های تند و با كنتراست زیاد را در فواصل نزدیك تشخیص می‌دهند نه رنگ‌های میانی و ملایم یا فواصل دور را؛ آویزهایی با رنگ‌های شاد قرمز و سبز كه روی گهواره آنها در حركت است می‌تواند توجه آنها را جلب كند. كم‌كم او می‌تواند با گرفتن اشیا حس لامسه را با كنجكاوی خود درآمیزد و هر دو را تقویت كند. بنابراین باید لوازمی را در اختیارش گذاشت كه خطری نداشته باشد و با سن او نیز متناسب باشد. دوره نوزادی ایمنی و بی‌خطر بودن وسایل قابل دسترس یكی از نكاتی است كه در همه مراحل كودكی باید هنگام تهیه اسباب‌بازی نیز مورد توجه بزرگ‌ترها قرار گیرد. از آنجا كه نوزادان بسرعت علاقه وافری به مكیدن و به دهان بردن اشیا پیدا می‌كنند، بهداشتی و قابل شست‌وشو بودن آنها نیز اهمیت بسیار دارد. وسایلی با رنگ‌های روشن، نرم، لطیف و بزرگ‌تر از دهان با صداهای آرام و توجه‌برانگیز از جمله اسباب‌بازی‌ها و عروسك‌ها و آدمك‌ها، برای چنین دوره‌ای مناسب هستند​. دنیای كودكی وقتی واحد شمارش عمر فرزندتان همراه با ماه به سال نیز متصل می‌شود باید به فكر سرگرمی همراه با آموزش و تقویت خلاقیت او بود. او می‌تواند بنشیند و وسایل اطرافش را جابه جا كند، می‌تواند راه برود و توپی را از این‌سو به آن سو بیندازد یا اسبابی چرخدار مثل روروك، ماشین پلاستیكی و... را هل دهد یا به دنبال خود بكشد. ویژگی جابه‌جایی و حركت برای خرید و تهیه اسباب‌بازی در اولین سال زندگی نه‌تنها اولویت دارد بلكه از آن پس نیز در اغلب موارد باید تكرار شود تا تنبلی جای تحرك را نگیرد. در​ دو یا سه سالگی درك بیشتر دنیای اطراف، به ویژگی​های دیگر​ اسباب‌بازی‌ها​ اضافه می‌شود. كتاب‌های جذاب، پازل‌ها، مكعب‌ها، حیوانات یا پرندگان ساخته شده از مواد سبك، ابزار كوك شدنی یا دارای باتری برای حركت‌كردن یا پخش اصوات و مانند اینها علاوه بر سرگرمی، قابلیت‌های آموزشی و خلاقانه را در او افزایش می‌دهد. از این به بعد آنچه او را علاقه‌مند كند، حس خلاقیتش را برانگیزد، به عواطف و درك او شكل بهتری دهد، روش‌ها و راهكارها را آموزش دهد، با دیگران همراهش كند، همكاری با همبازی‌ها را به او بیاموزد و به حركت و كنش وادارد، مفید است. وسایل نقاشی غیرسمی، توپ‌های بادی، بازی‌های محوطه باز چون سرسره و طناب‌كشی، لوازم كوچك شده دنیای بزرگ‌ترها مثل لوازم خانگی یا قطارها و خودروها و... از جمله اسباب‌بازی‌هایی است كه ​ تقویت این موارد را تقویت می​کند . معیارهای درست آگاهان و متخصصان پرورشی می‌گویند اشكال بسیاری از والدین هنگام تهیه اسباب‌بازی نگاه از دید خودشان است نه نگاه از منظر بچه‌ها. آنها كه اولین فرزندشان را به دنیا می‌آورند بر حسب علاقه و شوق خود، گاهی اطراف كودك را پر از اسباب‌بازی‌های جورواجوری می‌كنند كه به جای سرگرم شدن كودك، او را سردرگم می‌كند. برخی با خرید اسباب‌بازی‌های گران‌قیمت مدام دغدغه خراب نشدن آن را به كودك گوشزد می‌كنند و ترس از خرابی و ناراحتی حاصل از آن را در دل وی می‌كارند. دسته‌ای دیگر به علایق، سلایق یا حتی خاطرات خود از اسباب‌بازی‌ها توجه دارند نه علاقه كودك. حتی بعضی مواقع ممكن است توجه كودك به نوع خاصی از این اسباب‌های‌بازی از دید والدین نادرست پنداشته شود. به عنوان مثال هنوز بسیارند والدینی كه خرید عروسك برای پسربچه‌ها یا توپ و اسباب‌بازی اصطلاحا پسرانه برای دختربچه‌ها را اشتباه می‌پندارند! توجه به ایمنی، سلیقه و علاقه كودكان، سن و سالشان، درك و هوش متفاوت آنها، امكان خراب‌كردن، تنوع رنگ و شكل و حتی ابعاد، جذابیتش برای كودك، قابلیت پرورش مهارت‌هایی چون تخیل یا آموزش همراه با سرگرمی، امكان مشغولیت با بازی، تجربه‌اندوزی، ارزانی آن و... از جمله نكات مناسب برای تهیه اسباب‌بازی است. اگر می‌خواهید كودكتان به واسطه سرگرمی با اسباب بازی درك بهتری از بسیاری مسائل پیرامونش نیز به​دست بیاورد، باید قدرت تشخیص معیارهای نادرست را از درست در خود و كودكتان تقویت كنید. یك راه قضاوت در این باره از نگاهی به اسباب‌بازی كودكان در خانواده‌ها معلوم و آشكار می‌شود.