تبیان، دستیار زندگی

زندگی دنیا موقت و محدود است و زندگی اخرت دایم و نامحدود.نعمتهای دنیا به هیچ وجه قابل مقایسه با نعمتهای اخرت نیستند.نعمتی که نتیجه اش زوال باشد و حیاتی که منجر به مرگ و نابودی گردد چه لطفی دارد؟زندگی دنیا مانند خوابی است که مرگ بیداری ان است.انسان گاهی در عالم خواب و رویا صاحب سرمایه های هنگفت می شود ولی پس از اینکه بیدار می شود میبیند از انهمه سرمایه خبری نیست.عیننا ادمی پس از مرگ به همین صورت متوجه خواهد شد که انچه در دنیا در اختیار داشته و ظاهرا مالک ان بوده در واقع خواب و سرابی بیش نبوده است.

 فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ قَالَ الَّذِینَ یُرِیدُونَ الْحَیَاةَ الدُّنیَا یَا لَیْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِیَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِّمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ... ﴿قصص/80﴾﴿قصص/79﴾

(روزی)قارون در میان قومش با زیور و تجمل بسیار اشکار شد.انها که خواهان زندگی دنیا بودند گفتند:ای کاش انچه قارون دارد ما نیز می داشتیم.زیرا او صاحب بهره ی بزرگی است.اما صاحبان علم(به ان دنیاپرستان)گفتند:وای بر شما پاداش خدا برای کسی که به او ایمان اورد و عمل نیک انجام دهد بسی بهتر(از ثروت قارون)است.

مَّن كَانَ یُرِیدُ الْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُ فِیهَا مَا نَشَاء لِمَن نُّرِیدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُ جَهَنَّمَ یَصْلاهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿اسراء/18﴾

هر کس متاع فانی دنیا را طلب کند به او می دهیم لیکن به هر که خواهیم و مشیت ازلی باشد.سپس در اخرت دوزخ را نصیب او می کنیم که با نکوهش و مردودی به جهنم دراید.

حدیث 1:ابن عباس روایت میکند که ان حضرت فرمود:ااگر فرزند ادم یک دره(انباری) پر از طلا داشته باشد ارزو میکند که ای کاش دو دره ی دیگر می داشت.و دهانش را پر نمی کند مگر خاک گور.و خداوند توبه ی کسی را که باز گردد می پذیرد.     (متفق علیه)

حدیث 2:انس روایت میکند که رسول خدا(ص)فرمود:روز قیامت مرفه ترین و اسوده ترین انسان دنیا را که مستحق جهنم شده می اورند و در دوزخ چند غوطه میدهند سپس از او می پرسند:ایا هرگز خوشی ای دیده ای و نعمتی به تو رسیده است؟میگوید به خدا سوگند خیر.پس از ان رنج دیده ترین انسان دنیا را که اکنون مستحق بهشت شده می اورند و چند لحظه او را وارد بهشت میکنند سپس از او می پرسند ایا هرگز رنج و مشقتی به تو رسیده است؟میگوید:به خدا سوگند خیر هیچگونه رنج و مشقتی ندیده ام.

رسول الله (ص) فرمودند : كسى كه بیشترین همتش اطفاى شهوات است ، حلاوت ایمان از دلش كنده مى ‏شود.

امام صادق (ع) فرمودند : به درستی كه از حقیقت ایمان آن است كه مقدم بدارى حق را بر باطل اگر حق تو را ضرر رساند و باطل تو را نفع رساند.

درمان علمی اجمالی غیبت :

همان طور كه در مباحث پیشین ذكر شد، عیب و نقصی كه در غیاب برادر مؤمن گفته می شود، دو جنبه دارد:

1. مادی (جسمی)
2. معنوی (روحی)

1. درباره «نقص جسمی»‌ باید گفت: چون بیان كردن عیب و نقص برادر مؤمن و نكوهش او، مربوط به پدیده و آفرینش آفریدگار است، این رفتار به ناقص پنداشتن فعل آفریدگار برمی گردد؛ یعنی اگر از انسان مؤمنی به لحاظ جسمانی غیبت كند، در واقع آفرینش (و قضا و قدراو را) خداوند را مورد سؤال قرار داده است.

آگاهی از این نكته و تأمل و درنگ در آن، انسان را در كنار گذاشتن این رفتار ناپسند یاری می كند. غیبت كننده باید توجه كند كه حقیقت رفتار ناشایست او، ایراد گرفتن بر خدا است.

2. درباره «نقص روحی» می توان گفت: مبتلا بودن به نقایص روحی و رذایل اخلاقی برای مؤمن عیب است؛ ولی غیبت كننده باید توجه داشته باشد كه آیا خود از آن عیب مبرا است؟! اگر او معتقد باشد كه خود دارای هیچ عیبی نیست، با این رفتار، به عیبی بزرگ دچار شده كه همان غیبت كردن است.

به بد گفتن خلق چون دم زدی اگر راست گویی سخن هم، بدی (1)

كسی كه بر درمان بیماری غیبت تصمیم گرفته است، باید بداند كه به جای برشمردن عیب دیگران، بهتر است به عیب های خود بپردازد.

پیامبر گرامی (ص) می فرماید: طوُبی لِمَن مَنَعهُ عَیبُهُ عَن عُیُوبِ المُومِنینَ. (2)
خوشا به حال كسی كه عیب خودش، او را از پرداختن به عیب مردم باز می دارد.

حضرت علی (ع) نیز می فرماید: طُوبی لِمَن شَغَلَهُ عَیبُهُ عَن عُیُوبِ الناسِ. (3)
خوشا به حال كسی كه عیب و نقص خودش او را سرگرم كرده است تا به عیوب دیگران نپردازد.

احتمال وجود مبدا و معاد مستلزم لزوم جستجو و تحصیل معرفت دینی است , زیرا اگر جهان خالقی علیم و حکیم داشته باشد , و مرگ پایان زندگی انسان نباشد و خالق انسان از خلقت او هدفی داشته و برای او برنامه ای مقرر کرده , و تخلف از آن موجب شقاوت ابدی باشد , فطرت و سرشت آدمی ایجاب می کند که به این احتمال هر چند ضعیف باشد , به حساب عظمت و اهمیت محتمل ترتیب اثر بدهد , تا کار را به وسله تحقیق به نفی یا اثبات یکسره کند, چنان که اگر احتمال بدهد سیم برق اتصالی پیدا کرده , که بر فرض اتصال , زندگی او طعمه حریق می شود آرام نمی گیرد تا یقین کند خطری او را تهدید نمی کند.

یكی از بهترین منابع شناخت قرآن سخنان و گفته ‏های حضرت علی (ع) درباره قرآن‏ شناسی است. این سخنان به ما می‏ آموزد كه ایشان چه تعریفی از قرآن داشته ‏اند و در نظر ایشان قرآن چه جایگاهی داشته است. برای رعایت اختصار تنها به جملات نهج ‏البلاغه مولا مراجعه كرده ‏ایم و توصیف‏ های ایشان را از قرآن به نگارش درآورده ‏ایم.
نكته مهم در سخنان حضرت علی (ع) این است كه ایشان از منظری بسیار جالب توجه به قرآن می ‏نگرد و قرآن را به ‏گونه‏ ای می ‏شناسد و معرفی می‏ كند كه انسان باور می ‏كند كه آنچه حضرت علی (ع) توصیف می‏ كند ، "سخن خدا"ست.