تبیان، دستیار زندگی

خوش به حال آسمون كه هر وقت دلش میگیره بي بهونه مي باره ... به كسي توجه نمي كنه ...

از كسي خجالت نمي كشه ...

 مي بار ه و مي باره و ...

اينقدر مي باره تا آبي شه ... آفتابي شه ...!!!

كاش ...

كاش مي شد مثل آسمون بود...

كاش مي شد وقتي دلت گرفت اونقدر بباري تا بالاخره آفتابي شي...

امیدوارم همیشه آفتابی و آبی باشید...

مطمئن باش و برو

ضربه ات كاري بود...

دل من سخت شكست

و چه زشت...

به من و سادگي ام خنديدي

به من و عشقي پاك

كه پر از ياد تو بود...

كه خيالم مي گفت:

 تا ابد مال تو بود

تو برو...

برو تا راحت تر... تكه هاي دل خود را سر هم بند زنم

شبي غمگين ، شبي باراني و سرد مرا در غربت فردا رها كرد ، دلم در حسرت ديدار او ماند ، مرا چشم انتظار كوچه ها كرد ...

 به من ميگفت تنهاي تنهاست ، ببين با غربتش با من چه ها كرد ، تمام هستي ام بود اما ندانست كه در قلبم چه آشوبي به پا كرد و ...

هرگز شكستم را نفهميد...

من دل به زيبايي، به خوبي ميسپارم؛

دينم اين است...

 من مهرباني را ستایش ميكنم؛

آيينم اين است...

من رنجها را با صبوري ميپذيرم؛

من زندگي را دوست دارم؛

انسان و باران و چمن را ميستايم

انسان وباران و چمن را ميسرايم

در اين گذرگه...

بگذار خود را گم کنم...

بگذار از این ره بگذرم...

با دوست...

با دوست...

با دوستای خوب و گلی مثل شما (به تر تیب حروف الفبا!!!!!)

Ali_110    و   برزخ

doki_inkalej   و    نگارینا

hell_girl511

yaser688    

موفق باشید...

ای خدا لحظه شادی چه کم است

زندگی دشت غم است

چه توان کرد در این دشت غریب

غم و شادی بهم است

اشک میگوید:

عمر ما آه و دم است

غم من کشت مرا

ای خداااااااااااااا

لحظه ی شادی چه کم است...

...

ببخشید شعر غم انگیز ناک نوشتم

چون خیلی ناراحتم...

البته چیز مهمی نیست ها...