تبیان، دستیار زندگی

 

تو كيستي كه من اينگونه بي تو بي تابم

شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم

تو كيستي كه من از موج يك تبسم تو

بسان قايق سرگشته روي گردابم

لحظهء به تـو رسـیـدن یه تــولد دوبـــاره س  

     شهرچشم تورو داشتن یه غروب پرستاره س

   خواستن دستــای گرمت مث ماجرا می مونه

            برق المــاسای چشــمت مث کیمیا می مونه

      اگه تو قسمت من شی  می زنم یه رنگه تازه

             اسم من کنار اسمت قصرخوشبختی می سازه

            بــا تـو غم رنگی نـداره زندگی شهر فرنگه

                       از تو قلعهء نگــاهت رنگ غصه ام قشنگـه

                  سهم هرکسی که باشی خوش بحال روزگارش

                            پایـیـزو زمستوناشم میشه هم رنگ بهارش

                      شعلهء آتیش چشمات یه چراغونی زیباست

                               لحظهء به تو رسیدن بهترین لحظهء دنیاست

                          بــا یـه لبخند طلائیت همهء دنیــا می لرزه

                                 آرزوی تو رو داشتن به همه دنیا می ارزه

                               روی انگشتـر شــعرم قیمتی تـرین نگینی

                             دوست دارم واسه همیشه روی چشم من بشینی

 

ديدمش از دور كه ميرفت اشك سردي تو چشاش بود  

   اون نمي خواست بره اما زنجيـر اجبـار بــه پاش بود

      مي شنيدم هق هقش رو كـه مي گفت تــا فردا بـدرود

         لحظه هاي تـلخ بــوده امـا  دل من منـتـظـرش بـــود

            بــه سلامت اي همه كس مي دونـم كه بر ميـگردي

                مي دونم دلت همـين جــاست از دلـم سفـرنكردي

                    خيلي زود رفتنـه جاده امـا من اونـو مي ديــدم

                          خـداحـافظ گفتـنـش روخيلي روشن ميشنيدم

    چند قدم مونده به بودن   ذره اي نزديكترازمن   سر وعدمون نشستم    تشنه به تو رسيدن

   بغض سردم نعره ميزد  خداحافظ عشق رويام    ميمونم تا بر بگردي   روي نيمكت لب دريا

 

       شيشه ای می شکند...

      يک نفر می پرسد...چرا شيشه شکست؟

      مادر می گويد...شايد اين رفع بلاست.

      يک نفر زمزمه کرد...باد سرد وحشی مثل يک کودک شيطان آمد.

      شيشه ی پنجره را زود شکست.

      کاش امشب که دلم مثل آن شيشه ی مغرور شکست، عابری خنده کنان می آمد...

      تکه ای از آن را برمی داشت مرهمی بر دل تنگم می شد...

      اما امشب ديدم...

      هيچ کس هيچ نگفت غصه ام را نشنيد...

      از خودم می پرسم آيا ارزش قلب من از شيشه ی پنجره هم کمتر است؟

      دل من سخت شکست اما، هيچ کس هيچ نگفت و نپرسيد چرا ؟

      

      وقتي با تو آشنا شدم؛درخت مهربانيت آنقدر بلند بود که هرچه بالا رفتم آخرش را

      نديدم

      معجون زيبايت آنقدر شيرين بود که هر چه نوشيدم نتوانستم تمامش کنم.

      و درياي عشقت آنقدر وسيع بود که هرچه شنا کردم نتوانستم آخرش را ببينم

      و سرانجام در آن غرق شدم. اي کاش مي تونستي نجاتم دهي

      

      بس که ديوار دلم کوتاهست هرکه ازکوچه تنهايي من مي گذرد به هواي هوسي هم که

      شده سرکي مي کشدومي گذرد

      

      نابینا به ماه گفت : دوستت دارم . ماه گفت :چه طوری؟ تو که نمی بینی !

      نابینا گفت : چون نمی بینمت دوستت دارم . ماه گفت:چرا؟

      نابینا گفت: اگر می دیدمت عاشق زیباییت می شدم ولی حالا که نمی بینمت عاشق

      خودت هستم

      

      خوش به حال آسمون كه هر وقت دلش بگيره بي بهونه مي باره ... به كسي توجه نمي

      كنه ... از كسي خجالت نمي كشه ... مي باره و مي باره و ... اينقدر مي باره تا

      آبي شه ... ‌آفتابي شه ...!!! کاش ... کاش مي شد مثل آسمون بود ... كاش مي شد

      وقتي دلت گرفت اونقدر بباري تا بالاخره آفتابي شي ... بعدش هم انگار نه انگار

      كه بارشي بوده ... انگار نه انگار كه غمي بوده ... همه چيز فراموشت بشه!

      كاش..!!

      

      خداوندا تو ميداني که انسان بودن و ماندن در اين دنيا چه دشوار است

      چه رنجي ميکشد آنکس که انسان است و از احساس سر شار است

      

      فقط کسي معني دل تنگي را درک مي کند که طعم وابستگي را چشيده باشد

      

      دوري،عشق هاي کوچک را از بين مي بره.ولي به عشق هاي بزرگ عظمت مي ده،

      مثل باد که يه کبريت و خاموش مي کنه ولي شعله هاي آتش را بزرگ تر مي کنه

      

      وقتي دهکده اي مي سوزد همه دودش را ميبينند اما وقتي قلبي مي سوزد کسي حتي

      شعله اش را نمي بيند

      

      يادمون باشه که هيچکس رو اميدوار نکنيم بعد يکدفعه رهاش کنيم چون خرد ميشه

      ميشکنه و آهسته ميميره .

      يادمون باشه که قلبمون رو هميشه لطيف نگه داريم تا کسي که به ما تکيه کرده

      سرش درد نگيره

      يادمون باشه قولي رو که به کسي ميديم عمل کنيم .

      يادمون باشه هيچوقت کسي رو بيشتر از چند روز چشم به راه نذاريم چون امکان

      داره زياد نتونه طاقت بياره .

      يادمون باشه اگه کسي دوستمون داشت بهش نگيم برو نميخوام ببينمت چون زندگيش رو

      ازش ميگيريم

      

      ای کاش کودک بودم ، تا هر وقت دلم می گرفت با صدای بلند گریه می کردم و داد

      می زدم تا همه درد مرا بفهمند

      

      دلم گرفته ... کاش مرحمي بودي براي دل خستم... اما افسوس .... که دردم بي

      درمان است ...

      

      كاش بودي تا دلم تنها نبود، تا اسير غصه ي فردا نبود

      

      آنقدر ارزوهايم را به گور بردم كه ديگه جايي براي جسدم نيست

      

      آخرين بار که اورا ديدم گردنبند صليبي به او هديه کردم

      گفت:من که دوستت ندارم پس چرا به من هديه مي دهي!؟

      گفتم: بر سر هر گوري صليبي مي نهند

      اين صليب را بر گردنت بالاي قلبت بياويز زيرا انجا گورستان عشق من است

      

      تو که هم صدا نبودي چرا با بهونه موندي؟ چرا بعد آشنايي شعرعاشقونه خوندي؟

      تو که همقدم نبودي به دو راهي ها رسيدي توي جاده جدايي بگو تا کجا رو ديدي؟

      

      دوري،عشق هاي کوچک را از بين مي بره.ولي به عشق هاي بزرگ عظمت مي ده،

      مثل باد که يه کبريت و خاموش مي کنه ولي شعله هاي آتش را بزرگ تر مي کنه

      

      پيش خودم دل بستم و بهش نگفتم حرفمو.....شايد يه لحظه ديگه فرصته عاشقي

بشي...

      دوباره يه شانس  ديگه شانس شقايقي باشه شايد يه بار ديگه لحظه مجالمون بده

...

      گفتني رو بايد بگم ... گريه اگه امون بده ...

      

      هر وقت بعد از 120 سال رفتي اون دنيا خواستي از روي پل صراط رد شي بهت گفتن

      يکي حلالت نکرده ....

      بدون اون منم که مي خوام به اين بهونه يه بارهم كه شده ببينمت

      

عشق آن نیست که یک دل به
      صد یار دهید عشق آن است که صد دل به یک یار دهید

 

                 

آره مــن اونم که گفتــم          واسـه چشم تـو دیوونم 
آره مـن قـول داده بــودم          تـا تهش بــاهات بمونـم
ولی پس دادی نگــــامو           زیــر رگبــــــار غـــرورت 
من فقط یکــم شکستم          خوب نگام کنی همونم

 

چـمــدون رویـــاهـــامـو           دیگه برداشتم و بستم 
دیگــه عین اون قدیمــا           چشــــاتو نمیپرستــــم 
رخ تــو عین یه بـــــازی           منــو مـات قصه هـا کرد 
حالا بی اسمـم و تنها            پُــرپــاییز و شکستــــم

اینــی که حــــالا میبـینـی       دیگه مجنون چشات نیست 
دیگه وقتی نیمه شب شه       نگـران لـحظه هــات نیست 
مـــن بــرام فــرقـی نــداره        کـــه تو بــاشی یـا نباشی 
خیلـی وقته دیگه نیستی        تو دلم جـــایی برات نیست
      

از تو هیچ چیزی نـمونــده         نـه نگـــاهی و نـه یــــادی
مـــن سپردمـت به دریــــا         عـیــن یـــه مـوج زیـــــادی 
تازه فهمیدم با این عشق         زندگیـــم چقـد تلـف شـد
تــو بـــه جــای التماســم         یـــه گُلـــم بهـــم نــدادی 

خستـــم از روزای ابــری         خیلی سنگینه نـگاهت 
دوست ندارم تو تابستون         بشینــم باز ســر راهت 
نمیـــخوام بـــازم خیـالت         قبـلـه آرزوهــــام شــــه
تـــو بمــون و عاشقـــای         روی پُـــر غـرور و ماهت