تبیان، دستیار زندگی

بادبادک ها
هر چقدر هم که
اوج بگيرند
هنوز
با آن نخ کذايی
اسير زمين اند!
فريب نمی خواهم
به من
پرواز بياموز...!!!

چقدر زمونه بي وفاست

نمي دونم خدا كجاست؟؟

يكي بياد بهم بگه

كجاي كارم اشتباست؟!!

گاهي مي خوام داد بكشم

اما صدام در نمياد

بگم آخه خدا چرا

دنيا به آخر نمي ياد...

پا را از ديدگانم بيرون مي نهم
تا زين پس ببينم آنچه را كه وجود دارد
لمس كنم آنچه را كه واقعيت دارد
ببويم بوهايي را كه به مشام نمي رسيد
و باور كنم كه زندگي را بايد با همه آنچه را كه هست ساخت
نه با آنچه را كه مي خواهم باشد و نيست
و تلاش كنم براي آنچه مي خواهم...

چه لطيف است حس آغازی دوباره،

و چه زيباست رسيدن دوباره به روز زيبای آغاز تنفس...

و چه اندازه عجيب است ، روز ابتدای بودن!

و چه اندازه شيرين است امروز...

روز ميلاد...

روز تو!

روزی که تو آغاز شدی!

*****

و سلامي ديگر

حالتون چطوره رفقا

و باز هم بهانه اي براي بودن و نوشتن

خيلي وقته مطلب عمومي ننوشته بودم...

شايد قصد اين كار رو هم نداشتم و مهم تر از همه حرفي برا گفتن

خداروشكر اعضاء تبيان درست و حسابي با اين قسمت جديد انس گرفتن !!!؟

نمي خوام گلايه كنم چون اصلا اين مطلب جاي اين حرفا نيست

ولي رفقا كم كم دارن رفاقت هارو فراموش مي كنن

ياد اون روزايي بخير كه كسي تولدش مي رسيد همه بچه هاي سايت بهش تبريك مي گفتن و براش مطلب مي نوشتن....

ولي اين روزا چي ...!؟

حتي از روز تولدت هم كسي با خبر نمي شه

و ديگه توقعي هم بيشتر از اين نيست ...

**اگر چه دوست به چيزي نمي خرد مارا **

**به عالمي نفروشيم مويي از سر دوست **

بگذريم حالا

از مطلبم مشخصه كه برا تبريكه

برا تبريك بودن رفقا (اين جمع بستن نشون ميده كه تبريك برا يه نفر نيستا!!!)

رفقا تولدتون مبارك...

اگه دلتون خواست بفهميد برا كيا نوشتم يه سري به مطالب سال گذشته به همين تاريخ بزنيد خودتون متوجه مي شيد !!!

البته اگه تا الان متوجه نشدين

ديگه حرفي نيست جز آرزوي بهترين ها براي اين دوستان...

ديگه همين ديگه ...

از گذشته چيزی ندارم که به آن برگردم
در آينده هم چيزی نيست تا برايش بروم
اما اکنون برای من است و ازآن من
پس آنرا به تو هديه ميکنم...

....

خوش باشيد

يا حق

تو اگر مي دانستي

که چه زخمي دارد

که چه دردي دارد

خنجر از دست عزيزان خوردن

از من خســـته نمي پرســـيدي که چرا تنــــهايــــــي...

زندگي فرصت بس کوتاهيست..

تا بدانيم که مرگ..

آخرين نقطه پرواز پرستو ها نيست...

مـــــرگ هــــــم حـــــادثه اســــــت...

مثل افتادن برگ که بدانيم پس از خواب زمستاني خاک...

نفس سبزبهاري جاريست...

يك ماه گذشت
يك ماه سلام
يك ماه سحر
يك ماه افطار
يك ماه مناجات و يك ماه روزه
ماه رمضان هم گذشت
ماهي كه فقط خدا قرار دل ما بود
فقط خدا دوست ما بود همنشين ما بود
و خدا، خداي ما بود
و اينبار براي هميشه مي گويم
تو تنها مهربانترين مهرباناني اي خداي عاشقان...