با تو مى گویم
این گچ هاى پیش ساخته ارزش و زیبایى و دوام چندانى ندارند، بلكه ارزش آن گچ هایى دارند كه در حین كار ساخته مى شوند، و هنر و ارزش هم همین است. ما هم پیش ساخته به دنیا نیامده ایم، و قرار هم بر این شده است كه در همین دنیا و در هنگام انجام كارها ساخته شویم و یكى از چیزهایى كه بسیار سازنده است و انسان را مى سازد، تبسم و خندان بودن است. انسان اگر متبسم باشد، دیگران به او نزدیك مى شوند و اینجاست كه انسان ناگزیر است خود را پیشاپیش بسازد. همان طور كه شما وقتى در خانه را به روى دیگران و میهمانان باز مى گذارى، ناگزیرى خانه خود را نظیف كرده و تمیز نگاه دارى
محمدرضا رنجبر
كاغذ كادو هر چه شیك و شكیل تر باشد بهتر است، ولى مهم تر از آن خود كادو است. اصلاً كاغذ كادو را مى خرند براى كادو. و نماز به همان كاغذ كادو مى ماند كه البته بعضى زیباست و بعضى هم نه چندان. این را هم بگوییم كه متأسفانه بعضى از نمازهاى ما مثل فروشگاه هاى لوازم التحریر است كه انواع كاغذ كادوها را دارند ولى از كادو خبرى نیست. و كادو همان توجه داشتن به محتوا و حقیقت نماز است. پس بیش از كاغذ كادو به خود كادو بپردازیم و به جنس آن و ارزش آن
بذر را اگر در محیط مناسب و مساعد بكارى به همه آنچه یك درخت دارد مى رسد و در حقیقت، خود یك درخت مى شود، درختى تنومند و تناور. سوره حمد نیز اگر در دل و جان انسان جارى و بر اساس آن رفتار شود تو گویى به تمامى آیات قرآن عمل كرده باشى
«دلت پاك باشد» درست مثل این است كه كسى بگوید دل زمین باید آب داشته باشد، ولى آیا همین براى سبز شدن زمین كافى است یا اینكه باید بالا آمده و بر سطح زمین جارى و منتشر شود، كدام پاكى دل نیز باید به ظاهر انسان برسد و در ظاهر نیز انسان را به كردارى همچون اطاعت و فرمانبردارى خداوند پاك وادارد وگرنه چه حاصل و نماز فرمان خداست.
محمد رضا رنجبر
بعضى ها نماز را كه مى خوانند درست به كسى مى مانند كه نقشه ساختمانى را با گچ روى زمین كشیده باشد خیلى هم دقیق خیلى هم زیبا اما بى آنكه از آن پس كمترین اقدامى را داشته باشد بلكه آن را فراموش كرده و رها ساخته كه بى شك دیر یا زود با وزش باد یا بارش باران همان خطوط هم از میان خواهد رفت و اثرى از آن در میان نخواهد ماند. نماز هم مثل كشیدن نقشه ساختمان است كه اگر پس از آن اقدامى نكرده و بر اساس آن زندگى خود را نسازیم هیچ حاصلى ندارد بلكه اى بسا با وزش توفان گناه و معصیت روزى از همین نماز هم دست بكشیم.
كلمات نماز درست شبیه كلماتى است كه در عقد یك قرارداد به كار مى رود. عقد قرارداد یك منزل یا یك ماشین را با چه دقت و وسواسى مى خوانیم؛ اگر معناى كلمه اى را ندانیم آیا از كنار آن مى گذریم یا تا نپرسیم و تفهیم نشویم آن را امضا مى كنیم نماز عقد قرارداد با خداست، پس باید فهمید و باید دانست.
از مواد زائد، فرسوده و بازیافتى حتى در كارخانه هاى مدرن و مجهز نیز نمى توان كالایى مرغوب و مناسب و ممتاز بدست آورد. و نماز یك كارخانه است، كارخانه انسان سازى و انسان در صورتى در این كارخانه شخصیتى محبوب و مرغوب مى یابد كه پیش از ورود به نماز خود را دست خورده و آلوده نساخته باشد. همچنان كه در كندو كه كارخانه عسل سازى است وقتى عسل ها مرغوب و معطر خواهند بود كه زنبورها پیش از ورود به كندو به سراغ هر بوته و گیاهى یا حتى هر گلى نرفته باشند.
بالا بردن دست ها در آغاز نماز براى گفتن الله اكبر درست حالت یك اسیر را نشان مى دهد كه صلاح و مصلحت خود را خوب فهمیده و دانسته است كه تنها راه سلامت تسلیم و اطاعت بى چون و چرا از حریف است. مصلحت من این است كه یاران همه كار بگـــــذارند و سر طــره یارى گــیرند نمازگزار نیز در نماز خود با این عمل مى خواهد بگوید: خدایا! اسیر توام، زمین خورده توام، كم آورده ام، تسلیم تو ام، و از این پس هر چه تو بگویى. اینكه گفتم بالا بردن دست ها حالت یك اسیر را نشان مى دهد، خاطرات جنگ و اسارت و اسرا را تداعى نكن بلكه حالت آن دوست را تصور كن كه در برابر دوست عزیزتر از جان خود با یك دنیا میل و تمایل و رغبت دستان خود را بالا برده و مى گوید: تسلیم، هر چه تو بگویى.
حركت ماهى ها تماشایى است، اول خود را خم و راست كرده و بعد قامت كشیده و سپس خیز برداشته و چند قدمى پیش مى روند. این خم و راست شدن ها اگر نباشد ماهى ها قفل شده و قدم از قدم برنمى دارند. و نماز براى هر یك از ما چیزى شبیه همان خم و راست شدن ماهى هاست. انسان بى نماز در دنیاى معنا و معنویت حتى به قدر ذره اى پیش نخواهد رفت، بلكه آنقدر مى ماند تا بگندد و آنقدر مى گندد كه گندش عالم را خواهد گرفت...
