نوع کارت حافظه ای که شما باید برای دوربینتان استفاده نمایید بستگی به نوع دوربینی که خریده اید دارد و اساسا کارتهای مختلف بجای هم قابل استفاده نیستند .  در این نوشتار به معرفی انواع کارتهای حافظه و مشخصات فنی آنها خواهیم پرداخت.

معروفترین کارتهای حافظه برای دوربینهای دیجیتال عبارتند از :

Secure Digital (SD)

CompactFlash (CF)

SmartMedia (SM)

Memory Stick (MS)

MultiMediaCard (MMC)

xD-Picture Card (xD)

 

SD و MMC

از ابتدای 2005 مرسومترین کارت حافظه مورداستفاده کارتهای SD شده است. ظاهر SD و MMC تقریبا مشابه هم هستند، ولی از لحاظ فنی با هم تفاوت دارند. بعضی از دوربینهایی که از SD استفاده می کنند می توانند MMC را هم استفاده کنند که در این مورد باید به دفترچه راهنمای دوربین مراجعه نمایید. کارتهای SD نسبت به کارتهای MMC خیلی سریعتر هستند .

کارتهای SD وجود دارند که برای ذخیره فایلهای موزیک دارای کپی رایت طراحی شده اند و از تکثیر غیر قانونی آنها جلوگیری می کنند. هر چند این استفاده از کارتهای SD چندان گسترش نیافته، ولی این کارتها به خاطر اندازه کوچک و مصرف برق اندکشان مورد توجه سازندگان دوربین دیجیتال قرار گرفته است .

ظرفیت کارتهای SD از 16 MB تا 2 GB موجود می باشد. همانند سایر کارتهای حافظه ، کارتهای SD نیز با سرعتهای انتقال مختلف تولید شده اند. بیشتر کارتهای SD که با علامت سرعت بالا (High Speed) یا سرعت فوق العاده بالا (Ultra High Speed) مشخص نشده اند دارای سرعت انتقالی در حدود 2 MB/s میباشند . کارتهای جدید ارائه شده با بازار دارای قابلیت انتقال بین 8 تا 10 مگابایت در ثانیه هستند که از آن جمله می توان به کارتهای ATP 60x, SanDisk Ultra III یا Extreme اشاره نمود.

سرعت انتقال بالا برای ضبط ویدئو با کیفیت فریم در ثانیه بالا یا ترکهای صوتی کیفیت بالا عامل مهمی می باشد. بسیاری از سازندگان دوربینها ی دیجیتال فیلمبرداری با کیفیت 30 fps را تنها با استفاده از کارتهای SD حافظه سرعت بالا تضمین می نمایند .

MiniSD

این کارتها برای تلفن های همراه، MP3 Player ها، دوربین های دیجیتال ظریف کاربرد دارند. این کارتها هم از لحاط الکترونیکی و هم نرم افزاری با کارتهای SD معمولی سازگار می باشند. این کارتها از همان واسط SD شامل مشخصات امنیتی حفظ اطلاعات یکسان استفاده می نماید. کارتهای Mini SD دارای 21.5 م.م. طول، 20 م.م . عرض و 1.4 م.م. ضخامت می باشند. البته تا زمان نوشتن این مقاله دوربینی را ندیده ام که از این نوع کارت استفاده نماید .

برای اینکه بتوان از کارتهای MiniSD بجای SD استفاده نمود یک مبدل طراحی شده است که در عکس بالا دیده می شود .

CompactFlash / CF

کارتهای CF درون خود هم تراشه های حافظه و هم مدارهای کنترل کننده را دارا می باشند. بیشتر دوربینهای دیجیتال از کارتهای CF استفاده می کنند و می توانند بدون مشکل از کارتهایی با ظرفیت 1 GB یا حتی 2 GB استفاده نمایند .

كلا دو نوع کارت حافظه CF وجود دارد :

نوع 1 ( Type I با ضخامت 3.3 م.م )

نوع 2 ( Type II با ضخامت 5 م.م )

دوربینهایی که شکاف نوع 1 را دارند نمی توانند از کارتهای نوع 2 استفاده نمایند، ولی دوربینهای دارای کارت حافظه نوع 2 می توانند از کارتهای نوع 1 نیز استفاده نمایند .

CF نوع I

هم اکنون از محدوده 8 MB تا 8 GB وجود دارند – SanDisk که یکی از سازندگان معروف فلش رم ها و کارتهای حافظه است اعلام نموده است که کارت CF Ultra II آنها ظرفیتی در حدود 8 GB دارد .

CF نوع II

بعضی از دوربینها دارای شکاف نوع II هستند که می توانند علاوه بر کارتهای CF نوع II ، دیگر وسایل ذخیره اطلاعات را نیز بپذیرند . مانند :  كارتهای CF نوع I و میکرو درایوهای IBM/Hitachi

 

تفاوت كارتهای CF نوع I و II چیست ؟

از لحاظ ظاهری کارت CF نوع I شبیه نوع II است بغیر از ضخامت که کارت نوع II دارای ضخامت 5 م.م.

کارت نوع I ضخامت 3.3 م.م. است. دوربینهایی که نوع I را می پذیرند قادر به استفاده از نوع ضخیمتر II نیستند .

مقایسه کارتهای CF نوع I و II

SmartMedia

کارتهای SM دارای کنترل کننده نیستند و تنها یک حافظه ساده می باشند که درون یک پوشش پلاستیکی قرار گرفته اند. مدار کنترل کننده باید درون دوربین وجود داشته باشد و این باعث می شود دوربینهایی که قبل از 2001 ساخته شده با کارتهای حافظه بالای 64 و 128 مگابایت سازگار نباشند.

بنابر این اگر قصد خرید این نوع کارت برای دوربینی را دارید که قبل از 2001 ساخته شده حتما بررسی نمایید که دوربین آن را می پذیرد یا خیر .

حداکثر ظرفیت این کارتها 128 MB است. چون هیچ سازنده ای دیگر از این نوع کارت استفاده نمی کند این نوع کارت نوعی مرده به حساب می آید و دیگر کسی به فکر افزایش ظرفیت آن نیست. فوجی و الیمپوس دو شرکتی هستند که بیشتر از سایرین از کارتهای SM استفاده می کردند، ولی هم اکنون کارتهای XD را جایگزین نموده اند. دیگر شرکتها هم به استفاده از کارتهای SD روی آورده اند به جز سونی که از کارتهای مخصوص به خود Memory Stick (MS) استفاده می کند .

 

xD-Picture Card / xD

شرکتهای الیمپوس و فوجی ژاپن با مشارکت یکدیگر کارتهای XD را توسعه داده و نوع جدیدی از کارتهای حافظه را معرفی نمودند که با طراحی بسیار فشرده در حد یک تمبر پستی، دارای قابلیت داشتن ظرفیتی در حدود 8 GB است و با مدلهای مختلفی از دوربین های دیجیتال سازگار است و قیمتی قابل رقابت با کارتهای SmartMedia (SM) دارد .

کارت XD با قابلیت حافظه مناسب جوابگوی کاربران امروزی دوربینهای دیجیتال می باشد و ضمنا مبدل PCMCIA و مبدل CF و نیز مبدل Dual XD و مبدل SM برای کارت خوانهای USB برای این کارت موجود می باشد. هم اکنون کارتهای 512 و اخیر 1 GB در بازار موجود می باشد .

الیمپوس با استفاده از تکنولوژی سلول چند سطحی (MLC) توانسته است کارت XD با ظرفیت 1 GB را روانه بازار نماید که این کارتهای XD سری M قابلیت افزایش ظرفیت تا 8 GB را دارا میباشد . تکنولوژی MLC مقدار اطلاعاتی را که می توان در یک سلول تکی حافه نگهداری کردد دو برابر می کند و ضمن افزایش ظرفیت هزینه ها را کاهش می دهد .

Sony Memory Stick (MS)

سونی در سال 1998 تولید حافظه فلش خود بنام Memory Stick را آغاز نمود که تا کنون در بسیاری از دوربینهای عکاسی و هندی کم های سونی استفاده شده است. این کارتها با حافظه 4 تا 128 MB موجود می باشند .

تا قبل از 2003 کارتهای MS وجود داشتند که کاربر می توانست با استفاده از یک سوئیچ روی کارت یکی از دو بانک 128 MB کارت را استفاده نماید و درواقع ظرفیتی در حدود 256 MB را در اختیار داشته باشد. ولی شرکت Lexar یکی از سازندگان معتبر و معروف کارتهای حافظه به همراه Sandisk به ساخت کارتهای حافظه MS روی آورده اند .

کارتهای MS جدید تولید شده توسط این دو شرکت ظرفیتی در حدود 2 GB و اخیرا 4 GB دارد که از نوع کارتهای MS Pro می باشند. کارتهای MS Pro با دوربینهای سونی تولید قبل از 2003 به غیر از Sony F717 سازگاری ندارند . حتی برای استفاده از کارت خوان باید از کارت خوانهای جدید استفاده نمایید و کارت خوانهای قدیمی نمی توانند از MS Pro استفاده نمایند .

کارتهای MS Pro درارای سرعت انتقال بالاتر در حد 160 MbPs هستند و بااستفاده از وسایل بهینه شده برای استفاده از MS Pro ها مانند دوربین جدید سونی V3 می توان با حداقل سرعت انتقال 15 MbPs از آنها استفاده نمود .

کارتهای MS Pro DUO دارای طولی در حدود نصف طول کارتهای MS هستند . برای استفاده از این کارتها در شکاف کارت MS باید از مبدل مربوطه استفاده نمایید. سونی در دوربین کوچک خود بنام T1 از این کارت کوچک استفاده نموده است .

ضمنا کارت MS Pro DUO با ظرفیت بالا در حدود 1 GB و سرعت انتقال زیاد نیز وجود دارد .

کارت خوانهای خارجی (بیرونی)

سریعترین روش برای انتقال تصاویر دوربین به کامپیوتر استفاده از کارت خوانهای موجود می باشد. این کارت خوانها با توجه به نوع پورت کامپیوتر در انواع متفاوتی موجود می باشند . مرسومترین نوع کارت خوان برای کامپیوترها به درگاه USB متصل می شوند .

در این عکس Sandisk's 8-in-1 ImageMate USB 2.0 مشاهده می گردد که یکی از معروفترین کارت خوانهای موجود می باشد. این کارت خوان به جز MS Pro DUO و MiniSD که نیاز به مبدلهای تمام سایز دارند، بقیه انواع کارتهای حافظه را قبول می کند. لازم به ذکر است که بخاطر محدودیت توان باس در بعضی از کامپیوترها کات خوان فوق میکردرایوها را قبول نمیکند .

منبع :

 

Steves Digicam

تمام دوربین های دیجیتال یک مد کاملا اتوماتیک تنظیم نور دارند که به کاربر امکان می دهد به راحتی سوژه خود را انتخاب کرده و در کادر قرار دهد و عکس بگیرد. هرچند در بیشتر دوربینهای معمولی دارای فیلم نیز راه های مختلفی برای کنترل نور در نظر گرفته شده است. یک تنظیم نور مناسب منجر به عکسی می شود که دارای کنتراست و روشنایی مناسب بوده و هیچ ناحیه ای در آن نه آنقدر روشن است که تصویر رنگ و رو رفته شود و نه آنقدر تاریک است که جزئیات از بین رفته باشد. بسیاری از دوربین های دیجیتال برای تعیین تنظیم نور مناسب از سیستم اندازه گیری نور در مرکز تصویر Center Metering استفاده می کنند. با این سیستم، دوربین میزان نور را بیشتر در محدوده اطراف مرکز لنز در نظر گرفته و نور کناره های لنز را کمتر تاثیر می دهد. در بسیاری از شرایط این تنظیم خوب کار می کند، ولی در بعضی از شرایط نور دهی، ممکن است این سیستم عکسهای ضعیفی از لحاظ نوردهی ایجاد نماید. اگر صحنه ای که از آن عکس گرفته می شود دارای مناطق تیره و تاریک باشد، مثل یک روز افتابی درخشان در زیر سایه درخت که اجسام دارای نقاط سایه و روشن زیادی است، معمولا استفاده از سیستم نوردهی در مرکز، یا باعث نور زیاد در در بخشهای روشن و یا نور کم در بخشهای تیره می شود. بعضی از دوربین های دیجیتال دارای سیستم اندازه گیری نور ماتریسی Matrix Metering می باشند که صحنه را به چند ناحیه تقسیم کرده برای هر ناحیه بطور جداگانه نورسنجی می کنند. این کار تصویری به دست می دهد که دارای نور متعادلی می باشد. نورسنجی نقطه ای Spot Metering نیز یکی دیگر از روشهای نور سنجی است که در بعضی از دوربینهای دیجیتال بصورت اختیاری قرار داده می شود. در این روش ، نور سنجی در یک بخش کوچک و معین در مرکز لنز انجام می شود و به کاربر اجازه می دهد که روی ناحیه مشخصی از صحنه نور سنجی انجام دهد. مدهای برنامه ریزی شده نورسنجی اتوماتیک معمولا تنظیم های اولیه نورسنجی را اتوماتیک نگه می دارند و تنظیم های دستی برای سایر انتخاب های دوربین فراهم می کنند. بعضی از دوربینها مد اولویت با دیافراگم یا شاتر را به عنوان مد دستی در اختیار کاربر می گذارند که کاربر می تواند درجه دیافراگم f یا سرعت شاتر را تنظیم نماید، سپس دوربین بر اساس انتخابی که کاربر نموده است مابقی تنظیم ها را به گونه ای که تصویر مناسبی از لحاظ نور به دست آید محاسبه کرده و تنظیم می کند. بعضی از دوربین ها یک مد تنظیم نور دستی دارند که به عکاس اجازه می دهد که تا حد زیادی ذوق هنری خود را در عکسها پیاده نماید. معمولا در این مد 4 پارامتر را می توان تنظیم نمود: تراز سفیدی ( White balance )، تنظیم نوردهی Exposure compensation ، قدرت فلاش و همزمانی فلاش . انواع مختلف تنظیم رنگ نور (نظیر نور هوای آزاد Outdoor ، زیر لامپ فلورسنت، زیر لامپ تنگستن، و...) تاثیر به سزایی بر روی کیفیت رنگ عکس دارد. با استفاده از این تنظیم می توان تاثیری را که نورهای مختلف بر روی عکس میگذارند و باعث می شوند رنگ عکس غیر طبیعی جلوه کند حذف نمود. با استفاده از White balance می توان اثرات نامناسب شرایط نور دهی را اصلاح نمود، مثلا میتوان در شرایط نوری آفتابی، ابری، نور درخشان و نئون و فلورسنت نور را بگونه ای تنظیم کرد که رنگها، همانند آنچه که چشم انسان بصورت طبیعی می بیند، در عکس منعکس شود. با استفاده از تنظیم دستی نوردهی می توان نوردهی عکس را بدلخواه نسبت به نوردهی ایده آل اندازه گیری شده توسط دوربین تغییر داد. این خصوصیت نظیر امکانی است که عکاس در یک دوربین حرفه ای SLR برای گرفتن عکسی با نور بیشتر یا کمتر از میزان لازم ، در اختیار دارد تا بتواند جلوه خاصی را درعکس ایجاد نماید. با تنظیم قدرت فلاش امکان ایجاد تغییر در قدرت فلاش و با تنظیم همزمانی فلاش امکان استفاده اجباری از فلاش بدون توجه به سایر تنظیمات دوربین فراهم می آید. بعضی از دوربین ها امکانی را فراهم می آورند که بنام "محدوده اتوماتیک نوردهی" یا Automatic Exposure Bracketing شناخته می شود. با استفاده از این امکان، هنگامی که عکس گرفته می شود، چند فریم از عکس با تنظیم های نوری مختلف برداشته می شود تا کاربر بتواند بهترین حالتی را که دوست دارد انتخاب نموده و بقیه را حذف نماید.

 

در دنیای عكاسی یك مساله كاملا واضح است: در اغلب موارد از سه‌پایه ، كه موثرترین وسیله‌ برای تهیه عكسهای شارپ است، استفاده نمی‌شود .سیستمهای لرزه گیر كه به نامهای مختلفی مانند : Vibration Reduction ، Optical Stabilization ،Image Stabilization و یا Anti Shake معروفند، برای رفع این نیاز همگانی ابداع شدند: نیاز به تهیه عكسهای شارپ بدون استفاده از سه پایه!

با استفاده از این سیستمها ، امكان تهیه عكسهای شارپ با سرعتهایی از شاتر وجود دارد كه قبلا فقط با سه پایه امكان داشت. اولین بار این سیستمها در سال 1994 در دوربینهای ارزانقیمت Nikon و بعد در سال 1996 در لنزهای Canon برای دوربینهای EOS SLR عرضه شدند. از آن زمان تاكنون این سیستمها به یكی از مهمترین و باارزشترین فناوریهای عكاسی تبدیل شده‌اند.

امروزه در تعداد زیادی از لنزهای كانن (كه با علامت IS مشخص می‌شوند) و نیكون (كه با علامت VR مشخص می‌شوند) و نیز اخیرا در لنزهای شركت سیگما، از این سیستم استفاده شده است. همچنین در دوربینهای غیر SLR مانند

Konica Minolta A 2 , A 1 , A 200 , Z 3 - Canon Powershot S 1 IS ، Nikon 8800 و Panasonic Lumix FZ 10 , FZ 20 FX 5 و ... این سیستمها بكار رفته اند. در دوربین SLR  Konica Minolta 7 D نیز این سیستم در خود دوربین بكار رفته است.

كارآیی

دركارآیی این سیستمها شك نكنید! امكان استفاده از 2 ( و یا در برخی موارد 3) پله پایینتر سرعت شاتر عملا اثبات شده است و این یعنی به واقعیت پیوستن یك رویا.

اما استفاده از این سیستمها نكاتی دارد كه بدون توجه به آنها ممكن است نتوان از تمام كارآیی این سیستمها استفاده نمود.

1- این سیتستمها قادر نیستند از محو شدگی عكسها بعلت حركت سوژه جلوگیری كنند. بجز استفاده خاص آنها برای Paning ، برای عكاسی از موضوعات متحرك كاربرد ندارند. بنابراین این سیستمها برای عكاسیهای ورزشی( بجز ورزشهایی كه امكان استفاده از حالت Paning در آنها وجود دارد) مفید نخواهند بود.

2- كلا تهیه عكسهای شارپ در بسیاری از اوقات به شانس نیز بستگی دارند. اگر كاربر تكنیك خوبی داشته باشد، این سیستمها میتوانند او را برای رسیدن به عكسهای شارپ یاری كنند و احتمال تهیه چنین عكسهایی را بالا ببرند. اما در اغلب اوقات نمیتوانند اشتباهات تكنیكی كاربر را جبران كنند. پس در عكاسی، تكنیك و دقت بالا همیشه لازم است.

3- توصیه می‌شود كه برای استفاده از این سیستمها باید طریق منظره یاب سوژه مورد نظر را دید و منتظر سكون سوژه شد و سپس دكمه شاتر را زد. در لنزهای نیكون این امكان وجود دارد كه لرزه‌گیر را درست در هنگام نوردهی بكار بیاندازیم، اما كلا این روش چندان مورد قبول نیست.

4- در مورد سوژه های دور، امكان استفاده از 2 یا حتی 3 پله پایینتر سرعت شاتر وجود دارد. اما برای موضوعات نزدیك بایستی از سرعتهای بیشتر شاتر استفاده شود.

5- این سیستمها برای عكاسان طبیعت نیز بسیار جذاب است. چرا كه امكان استفاده از دیافراگمهای كوچكتر (یك یا دو عدد بزرگتر F ) و در نتیجه افزایش عمق میدان وجود دارد. بنابراین فوكوس بهتر و دقیقتر در مورد سوژه های نزدیك از فواید استفاده از این سیستمها خواهد بود.

6- امكان استفاده از سرعت 1/50 ثانیه با فاصله كانونیهای 380-420 میلیمتر در دوربینهای غیر SLR وجود دارد. در دوربینهای Konica Minolta A 2 و Canon S 1 IS و Panasonic Lumix این گونه عكسها به مراتب بهتر از دوربینهای سنگین SLR خواهند بود كه در آنها ضربه آینه خود یك مشكل عمده در ایجاد لرزش محسوب می‌شود.

7- اثرات سیستمهای لرزه‌گیر در فاصله كانونیهای زیاد به مراتب بیشتر از فاصله كانونیهای كم و عكاسی واید است.

8- كلا بسیاری از عكاسان حرفه ای در هنگام عكاسی قادرند دوربین را تا حد بسیار زیادی بدون حركت نگه دارند. این افراد ممكن است در سرعتهایی از شاتر به سمت استفاده از سیستمهای لرزه گیر روی بیاورند كه دیگر در آن سرعتهای پایین، از این سیستمها نیز كاری ساخته نباشد.

مكانیسم

سیستمهای لرزه گیر یك مكانیسم بسیار منطقی دارند. میزان و جهت حركت نامطلوب را تشخیص می‌دهند و با ایجاد یك حركت مخالف به همان اندازه در اجزای لنز (و یا CCD در دوربین Konica )، حركت و لرزش را خنثی میكنند. در مورد لنز، معمولا یك جزء یا گروهی از چند جزء در ساختمان لنز (با ضریب 1.0 X ) در این حركت دخیلند. تشخیص میزان و جهت حركت نیز بر عهده حسگرهای Gyro است كه اطلاعات خود را به پردازشگر منتقل خواهند كرد.

سیستمهای لرزه گیر و سه پایه

آیا هنگام استفاده از سه پایه، باید سیستم لرزه گیر را خاموش كرد ؟
بر اساس اطلاعاتی كه كانن در این زمینه منتشر كرده است، در هنگام استفاده از سه پایه بهتر است لرزه گیر خاموش باشد. احتمالا وقتی كه حركتی وجود نداشته باشد، این سیستمها در یك سیكل معیوب می افتند كه باعث كاهش شارپنس عكس خواهند شد.
اما این همه ماجرا نیست. در یك سری از لنزهای كانن كه لیست آنها را در زیر مشاهده می‌كنید، حسگر سیستم لرزه گیر، خود تشخیص می‌دهد كه دوربین روی 3 پایه است و سیستم لرزه‌گیر را وارد حالت Tripod خواهد كرد كه در این حالت، این سیستم می‌تواند لرزشهای ناشی از حركت آینه و حركت شاتر را، در سرعتهای پایین جبران كند.

EF 28 – 300 mm f/ 3.5 – 5.6 L IS USM
EF 70 – 200 mm f/ 2.8 L IS USM
EF 70 – 300 mm f/ 4.5 – 5.6 DO IS USM
EF 300 mm f/ 2.8 L IS USM
EF 400 mm f/ 2.8 L IS USM
EF 400 mm f/ 4 DO IS USM
EF 500 mm f/ 4 L IS USM
EF 600 mm f/ 4 L IS USM

كاربرد سیستمهای لرزه گیر در Paning

سیستمهای لرزه گیر در دو جهت افقی و عمودی عمل میكنند و تمام لرزشهای موجود در این دو محور را خنثی می‌كنند. حال فرض كنید كه می‌خواهید از یك دوچرخه سوار، عكسی با پس زمینه محو تهیه كنید. بالاجبار در این حالت باید دوربین را در جهت حركت سوژه، حركت دهید. در این گونه مواقع اگر سیستم لرزه گیر روشن باشد ، عكس كاملا محو خواهد شد.
در اینجا می‌توان محور افقی سیستم لرزه گیر را خاموش كرد تا حركت لازم دوربین در این جهت را خنثی نكند. اما چرا محور عمودی را روشن نگه داریم؟ اگر محور عمودی را روشن نگه داریم، سیستم می‌تواند حركتهای نامطلوب دست در جهت بالا و پایین را درهنگام Paning حس كرده و در نتیجه عكس حاصله دارای یك پس زمینه محو عالی خواهد بود. در غیر اینصورت در پس زمینه محو بعلت حركات عمودی دست، موجهایی مشاهده خواهد شد.

 

 

عكس سمت چپ بدون استفاده از لرزه گیر تهیه شده است. به وجود موج در پس زمینه محو دقت كنید و آنرا با پس زمینه محو یكدست سمت راست مقایسه نمایید كه با سیستم لرزه گیر paning تهیه شده است.

در لنزهای IS كانن حالت خاموش بودن محورافقی با استفاده از یك سوییچ روی لنز قابل انتخاب است ( mode 2‌). در لنزهای سیگما نیز سیستم مشابهی وجود دارد. اما در لنزهای نیكون سوییچی وجود ندارد بلكه خود سیستم VR لنز حركت افقی دوربین را حس كرده و لنز را در حالت Paning قرار می‌دهد.
اما بخاطر داشته باشید كه این سیستم در مورد سوژه هایی كه در هنگام حركت افقی، حركات بالا و پایین نیز دارند، نمی‌تواند كاربرد داشته باشد. بنابراین در هنگام عكاسی از كانگورو این سیستم را كلا خاموش كنید!!

سیستم لرزه گیر در دوربین SLR !!

 

همانگونه كه میدانید لنزهای سری IS كانن و VR نیكون امكان استفاده از سیستمهای لرزه گیر را برای دوربینهای SLR كانن و نیكون فراهم كرده‌اند. اما كونیكا مینولتا با معرفی دوربین Maxxum 7 D ، این سیستم را در خود دوربین كار گذاشته تا امكان استفاده از آن با تمام لنزهای سازگار فراهم باشد. با توجه به اینكه لنزهای مجهز به سیستم لرزه گیر كانن و نیكون بسیار گرانقیمت هستند، این موضوع میتواند یك موضوع جذاب برای افرادی باشد كه می‌خواهند بسمت سیستمهای SLR پیش بروند.
اما برخی عقیده دارند كه این موضوع چندان نیز به نفع كونیكا نیست چرا كه باید یك سری لنز جدید برای این دوربین عرضه نماید تا برای استفاده از این سیستم، دارای دایره روشن‌ سازی‌ لنز ( Circle of illumination ) بیش از مقدار لنزهای معمولی كونیكا باشند.

در مقابل، كونیكا می‌گوید كه چون اندازه چیپ این دوربین كوچكتر از اندازه APC-S است (16.7 x 25.1 mm )، بنابراین استفاده از این سیستم با لنزهای معمولی كونیكا نیز امكان دارد.

در نهایت بنظر می‌آید كه بتدریج سیستمهای لرزه‌گیر، یكی از اجزای لازم عكاسی خواهند شد و علاوه بر لنزهای گرانقیمت و دوربینهای نسبتا گران غیر SLR ، در دوربینهای متوسط نیز در دسترس عموم قرار بگیرند.

برای آگاهی از جزئیات كارآیی و مقایسه دقیق این سیستمها، در چند لنز از شركت كانن، نیكون و سیگما و نیز در دوربینهای Canon S 1 IS ، Konica Minolta A 2 و Panasonic Lumix FZ 10 این فایل pdf را كه نتیجه بررسیهای دقیق مجله Popular Photography در آگوست 2004 است، دانلود نمایید.

 

با سلام به دوستان تبیانی

عید سعید قربان بر تمامی مسلمین و بخصوص شیعیان آزاده خواه مبارك و میمون باد.

دفتر عشـــق كه بسته شـد
دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
اونیكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
بد جوری تو كارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو
بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم
غــرور لعنتی میگفـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت
بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم
از تــــو گــــله نمیكنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
از دســـت قــــلبم شاكیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم
چــــــــراغ ره تـاریكــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم
دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه
بزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو
ازاون كه عاشقـــت بود
بشنواین التماسرو
ــــــــــــــــــــــ
ـــــــــــــــ
ـــــــــــ
ـــــــ
-
ــ