تبیان، دستیار زندگی

سلام بر تو باد ای ابا عبدالله ( ع ) ، سلام بر آن جانهای پاک که پیرامون تو حلقه زده اند ، سلام خدا بر شما باد تا ما هستیم و تا شب وروز است .

امام حسین (ع) :

 همنشینی با سفلگان و افراد پست ناپسند است و همدمی گناهكاران موجب بدبینی مردم و از دست دادن اعتماد و اعتبار است .

مجالسة أهل الدناءة شر، و مجالسة أهل الفسوق ریبة.

بحار الانوار، ج 78، ص 122

 این حسین ( ع ) که عرصات غایی خلافت تکوینی انسان را تا آنجا پیموده است که دیگر جز جان ، میان او و مقصود فاصله نیست .

امام حسین (ع) :

 به خدا سوگند كه احدی امام و رهبر جامعه نیست مگر آنكه از روی كتاب خدا حكومت كند، عدالت را برپا داشته ، پایبند دین حق بوده و خودش را برای خدا به اینها پایبند می داند، والسلام .

فلعمری ما الإمام إلا الحاكم بالكتاب ، ألقائم بالقسط، و ألدائن بدین الله ، ألحاسب نفسه علی ذالك لله ، والسلام .

بحار الانوار، ج 44، ص 334

عالم همه در طواف عشق است و دایره دار این طواف حسین است

امام حسین (ع) :

 اما بعد چنان تصور می كنم كه اصلا دنیایی به وجود نیامده و آخرت سرایی است بی زوال و جاوید.

أما بعد فكأن الدنیا لم تكن و كأن الَخرة لم تزل ، والسلام .

بحار الانوار، ج 45، ص 87

بابا، من دخترى سه ساله‏ام  ،منم، آن سه ساله‏اى كه داغ دیده‏ام ، و با پاى برهنه دویده‏ام  ، رخم نیلى و بازویم سیه، از تازیانه است

امام حسین (ع) :

گواهی می دهم كه من از راه تكبر و خودخواهی و یا به قصد فساد و ستمگری بر ضد حكومت بنی امیه قیام نكرده ام . خروج و قیام من تنها برای اصلاح طلبی در امت جدم است . اراده امر بمعروف و نهی از منكر دارم و می خواهم به روش جدم و پدرم علی بن ابیطالب (ع ) رفتار كنم . هر كس از راه حق و حقیقت مرا پذیرفت ، طرف حسابش حق متعال است ، و هر كس كه قیام مرا مردود دانست ، من در راه هدف خود ثابت قدم و شكیبا هستم ، تا این كه خداوند میان من و این ملت به حق و حقیقت قضاوت فرماید، كه او بهترین قاضیان است .

ی لم أخرج أشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و إنما خرجت لطلب الإصلاح فی أمة جدی (ص ) و شیعة أبی علی بن أبی طالب ، فمن قبلنی بقبول الحق ، فالله أولی بالحق ، و من رد علی هذا أصبر حتی یقضی الله بینی و بین القوم بالحق ، و هو خیر الحاكمین .

بحار الانوار، ج 44، ص 329

سرنوشت‏سرخ

حالا بكش به قامت این اتفاق سرخ

تصویرى از قیامت این اتفاق سرخ

ترسیمى از حرارت آتش، میان خون

رقصیدن سیاه زمین، سخت در جنون

این سو به سر كشیده زنى چادرى كبود

آن‏سو صداى هلهله غرق‏است، در سرود

خاكسترى رها شده در دست‏بادهاست

این آتش از شرارت ابن زیادهاست

تیرى میان بغض كبوتر شكسته است

غم در گلوى نازك اصغر شكسته است

دارد هجوم سیره كفتار مى‏خورد

قرآن به روى نیزه كفار مى‏وزد

بعضى میان حنجره‏ام گرگرفته است

آتش درون سینه‏ام انگار مى‏وزد

پیغمبرى رها شده از دست‏سرنوشت

حلاج گونه بر سر هر دار مى‏وزد

این سرزمین كجاست كه آتش گرفته است؟!

برنیزه‏ها دو دست علمدار مى‏وزد

غیرت شكست، این همه دیگر تمام‏شد

غم در نگاه خسته‏ام اینبار مى‏وزد

حالابكش به قامت این اتفاق سرخ

تصویرى از قیامت این اتفاق سرخ

دشتى پر از شقایق در خون نشسته را

فریادهاى مرده طفلان خسته را

باران تازیانه بر این گونه‏هاى زرد

با قلب غم گرفته زینب، بگو چه كرد؟!

این سرنوشت‏سرخ به كرات خواندنى است

این داغ تا همیشه تاریخ ماندنى است

روزى كنار كعبه به فریاد مى‏رسد

مردى از این قبیله به امداد مى‏رسد

امام حسین (ع) :

 بهترین ثروت آن است كه انسان به وسیله آن آبروی خود را حفظ نماید.

خیر المال ما به وقی العرض .

بحار الانوار، ج 44، ص 195