تبیان، دستیار زندگی

 چقدر سخته تو خيالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اما وقتي ديديش هيچي جز سلام نتوني بهش بگي

يادته يه روزي بهم گفتي:هر وقت خواستي گريه کني برو زيرِ بارون که نکنه نامردي اشک هاتو ببينه و بهت بخنده گفتم: اگه بارون نيومد چي؟؟؟ گفتي: اگه چشم هاي قشنگ تو بباره آسمون گريه ش ميگيره گفتم: يه خواهش دارم ؛ وقتي آسمونِ چشام خواست بباره تنهام نزار گفتي: باشه... حالا امروز من دارم گريه ميکنم اما آسمون نمي باره و تو هم اون دور دورا ايستادي و داري بهم مي خندي

خواهم گلي را برايت بفرستم اما مي ترسم از اينکه پژمرده شود پس "س" را از "گل سرخ" و "ل" را از گل " لاله" ، "ا" را از گل "اطلسي" و "م" را از گل " مريم" بر ميدارم و سلام را تقديمت مي کنم

هر رنگی مظهره یه چیزیه. 1.سبز (رنگ امید به زندگی)   2.آبی(آزادی در زندگی)   3.سفید(روشنایی در زندگی)   4.سیاه(ارزشمند بودن زندگی)   5.قرمز(عشق در زندگی)   6.و در آخر قهوه ای(استقامت در زندگی) شما کدوم رنگ رو بیشتر دوست دارید؟

زندگی تو 3 کلمه معنی میشه   1.تنهایی   2عشق   3.جدایی   هر کدوم از اینا یه لحظه ای از زندگی هستند و هر کدوم یه ارزشی دارن و هر کدوم یه برگی از درختهای خاطرات تواند پس این دفتر رو تو گاوصندوق دلت نگه دار چون یه روز تموم این خاطرات بهت امید میدن تا زندگی رو از نو شروع کنی

هر چند که در کوی تو مسکین و فقیریم

رخشنده و بخشنده چو خورشید منیریم

خاریم و طربناک تر از باده بهاریم

خاکیم و دلاویز تر از بوی عبیریم

از نعره مستانه ما چرخ پر آواست

جوشنده چو بحریم و خروشنده چو شیریم

از ساغر خونین شفق باده ننوشیم

وز سفره رنگین فلک لقمه نگیریم

بر خاطر ما گرد ملالی ننشیند

آیینه صبحیم و غباری نپذیریم

ما چشمه نوریم بتابیم و بخندیم

ما زنده عشقیم نمردیم و نمیریم

هم صحبت ما باش که چون اشک سحرگاه

روشندل و صاحب اثر و پاک ضمیریم

از شوق تو بی تاب تر از باد صباییم

بی روی تو خاموش تر از مرغ اسیریم

آن کیست که مدهوش غزلهای رهی نیست؟

جز حاسد مسکین که بر او خرده نگیریم

سعي كن باكسي كه تشنه عشق است دل نبندي سعي كن كسي كه لايق عشق است دل ببندي چون تشنه عشق روزي سيرآب خواهد شد

گر عاشقانه مردن را بلد نيستيم لااقل عاشقانه زندگي كنيم ....سوختن حرف كمي نيست آنانكه ساختند و سوختن

وقتي برگهاي پاييز رو زير پاهات له ميکني يادت باشه روزي بهت نفس هديه مي کردن

نگاه ساكت باران به روي صورتم دردانه مي لغزد ولي ياران نمي دانند كه من درياي از دردم . به ظاهر گرچه مي خندم ولي اندر سكوتي تلخ مي گريم