تبیان، دستیار زندگی

هر كس كه این ندارد حقا كه آن ندارد

با هیچ كس نشانی زان دلستان ندیدم

باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد

از سر كشته خود می گذری همچون باد

ز خاتمی كه دمی گم شود چه غم دارد

به خط و خال گدایان مده خزینه دل

سلطانی جم مدام دارد

آبی كه خضر حیات از او یافت

محقق است كه او حاصل بصر دارد

نهاده ایم مگر او به تیغ بردارد

نهال دشمنی بركن كه رنج بی شمار آرد

چو مهمان خراباتی به عزت باش با رندان

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حباب وار براندازم از نشاط كلاه

بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا

</Hafez109>

آن كه رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

وان كه گیسوی تو را رسم تطاول آموخت

</Hafez108

وان راز كه در دل بنهفتم به درافتاد

از راه نظر مرغ دلم گشت هواگیر