تبیان، دستیار زندگی

رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی ایران در گفت‌وگو با فارس افزود: از نظر پزشکی، کوهنوردی از رشته‌های مهم ورزشی است که در تنظیم اعمال تمام اعضای داخلی بدن انسان از جمله قلب، مغز، دستگاه گوارش، عضلات و استخوان‌ها دخالت عمده دارد و نقش پیشگیری از بیماری‌ها را ایفا می‌کند.

لطفعلی پورکاظمی توضیح داد: در جریان کوهنوردی میزان خون موجود در عضلات تا 20 برابر شده و مویرگ‌های خونی که در جریان استراحت فقط به مقدار 15 درصد باز و فعال هستند هنگام کوهنوردی به بیش از 95 درصد می‌رسند و در نتیجه انتقال مواد غذایی ضروری بدن با شتاب بیشتر و با کیفیتی‌ سودمندتر به نقاط مختلف بدن می‌رسد.

به گفته وی، در جریان کوهنوردی از اعصاب سمپاتیک هورمون‌های (اپی‌نفرین) و (نورا پی‌ نفرین) بیشتری ترشح شده و به همراه مواد دیگری چون (آدنوزین تریفسفات) در گشادی و پرخونی عروق مربوطه دخالت بسزایی دارد.

رئیس فدراسیون پزشکی ورزشی ایران تصریح کرد: همچنین میزان جریان قلب و فشار خون شریانی نیز افزایش می‌یابد و از این طریق می‌توان جریان خون مغز و فشار داخلی بدن و عضلات را به بهترین وجهی تأمین کرد

به گزارش ایسنا، فیزیکدانان و ستاره‌شناسان از مدت ها پیش می‌دانستند که جهان از یک تقارن آینه‌ای مانند یک توپ بسکتبال برخوردار است.

محققان برای آزمایش این تقارن فرضی، مسیر چرخش ده ها هزار کهکشان مارپیچ را که توسط تلسکوپ نقشه برداری دیجیتال آسمان اسلون ثبت شده بود، فهرست کردند.

محققان موفق به کشف شواهدی از تمایل کهکشان ها به چرخش در یک جهت ارجح شده‌اند. آنها مازاد کهکشان های چپ‌دست یا متمایل به چرخش در خلاف ساعتگرد را در بخشی از آسمان به سمت قطب شمال کهکشان راه‌شیری شناسایی کردند. این اثر تا آن سوی 600 میلیون سال نوری کشیده شده بود.

این نتایج بسیار اهمیت دارد ؛ چرا که با مفهوم پذیرفته شده قبلی در مورد همگرا بودن جهان در مقیاس های بسیار بزرگ، بدون داشتن جهت خاص تناقض دارد.

این کار باعث به وجود آمدن بینش‌های جدید در مورد شکل مهبانگ شده ‌است.یک جهان تقارنی و همگرا ممکن است با یک انفجار کروی‌شکل متقارن شبیه به یک توپ بسکتبال به وجود آمده باشد.

به گفته دانشمندان، اگر جهان در حال چرخش به وجود آمده باشد، ممکن است از یک محور ارجح برخوردار بوده و کهکشان ها احتمالا آن مفهوم اولیه را حفظ کرده‌اند. آنها بر این باور هستند که با توجه به شواهد موجود احتمالا جهان هنوز در حال چرخش است.

به گزارش مهر، روز 11 جولای 2011 در تاریخ علم نجوم روز بسیار پر اهمیتی است زیرا در این روز کشف سیاره نپتون یک ساله می شود، البته نه یک سال زمینی، بلکه یک سال نپتونی که برابر 164.79 سال زمینی است.

نپتون در تاریخ 23 سپتامبر سال 1846 کشف شد و این اولین باری است که پس از کشفش یک دور کامل در مدار خورشید را کامل می کند.

کشف نپتون در تاریخ نجوم یک نقطه عطف به شمار می رود، کشف این سیاره نه به واسطه رصدهای یک اخترشناس ، بلکه به واسطه محاسبات دقیق ریاضیدانان کشف شده است. به این شکل ابتدا آشفتگی های موجود در مدار اورانوس شناسایی شد و سپس این نظریه ارائه شد که وجود دور افتاده ترین سیاره سامانه خورشیدی تنها در صورت وجود سیاره ای دیگر قابل توضیح است، حتی سیاره ای دور افتاده تر که گرانش آن بر روی مسیر حرکت مداری اورانوس تاثیر گذار باشد.

«جان آدامز» و «اربین لو وریه» ریاضیدانان انگلیسی و فرانسوی به صورت جداگانه این محاسبات را انجام دادند. هر دو این ریاضیدانان بر سر موقعیت نپتون، جایی از آسمان که اخترشناسان باید به دنبال این سیاره می گشتند به توافق رسیده بودند. با این همه شیوه ارائه نتایج این دو متفاوت بود و سرانجام اخترشناسان در برلین توانستند این سیاره را با توجه به محاسبات «لو وریه» رصد کنند.

10 سال بعد «ویلیام لاسل» تلسکوپ قدرتمند خود را به سوی این سیاره چرخاند و توانست سیاره آبی رنگ را به همراه ستاره ای کم نور در نزدیکی اش رصد کند. بعدها اخترشناسان این ستاره کم نور را قمر تریتون معرفی کردند.

ساختار دقیق این سیاره تا سال 1989، زمانی که فضاپیمای ویه جر 2 از کنار آن عبور کرده و تصاویری را از این جهان آبی خاموش به زمین ارسال کرد، آشکار نشد. تحلیلهای بیشتر بر روی عکس های ویه جر نشان داد لکه های تیره رنگی که بر روی نپتون دیده می شوند، توفانهای عظیم و ستونی شکل هستند.

شگفتی بزرگ درباره این سیاره قمر تریتون است، زیرا از اتمسفری بسیار رقیق برخوردار بوده و رگه هایی بزرگ از موادی تیره رنگ بر روی سطح آن دیده می شود که به واسطه فوران نیتروژن و غبار از زیر سطح یخی قمر در اثر تابش خورشید به وجود آمده اند. به بیانی دیگر می توان به این نتیجه رسید که حتی در مرز سامانه خورشیدی، جایی که درجه حرارت پایین تر از منفی 200 درجه سیلسیوس است، نور خورشید همچنان می تواند در ایجاد سیستم آب و هوایی مشخص و مجزا تاثیر گذار باشد.

به گزارش مهر، پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه) حاصل یک پیوند شیمیایی میان دو مولکول مهم برای حیات است: آب و اکسیژن. به طوریکه پراکسید هیدروژن نقشی کلیدی در تولید آب و ازون در اتمسفر زمین ایفا می کند.

اکنون یک تیم بین المللی به سرپرستی ستاره شناسان رصدخانه فضایی اونسالا در سوئد با استفاده از تلسکوپ APEX واقع در ارتفاع 5 هزار متری در کوههای آند شیلی با رصد منطقه ای از کهکشان راه شیری در نزدیکی ستاره "رو- مار افسای" واقع در فاصله حدود 400 سال نوری از زمین، برای اولین بار توانستند این مولکول را در فضای بین ستاره ای کیهانی نیز کشف کنند.

این منطقه محتوی توده های متراکمی از گاز و گرد و غبار کیهانی بسیار سرد با دمای 250- درجه سانتیگراد است. در این توده های متراکم ستارگان جدید متولد می شوند.

این دانشمندان با کمک تلسکوپ APEX توانستند پرتوهای الکترومغناطیسی با طول موجهای زیر میلیمتری برانگیخته از این مولکولها را رصد کنند.

پر اکسید هیدروژن (H2O2) که همچنین با عنوان آب اکسیژینه نیز شناخته می شود، برای ضد عفونی کردن زخمها به کار می رود.

براساس گزارش اسپیس دیلی، این مولکول احتمالاً در فضا بر روی سطوح ذرات گرد و غبار کیهانی وجود دارد. این ذرات بسیار کوچک که شبیه به دانه های شن هستند زمانی تشکیل می شوند که هیدروژن (H) به مولکولهای اکسیژن(O2)  افزوده شود.

یکی از واکنشهای شیمیایی پراکسید هیدروژن، آب (H2O) تولید می کند و به همین دلیل، این کشف جدید می تواند به ستاره شناسان به درک بهتر تشکیل آب در جهان کمک کند

به گزارش خبرگزاری مهر، وقوع این توفان در زحل منجر به ایجاد "لکه سفید بزرگی" بر روی سطح سیاره زحل شده است که امکان دیدن آن از روی زمین نیز وجود دارد.

رصدهایی که توسط فضاپیمای کاسینی انجام گرفته به همراه رصدهای انجام شده توسط تلسکوپهای زمینی نشان دهنده مناظری از رعد و برقهای فرازمینی هستند، رعدهایی که با سرعت 10 بار در ثانیه بر فراز زحل ایجاد شده اند. لکه های سفید بزرگ به این دلیل چنین نامگذاری شده اند که بزرگی آنها به اندازه ای است که می توان هر سی سال یکبار آنها را با استفاده از تلسکوپهای زمینی مشاهده کرد.

این توفان از دسامبر گذشته آغاز شد، زمانی که کاسینی و تعدادی از تلسکوپهای زمینی شاهد روند تکامل این توفان بر روی زحل بودند. به گفته اخترشناسان توفانهای "لکه های بزرگ سفید" که 10 برابر بزرگتر و شدیدتر از توفانهای عادی به شمار می روند، بسیار نادر بوده و در هر سال زحلی یکبار رخ می دهند. (یک سال زحل برابر 29.5 سال زمینی است.)

بر اساس گزارش اسپیس، این ششمین باری است که این رویداد از سال 1876 تا کنون با آغاز بهار در نیمکره شمالی این سیاره، مشاهده شده است. طول و عرض جغرافیایی این توفان به ترتیب 16 هزار و 800 و 9 هزار و 900 کیلومتر بوده است، این به آن معنی است که بزرگی این توفان می تواند نیمی از زمین را پوشش دهد.

به گزارش مهر، محققان می‌گویند زمین درحال چاقتر شدن است و تنها عاملی که مقصر این چاقی به شمار می‌آید گرمای جهانی است.

به گفته دانشمندان ذوب شدن یخهای آنتراکتیکا و گرینلند درحال افزودن به حجم اقیانوسها است و این آب اضافی در حال حرکت به سوی بخش استوایی زمین هستند، به بیانی دیگر در پی این روند شکم سیاره زمین روز به روز بزرگتر خواهد شد و روند کوچکتر شدن میانه سیاره زمین که برای یک قرن ادامه داشته است، خنثی خواهد شد.

دانشمندان از گذشته می‌دانستند که زمین یک کره کامل نیست، نیروهای چرخشی منجر به برآمده شدن بخش میانی سیاره شده است و از این رو فردی که در نقطه‌ای در قطب شمال ایستاده باشد، نسبت به فردی که در استوا ایستاده 21 کیلومتر به هسته زمین نزدیکتر است.

این اختلاف طی طولانی مدت در حال کمتر شدن بود، به بیانی دیگر بخش میانی و برآمده سیاره زمین در حال کوچکتر شدن بوده و میزان این کوچکتر شدن بر اساس مطالعات دانشمندان هفت میلیمتر در 10 سال تخمین زده شد، روندی که بخشی از پدیده ارتجاعی عصر یخبندان که از 2.6 میلیون سال پیش آغاز شده و تا 11 هزار و 700 سال پیش ادامه یافته به شمار می‌رود.

این حجم بالای توده‌های یخی منجر به تغییر شکل پوسته و جبه زمین شد و به این شکل بخش میانی سیاره آغاز به برآمدن شدن کرد. زمانی که یخهای عصر یخبندان آغاز به ذوب شدن کردند، قطبها به آرامی به سوی موقعیت پیشین خود حرکت کرده و تا به امروز به این حرکت خود ادامه داده‌اند. اما امروز پدیده‌ای در تقابل با این رویداد در حال وقوع است.

محققان با بازبینی محاسبات ماهواره‌های GRACE دریافته اند این تاثیر در حال وارونه شدن است. به گفته محققان دانشگاه کلرادو، اطلاعات این ماهواره‌ها نشان می‌دهد پدیده بازگشت قطبها و فرورفتن میانه زمین تقریبا متوقف شده و با از دست رفتن جرم آنتراکتیکا و گرینلند، به نظر می‌آید میانه زمین دوباره در حال برآمده شدن است.

محققان میزان برآمده شدن میانه زمین را هفت میلیمتر در 10 سال تخمین زده اند که به گفته آنها برای خنثی کردن پدیده طولانی مدت متعادل سازی رقم کافی به شمار می‌آید.

بر اساس گزارش نشنال جئوگرافی، در حالی که کاسته شدن جرم دو قطب و رانده شدن این یخها و آبهای ناشی از ذوب یخها به سوی استوا منجر به کاسته شدن وزن آنتراکتیکا و گرینلند می‌شود، فرصتی که برای بازگشت زمین به حالت اولیه اش مناسب است، با توجه به پدیده وارونه‌ای که به صورت همزمان در حال وقوع است، متعادل یا متناسب شدن سیاره زمین بیش از هزاران زمان خواهد برد.

به گزارش ایسنا، امید عزیزی بیان کرد: با پیگیری‌های متعدد و در راستای حفظ و نگهداری آثار و میراث تاریخی، طبیعی و معنوی، اثر ارزشمند طبیعی غار آویشو پس از طی مراحل و تشریفات قانونی لازم، در همایش شورای سیاست‌گذاری ثبت آثار با شماره‌ی 90 در فهرست آثار ملی طبیعی کشور به ثبت رسید.

او افزود: از زمان ثبت اثر، ضمن رعایت حقوق، هرگونه اقدام و عملیاتی که به تخریب یا تغییر در اصالت اثر منجر شود، ممنوع است.

غار آویشو با انتهایی ناشناخته در منطقه‌ای کوهستانی در قلب جنگل‌های شاندرمن و در حدود 37 کیلومتری جنوب غربی شهر شاندرمن قرار دارد. این غار چند سال پیش توسط افراد بومی منطقه شناسایی شد. آویشو به‌لحاظ ساختاری از غارهای منحصربه‌فرد است که در سنگ‌های آهکی ایجاد شده است. قدمت این غار به حدود 75میلیون سال پیش می‌رسد. در این غار، هفت آبشار و شمار زیادی قندیل وجود دارد.

ماهیت علمی غار به‌عنوان یک میراث گران‌بهای زمین‌ساختی و توانایی محیطی اطراف آن، انواع مختلفی از گردشگری از جمله اکوتوریسم، ژئوتوریسم، توریسم ورزشی، گردشگری زیست‌محیطی و گردشگری ماجراجویانه متناسب با محدوده‌ی غار را مساعد کرده است.

  عدنان حسینی افزود: این آثار ثبت شده مربوط به بخش سرباز این شهرستان شامل محوطه و گورستان دمبگی بگ (هزاره سوم قبل از میلاد) و محوطه‌های چروک و رودیک کیشکور مربوط به اوایل اسلام است.

وی همچنین تپه‌های قدیمی کتین بن، ملک گوزان، سبی‌ها و کرندان مربوط به قرون متاخر اسلامی و میانه را از دیگر آثار ثبت شده عنوان کرد.

سرپرست اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی سرباز به ایرنا  گفت: پرونده‌های پیشنهاد ثبت این هفت اثر اواخر سال گذشته تکمیل و پس از طرح در شورای فنی و تایید آن، اکنون در زمره آثار ملی کشور ثبت شده است.

وی افزود: با ثبت این آثار تاریخی مجموع آثار ثبت شده ملی شهرستان سرباز به 201 اثر رسیده است.

شهرستان سرباز در فاصله 500 کیلومتری جنوب زاهدان واقع شده است.

تاکنون 1630 اثر تاریخی و فرهنگی این استان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

به گزارش ایسنا، روز گذشته باستان‌شناسان قرقیزی و روس در جریان کاوش‌های خود در یک منطقه‌ تاریخی در 35 کیلومتری شهر «بیشکک»، پایتخت کشور «قرقیزستان» موفق به کشف یک مجسمه بودا با قدمتی بیش از 1000 سال شدند.

این مجسمه در بقایای یک معبد بودایی در محوطه‌ای تاریخی بنام «کراسنایا ریچکا» کشف شده و در حالت ایستاده در حدود چهار متر ارتفاع دارد.

پروژه کاوش در این محوطه تاریخی برای کشف دیگر آثار تاریخی همچنان ادامه دارد.

محب‌علی کارشناس ارشد مرمت بناهای تاریخی کشور در کـاشان گفت: بـا توجه به معماری و طراحی خاص این تیمچه مرمت این بنا، سه سال زمان نیاز دارد.

وی افزود: در این طرح مرمت کاربندی، پاک سازی کاشی کاریها از آلودگی، مرمت تزئینات چوبی در و پنجره، بهسازی رطوبت گیری، تغییر ناودان‌ها و مسیر آبروهـا و مقاوم سازی پشت بام و گنبد تیمچه امین الدوله انجام می‌شود.

وی با بیان این‌که 80 سال از مرمت پشت بام تیمچه امین الدوله می‌گذرد گفت: با آوار برداری کامل از انـدود آن، به مرمت و مقاوم سازی دوباره آن پرداخته می‌شود.

کارشناس ارشد مرمت بناهای تاریخی کشور خاطرنشان کرد: به علت آب پاشیهای مداوم و غیر اصولی در کف تیمچه و ساخت سرویسهای بهداشتی غیراستاندارد، رطوبت به زیرزمین این بنا نفوذ کرده که برای جلوگیری از تخریب پایه ها، مقاوم سازی و اصلاح کانال‌های آبرسانی آن را آغاز کرده‌ایم.

 تیمچه امین‌الدوله با توجه به شرایط آب و هوایی کاشان بنا شده و یکی از بناهای منحصر بفرد در این منطقه است.

تیمچه قاجاری امین الدوله که در سال 1353 به شماره 1016 در فهرست آثار ملی کشور بـه ثبت رسیده در وسط بازار کاشان واقع شده و محلی برای برگزاری آئین‌های سوگواری مردم در ایام محرم است.