تبیان، دستیار زندگی

یک قرن قبل از صدور این فرمان، تاجران اروپایی توانسته بودند به ژاپن رخنه کنند. این امپراتوری افسانه ای دوردست جهان را مارکوپولو سیپانگو نامیده بود و کریستف کلمب آرزو داشت با کشتی هایش به سواحل آن برسد.

ابتدا تاجران پرتغالی و در پی آنها هلندی ها وارد مجمع الجزایر ژاپن شدند. با ورود آنها فنون غربی و عقاید رنسانس نیز وارد ژاپن شد.

ژاپنی ها که تحت یک رژیم فئودالی مشابه قرون وسطی اروپا زندگی می کردند به سرعت این فنون و عقاید جدید را جذب کردند. بسیاری از آنها تحت تاثیر تبلیغات یک مبلغ مسیحی بنام سن فرانسوا زاویه و ژزوییت ها تغییر مذهب داده و کاتولیک شدند.

در اوایل قرن دوازدهم میلادی ، فئودال های کم و بیش مستقل مجمع الجزایر ژاپن ناگزیر گردیدند مطیع فرامین توکوگاوا لیاسو فئودال و جنگ سالار قدرتمند آن دوره کشور ژاپن شوند.

او لقب شوگون را برای خود برگزید که به مفهوم( سالارجنگ ـ  جنگ سالاربزرگ) علیه بربرها بود و علاوه بر این وظایفی مشابه وزیر دربار امپراتور را نیز به عهده گرفت.

از آن پس ، امپراتور ژاپن فقط دارای یک قدرت نمادین و یک نقش معنوی شد و قدرت اصلی در دست شوگون ها بود، تا این که نوبت به توکوگاوا لمیتسو رسید که قدرت را به عنوان شوگون در دست  بگیرد.

او که بیم داشت اروپایی ها به طور مسلحانه وارد ژاپن شوند یا این که مردم را به شورش های محلی تحریک کنند و قدرتش به خطر بیافتد ، تصمیم گرفت با اجرای مقررات بسیار سختی درهای کشور را به روی خارجیان ببندد.

هنگامی که شوگون توکوگاوا لمیتسو تصمیم گرفت ورود و خروج به ژاپن را ممنوع کند ، کاتولیک ها ایالت ناکازاکی دست به شورش زدند. شوگون موفق شد به کمک هلندی ها این شورش را به شکل بی رحمانه ای سرکوب کند. وی سپس تمام خارجی ها را از ژاپن اخراج کرد و فقط به چند نفر هلندی اجازه داد در بنادر ژاپن باقی بمانند.

به این ترتیب در روز 22 ژوئن سال 1636 میلادی به دستور شوگون توکوگاوا لمیتسو  کشور ژاپن در دنیا را برای مدت بیش از دو قرن به روی خود بست. قدرت شگون ها تا سال 1867 میلادی ادامه داشت تا این که در این سال امپراتور میجی از ضعف شوگون وقت استفاده کرد و برای همیشه آنها را از صحنه تاریخ ژاپن بیرون راند و ژاپن بار دیگر در دنیا را به روی خود گشود

عملیات حمله به خاک شوروی با نام رمز «بارباروسا» یک سال پس از تسلیم فرنسه در مقابل آلمان آغاز شد.

آدولف هیتلر پس از امضای پیمان عدم تخاصم با استالین دیکتاتور شوروی و تسلیم شدن فرانسه در پی یک جنگ برق آسا فقط با بریتانیا به رهبری وینستون چرچیل مواجه بود که در برابرش مقاومت می کرد.

بنابراین به تشویق فن ریبن تروب وزیرخارجه آلمان هیتلرتصمیم گرفت به شوروی سرزمین متحد سابقش استالین حمله کند.

حمله به شوروی به طور محرمانه برای روز 15 مه برنامه ریزی شده بود اما هیتلر ناگزیر شد طرح حمله اش را5 هفته به تعویق بیاندازد تا در جریان این مدت سرزمین های بالکان را به زانو درآورد.

در روز 6 آوریل ، ارتش ورماخت یوگسلاوی که تهدید کرده بود به دشمنان آلمان می پیوندد را تصرف کرد و هم زمان ارتش آلمان ناگزیر شد به ایتالیایی ها که بیهوده تلاش می کردند ، یونان را تصرف کنند ، کمک نماید.

آلمان ها سرزمین های بالکان را تصرف کردند اما این پیروزی به قیمت تاخیر در حمله به شوروی تمام شد که عواقب وخیمی در آینده برای ارتش آلمان داشت.

علی رغم پنهان کاری بسیار آلمانی ها در مورد طرح حمله علیه شوروی ، استالین خیلی زود و به طور کامل توسط سرویس های مخفی اش و به ویژه سورج جاسوس شوروی در توکیو از این طرح مطلع شده بود.

اما دیکتاتور که به اعتبار پیمان عدم تخاصم با نازی هااعتقاد داشت نمی توانست قریب الوقوع بودن حمله را باور کند.

درپی حمله آلمان به شوروی ، استالین دچار یک افسردگی عمیق شد و خود را روزها در ویلایش پنهان کرد بی آنکه کسی را بپذیرد.دیکتاتور شوروی نمی توانست خیانت هیتلر و لغو پیمان سال 1939 را باور کند.

به عقیده بسیاری از کارشناسان آن دوره و حتی شخص استالین پیروزی آلمان ها و تصرف شوروی به نظر غیرقابل اجتناب بود.

در ابتدای یورش آلمان ها ، ارتش ورماخت در مقابل یک ارتش سرخ روحیه باخته و تضعیف شده بر اثر تصفیه های مرگبار استالین به سرعت در خاک شوروی پیش رفت.

آلمان ها با 3 میلیون سرباز ، 3600 دستگاه تانک و  4200 فروند هواپیما به سرعت به سوی شرق پیش رفته و شهرکی‌یف را تصرف و شهر لنینگراد (سن پترزبورگ کنونی) را محاصره کردند.

این جنگ بسیار بی رحمانه بود.مدتی بعد استالین به خود آمد و توصیه های ژنرال های ارتش سرخ را پذیرفت و دستور دادهرچه سریعتر کارخانه هایی که وجودشان برای بقای شوروی حیاتی بود را پیاده کرده و به ماورای اورال منتقل کنند و هر چیزی که قابل انتقال نبود را نابود نمایند.

شوروی ها سیاست زمین سوخته را در مقابل ارتش شکست ناپذیر آلمان در پیش گرفتند تا آنها نتوانند غذا و دیگر ملزومات خود را از سرزمین های اشغالی تامین کنند.

ارتش ورماخت قبل از اینکه به مسکو برسد توسط زمستان طاقت فرسای روسیه متوقف شد.این بار آنها با دشمنی رو به رو شده بودند که در مقابل آن کاری از دستشان ساخته نبود.

به این ترتیب ، در روز 22 ژوئن سال 1941 میلادی ، استالین با تلفن ژنرال ژوکف از خواب پرید.ارتش آلمان به خاک شوروی حمله کرده بود.علی رغم پیشرفت های اولیه و برق آسای ارتش نازی ، آلمان ها با زمستان طاقت فرسای روسیه مواجه شدند.

دشمنی که در مقابل آن کاری از دستشان ساخته نبود.جنگی که 2 سال بعد با تسلیم سربازان آلمانی در استالینگراد ،مقدمات ضدحمله متقابل شوروی به خاک آلمان را فراهم آورد.

فرقه توتونیک که نام آن برگرفته از یک واژه کهن به مفهوم آلمانی است در سال 1198 میلادی هنگام جنگ های صلیبی تاسیس شد. این راهبان سرباز از طریق روپوش بلند سفیدرنگ با نقش یک صلیب سیاه که به تن می کردند ، قابل شناسایی بودند.

شوالیه های توتونیک که فقط از آلمانی ها تشکیل شده بودند پس از بازگشت از جنگ های صلیبی منطقه اروپای مرکزی را صحنه تاخت و تاز خود قرار دادند. آنها رسالت خود را قلع و قمع کافران می دانستند و در آن زمان هنوز جوامع بت پرست در نواحی اروپای مرکزی وجود داشتند.

در سال 1226 میلادی ، این فرقه به کمک دوک لهستانی کنراد دومازووی شتافت که زمین هایش توسط یک قوم بت پرست سواحل بالتیک موسوم به پروزن ها یا بروسین ها اشغال شده بود.

امپراتور وقت آلمان فردریک هوهنشتوفن به اعضای فرقه توتونیک تمام مزایای شاهزادگان امپراتوری را اعطا کرد تا آنها به نبرد با بروسین ها و مسیحی کردن آنها تشویق شوند.

شوالیه های توتونیک این ماموریت را با خشونت هر چه تمامتر انجام داده و بیشتر به قتل عام بروسین ها تا مسیحی کردن آنها علاقه نشان دادند. سپس در منطقه سکونت بروسین ها مهاجرنشینان آلمانی ایجاد کرده که اندکی بعد این مهاجرنشینان نام قوم سلف این منطقه برگزیدند. به این ترتیب این ناحیه نام پروس را گرفت.

شوالیه های توتونیک برای تحکیم مواضع خود در این سرزمین تازه اشغال شده ، قلعه های بزرگ و مستحکمی از جمله کونیکسبرگ (کالینین گراد کنونی) را احداث کردند.

در سال 1309 میلادی استاد اعظم فرقه توتونیک قلعه مارینبورگ در پروس را به عنوان پایتخت این فرقه برگزید. رفته رفته قدرت فرقه توتونیک ها افزایش یافت و آنها حملات به مناطق همجوار اسلاونشین وبخشی هایی از لهستان آغاز نمودند.

شوالیه های توتونیک حتی در داخل پروس نیز اشراف زمین دار را تحت فشار قرار داده بودند. آنها به اقوام بالت در لیتوانی نیزحمله می کردند.

سرانجام لادیسلاس دوم ، پادشاه لهستان تصمیم جنگ با فرقه توتونیک را گرفت. او ائتلافی را با پادشاه لیتوانی تشکیل داد و جنگ با راهبان سرباز فرقه توتونیک را آغاز کرد.

به این ترتیب در روز 15 ژوییه سال 1410 میلادی سپاهیان لادیسلاس دوم ، پادشاه لهستان شوالیه های توتونیک را در تاننبرگ به سختی شکست دادند و پادشاه لهستان پیمان تورن را به آنها تحمیل کرد.

حدود نیم قرن بعد ، بار دیگر شوالیه های توتونیک از لهستانی ها شکست خورده و همه سرزمین های خود به استثنای پروس شرقی را از دست دادند ، که حتی این سرزمین نیز تحت قیمومت پادشاه لهستان قرار گرفت

زندانبان های بلشویک که رئیس آنها یاکوف یوروفسکی بود ، تزار ، همسرش ، 4 دخترش و یک فرزند پسرش را به همراه 4 نفر ازخدمه در زیرزمین این خانه با گلوله رولور و ضربات سرنیزه به قتل رساندند.

نیکلای دوم در سال 1894 میلادی به تخت سلطنت روسیه نشست اما دوران سلطنت او توام باموج نارضایتی از استبداد تزاری ، فقر فزاینده مردم ، شکست روسیه در جنگ با ژاپن در سال 1905 میلادی بود.

نیکلای دوم و همسرش به ویژه به دلیل بیماری تنها پسرشان الکسیس به شدت تحت القائات یک کشیش توطئه گر به نام راسپوتین بودند و حتی شهرت داشت که راسپوتین وزیران دولت تزاری را تعیین می کرد.

در سال 1914 میلادی روسیه در کنار بریتانیا و فرانسه علیه امپراتوری آلمان و امپراتوری اتریش - مجارستان وارد جنگ می شود.

یکی از دلایل اصلی بروز جنگ جهانی اول سماجت تزار نیکلای دوم در حمایت از صربستان بود که سرویس مخفی این کشور در قتل ولیعهد امپراتوری اتریش - مجارستان دست داشت.

نیکلای دوم می خواست با یک جنگ خارجی توجه افکار عمومی را ازمشکلات داخلی به جنگ خارجی معطوف کند اما ارتش روسیه به دلیل ساختار قدیمی و به دلیل نارضایتی سربازان شکست های سنگینی را در جبهه های جنگ متحمل شد و سرزمین های وسیعی را از دست داد.

بار دیگر مانند سال 1905 میلادی و پس از شکست از ژاپن که در روسیه انقلاب شد، در ماه فوریه سال 1917 میلادی انقلاب دوم روسیه رخ داد و در روز 2 مارس سال 1917 میلادی نیکلای دوم از سلطنت کناره گیری کرد.

پس از کناره گیری تزار و افراد خانواده اش در کاخ تزار سکویه سلو محبوس شده و سپس به تصمیم دولت موقت به سیبری و به شهر توبلوسک انتقال یافتند.

پس از پیروزی بلشویک ها در انقلاب اکتبر سال 1918 میلادی ، حکومت بلشویکی نیکلای دوم و خانواده اش را به شهر یکاترینبورگ درشرق اورال منتقل کرد.

در ژوییه سال 1918 میلادی با پیشرفت نیروهای ضدانقلابی حکومت بلشویکی نگران آزادی تزار توسط آنها شد.

شخص لنین به سویت محلی (شورای محلی) یکاترینبورگ دستور قتل تزار را می دهد اما براساس مدارک و شواهدی که بعدها به دست آمد ، لنین فقط دستور قتل نیکلای دوم را داده بود و اعضای خانواده تزار و خدمه اش به طور غیرقانونی و فقط به تصمیم یاکوف یوروفسکی رئیس زندانبان ها به قتل رسیدند.

پس از قتل تزار و افراد خانواده اش ، بلشویک هاجنازه های آنها را از خانه خارج کرده و با کامیون به 20 کیلومتری شهر یکاترینبورگ برده و اجساد را در داخل یک چاه می اندازند.

به این ترتیب ، درروز 16 ژوییه سال 1918 میلادی ، نیکلای دوم و تمام اعضای خانواده اش توسط یک گروه از بلشویک ها که زندانبان آنها بودند بدون محاکمه در زیر زمین خانه ای در شهر یکاترینبورگ به ضرب گلوله و سرنیزه به قتل می رسند و با مرگ نیکلای دوم ، دوران 300 ساله سلطنت رومانف ها خاتمه می یابد.

پس از گذشت 80 سال در روز 17 ژوییه سال 1998 میلادی ، بقایای اجساد نیکلای دوم و اعضای خانواده اش به کلیسای جامع پتروپل در سنت پترزبورگ انتقال یافته و در آنجا دفن می شوند

فیصل دوم پس از رسیدن به سن بلوغ در سال 1953 میلادی رسما به تخت سلطنت عراق می نشیند. خانواده های سلطنتی عراق و اردن با یکدیگر نسبت عموزادگی داشتند.

در پی وقوع جنگ داخلی در لبنان در سال 1958 میلادی ، ملک حسین پادشاه اردن از حکومت عراق می خواهد ارتش خود را در مرز مستقر کند.

اما پس از بسیج لشکر ، ژنرال عبدالکریم قاسم در روز 13 ژوییه سال 1958 میلادی علیه رژیم سلطنتی دست به کودتا زده و اعلام حکومت جمهوری می کند. کودتای ژنرال قاسم خونبار بود.

در روز 14 ژوییه در جریان تصرف کاخ سلطنتی در بغداد فیصل دوم و تقریبا تمام اعضای خانواده سلطنتی و بسیاری از مقامات رژیم به قتل می رسند.

در روز 15 ژوییه نوری سعید نخست وزیر رژیم سلطنتی عراق در حالی که خود را به شکل یک پیرزن درآورده و قصد فرار داشت دستگیر و کشته می شود.

انقلاب عراق به دست افسران ملی گرا رژیم سلطنتی را سرنگون کرده و حکومت جمهوری مستقر می شود. سپس ،عراق در سال 1959 از پیمان بغداد خارج می شود.

در سال 1963 میلادی حکومت عبدالکریم قاسم توسط کودتای عبدالسلام عارف سرنگون شده و خود او به قتل می رسد.

در پی مرگ مشکوک عبدالسلام عارف در سال 1966 میلادی برادرش عبدالرحمان عارف رییس جمهور عراق می شود.

او نیز به نوبه خود در سال 1968 میلادی بر اثر کودتای یک گروه از افسران حزب بعث از قدرت ساقط شده و حسن البکر قدرت را در دست می گیرد.

به این ترتیب ، در روز 14 ژوییه سال 1958 میلادی فیصل دوم پادشاه عراق در جریان کودتا و انقلاب خونبار ژنرال عبدالکریم قاسم به قتل رسیده و حکومت سلطنتی خاتمه می پذیرد. از آن پس توطئه پشت توطئه و کودتا پشت کودتا در عراق رخ می دهند.

بسیاری از آنها کشف شده و عاملان به قتل می رسند اما تعدادی دیگر نیز موفق بوده و حکومت ها را ساقط می کنند. این وضع تا زمان به قدرت رسیدن صدام حسین ادامه می یابد.

صدام با قتل عام مخالفان و خفه کردن هر صدای مخالفی پایه های حکومت خود را تقویت می کند اما سرکوب گسترده مردم بویژه شیعیان و کردها موجب ایجاد گروههای مخالف می شود.

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران که 8 سال به طول می انجامد حکومت صدام را تضعیف می کند.

سپس صدام برای سرپوش گذاشتن به شکست در جنگ 8 ساله علیه ایران در سال 1990 میلادی به کشور کویت حمله می کند.

این سرآغاز سقوط رژیم بعثی صدام حسین بود که 13 سال بعد با حمله آمریکا به عراق عمر رژیم بعثی صدام خاتمه می یابد.

صدام حسین چند ماه پس از اشغال عراق در مخفی گاهش دستگیر می شود و پس از یک محاکمه طولانی به اتهام کشتار شیعیان روستای دوجیل توسط دادگاه عراق به مرگ محکوم شده و در 31 دسامبر سال 2006 به دار مجازات آویخته می شود.

به گزارش ایسنا، دانشمندان این اکتشاف را برای دانشمندان مواد غذایی و دوستداران شیرینی‌جات، مهم ارزیابی کردند. این ایده همچنین به صنعت داروسازی نیز، راه‌هایی برای بهبود مواد جانبی که هضم دارو را راحت‌تر می‌کنند، ارائه می‌کند.

محققان همچنین استفاده از این اکتشاف جدید را در صنعت غذایی برای تولید مواد غذایی لذیذتر مفید دانستند. برای مثال تا پیش از این برای تولید کارامل، شکر را تا درجه ذوب حرارت می‌دادند که طعم تلخی به آن می‌داد. با یافته‌های جدید می‌توان شکر را در دمای کم برای مدت زمان بیشتری حرارت داد و به نتیجه دلخواه رسید.

دانشمندان تشخیص دادند که نقطه ذوب شکر به میزان حرارت وابسته است. آنها در زمان حرارت دادن ساکاروز با نتایج مختلف روبرو شده و دریافتند که مولکول‌های آن به عنوان بخشی از فرآیند جنبشی شروع به تجزیه شدن می‌کنند.

به گفته این محققان، یک ماده ذوب‌شونده ترمودینامیکی که در دمای تکرارپذیر سازگار ذوب می‌شود، خواص خود را از حالت جامد به مایع حفظ می‌کند؛ اما این امر در مورد شکر صادق نیست.

پژوهشگران برای تمایز ذوب در اثر تجزیه از ذوب ترمودینامیکی یک نام جدید ابداع کردند: ذوب ظاهری!

آنها همچنین نشان دادند که گلوکوز و فروکتوز هم ذوب ظاهری دارند.

به گزارش مهر، تیمی متشکل از دانشمندان ایرلندی، روسی، اسپانیایی، سوئدی، انگلیسی و آمریکایی با بودجه شورای تحقیقات اروپا کشف کردند که شجره خانوادگی خرس قطبی امروزی می تواند به یک ماده خرس قهوه ای برسد که حدود 20 هزار تا 50 هزار سال قبل در اواسط آخرین عصر یخبندان در ایرلند امروزی زندگی می کرده است.

این زیست شناسان در بررسی های خود توضیح دادند که تغییرات آب و هوایی چگونه بر روی ورقه های یخی اقیانوس اطلس شمالی تاثیر گذاشت و سبب شد زیستگاه های خرس های مختلف به هم نزدیک شوند.

نتیجه این ادغام زیستگاه ها ترکیب نژادهای مختلف خرس ها بود و بنابراین DNA مادری خرس های قهوه ای ایرلندی در خرس های قطبی امروزی وجود دارد.

این محققان با بررسی DNA «میتوکندریال 242» خرس قهوه ای و خرس قطبی که در دوره زمانی 120 هزار سال اخیر در فضاهای جغرافیایی مختلف زندگی کرده بودند به این نتایج دست یافتند.

نتایج این کشف می تواند اطلاعات جدیدی را درباره تبارشناسی خرس های قطبی ارائه کند و حفاظت از این گونه های در معرض خطر را بهبود بخشند.

امروز تفاوت های بسیاری میان خرس های قطبی و قهوه ای به ویژه از نظر ابعاد بدن، پوست ، رنگ و نوع خز، ساختار دندان ها و بسیاری دیگر از خصایص فیزیکی و همچنین تفاوت های رفتاری وجود دارد. به طوریکه خرس های قهوه ای شناگران ماهری هستند و قادرند خود را با سبک زندگی در قطب شمال سازگار کنند اما خرس های قهوه ای با مناطق کوهستانی، جنگل ها و دره های آسیا، اروپا و آمریکای شمالی خو گرفته اند.

این دانشمندان در این خصوص توضیح دادند:«علیرغم وجود این تفاوت ها، ما می دانیم که نژادهای این دو گونه در طول 100 هزار سال اخیر در هم ممزوج شده اند

بسیاری از حیوانات می‌توانند میدان مغناطیسی زمین را حس کنند و از آن برای تشخیص جهت و حتی شکار استفاده کنند. به عنوان مثال، روباه‌ها تنها جانورانی هستند که از میدان مغناطیسی برای تشخیص مسافت و جهت استفاده می‌کنند.

گروهی از پژوهشگران مشاهده کرده‌اند هنگامی که طعمه روباه قابل مشاهده باشد، روباه می‌تواند از هر جهت به سمت آن پریده تا طعمه را شکار کند، اما زمانی که طعمه مخفی شده است، روباه تنها در جهت شمال شرقی به سمت طعمه حمله می‌کند. این پژوهشگران معتقدند که جهتگیری خاص روباه به علت اثر میدان مغناطیسی زمین است. در واقع، عامل اصلی توانایی روباه‌ها در تشخیص میدان مغناطیسی، پروتئینی به نام کریپتوکروم است که از ابتدای سلطه گیاهان و جانوران بر زمین وجود داشته است. این پروتئین قدرت تشخیص میدان‌مغناطیسی زمین را به بسیاری از گونه‌ها می‌دهد. پروتئین مذکور با ریتم شبانه‌روزی جانوران و گیاهان در ارتباط است و تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که ظاهرا این پروتئین، از نور به‌عنوان عامل شناسایی میدان مغناطیسی استفاده می‌کند.

الکترون‌ها در مولکول‌های کریپتوکروم به حالت جفت‌های مرکب ظاهر می‌شوند و میدان مغناطیسی زمین ممکن است باعث حرکت یکی از این الکترون‌ها شود. براساس یک تئوری که تابستان سال گذشته به چاپ رسید، امکان دارد واکنش شیمیایی بر اثر عوض شدن جهت چرخش الکترون روی دهد و در نتیجه آن پرندگان توانایی دیدن میدان مغناطیسی زمین را به صورت رنگی به دست آورند. این نظریه براساس تغییر جهت چرخش الکترون‌ها بنا شده است و عنوان می‌کند هنگامی که نور خورشید به انتهای یکی از الکترون‌ها برخورد می‌کند، واکنشی شیمیایی به وجود می‌آید و پرندگان می‌توانند میدان مغناطیسی را به صورت رنگی مشاهده کنند. اما پژوهشگران دریافته‌اند که کریپتوکروم کمک چندانی به جهت‌یابی انسان نمی‌کند. در نتیجه نوع بشر برای تعیین وضعیت خود نسبت به 4 جهت اصلی نیازمند استفاده از اجرام سماوی یا امروزه جی.پی.اس است. اخیرا مشخص شده است که این پروتئین در شبکیه چشم انسان وجود دارد. متخصصان علوم اعصاب دانشگاه ماساچوست نمونه‌ای از کریپتوکروم انسان را برداشته و آن را به مگس میوه که فاقد کریپتوکروم بودند، تزریق کردند. نتایج نشان داد که قدرت تشخیص میدان مغناطیسی در مگس‌ها به شکل قابل توجهی افزایش یافت.

البته ممکن است بشر دیگر هیچ‌گاه قادر به استفاده از این مکانیزم برای دیدن میدان مغناطیسی زمین نباشد، ولی حتی امروزه گزارشاتی دریافت می‌شود که نشان می‌دهند برخی می‌توانند با نگاه کردن میدان مغناطیسی را مشاهده کنند، اما ممکن است اجداد ما به طور عام دارای این قابلیت بوده باشند و از این توانایی برای جهت‌یابی استفاده می‌کرده‌اند. شاید روزی پژوهشگران دریابند چگونه می‌توان از این قابلیت مجددا بهره برد و انسان دیگر نیازمند به سیستم جی.پی.اس برای جهت‌یابی نباشد!