تبیان، دستیار زندگی

دسر، وعده‌ای‌ است که به طور معمول در پایان یک وعده غذایی سرو می‌شود. اغلب دسرها شیرین هستند اما گاهی دیگر غذاها همچون انواع پنیر هم به عنوان دسر مصرف می‌شوند. 
در برخی ممالک، وعده جداگانه‌ای به نام دسر وجود ندارد بلکه همراه با غذا، مخلوطی از شیرینی‌ها یا خوراک‌های شور را سر میز می‌گذارند. دسر، اغلب یک وعده غذایی جداگانه تلقی می‌شود و گاهی حتی مدتی پس از صرف غذا، دسر می‌خورند. برخی رستوران‌ها در تهیه انواع دسرها تبحر زیادی دارند. کیک، کلوچه، میوه، ژله، بستنی، پودینگ، ماست و غیره، همگی جزو دسرها هستند. 
در هر صورت، انرژی حاصل از هر ماده غذایی که به عنوان دسر مصرف می‌شود صرف‌نظر از اینکه زمان مصرف آن چه موقع است باید در انرژی کل روزانه‌ای که از غذا دریافت می‌شود، محاسبه شود. بنابراین و بر خلاف اعتقاد عمومی، ‌دسر‌ها می‌توانند حتی کالری بیشتری از غذای اصلی وارد بدن کنند و از این طریق موجب افزایش وزن افراد شوند. 
بهتر است مواد غذایی که به عنوان دسر مصرف می‌شوند، از میان آن دسته از مواد غذایی انتخاب شوند که میزان کالری کمتری دارند.انواع ژله‌ها دسر‌های کم‌کالری هستند(ژله‌های رژیمی) که اگر در تهیه آنها کمتر از شکر استفاده شده باشد، بهتر است.به علاوه با توجه به اینکه فرآورده‌های دسری بستر خوبی برای افزودن مواد مغذی مانند انواع ویتامین‌ها هستند، در غنی‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرند و از این طریق به کاهش برخی از کمبود‌ها در سطح جامعه کمک می‌کنند. برای مثال، افزوده شدن ویتامین C به انواع ژله‌ها با توجه به اینکه این ماده غذایی در میان کودکان طرفداران زیادی دارد، می‌تواند تامین کننده ویتامین C مورد نیاز آنها باشد. 
ژله آماده فرآورده‌ای است که از مخلوط کردن شکر، مواد قند، مواد ژله کننده مانند ژلاتین یا پکتین و ...، رنگ، اسانس و اسیدهای مجاز مورد مصرف در صنایع غذایی و ملح آنها پس از عمل آوری تهیه می‌شود.همچنین پاستیل فرآورده‌ای است که از مخلوط کردن شکر و سایر مواد قندی، ژلاتین، اسیدها، اسانس‌ها و رنگ‌های مجاز خوراکی پس از عمل‌آوری تهیه و پس از فرم دادن به اشکال گوناگون در روغن غلطانده می‌شود. بر اساس استاندارد تدوین شده، ژله فرم‌دار و پاستیل باید دارای بو و مزه و رنگ ادعا شده بوده و فاقد هرگونه بو و طعم خارجی باشند. همچنین باید دارای بافت و رنگ یکنواخت بوده و عاری از هرگونه ذرات خارجی باشند و ژله فرمدار (تابلت ) باید فرم خود را حفظ و در بسته‌بندی به یکدیگر نچسبد. 
فرآورده‌های ژله ای باید در بسته های مناسب و مجاز مواد غذایی، مقاوم در برابر نفوذ هوا، ضربه و فشار که فرآورده را از هر گونه تغییر کیفی و کمی‌تا زمان مصرف حفظ کند، بسته‌بندی و عرضه شوند. روی بسته‌های حاوی پودر ژله و سایر فرآورده‌های ژله‌ای و یا روی برچسب آنها باید نام و نوع محصول، نام و آدرس تولید کننده، تاریخ تولید، تاریخ انقضای مصرف، شماره و سری ساخت، ذکر نام اجزای متشکله فرآورده به ترتیب، طرز تهیه و آماده‌سازی درباره پودر ژله، شرایط نگهداری، وزن خالص و عبارت ساخت ایران درج شده باشد. 
تمام موارد ذکر شده در استاندارد مربوط به ژله‌ها برای حفظ سلامت مصرف کننده در نظر گرفته شده است. این محصولات چنانچه به صورت صنعتی و تحت قوانین استاندارد تهیه شده باشند، برای مصرف مطمئن هستند زیرا صنایع ملزم به رعایت استاندارد‌ها هستند. 
● مواد مصرفی در تهیه انواع ژله 
▪ ژلاتین 
ژلاتین، ماده جامد، ترد و نیمه‌شفافی است که بی‌رنگ یا زرد خیلی روشن است و اغلب بی‌بو و بی‌مزه است. این ماده از حرارت دادن طولانی مدت بافت ملتحمه حیوانات به دست می‌آید .ژلاتین به آسانی در بدن جذب می‌شود و حتی به گوارش سایر مواد غذایی از طریق تولید امولسیون کمک می‌کند. از ژلاتین گاهی به عنوان مکمل غذایی در رژیم‌های مخصوص استفاده می‌شود. به طور معمول، ژلاتین ۸۰ درصد پروتئین، ۱۳ درصد رطوبت و ۲ درصد مواد معدنی دارد. پروتئین‌های ژلاتین حاوی اسیدهای آمینه مفید برای سلامت انسان است. برای اینکه ژلاتینی که در تولید ژله و پاستیل و ... استفاده می‌شود، کیفیت مناسبی داشته باشد باید به خوبی فن‌آوری شده باشد و کارشناسان بهداشتی رنگ و وضوح، تست‌های میکروبی، قدرت ژل و قوام ژلاتین و ... را معیارهای ارزیابی ژلاتین خوب می‌دانند. 
در مقیاس صنعتی، ژلاتین از فرآورده‌های فرعی صنعت گوشت و چرم است. بر خلاف تصور عمومی، از شاخ و پنجه حیوانات در تولید ژلاتین استفاه نمی‌شود. برای خارج کردن کلاژن از بدن حیوانات، از روش‌های متعددی همچون قرار دادن در اسید یا محیط‌های قلیایی گاهی تا چند هفته استفاده می‌کنند. تولید ژلاتین در سراسر جهان، سالانه ۲۵۰ هزار تن است. 
ژلاتین برای مصارف خانگی اغلب به صورت ورقه‌ای، دانه و یا پودر عرضه می‌شود. برخی از آنها را می‌توان به طور مستقیم به غذای مورد نظر اضافه کرد. برخی دیگر را پیش از مصرف باید در آب خیس کرد. گیاه‌خواران از مواد گیاهی همچون آگار به جای ژلاتین استفاده می‌کنند. البته به یاد داشته باشید که به آگار ژلاتین نمی‌گویند؛ چون ژلاتین تنها از حیوانات به دست می‌آید و منشا گیاهی ندارد. گاهی به انواع ژل و ژله‌ها هم ژلاتین می‌گویند. اما ژلاتین تنها به فرآورده‌ای گفته می‌شود که از پروتئین حیوانات به دست می‌آید. 
▪ مصارف ژلاتین 
ژلاتین در تهیه انواع فرآورده‌های خوراکی و غیر خوراکی به کار می‌رود: برای درست کردن ژله، بلنک مانژ، پاستیل، آسپیک و... از ژلاتین استفاده می‌شود. در تهیه غذاهایی همچون بستنی، ماست، پنیر خامه‌ای، مارگارین و... از ژلاتین به عنوان تثبیت‌کننده، غلیظ‌کننده و یا ترکیب‌کننده استفاده می‌کنند. به طور معمول در غذاهای کم چرب برای ایجاد حالت چربی در دهان و حجم دادن به غذا بدون زیاد شدن کالری آن، ژلاتین به کار می‌برند. از ژلاتین برای شفاف کردن آب میوه‌ها و نوشیدنی‌ها همچون آب سیب و سرکه استفاده می‌شود. 
ژلاتین در ساخت پوشش کپسول‌های خوراکی به کار می‌رود. به عنوان پوشش، حمل کننده و یا عاملی برای جداسازی مواد استفاده می‌شود. برای مثال، سبب حل شدن بتا کاروتن در آب می‌شود که همین امر، رنگ زرد روشن بسیاری از نوشیدنی‌های غیر الکلی را ایجاد می‌کند. 
ژلاتین به چسب استخوان معروف است و در ساخت ورقه‌های شنی، عاملی برای اتصال اجزا محسوب می‌شود. در تهیه کاغذ چاپ براق و کارت‌های بازی و همچنین برای ساخت فیلم و کاغذ عکاسی از ژلاتین استفاده می‌کنند. با وجود تلاش‌های به عمل آمده، هنوز نتوانسته‌اند ماده‌ای مقاوم‌تر و ارزان‌تر از ژلاتین، جایگزین آن کنند.وجود ژلاتین در ژله‌ها، دردهای مفصلی را کاهش می‌دهد و می‌تواند در پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند. 
▪ پکتین ژلاتین طبیعی 
پکتین یک پلیمر اشتقاقی قندی- اسیدی است که از ساختارهای ژلاتینی گیاهی موجود در میوه‌ها و سبزی‌ها استحصال می‌شود. اهمیت اقتصادی این محصول به توانایی آن در تشکیل ژل در ترکیب با شکر(قند) و اسید برمی‌گردد. میزان این ماده در هر نوع سبزی و یا میوه با توجه به وزن کل آن از ۱/۰ تا ۴ درصد متفاوت است. 
سیب و مرکبات عمده‌ترین منابع غنی از پکتین هستند. موقعیت اقتصادی این دو محصول نیز به میزان کشت آنها در مناطق گوناگون برمی‌گردد. ضایعات خشک سیب و همچنین پوست مرکبات (خشک و یا تر) به عنوان یکی از محصولات جانبی کارخانه‌های تولید آب‌میوه بوده و به وفور نیز یافت می‌شود. 
ساختارهای ژلاتینی در سلول‌های دیواره‌ای و لایه‌های درون سلولی میوه‌‌ها موجود است. آجرهای به کار رفته در ساخت دیوار را می‌توان نمادی از آرایش قرار گرفتن پکتین در دیواره میوه و سبزی در نظر گرفت. 
حداکثر پکتین موجود در میوه‌های نارس یافت می‌شود که پس از رسیدن، میزان وحتی کیفیت پکتین استحصالی کم می‌شود. پکتین از اوایل قرن بیستم به صورت صنعتی تولید شد اما مدت‌ها پیش از آن مهارت استحصال پکتین به وسیله خانم‌های خانه‌دار برای ژلاتینی کردن مربا‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. چه در صنعت و چه در مصارف خانگی پکتین با ویژگی ژلاتینی، به عنوان تغلیظ‌کننده و نگه‌دارنده شناخته شده است و امروزه نیز در صنایع متنوعی مانند تهیه ماست، شیرینی و نوشیدنی‌های اسیدی شیری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این محصول در نظر عموم محصولی طبیعی بوده و از ویژگی‌های مثبت خوراکی برخوردار است. 
▪ شکر 
شکر از جمله شیرین‌کننده‌هایی است که در تهیه ژله از آن استفاده می‌شود. ساکاروز علاوه بر مصرف شیرین‌کنندگی موجب قوام بخشیدن به پکتین می‌شود. امروزه در صنایع غذایی به دلیل انرژی‌زایی شکر از شیرین‌کننده‌های مصنوعی برای تولید محصولاتی استفاده می‌شود که اندیس گلایسمی پایین‌تری دارند. تولید محصولات گوناگون با شیرین‌کننده‌های مصنوعی امکان مصرف آنها به وسیله افراد مبتلا به دیابت را فراهم می‌کند. البته باید توجه داشت که تمام محصولاتی را که فاقد قند و شکر هستند، نمی‌توان رژیمی محسوب کرد و به سایر ترکیبات نیز باید توجه کرد. 
▪ سایر افزودنی‌‌ها 
استفاده از اسید تارتاریک، اسید سیتریک، اسید مالیک، اسید لاکتیک در ژله بر اساس استاندارد تدوین شده مجاز است اما استفاده از مواد نگه‌دارنده غیرمجاز اعلام شده است. 
مواد افزودنی معمولا برای ایجاد طعم یا قوام و یا افزودن خواصی به محصول اضافه می‌شود که به ایجاد محصولی مناسب‌تر از نظر ذائقه عمومی منجر می‌شود. استفاده از افزودنی‌ها در مقادیر خاصی مجاز است و نمی‌توان از همان افزودنی‌های مجاز هم به مقدار کنترل نشده در هر محصول استفاده کرد.

خیلی از پدرها و مادرها تصور می‌کنند وقتی دندان‌های کودکان خرگوشی و یا شلوغ و نامرتب شد باید برای درمان ارتودنسی به دندانپزشک مراجعه کنند. اگر شما هم اهل دخل و خرج باشید حتما می‌دانید درمان‌های ارتودنسی این روزها یکی از درمان‌های پرخرج دندانپزشکی به شمار می‌رود که خانواده‌هایی را که کودکان‌شان دچار ناهنجاری‌های دندانی هستند، وادار می‌کند که مبلغی قابل توجه برای مرتب کردن دندان‌های کوچولوها کنار بگذارند. آیا می‌دانید با درمان به موقع بسیاری از نامرتبی‌های دندانی می‌توانید از درمان‌های ارتودنسی کودک‌تان در آینده پیشگیری کنید؟ راه‌های ویژه‌ای وجود دارد که کودک شما در‌ آینده به ارتودنسی نیاز پیدا نکند. 
اولین قدم این است که وقتی کوچولوی شما به کلاس اول ابتدایی می‌رود، او را برای معاینه نزد یک متخصص ارتودنسی ببرید. دندانپزشک می‌تواند در این سن احتمال نامرتب روییدن دندان‌های کودک شما را پیش‌بینی کند. این پیش‌بینی به موقع می‌تواند طول درمان آتی مرتب کردن دندان‌های کودکتان را آتی کوتاه‌تر کند و یا حتی منتفی سازد، هزینه درمان را در آینده کاهش دهد و از همه مهم‌تر کمک کند که دندان‌ها و لثه‌ها سالم باقی بمانند و نیروهای غیرضروری بر آنها وارد نشود. شاید دوست داشته باشید بدانید که این راه‌ها چیست؟ 
۱) فضا را نگه‌دارید 
اگر دندان شیری کودک شما پیش از موعد بیفتد و دندان دایمی‌ زیرین در دهانش جوانه نزده باشد، دندان‌های کناری این فضا را اشغال می‌کنند، آن وقت دندان دایمی چون جایی برای رویش ندارد خارج از قوس دندانی می‌روید و در این هنگام است که شما متوجه می‌شوید که دندان‌های کوچولوی شما نامرتب است. دست نگه‌دارید! اندکی به عقب بازگردید. وقتی دندان شیری زودتر از موعد افتاد، برای کودکتان یک «فضا نگه‌دارنده» در جای خالی دندان بگذارید. دندانپزشک اطفال این کار را برای کودک شما انجام می‌دهد. خوب وقتی دندان دایمی جوانه زد، این وسیله برداشته می‌شود و درنهایت، دندان در جای اصلی خود می‌روید. به همین راحتی از درمان ارتودنسی در آینده پیشگیری کردید. 
۲) حساب و کتاب کنید 
اگر نامرتبی دندان‌های کودک شما خیلی شدید نباشد، شاید لازم نباشد دندان‌هایش را برای مرتب شدن سیم‌کشی کنید. باور کنید! فقط یک شرط دارد و آن هم این است که پیش از اینکه دندان‌های دایمی جلویی کوچولوی شما در شش سالگی رویش یابد، دست به کار شوید. در این سنین اندکی فضای اضافی برای مرتب کردن دندان‌ها در فک وجود دارد. اگر شما پیش از این سن کودک‌تان را نزد دندانپزشک ببرید، با یک سری محاسبات ریاضی قادر خواهد بود با استفاده از این فضا، رویش دندان‌ها را به گونه‌ای هدایت کند که درنهایت، ردیف و مرتب باشند. این راه دوم برای پیشگیری از ارتودنسی در آینده است. 
۳) دندان‌های سمج را مرخص کنید 
گاهی دندان‌های شیری بچه‌ها دل از دهان‌شان نمی‌کنند و همچنان قرص و محکم سرجایشان باقی می‌مانند. در این صورت دندان‌های دایمی یا نمی‌توانند رویش یابند و یا سر از جای دیگر قوس دندانی درمی‌آورند و دندان‌ها را نامرتب و شما را در آینده راهی مطب ارتودنسی می‌کنند. پیشگیری از این مشکل هم آسان است به شرط آنکه دندانپزشک به موقع این دندان‌های سمج را بشناسد، آنها را به موقع از دهان خارج می‌کند تا دندان دایمی جایگزین بتواند در جای خودش بروید و رویش نابجای آن نظم قوس دندانی را به هم نزند. می‌بینید که حتی کشیدن به موقع دندان‌های شیری تنبل هم می‌تواند شما را از پرداخت هزینه‌های مرتب‌ کردن دندان‌ها در آینده بی‌نیاز کند. 
۴) از تنگی فک‌ها جلوگیری کنید 
اگر کودک شما دندان‌هایش طبیعی باشد، وقتی آنها را روی هم می‌گذارد، دندان‌های فک بالا در بیرون دندان‌های فک پایین قرار می‌گیرند. به همین دلیل است که کودک می‌تواند غذاها را بدون گاز گرفتن گونه و لبش بجود. وقتی که کودک شما دندان‌هایش را روی هم می‌گذارد اگر دندان‌های پایینی بیرون‌تر از دندان‌های بالایی قر ار بگیرند، وقت آن است که برای پیشگیری از ارتودنسی در آینده دست به‌کار شوید. اگر کودکتان را به موقع به دندانپزشک برسانید، او وسیله‌ای در دهان کودک تعبیه می‌کند تا سبب گسترش قوس دندانی فک بالا شود و در آینده از ارتودنسی و نازیبایی صورت و فک کودک پیشگیری می‌کند. 
۵) انگشت نخور کوچولو! 
اگر کوچولوی شما انگشتانش را می‌مکد، وقت آ‌ن است که صدای زنگ‌های خطر نامرتبی دندان‌ها را در آینده بشنوید. مکیدن انگشت‌ها آثار نامطلوبی بر دندان‌ها و فک او می‌گذارد. دندان‌های جلویی فک بالای کودک به سمت بیرون دهان متمایل و دندان‌های جلویی فک پایین با فشار انگشت حین مکیدن به داخل دهان فشرده می‌شوند. اگر شما زود دست به کار شوید و جلوی این عادت کودک را با دستگاه‌های ویژه دندانپزشکی و حتی جایزه‌درمانی با استفاده از راهنمایی‌های دندانپزشک بگیرید، در آینده کودک شما نیاز به درمان ارتودنسی در اثر مکیدن انگشت پیدا نخواهد کرد. 
۶) از جهش رشدی استفاده کنید 
گاهی برخی از کودکان چانه عقب‌رفته‌ای دارند و یا برعکس فک بالایشان بیش از حد جلوزده است، این حالت گاهی از والدین به فرزندان به ارث می‌رسد. اگر شما هنگامی که هنوز دوران بلوغ کودک به پایان نرسیده است او را نزد یک دندانپزشک ببرید، دندانپزشک می‌تواند با دادن دستگاه‌های ویژه‌ای که روی سر و صورت، چانه و حتی گردن کودک شما تکیه دارند، رشد فک را با استفاده از رشدی که در دوران بلوغ رخ می‌دهد، هدایت کند و در نهایت کودک شما پس از بلوغ چهره‌ای طبیعی داشته باشد بدون اینکه چانه و یا فک بالایش بیرون زده باشد و برای اصلاح آن نیاز به ارتودنسی و جراحی فک باشد. در اینجا استفاده به موقع از رشد کودک در دوران بلوغ شما را از ارتودنسی در آینده بی‌نیاز خواهد کرد. 
۷) کمی مهربان‌تر بنشینید 
بعضی از کودکان کمبود فضای فک‌شان بسیار جزیی است. اگر به موقع به فکر بیفتید و او را نزد دندانپزشک ببرید، دندانپزشک می‌تواند با استفاده از یک وسیله ساینده از دو طرف دندان‌های جلویی که اندکی نامرتب روییده‌اند، حذف کند تا اندکی فضا باز شود و در قوس فکی مرتب شوند. این اقدام به موقع هم از سیم‌کشی دندان‌ها در آینده پیشگیری می‌کند.

شیر نوشیدنی مهمی در رژیم غذایی کودکان و نوجوانان به شمار می‌آید. این ماده غذایی، مواد مغذی مورد نیاز برای رشد شامل پروتئین، ریبوفلاوین و ویتامین ۱۲B و از همه مهم‌تر کلسیم را تامین می‌کند. شیر کامل گاو در زمانی که سن کودک به ۱۲ ماهگی می‌رسد می‌تواند به عنوان یک نوشیدنی اصلی مورد توجه قرار گیرد. قبل از ۱۲ ماهگی کودکان بیشتر بر مواد غذایی اضافی موجود در شیر مادر و یا فرمول‌های مخصوص به کودکان پیش از یک سالگی نیاز دارند. 
● شیر میان‌وعده‌ای مناسب و سالم 
قسمتی از تلاش‌ها در زمینه آموزش تغذیه به نسل کودکان امروزی، به آموزش کنترل وعده‌های غذایی اختصاص دارد زیرا این اعتقاد در میان محققان وجود دارد که وعده غذایی نامناسب در همه‌گیری چاقی نقش دارد. در دستورالعمل‌های مربوط به تغذیه کودکان در مراکز جمعی مانند مهدهای کودک و مدرسه‌ها تاکید بر کاهش اندازه وعده غذا و به خصوص میزان انرژی غذاهایی همچون شیرینی‌ها که موجب چاقی می‌شوند و همین‌طور در صورت امکان ارایه بسته‌های کنترل شده مواد غذایی و نوشیدنی است. به همین دلیل توجه به آن دسته از مواد غذایی که از این نظر‌ها سالم‌تر هستند، بیشتر شده است. شیر از جمله این مواد غذایی است که امکان فرآوری با توجه به اهداف مورد نظر و شرایط نگهداری درازمدت و کوتاه‌مدت را دارد. 
● شیر و سلامت 
مطالعات انجام گرفته نشان داده‌اند که مصرف شیر در کودکی و نوجوانی تاثیر مثبتی بر دست‌یابی به حداکثر حجم استخوان پیش از پایان دوره رشد دارد. کمک به نوجوانان در رسیدن به حداکثر رشد خود در تضمین ایجاد استخوان‌های خوب و سلامت در زندگی آتی آنها امر اساسی به شمار می‌رود. مصرف متناسب شیر و سایر لبنیات به ترمیم استخوان‌هایی که در معرض پیر شدن ناشی از کمبود مواد معدنی و پوکی ناشی از آن قرار دارند، کمک می‌کند. 
تشویق کردن دختران جوان به مصرف شیر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، به دلیل آنکه نتایج مطالعات نشان می‌دهد که با وجود ‌آنکه دختران نوجوان بیشترین نیاز به شیر و کلسیم را دارند اما مقدار مصرف این ماده غذایی از سوی آنها کم است. همچنین فراخوان‌هایی برای تقویت ترویج نوشیدن آب و شیر به عنوان بهترین نوشیدنی برای کودکان و نوجوانان شده است که با توجه به نقشی که افزایش مصرف نوشیدنی‌های شیرین همچون نوشابه‌های گازدار بر چاقی این گروه‌ها دارند باید جدی گرفته شود. هدف تمامی‌تلاش‌های انجام گرفته، تشویق و ترغیب کودکان و نوجوانان به مصرف مناسب شیر و افزایش دریافت ریزمغذی‌هایی بوده است که از این طریق در اختیار فرد قرار می‌گیرد. در همین باره روش‌های متعددی برای دست‌یابی به این هدف پیشنهاد شده است. استفاده از شیر‌های طعم‌دار یکی از این پیشنهادها است. 
● شیر طعم‌دار، راهکاری برای افزایش مصرف شیر 
عادات و رفتار‌های تغذیه‌ای مصرف نوشیدنی کودکان و نوجوانان، حوزه وسیعی از تحقیقات علمی را دربرگرفته و شواهد خوبی در زمینه پشتیبانی از اضافه کردن شیر طعم‌دار به رژیم غذایی این گروه سنی وجود دارد. مطالعات قابل توجهی طی ۱۰ سال گذشته روی انواع نوشیدنی‌ها و تاثیرات آنها بر سلامت کودکان و نوجوانان انجام شده و نتایج حاصل از تحقیقات امروزه بر ارتباط همه‌گیری چاقی با افزایش مصرف نوشیدنی‌های غیرالکلی(عموما گازدار) به عنوان بخش مهمی‌از مشکل تاکید شده دارند. 
تحقیقات انجام شده در دانشگاه ورمونت که در سال ۲۰۰۲ در مجله اتحادیه دیابت آ‌مریکا منتشر شده تایید می‌کنند که شیر طعم‌دار نوشیدنی سالمی برای کودکان و بزرگسالان است. مطالعه یاد شده داده‌های حاصل از مطالعه مداوم اتحادیه دیابت ایالات متحده در زمینه مواد غذایی مصرف شده از سوی افراد را برای تعیین نوشیدنی معمول مصرفی چهار هزار نفر از کودکان و نوجوانان سنین ۵ تا ۱۷ سال مدنظر قرار داده است. 
نتایج بررسی مزبور نشان داد، کودکانی که شیر طعم‌دار می‌نوشند نسبت به کودکانی که شیر طعم‌دار مصرف نمی‌کنند، کمتر از نوشیدنی‌های غیرالکلی بی‌فایده و آب‌میوه (آن دسته از آب‌میوه‌ها که کمتر از ۱۰ درصد آب‌میوه طبیعی دارند) استفاد می‌کنند. مطالعه مزبور همچنین مشخص کرد که کودکانی که شیر شکلات و یا دیگر انواع شیرهای طعم‌دار را مصرف می‌کنند، مقدار بیشتری از کلسیم در مقایسه با کودکانی که شیر طعم‌دار مصرف نمی‌کنند، جذب می‌کنند و قند و یا چربی مصرفی در رژیم غذایی اطفالی که شیر طعم‌دار مصرف می‌کردند، در مقایسه با کودکانی که از شیر طعم‌دار استفاده نمی‌کردند، بالاتر نبوده اما کودکانی که شیر طعم‌دار مصرف می‌کردند، در مقایسه با کسانی که از این شیرها استفاده نمی‌کردند، مقدار شیر بیشتری مصرف می‌کردند. نی‌های طعم‌دهنده شیر، راه جدید و خوش‌آیندی برای تشویق بچه‌ها به نوشیدن شیر بیشتر است. هنگامی که زمان استفاده از یک لیوان شیر ساده فرا می‌رسد، کودکان بهانه‌گیر شده و به سختی راضی می‌شوند. اگر شما مانند تعداد بیشماری از پدران و مادران در حال پیدا کردن راه‌های جدید سرگرم کننده و جذابی هستید تا فرزندان خود را برای استفاده از سه بار شیر در روز ترغیب کنید، بهترین راه حل برای سرحال آوردن آنها، استفاده از نی‌های طعم‌دهنده شیرها است که شیر ساده را به شیر خوشمزه و طعم‌دار تبدیل می‌کند. یک عدد نی و شیر ۲۵۰ میلی‌لیتری برای دریافت یک وعده لبنیات کافی است. 
● شیر یا نوشابه 
تحلیلی در زمینه رژیم‌های غذایی روی بیش از سه هزار کودک که در نسخه ژانویه ۲۰۰۴ مجله سلامت نوجوان منتشر شده، نشان دهنده تاثیر مثبت استفاده از شیر و ماست طعم‌دار به جای نوشابه‌های قندی و گازدار بر رژیم غذایی کودکان است. مطالعه یاد شده نشان داد که کودکان در سنین ۶ تا ۱۷ سال که بیش از ۱۸۰ تا ۲۴۰ میلی‌لیتر محصولات لبنی طعم‌دار همچون شیر، ماست، بستنی و پودینگ در هر روز استفاده می‌کنند، در مقایسه با آنهایی که به طور منظم از نوشابه‌های قندی و گازدار میوه‌ای استفاده می‌کنند، از رژیم غذایی بهتری برخوردارند. آنهایی که مواد لبنی طعم‌دار بیشتری استفاده می‌کردند،در مقایسه با کودکانی که بیش از ۴۷۰ تا ۷۴۰ میلی‌لیتر نوشابه‌های گازدار و قندی میوه‌ای در هر روز مصرف می‌کردند، بیش از دو وعده از مواد غذایی لبنی دریافت کرده و کلسیم، فولات و آهن بیشتری جذب کرده و قند و چربی اشباع شده کمتری دریافت کرده‌اند. تحلیل مزبور همچنین نشان داد که تنها کودکان سنین ۶ تا ۱۱ سال که نوشابه‌های گازدار و قندی مصرف نکرده بودند، مقدار توصیه شده کلسیم در هر روز را دریافت کرده‌اند. 
«زمانی که نوشابه‌های گازدار و میوه‌ای جایگزین مواد غذایی لبنی در رژیم غذایی می‌شوند، دریافت مواد غذایی کلیدی مورد نیاز کودکان برای رشد ‌آنها دشوار می‌شود». این گفته دکتر راشل جانسون، استاد تغذیه در دانشگاه ورمونت و یکی از مولفان مطالعه مزبور است. وی می‌افزاید:«تحلیل انجام شده از سوی ما نشان می‌دهد که محصولات لبنی طعم‌دار همچون شیر و ماست می‌توانند به عنوان ماده غذایی ارزشمندی در رژیم غذایی کودکان تلقی شوند به دلیل ‌آنکه آنها دارای مواد غذایی اساسی بوده و از قند پایین‌تری در مقایسه با نوشابه‌های جایگزین آنها برخوردار هستند.» 
این مطالعه هم‌زمان با آخرین بیانیه تعیین استراتژی آکادمی متخصصان بیماری‌های کودکان آمریکا (AAP) انجام شد. در این بیانیه توصیه شده است که متخصصان سلامت برای محدود کردن فروش نوشابه‌های قنددار در مدارس به منظور کمک به جلوگیری از برخی از مشکلات سلامت مرتبط با بسیاری از نوشابه‌های گازدار و قنددار تلاش کنند. جایگزینی نوشابه‌های قند‌دار را با آب‌میوه و سبزی‌های واقعی، آب و شیر کم‌چرب و یا طعم‌دار از جمله توصیه‌های ارایه شده این بیانیه است. در این بیانیه تاکید شده که با افزایش مصرف نوشابه‌ قنددار، مصرف شیر کاهش یافته و شیر منبع اساسی کلسیم در رژیم غذایی کودکان و نوجوانان به شمار می‌آید. 
در سال ۲۰۰۲ شورای مواد لبنی ملی ایالات متحده پیشینه مفصلی درباره مواد غذایی برای متخصصان امور سلامت با عنوان «شیر طعم‌دار در یک نگاه» منتشر کرد که در آن به تفضیل برخی از دیدگاه‌های موجود مربوط به ارتباط شیر طعم‌دار و سلامت اختصاص بررسی شده بود و در این مقاله فرضیه‌های مربوط به پوسیدگی‌های دندانی، اختلالات رفتاری، چاقی، دیابت، تاثیرات افزودن طعم‌دهنده‌ها بر جذب کلسیم و تاثیرات کافئین موجود در شیر با طعم شکلات و قهوه بر کودکان کاملا به صورتی علمی رد شد. بنابراین استفاده از روش‌های گوناگونی که بتواند با کنترل میزان قند و انر‍ژی شیرهای طعم‌دار، طعم‌های قابل قبولی تولید کند که ذایقه کودکان آنها را بپذیرد، می‌تواند با ترغیب کودکان و نوجوانان به مصرف روزانه شیر نقش موثری در حفظ سلامت آنها داشته باشد.

«چسب نیکوتین»، «آدامس نیکوتین»، «اسپری نیکوتین»، کدام یک از اینها را برای ترک سیگار انتخاب می‌کنید؟ به‌طور معمول این کلمات را در پشت شیشه داروخانه‌ها مشاهده می‌کنید و هر بار وسوسه می‌شوید از یکی از این روش‌های ترک سیگار استفاده کنید. فکر می‌کنید کدام یک از این روش‌ها مناسب‌تر و کاربردی‌ترند؟ 
● نیکوتین؛ نوعی دیگر 
در دنیای پزشکی امروز، این روش‌ها را «نیکوتین درمانی برای ترک سیگار» می‌دانند. چسب، آدامس، اسپری حاوی نیکوتین، برای افرادی که قصد دارند سیگار را ترک کنند ولی حسابی از نرسیدن نیکوتین به بدنشان شاکی هستند و تحمل علایم ناشی از ترک سیگار را ندارند، مفید است. در صورتی که شما از این محصولات استفاده کنید، می‌توانید با ترک سیگار کنار بیایید. این محصولات در بازار فراوان‌اند؛ آدامس، چسب، اسپری، قرص‌های لوزی شکل. متخصصان می‌گویند استفاده از این محصولات در صورتی موثر است که همراه با یک برنامه تغییر رفتاری باشد. حتی اگر قرار است شما با استفاده از این محصولات سیگار را کنار بگذارید، بهتر است تحت نظارت یک مشاور و روان‌شناس نیز باشید تا به شما در تغییر الگوی رفتاری‌تان کمک کند، به شما یاد دهد که در شرایط استرس‌زا چگونه با استرس خود کنار بیایید تا دوباره به سراغ سیگار نروید. 
۱) چسب‌های نیکوتین‌دار 
این چسب‌ها مقدار مشخصی نیکوتین را در بدن آزاد می‌کنند. به طور معمول هنگامی که سیگار می‌کشید، در زمان کوتاهی مقدار زیادی نیکوتین از طریق ریه‌ها وارد جریان خون شما خواهد شد. این چسب‌ها این خصوصیت را دارند که به آرامی و طی زمانی حدود سه ساعت نیکوتین را از طریق پوست وارد جریان خون کنند. این چسب‌ها دقیقا مثل چسب زخم‌های معمولی هستند و در اندازه‌ها و شکل‌های گوناگون در بازار موجودند. به طور معمول چسب‌هایی که اندازه بزرگ‌تری دارند، مقدار بیشتری نیکوتین را جذب پوست شما می‌کنند. 
شما باید این چسب را در تمام طول روز روی پوست خود بچسبانید. به طور معمول لازم است هر ۲۴ ساعت یک بار این چسب‌ها را تعویض کنید البته برخی از این نوع چسب‌ها فقط در هنگام بیداری روی پوست چسبانده شده و در هنگام خوابیدن از روی پوست جدا می‌شوند. استفاده از این چسب‌ها، علایم ترک سیگار مانند کسالت، خواب‌آلودگی، بدخلقی و کاهش تمرکز را کاهش می‌دهد. البته عوارض جانبی مثل التهاب پوست، سرگیجه، تپش قلب، اختلال در خواب، سردرد، تهوع و استفراغ را برای این چسب‌ها نام برده‌اند. 
۲) آدامس‌های نیکوتین‌دار 
آدامس‌های نیکوتین‌دار، سریع‌تر از چسب‌های نیکوتین‌دار، نیکوتین را به مغز می‌رسانند ولی برخلاف سیگار کشیدن که ناگهان نیکوتین خون را با جذب شدن از مخاط ریه‌ها افزایش می‌دهد، به آرامی نیکوتین را بالا خواهند برد. شما نباید این آدامس‌ها را مانند یک آدامس معمولی بجوید بلکه جویدن این آدامس‌ها راه و روش خاص خودش را دارد که باید آن را یاد بگیرید. شما باید هنگامی که این آدامس را در دهان‌تان قرار می‌دهید، برای لحظاتی آن را بجوید و سپس آن را در گوشه‌ لپ‌تان – بین دندان‌ها و گونه- نگهدارید. در این صورت نیکوتین آن به آرامی آزاد شده و از طریق مخاط دهان‌تان جذب می‌شود. اگر دایم به جویدن این آدامس ادامه دهید، نیکوتین آن وارد بزاق دهان‌تان شده و شما آن را می‌بلعید. این آدامس‌ها در دوزهای ۲ میلی‌گرم و ۴ میلی‌گرم در دسترس هستند. 
اگر شما در طول روز کمتر از ۲۴ عدد سیگار می‌کشید، از نوع ۲ میلی‌گرمی استفاده کنید و اگر بیش از این سیگار می‌کشید نوع ۴ میلی‌گرمی را به شما توصیه می‌کنیم. هر عدد از آدامس‌ها یک دوز به‌شمار می‌رود و شما نباید بیش از ۲۴ عدد آدامس را در طول روز استفاده کنید. قبل از شروع مصرف این آدامس‌ها، مصرف دخانیات را ترک کنید. ۱۵ دقیقه قبل از مصرف این آدامس‌ها و در حین جویدن آن، از خوردن و نوشیدن خودداری کنید. یک ماه به جویدن این آدامس‌ها ادامه دهید و سپس کم‌کم تعداد آدامس‌هایی را که در طول روز مصرف می‌کنید، کاهش دهید. بهتر است پس از سه ماه مصرف این آدامس‌ها، استفاده از آن را قطع کنید و بیش از این به جویدن آدامس‌های حاوی نیکوتین ادامه ندهید. در صورتی که این آدامس‌ها به ترمیم‌های دندان‌هایتان، روکش‌ها و یا دست دندان‌تان چسبید، به کمک دندانپزشک‌تان آن را جدا کنید چون این آدامس‌ها چسبند‌ه‌تر از آدامس‌های معمولی بوده و می‌توانند موجب آسیب ترمیم‌های دندا‌ن‌هایتان شوند. 
۳) اسپری‌های نیکوتین‌دار 
این اسپری‌ها را حتما پزشک باید برایتان تجویز کند. در این روش، نیکوتین خیلی سریع از طریق مخاط بینی جذب شده و این خصوصیات می‌تواند برای سیگاری‌هایی که به شدت به کشیدن سیگار معتادند، بسیار مطلوب باشد چون هوس‌تان را سریع از بین می‌‌برد. عارضه جانبی این محصولات، التهاب گلو و بینی پس از اسپری کردن نیکوتین است. برای هر بار مصرف، کافی است یک اسپری در هر سوراخ بینی‌تان بزنید. شما می‌توانید پنج بار در طول یک ساعت و جمعا تا ۴۰ مرتبه در طول روز این کار را تکرار کنید. 
۴) آبنبات‌های نیکوتین‌دار 
اولین سری این قرص‌ها در سال ۲۰۰۲ میلادی به بازار آمدند. این قرص به صورت یک آبنبات، سخت است و هنگامی که به آرامی در دهان آب می‌شود، نیکوتین آزاد می‌کند. لازم است شما در طول ۱۲ هفته، مصرف آبنبات‌ها را به تدریج کاهش دهید تا سرانجام در پایان این زمان بتوانید نیکوتین را ترک کنید. اگر شما به جای مکیدن این آبنبات‌ها، آنها را بجوید و یا گاز بگیرید و زیر دندان‌تان بشکنید، نیکوتین آنها یک باره آزاد شده و از طریق دستگاه گوارش هضم می‌شود و ممکن است دچار دل درد شوید. به علاوه در این صورت این آب‌نبات‌ها اثر درمانی خود را نخواهند داشت. 
این آب‌نبات‌ها به صورت دوزهای ۲ و ۴ میلی‌گرم در بازار موجودند. هر آب‌نبات یک دوز به شمار می‌آید و شما نباید بیش از ۲۰ عدد قرص را در طول یک روز میل کنید. هر آب‌نبات در طول ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در دهان شما حل خواهد شد و نیکوتین آن از طریق مخاط دهان‌تان جذب می‌شود. ۱۵ دقیقه قبل از مصرف این آب‌نبات‌ها لازم است غذایی نخورید و مایعات ننوشید. این کار را در حین مکیدن این آبنبات‌ها نیز ادامه دهید. گلودرد، سوءهاضمه و سوزش مخاط از عوارض جانبی این آبنبات‌ها به‌شمار می‌آید. 
۵) اسپری‌های دهانی نیکوتین‌دار 
این اسپری‌ها درست مانند اسپری‌هایی است که بیماران مبتلا به آسم در دهان‌شان استفاده می‌کنند. با هر بار اسپری کردن در دهان‌تان مقداری نیکوتین آزاد می‌شود. شما می‌توانید تا ۱۶ عدد از این اسپری‌ها را در طول ۱۲ هفته استفاده کنید. این اسپری‌ها را فقط با نسخه پزشک می‌توانید از داروخانه‌ها دریافت کنید. این اسپری‌ها برخلاف سیگار نیکوتین را وارد ریه شما نمی‌کنند بلکه باعث می‌شوند نیکوتین به آرامی از راه دهان جذب شود. هر اسپری را می‌توانید ۴۰۰ بار در دهان‌تان بپاشید. ۸۰ بار استفاده از این اسپری‌های نیکوتینی معادل نیکوتین موجود در یک نخ سیگار را وارد بدن‌تان می‌کند. 
ممکن است شما در ابتدای مصرف این محصولات در دهان و گلویتان احساس سوزش بکنید. گاهی پس از هر بار اسپری کردن، دچار سرفه می‌شوید ولی کم‌کم به آن عادت خواهید کرد. اگر این سرفه‌ها ادامه پیدا کرد با پزشک‌تان مشورت کنید. هر بار استفاده از اسپری، معادل ۴ میلی‌گرم نیکوتین‌ را وارد دهان‌تان می‌کند ولی تنها ۲ میلی‌گرم آن جذب خواهد شد. 
● ریه، سیگار، قلیان 
توتون‌های استفاده شده در قلیان علاوه بر مضرات مشترکی که با سیگار دارند به خاطر مواد افزودنی که برای طعم دادن و بو بخشیدن به آن استفاده می‌شود علایم حساسیت تنفسی و پوستی هم ایجاد می‌کنند و در پاره‌ای موارد سبب نمایان شدن بیماری ‌آسم در افراد می‌شوند. 
قلیان می‌تواند روی سیستم قلبی، عروقی و ریوی تاثیرات سویی داشته باشد ضمن اینکه دود سیگار و قلیان در مراحل اولیه سبب ایجاد تنگی مجاری هوایی کوچک‌تر و به تدریج و با افزایش میزان مصرف سبب تنگی مجاری هوایی بزرگ‌تر و در نهایت تشدید تنگی نفس می‌شود. 
علایم بالینی استفاده از تنباکو، دیر ظهور می‌کند. به همین دلیل مصرف‌کنندگان تصور می‌کنند که هیچ عارضه‌ای آنها را تهدید نمی‌کند و در نتیجه میزان مصرف خود را افزایش می‌دهند. این در حالی است که سموم داخل تنباکو حالت تجمعی دارند و وقتی میزان استفاده از آن، از حد معینی بالاتر رود سبب ایجاد اختلال در نحوه و تعداد تنفس می‌شود. در نتیجه فرد علاوه بر ابتلا به انسدادهای مزمن ریوی دچار بیماری آسم نیز می‌شود. آمارها نشان می‌دهد که میزان شیوع سرطان ریه، آسم و بیماری‌های انسدادی ریه، حتی در افرادی که در معرض دود سیگار و یا قلیان هستند، بیش از سایر افراد است. 
مواجهه با دود تنباکو در کسانی که سابقه خانوادگی آسم، کهیر، حساسیت فصلی اگزما و یا کسانی که دارای بیماری‌های قلبی، عروقی و ریوی هستند با خطر بالاتری برای به وجود آوردن بیماری‌های مختلف همراه است. 
● هفت‌سین سیگار 
دخانیات در ایجاد ۱۴ نوع سرطان، ۲ نوع سکته و ۸۰ نوع بیماری در سیگاری‌ها نقش داشته و از عوامل اصلی مرگ و میر زودرس و ناگهانی به شمار می‌رود ولی اغلب مردم نمی‌دانند این دود تلخ چه بلایی بر سر انسان می‌آورد. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی پلیس به نقل از بهداری کل نیروی انتظامی هفت‌سین سیگار را می‌توان در این هفت کلمه خلاصه کرد: سرفه، سردرد، سرگیجه، سکته، سقط، سرطان و سیاه‌بختی. برخی از آثار زیان‌آور سیگار عبارتند از: التهاب مجاری تنفسی و تحریک سینوس، ایجاد برونشیت و سینوزیت، تپش قلب، کاهش قابلیت قلب در تغذیه و اکسیژن‌رسانی به ماهیچه‌های قلب و سایر بافت‌های بدن، تنگی عروق تغذیه کننده قلب و در نتیجه افزایش خطر حملات قلبی. 
● هر۸ ثانیه یک قربانی 
براساس تحقیقات سازمان بهداشت جهانی، هر ۸ ثانیه یک نفر در جهان به علت استعمال دخانیات جان خود را از دست می‌دهد. قلیان حدود ۴ هزار ماده شیمیایی و ۵۰ عامل سرطانی دارد. 
مصرف دخانیات علاوه بر ایجاد بیماری‌های قلبی و ریوی باعث ریزش مو، چین و چروک پوست، فساد دندان‌ها، پوسیدگی استخوان‌ها و حتی اختلالات شنوایی می‌شود. استفاده از دخانیات در میان قشرهای مختلف مردم به ویژه جوانان و نوجوانان به مساله‌ای بحرانی تبدیل شده است، به طوری که براساس تحقیقات سازمان بهداشت جهانی، هر ۸ ثانیه یک نفر در جهان به دلیل مصرف دخانیات جان خود را از دست می‌دهد. 
● سیگار و اختلال جنسی در مردان 
مصرف سیگار در مردان احتمال عدم تحریک‌پذیری جنسی و اختلال نعوظ را بالا می‌برد. به طوری که هر چه مصرف سیگار بیشتر باشد، خطر به وجود آمدن این اختلال نیز بیشتر می‌شود. پژوهشگران دانشگاه تولان، رابطه بین مصرف سیگار و اختلال جنسی در مردان را طی سال‌های ۲۰۰۰ و۲۰۰۱ در کشور چین روی ۷۶۸۴ مرد بررسی کردند. تمامی افراد مورد مطالعه بین سنین ۳۵ تا ۷۴ سال بوده و به هیچ نوع بیماری عروقی مبتلا نبودند. پژوهشگران در طول این مطالعه به رابطه آماری معنی‌داری بین تعداد سیگار‌های مصرفی مردان و احتمال اختلال جنسی آنها دست یافتند. در این مطالعه ۷/۲۲ درصد از موارد اختلال نعوظ در مردان چینی به دلیل مصرف سیگار بود. موارد دیگری ازجمله مصرف مشروبات الکلی، خستگی و برخی از شرایط پزشکی نیز سبب این اختلال می‌شوند. نتایج مطالعات دانشگاه تولان حاکی از آن است که قطع مصرف سیگار روش مهمی برای کاهش این اختلال در مردان است. 
● ورزش به ترک سیگار کمک می کند 
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که تمایل افراد به سیگار با انجام پنج دقیقه ورزش به شدت کاهش می‌یابد. دکتر تیلور و همکارانش در مروری که روی ۱۲ مطالعه مختلف انجام داده‌اند، رابطه‌ای میان ورزش و محرومیت از نیکوتین پیدا کردند. 
این محققان اظهار کردند که انجام حرکات ورزشی سبک به میزان پنج دقیقه در روز می‌تواند تمایل افراد به سیگار را بسیار کاهش دهد. انجام حرکات ورزشی نیاز به مهارت خاصی ندارد و حتی انجام حرکات بسیار سبک با دست‌ها و به صورت نشسته به مدت پنج دقیقه برای این منظور کفایت می‌کند. این محققان گروه‌های مختلف افراد را با هم مقایسه کردند و دریافتند آنهایی که ورزش می‌کنند و یا فعالیت بدنی سبک دارند، کمتر علایم محرومیت از نیکوتین را حس می‌کنند. 
دکتر تیلور – رئیس گروه محققان این طرح- می‌گوید: جالب است که پنج دقیقه ورزش از برچسب‌های نیکوتینی که برای ترک سیگار در دسترس هستند موثرتر است. هنوز مشخص نیست که این اثر تا چه مدت باقی می‌ماند اما محققان پیشنهاد می‌کنند که بهتر است از ورزش در کنار تکنیک‌ها و روش‌های ترک سیگار استفاده شود تا این روش‌ها موثرتر باشند. 
دانشمندان معتقدند که ورزش باعث افزایش یک سری هورمون‌ها در بدن می‌شود که خلق را بالا می‌برند و در این شرایط تمایل انسان به نیکوتین کاهش می‌یابد. اگر چه استفاده از این روش به عنوان یک راه اصلی برای ترک سیگار هنوز مورد قبول همگان نیست و نیاز به تحقیقات بیشتر دارد،‌ اما پزشکان می‌توانند پنج دقیقه ورزش را به افراد سیگاری پیشنهاد کنند. زیرا حرکات سبک، آن هم به مدت پنج دقیقه هیچ ضرری برای افراد نخواهد داشت. دکتر تیلور حتی پیشنهاد می‌دهد هرگاه هوس سیگار کشیدن کردید می‌توانید حتی پشت میز کار خود به انجام حرکات کششی بپردازید. به تدریج با این کار ورزش را جایگزین سیگار کشیدن خواهید کرد. 
● ۱۰ توصیه برای ترک سیگار 
برای شروع روز مناسب را انتخاب کنید: 
هیچ روز کاملی برای ترک سیگار وجود ندارد اما شما می‌توانید با انتخاب یک روز در آینده‌ای نه چندان دور که قصد دارید در آن تاریخ کشیدن سیگار را به طور کامل ترک کنید، از پیش برنامه‌ریزی کنید. سعی کنید روزی را انتخاب کنید که در آن روز استرس بیش از اندازه نداشته باشید. 
▪ برای ترک عادت برنامه‌ریزی کنید: 
شاید چند سال به کشیدن سیگار در مواقع خاص، افراد یا شرایط خاص عادت کرده باشید. درباره اوقاتی که بیشتر تمایل برای کشیدن سیگار دارید، فکر کنید و درباره شیوه رویارویی با این شرایط برنامه‌ریزی کنید. تغییر عادت شما به شما کمک می‌کند تا عادت کشیدن سیگار را ترک کنید. 
▪ با دوستان سیگاری‌تان خداحافظی کنید: 
ترک مراوده با دوستی که شریک شما در کشیدن سیگار است، ایده خوبی است. این کار عزم شما را تقویت و اراده شما را دوچندان خواهد کرد. دوستان و خانواده خود را نیز تشویق کنید تا همراه شما کشیدن سیگار را ترک کنند. این کار موجب می‌شود تا انگیزه شما تقویت شود، چرا که شخص دیگری هم پیدا خواهد شد که خواهد دانست شما چه احساسی دارید. 
▪ شرایط را فراهم کنید: 
در زمان ترک سیگار، به موفقیت خود کمک کنید. مطمئن شوید که همه سیگارها، کبریت‌ها، فندک‌ها و غیره را از خانه، ماشین و محل کار خارج کرده‌اید. از دوستان و همکاران خود بخواهید که به شما سیگار تعارف نکرده و در نزدیکی شما سیگار نکشند. به اطرافیان‌تان بگویید که کشیدن سیگار را ترک کرده‌اید. این نوع حمایت از جانب دوستان در دو هفته اول از روش ترک سیگار بزرگ‌ترین مزیت را برای شما به همراه خواهد داشت چرا که این دو هفته حساس‌ترین است. 
▪ هر بار یک روز را انتخاب کنید: 
زمانی که به روز ترک سیگار رسیدید. فکر نکنید که شما برای همیشه کشیدن سیگار را ترک کرد‌ه‌اید. این موضوع موجب خواهد شد که این کار به نوعی کار خارج از اراده انسان باشد. تنها به خودتان قول دهید «امروز سیگار نخواهم کشید» و هر بار یک روز را برای قولتان در نظر بگیرید. شگفت‌زده خواهید شد از اینکه ببینید این افکار کوچک چه‌قدر به شما کمک خواهند کرد. 
▪ فعالیت داشته باشید: 
هر گاه احساس کردید تحریک به کشیدن سیگار در حال نمایان شدن است. با فعالیت کردن، ذهن خود را از این محرک دور کنید. احساس تاسف برای خود نداشته باشید. برخیزید و کارهایی را که در خانه یا باغچه به تعویق انداخته‌اید، انجام دهید و یا به فعالیت مورد علاقه خود بپردازید. به یاد داشته باشید که تحریک برای کشیدن سیگار فقط برای چند دقیقه طول خواهد کشید. 
▪ آرامش داشته باشید: 
زمانی که کشیدن سیگار را ترک کردید، ورزش منظم نه تنها به شما کمک خواهد کرد تا تناسب اندام بهتری پیدا کنید بلکه به شما کمک خواهد کرد که آرامش داشته باشید. ورزش می‌تواند استرس و تنش را از شما دور کند. به صورت منظم ورزش کنید تا از نظر جسمی و روانی به شما کمک کند. اگر چند وقتی است که ورزش نکرده‌اید، به تدریج شروع کرده و زمان ورزش خود را در عرض چند هفته افزایش دهید. ورزش نه تنها به شما کمک خواهد کرد تا آرامش داشته باشید بلکه کمک می‌کند وزن‌تان هم تحت کنترل باشد. 
▪ به ایده «پول نه خاکستر» فکر کنید: 
یکی از مزیت‌های قابل توجهی که نتیجه ترک سیگار است، پول بیشتری است که ناگهان در دست شما وجود خواهد داشت. برای تاکید بر این نکته، پول خود را در ظرفی که عبارت «پول نه خاکستر» روی آن نوشته شده قرار دهید و توجه کنید که چگونه مقدار آن افزایش می‌یابد. این پول را برای مداوای خود استفاده کنید. شما ارزش گرفتن جایزه برای ترک را سیگار دارید. 
▪ دوباره شروع کنید: 
ممکن است گاهی‌وقت‌ها پس از ترک سیگار در زمان استرس، دسترسی به یک سیگار تنها چیزی باشد که به شما کمک کند. همچنین ممکن است موقعیت‌های خاصی مانند موقعیت‌های اجتماعی، مهمانی یا جمع شدن در کافه وجود داشته باشند که در آنجا تحریک برای کشیدن سیگار بر شما غلبه می‌کند و یک یا دو سیگار می‌کشید. تنها به دلایلی فکر کنید که چرا تصمیم به ترک سیگار گرفته‌اید، اجازه ندهید تا آن دو نخ سیگار بر شما غلبه کند. به برنامه خود مراجعه کنید و دوباره شروع کنید. 
▪ ناامید نشوید: 
ترک سیگار برای برخی از افراد دشوارتر از افراد دیگر است. در صورتی که اولین بار موفق به ترک سیگار نشده‌اید، ناامید نشوید. یک بار دیگر هم امتحان کنید، شما می‌توانید. به یاد داشته باشید که افرادی که برای مدت‌های مدیدی سیگار کشیده‌اند باید دفعات متعددی برای ترک سیگار تلاش کنند... اگر موفق نشدید، یک بار دیگر شروع کنید. 
▪ خواب خوب به ترک سیگار کمک می کند 
می‌دانستید خواب می‌تواند به شما در ترک سیگار کمک کند؟ محققان آمریکایی اعلام کرده‌اند، اغلب نوجوانانی که به مصرف دخانیات یا نوشیدن الکل روی می‌آورند، دچار مشکلات خواب و کم‌خوابی‌اند. 
▪ محققان پس از تحقیق روی ۱۳۶۲ نوجوان از پنج شهر چین و ثبت اطلاعات مربوط به ویژگی‌های خواب، میزان مصرف الکل و دخانیات و وضعیت روحی هر یک از آنان اعلام کردند که میان خواب و مصرف سیگار و الکل رابطه مستقیمی وجود دارد. درواقع کمتر از ۸ ساعت خواب در شبانه‌روز، کابوس‌های مکرر شبانه، بی‌خوابی‌های مستمر و مصرف قرص‌های خواب‌آور و آرامش‌بخش، مصرف سیگار و الکل را افزایش می‌دهد.

با نزدیک شدن آغاز سال تحصیلی، فروشگاه هایی که به عرضه لوازم التحریر و کیف و کوله پشتی می پردازند به تنوع اجناس خود می افزایند و آنقدر جنسهای شیک و رنگارنگ از در و دیوار و ویترین فروشگاه آویزان می کنند که حتی من که دانش آموز نیستم دلم می خواهد از این فروشگاهها خرید کنم. 
کوله پشتی از آن دسته وسیله هایی است که این روزها مشتری فراوانی دارد. از بچه های مدرسه بگیر تا دانشجویان دانشگاه ها و سایرین. همه و همه برای راحت تر حمل کردن وسیله های خود به کوله پشتی پناه آورده اند. 
دقیقاً به خاطر دارم زمانی که من و بچه های هم نسل من به مدرسه می رفتیم خبری از این کوله پشتی های سبک و رنگارنگ نبود. ما کیفهایی داشتیم بزرگ با یک در که برروی کیف بر می گشت و یک قفل فلزی که پشت یک گیره ثابت می ایستاد و در کیف بسته می شد. امروزه تقریباً مشابه آن کیفهای قدیمی مدرسه، کیفهای چرمی بسیار نازک تر و سبک تر مد شده است که بسیار گران است و فقط عده ای خاص آن را به دست می گیرند و بچه مدرسه ای ها فقط کوله پشتی می اندازند. 
جالب این جاست که کوله پشتی ها تبدیل به کوله های چرخ داری شده است که مثل چرخ خرید خانم های خانه دار، می توانی به دنبال خودت بکشی و همان وزن کم را هم تحمل نکنی. فراموش نشود که این کوله های چرخ دار مخصوص کودکان است. 
اما اشکال عمده ای که این کوله ها دارد فضای زیاد آن است، شاید همین مسأله سبب شده باشد که بچه ها بیش از آنچه که احتیاج دارند داخل کوله را پر کنند و همین مسأله سبب دردهای کمر، پشت و دست بچه ها شود. 
انجمن «کایرو پراکتیک» اتتاریو در کانادا معتقد است؛ شاگردان مدارس ابتدایی نباید بیش از ۱۰ درصد وزن بدن خود بار حمل کنند و در شاگردان دبیرستانی این نسبت نباید بیش از ۱۵ درصد وزن بدن باشد. 
● ویژگیهای کیف مناسب 
این انجمن در مورد انتخاب نوع کیف معتقد است: کیف باید از سبک ترین جنس انتخاب شود، بالای کوله پشتی نباید بالاتر از شانه ها قرار گیرد و انتهای آن نباید از بالای استخوان باسن پایین تر قرار گیرد. نوار کوله پشتی که روی شانه قرار می گیرد باید پهنایی معادل ۵ سانتی متر داشته باشد و نباید دور بازو جمع شود. برای اجتناب از صدمه به ستون مهره ها باید هر دو بند را بر دوش انداخت، بندهای کمری کیف باید بتواند ۵۰ تا ۷۰ درصد وزن را از روی شانه و ستون مهره ها به استخوان لگن انتقال دهد تا فشار روی استخوانها و مفاصل و ماهیچه ها یکسان شود و دانش آموزان باید چیزهای سنگین تر را از نزدیک به محور مرکزی بدن طوری که نزدیک به مرکز ثقل بدن باشد، قرار دهند و از پیچ و تاب خوردن کوله پشتی در پشت خود پرهیز کنند. 
دقت کنید وزن کوله پشتی از ۱۵ درصد وزن کودک بیشتر نشود. برای قرار دادن کتابها و سایر وسایل در کوله پشتی و نیز در حمل آن باید به کودک کمک کرد. 
چرا که اگر کوله پشتی بیش از حد سنگین باشد یا حمایت کافی نداشته باشد، می تواند باعث کمر درد شود. 
● عوارض کوله های سنگین 
کوله پشتی می تواند عامل آسیب ستون فقرات و همچنین کمردرد در کودکان باشد. تحقیقات نشان داده بیش از ۵۰ درصد کودکان کوله پشتی های بسیار سنگین با خود به مدرسه می برند و ۵۵ درصد دانش آموزان بیشتر از حد مجاز یعنی ۱۰ تا ۱۵ درصد وزن بدن حمل می کنند. 
بسیاری از افراد دچار کمر درد هستند و این درد یکی از شایعترین علل مراجعه به پزشک است. کودکان نیز خیلی زودتر از آنچه تصور می شود کمر درد را تجربه می کنند و استفاده از کوله پشتی های سنگین یکی از علل اصلی ابتلا به این درد است. علاوه بر این حمل نامناسب این کوله پشتی ها هم کودک را در معرض مشکلات متعدد قرار می دهد. 
مراقبان بهداشتی مدارس هم گزارشهای زیادی در مورد درد یا آسیب در کودکان به علت حمل کوله پشتی های سنگین ارائه می دهند. این در حالی است که تحقیقات نشان داده، ۶۰ درصد دانش آموزان زمانی که به سن ۱۸ سالگی می رسند درد ناحیه پشت را تجربه می کنند و نتیجه چند تحقیق نشان می دهد که ۶۵ درصد مراجعه غیرشکستگی نوجوانان به پزشک ارتوپد به علت آسیبهای ناشی از حمل کوله پشتی سنگین است. معمولاً کمر درد ناشی از حمل بار مکرر و وضعیت حرکتی نامناسب، ضعیف تر شدن کودکان در زمان اخیر و بی تحرکی آنها منجر به ناتوانی در برداشتن بار کوله پشتی می شود. اگر گاهی کودک از مشکلات مختلف شامل درد کمر، گردن و شانه ها، سوزش کتف و دست، خمیدگی کمر، مشکل در برداشتن و در آوردن کوله پشتی، قرمزی یا درد شانه ها شکایت کند، حرف او را جدی بگیرید. 
اگر کیف بسیار سنگین باشد یا به طور غلط حمل شود به آسیب کمر یا درد شدید در ناحیه پشت می انجامد و ممکن است به عضلات و مفاصل نیز آسیب وارد شود و بدن کودک هم می تواند دچار خستگی جدی شود. 
● توصیه های جدی 
پزشکان و کارشناسان، انتخاب کیف و کوله پشتی مناسب را برای کاهش این عوارض و بیماری مورد تأکید قرار می دهند و از خانواده ها می خواهند در انتخاب کیف و کوله پشتی مناسب مدرسه دقت کنند. 
مهناز تسلیمی، معاون دفتر سلامت و پیشگیری وزارت آموزش و پرورش در گفتگو با ایرنا می گوید: یکی از مشکلات شایع در دانش آموزان بروز اختلال در ستون فقرات، کمردرد و ناراحتی های مزمن است. این اختلالها به خاطر توجه نکردن به چگونگی مراقبت از ستون فقرات ناشی می شود که معمولاً از نشستنهای غیر طبیعی، حمل بار و عدم تحرک جسمانی نشأت می گیرد. 
وی می افزاید: متخصصان ارتوپدی در بررسیهای خود اعلام کرده اند دانش آموزانی که نسبت به وزن بدن خود از کوله پشتی سنگین تری استفاده می کنند احتمال بیشتری دارد که دچار کمردرد و اختلالات ساختاری ستون فقرات شوند. 
دکتر مهدی امام، متخصص داخلی و فوق تخصص بیماریهای رماتیسمی نیز در مورد اهمیت کیف و کوله پشتی مدرسه می گوید وقتی کوله پشتی سنگین باشد، کودک بیش از حد پشت را قوس دار می کند و سر و تنه را به جلو خم می کند تا بتواند وزن کیف را تحمل کند.این فشار روی عضلات گردن و پشت سبب خستگی بیش از حد و آسیب می شود. 
همچنین کوله هایی که یک بند دارند باعث تقارن نداشتن ستون مهره ها و اختلال در توانایی طبیعی گیرندگی ضربه به وسیله ستون مهره ای گردیده و دردهای شانه، گردن و کمر در کودکان را افزایش می دهد. 
این روزها که به بازار می روید و برای دانش آموزان کوله انتخاب می کنید این مسائل را در نظر داشته باشید.

شاید شما هم از آن دسته افرادی هستید که هر از چند گاهی احساس می کنند گوششان از موم(جرم گوش) پر است و دیگر نمی توانند خوب بشنوند و سعی می کنند با گوش پاک کن یا هر وسیله دیگری، خود را از شر این مشکل رها کنند. 
این کار اگر چه خیلی متداول است، اما به هیچ عنوان یک روش علمی نیست. این کار آنقدر شایع شده که متخصصان مجبور شده اند به تازگی دستورالعملی برای رفع آن صادر کنند. 
اگر شما هم دوست دارید از دست این مشکل راحت شوید، متن زیر را بخوانید. 
بدن انسان ساختار شگفت انگیزی دارد که موم گوش (که در اصطلاح عامیانه به آن جرم گوش می گویند) یکی از پیش پاافتاده ترین آنهاست. بسیاری از افراد تلاش می کنند تا به هر شکلی، با پنبه یا چوب کبریت، این موم را از گوش خود خارج کنند، اما حتی همین ماده زرد رنگ و چسبناک که به نظر بی اهمیت است، در بدن وظیفه ای دارد. موم گوش، برخلاف نام غلط اندازش، از موم ساخته نشده، بلکه ترکیبی از یک سری مواد است که از غدد عرق و چربی پوشاننده مجرای گوش ترشح می شوند، به اضافه لایه های کنده شده پوست و تکه های مو. 
این ماده که در یک سوم خارجی بخش غضروفی مجرای گوش ترشح می شود، به عنوان یک پاک کننده و ضدعفونی کننده خودکار عمل می کند. علاوه بر این از قسمت های حساس مجرای گوش محافظت کرده و آن را چرب و نرم می کند. 
معمولا موم اضافی گوش، بدون نیاز به دستکاری، راه خود را به بیرون گوش پیدا کرده و با حرکات فک از جمله جویدن به سمت بیرون رانده می شود و تمام گرد و غبار، اجسام خارجی و آلودگی ها را هم با خود خارج می کند. این ماده به تدریج از سوراخ خارجی گوش بیرون ریخته و خشک می شود. در این حالت پاک کردن این موم اضافی که از گوش خارج شده اشکالی ندارد، اما نباید در داخل مجرای گوش به دنبال این ماده بگردید، بلکه توصیه می شود تنها وقتی آن را تمیز کنید که از گوشتان خارج شده است. 
● مومی علیه باکتری و قارچ 
مطالعات نشان داده که موم گوش بر بعضی از باکتری ها اثر باکتری کشی دارد. در ضمن محققان متوجه شده اند که این ماده خاصیت ضد قارچی هم دارد. به نظر می رسد این اثرات ناشی از وجود اسید های چرب اشباع و ایزوزیم در موم گوش و به خصوص خاصیت اسیدی آن باشد. با اینکه موم گوش که متخصصان به آن سرومن می گویند، مفید و لازم است، اما زیادی آن هم مشکلاتی ایجاد می کند. 
● دستکاری خطرناک 
متخصصان توصیه می کنند اگر تجمع موم گوش باعث ناراحتی شما شده و علائمی ایجاد کرده، به جای اینکه خودتان با استفاده از پنبه و گوش پاک کن به جانش بیفتید، به پزشک مراجعه کنید. انباشته شدن این ماده در گوش می تواند علائمی مثل درد، خارش، احساس پری گوش، کاهش شنوایی و حتی وزوز و صدای زنگ را در گوش به وجود آورد. 
اما دستکاری گوش با اجسام تیز و گوش پاک کن نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند، بلکه باعث تحریک گوش و ترشح بیشتر موم و حتی عوارض دیگری از جمله عفونت و آسیب مجرای گوش می شود. 
● درمان راه دارد 
درمان موثر با استفاده از مواد حلال موم و خیس کننده گوش انجام می شود. پس از اینکه با توصیه پزشک چند روزی از این مواد در گوش خود ریختید، ممکن است موم خود به خود از گوش خارج شده و مجرا باز شود. 
اما اگر خودبه خود باز نشد، وقتی که موم نرم تر شده و چسبندگی کمتری پیدا کرد، آن وقت است که پزشک با استفاده از آب ولرم که توسط سرنگ مخصوص شست وشوی گوش با فشار به داخل مجرا رانده می شود، موم را از مجرا بیرون می آورد. 
جهت سرنگ باید طوری باشد که آب از قسمت بالا و عقب مجرا حرکت کرده و تمام مجرا را هنگام خروج پاک کند. 
دمای این آب باید با دمای بدن انسان یکسان باشد، وگرنه در هنگام شست وشو باعث ایجاد سرگیجه خواهد شد. 
● کورت وارد می شود 
در مواردی که مجرای گوش باریک بوده یا پرده گوش پاره شده باشد، کار پزشک سخت تر می شود و باید از وسایل خاصی برای خارج کردن موم استفاده کند. علاوه بر این در بعضی از افراد هم نباید از روش شست وشو استفاده کرد مانند افراد دیابتی و کسانی که ضعف سیستم ایمنی دارند. 
در این صورت با مکش (و کیوم) و وسایل کوچک مخصوصی مانند کورت که دارای میکروسکوپی برای مشاهده مجراست هم می توان موم را خارج کرد. البته فکر نکنید می توانید دست به کار شده و با جاروبرقی و سوزن، موم را از گوشتان درآورید. این کار هم خالی از خطر نیست و تنها باید توسط یک پزشک متخصص حرفه ای انجام شود. 
عفونت گوش خارجی، درد، سرگیجه، وزوز گوش و پارگی پرده گوش از عوارض ناخواسته هرگونه دستکاری گوش است. نکته ای که متخصصان بسیار بر آن تاکید می کنند این است که به هیچ عنوان از گوش پاک کن و وسایل دیگر برای خارج کردن موم استفاده نکنید، چون تنها باعث هل دادن بیشتر موم به داخل مجرا شده و درمان را مشکل تر می کند. علاوه بر این نباید از آب نبات های مکیدنی برای تحریک ترشح موم گوش و شمع های مخروطی مخصوص گوش برای خروج این ماده استفاده کرد. 
● سمعک مراقبت می خواهد 
هنوز متخصصان هیچ راه تاییدشده ای برای پیشگیری از تجمع موم در گوش پیدا نکرده اند، اما به کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند از جمله کسانی که قبلا دچار این مشکل شده اند توصیه می شود هر ۶ تا۱۲ ماه یک بار به پزشک مراجعه کنند. کسانی که از سمعک استفاده می کنند بهتر است به طور منظم برای پیشگیری از تجمع موم گوش معاینه شوند. این کار نه تنها به حفظ عملکرد سمعک کمک می کند، بلکه احتمال خراب شدن آن را هم کم می کند. توصیه می شود کسانی که مستعد تجمع موم هستند، هر ۶ تا۱۲ ماه یک بار با توصیه پزشک و در صورت لزوم، برای شست وشوی مرتب گوش مراجعه کنند. با توجه به این دستورات امید می رود از شمار مبتلایان به عوارض تجمع موم گوش، یعنی کاهش شنوایی و عفونت کم شود.

با نزدیک شدن تابستان خیلی‌ها فقط منتظر گرم شدن هوا و مکان مناسبی هستند تا تنی به آب بزنند اما گاهی اوقات این آب تنی لذت‌بخش، پایان خوشی ندارد. 
هر سال تابستان آمار کسانی که در اثر غرق‌شدگی جان خود را از دست داده‌اند، مرتب از رسانه‌ها پخش می‌شود و مسوولان سعی می‌کنند به مردم راجع به این خطر هشدار بدهند. اما شاید بسیاری ندانند که خطر غرق‌شدگی فقط در ساحل‌های شلوغ نیست و می‌تواند در هر جایی که آب وجود دارد، افراد را تهدید کند. حتی جایی مانند وان حمام یا یک لگن بزرگ آب در گوشه حیاط. اما با توجه به اینکه دوسوم موارد غرق‌شدگی در فصل تابستان و به دلیل شناکردن در آب‌های گوناگون به وجود می‌آید، مطالب زیر بیشتر به حواشی این مساله اشاره می‌کند. 
غرق‌شدگی زمانی اتفاق می‌افتد که مجاری تنفسی به وسیله هر نوع مایعی مسدود شوند و یا مایع به داخل ریه و حبابچه‌های آن راه پیدا کند. 
قطع تنفس و کمبود اکسیژن اصلی‌ترین علت مرگ در اثر غرق‌شدگی است اما عوامل دیگری هم به غیر از هیپوکسی می‌توانند موجب مرگ شوند. در موقع شناکردن و یا بازی در آب عواملی مانند خستگی و ضعف، آشنا نبودن به محیط و آب‌های عمیق، بلدنبودن شنا، تشنج، مصرف داروهای خاص و یا استفاده از الکل، شیرجه‌زدن و حوادث ناشی از آن، گرفتگی عضلات، شوک و استرس ناشی از حمله جانوران آبزی، حمله قلبی، و زیر آبی رفتن‌های طولانی ممکن است موجب شوند فرد نتواند برای تنفس به راحتی به سطح آب بیاید و آب جلوی دهان و بینی او را بگیرد و غرق‌شدگی اتفاق بیفتد. با ورود آب به داخل نای، اسپاسم شدید حنجره موجب می‌شود مسیر نای بسته شود تا آب بیشتری وارد ریه نشود؛ اگرچه این اتفاق کمبود اکسیژن و علایم هیپوکسی را هم به دنبال دارد. گاهی هم ممکن است این اسپاسم به وجود نیاید و ورود آب فراوان به ریه‌ها در عمل موجب همان اتفاق می‌شود. 
● علایم غرق‌شدگی 
دیدن کسی که در آب به طور غیرطبیعی دست و پا می‌زند یا سرش مدام به زیر آب می‌رود و بالا می‌آید و یا کسی که مدت زیادی صورتش در داخل آب قرار دارد، می‌تواند هشداری باشد به این معنی که با یک مورد غرق‌شدگی مواجه هستیم. در هنگام غرق‌شدگی ابتدا فرد به علت کمبود اکسیژن دچار استرس و هراس می‌شود و به طور غیرطبیعی تقلا می‌کند. سه دقیقه پس از ماندن در زیر آب، کاهش هوشیاری رخ می‌دهد و پس از بازگشت شش دقیقه آسیب‌های مغزی شروع می‌شود. چند دقیقه بعد ضربان قلب هم نامنظم و پمپاژ خون مختل می‌شود. لب‌ها و پوست رنگ پریده یا آبی‌رنگ، سرفه همراه با خلط، کاهش هوشیاری، قطع تنفس و یا دشواری تنفس و ضربان قلب نامنظم برای کسی که حتی در کنار ساحل و خارج از آب قرار دارد هم می‌تواند علامت غرق‌شدگی باشد. با این همه بسته به سن و جنس، وضعیت جسمانی، دمای آب و مدت قرارداشتن در زیر آب شدت علایم برای افراد گوناگون متفاوت است. 
● نفس عمیق 
اولین و حیاتی‌ترین کار برای نجات یک فرد در حال غرق‌شدن، خارج‌کردن هرچه سریع‌تر او از آب است. پس از این کار حتی اگر فرد به نظر به شرایط عادی برسد، باید به اورژانس منتقل شود. این مساله درباره کسانی که علایم حیاتی‌شان مختل بوده و با کمک‌های اولیه احیا شده‌اند، اهمیت بیشتری دارد. اندازه‌گیری گازهای خونی (اکسیژن و دی‌اکسیدکربن)، اندازه‌گیری الکترولیت‌های خون و فاکتور عملکرد کلیوی از آزمایش‌های لازم است. 
عکس رادیولوژی از ریه و گردن، برای کنترل وجود آب در ریه یا شکستگی گردن هم باید انجام شود. نوار قلب برای بررسی ریتم قلب و اکسیژن‌رسانی و کنترل میزان اکسیژن خون از اقدامات نهایی است که تا پیش از زمان ترخیص باید انجام شود. در صورتی که حادثه در اثر شیرجه‌زدن به وجود آمده است، بررسی شکستگی‌ها باید با دقت بیشتری انجام شود. 
افزایش ضربان قلب و تنفس، اضطراب و کاهش هوشیاری، از علایمی است که اغلب پس از نجات فرد به وجود می‌آید که باید آنها را کنترل کرد. باید در نظر داشت که گاهی علایم و عوارض غرق‌شدگی چند ساعت بعد از خارج‌شدن از آب به وجود می‌آید و نباید در ترخیص از بیمارستان عجله کرد. 
● ۲۱ توصیه کلیدی 
▪ به هیچ وجه تنها و یا در محیط‌هایی که نجات غریق وجود ندارد، شنا نکنید. 
▪ در آب‌های عمیق شیرجه نزنید و زیاد به عمق استخرها نروید. 
▪ از شیرجه‌زدن در آب‌های غیرایمن و یا آب‌های کم‌عمق‌ خودداری کنید. 
▪ در آب و موقع شنا شوخی‌های خطرناک نکنید. 
▪ پس از مصرف داروهایی که موجب خواب‌آلودگی یا شل‌شدن عضلات می‌شوند، شنا نکنید. 
▪ موقع شناکردن سعی کنید آب زیادی نبلعید. 
▪ در صورت احساس غرق‌شدن استرس نداشته باشید و به آرامی خود را به آب عمیق برسانید. تقلا و استرس شدید نیاز به اکسیژن را بیشتر می‌کند. 
▪ اطراف استخر و کانال‌های آب و یا منابع آب نرده‌هایی به ارتفاع ۵/۱ متر تعبیه کنید. 
▪ به هیچ وجه تشت‌های آب و لگن‌ها و یا حوضچه‌های کوچک را در جایی که کودک خردسال وجود دارد، بدون توجه رها نکنید. 
▪ در حمام و استفاده از وان مراقب کودکان و سالمندان باشید. 
▪ توانایی خود را در شناکردن بیش از حد در نظر نگیرید. یک سوم قربانی‌های غرق‌شدگی با فن شنا به‌طور کامل آشنا بوده‌اند. 
▪ داخل وان حمام نخوابید. 
▪ در صورت مواجه با یک غریق، اگر با فن نجات غریق آشنا نیستید، سعی کنید فقط با استفاده از چوب یا طناب یا جلیقه نجات و یا تشکیل زنجیره انسانی به وی کمک کنید. 
▪ برای نجات یک غریق اول امنیت خود را در نظر بگیرید. از پشت به غریق نزدیک شوید و از او بخواهید تقلا نکند. 
▪ پس از رساندن غریق به ساحل به سرعت با اورژانس تماس بگیرید. 
▪ به هیچ وجه مانور هایملیش را روی غریق اجرا نکنید چون موجب استفراغ و واردشدن محتویات آن به مری می‌شود. 
▪ عملیات احیا را از همان داخل آب شروع کنید و هر پنج ثانیه یک بار به وی تنفس دهان به دهان بدهید. 
▪ سعی کنید آب بلعیده شده را از معده بیمار خارج کنید. 
▪ مراقب شکستگی‌های گردن باشید. 
▪ کودکان خردسال در زیر دوش آب، داخل توالت فرنگی و یا یک سطل کوچک آب هم ممکن است غرق شوند، مراقب آنها باشید. 
▪ ۴۰ درصد غرق‌شدگی‌ها در هنگام تعطیلات و ۹۰ درصد غرق‌شدگی‌ها در آب‌های شیرین و استخرها اتفاق می‌افتد. آقایان سه برابر بیشتر از خانم‌ها در معرض خطرند و غرق‌شدگی دومین علت مرگ نوجوانان زیر ۱۴ سال در اثر حادثه است. 
به‌طور کلی، هرچه سن کمتر، آب سردتر، زمان ماندن در زیر آب کوتاه‌تر، آب تمیزتر و اقدامات نجات سریع‌تر باشد، وضعیت غریق بهتر است. 
● شور یا شیرین 
۹۰ درصد موارد غرق‌شدگی حتی در نواحی ساحلی در آب‌های شیرین (مانند رودخانه‌ها و استخرها) اتفاق می‌افتد. فکر می‌کنید کدام‌یک خطرناک‌تر باشد؛ غرق‌شدن در آب شور یا آب شیرین؟ با وجود تصور بسیاری از مردم، غرق‌شدن در آب شیرین و واردکردن مقدار زیادی از آب استخر یا رودخانه به داخل ریه و معده بسیار خطرناک‌تر از بلعیدن حجم زیادی از آب دریاست. 
یکی از مواردی که جان شناگران و افرادی را که در حال غرق‌شدن هستند تهدید می‌کند، اختلالات قلبی و نارسایی کلیوی است که مدتی پس از خارج‌شدن از آب برایشان به وجود می‌آید. با بلعیدن مقدار زیادی آب شیرین به این علت که این آب فشار اسمزی کمتری نسبت به خون دارد، به سرعت از جدار معده و روده‌ها جذب خون می‌شود و در مدت زمان کوتاهی حجم خون افزایش شدیدی می‌یابد که به از بین رفتن گلبول‌های قرمز (همولیز) منجر می‌شود. همولیز شدید به اختلال الکترولیت‌ها منجر شده و آن نیز به نوبه خود آریتمی خطرناکی را در قلب به وجود می‌آورد و همچنین نارسایی کلیوی و از کار افتادن ارگان‌های گوناگون را به دنبال دارد. برخلاف آب شیرین، چون آب شور فشار اسمزی برابر خون دارد، اتفاقات فوق رخ نمی‌دهد و فقط به دلیل نمک موجود در آن کمی سدیم و کلر خون بالا می‌رود که علایم خفیفی را به وجود می‌آورد. به همین دلیل به شناگران توصیه می‌‌شود که در صورت بلعیدن مقدار زیادی آب، سعی در خارج‌کردن آن از شکم بکنند و حتی اگر شرایط نرمال دارند برای کنترل املاح خون به بیمارستان مراجعه کنند چون ممکن است علایم بیماری ظرف چند ساعت بعدی ایجاد شود. 
● غرق شدگی در اتاق خواب 
تابستان امسال یک پسربچه ۱۰ ساله آمریکایی چهار ساعت پس از بازگشت از استخر به خانه، در حالی که در رختخواب دراز کشیده بود، دچار علایم غرق‌شدگی شد و جان خود را از دست داد. به گفته والدین این پسربچه، او حتی با پای خود از استخر به خانه برگشته بود و فقط به خاطر خستگی کمی زودتر به خواب رفته بود. اما پس از چند ساعت در حالی که صورتش را کف سفیدرنگی پوشانده بود، دچار علایم خفگی شد. پزشکان نام این اتفاق را غرق‌شدن خشک یا غرق‌شدن ثانویه گذاشته‌اند که می‌تواند حتی ۲۴ ساعت پس از شناکردن در آب و یا حتی حمام‌گرفتن به وجود بیاید. علت این اتفاق ورود مقدار کمی آب به داخل ریه‌هاست که کمتر از آن چیزی است که موجب شود در همان لحظات اول تنگی نفس اتفاق بیفتد. 
اما با گذشت زمان، این آب داخل ریه‌ها موجب می‌شود تا سورفاکتانت (ماده‌ای که برای راحت‌تر بازشدن حبابچه‌های ریه حیاتی است) رقیق بشود و از برود. از طرفی، مواد داخل آب سبب به وجود آمدن التهاب می‌شوند. هر دوی این علت‌ها به جمع‌شدن مایع در ریه‌ها منجر می‌شوند و ادم ریه به وجود می‌آید. تشدید ادم ریه به خصوص هنگامی که فرد در خواب باشد، موجب می‌شود که تنفس مشکل شود و پس از مدتی ایست تنفسی به وجود بیاید شبیه حالتی که به طور مشخص فرد به علت غرق‌شدن مقدار زیادی آب وارد ریه خود کرده باشد، در صورت دیررسیدن به اورژانس، فرد جان خود را از دست خواهد داد. 
تنفس مشکل، خستگی شدید و تغییرات رفتاری مخصوصا برای کودکان بعد از شناکردن یا حمام، می‌تواند از علایم وجود مقدار کمی آب در ریه باشد که باید به اورژانس مراجعه کرد.

مسواک زدن هم نکات ریزی دارد که اگر آنها را بدانید، می‌توانید بهتر بهداشت دهان و دندان‌هایتان را رعایت کنید. این هم ۱۲ نکته کلیدی برای مسواک زدن: 
۱) ناخنک نزنید: 
قندی در طول روز در یک وعده مصرف شده و از خوردن تدریجی و به دفعات مواد قندی و چسبنده مانند شکلات، تافی، آدامس و غیره به طور جدی پرهیز شود. هدف اصلی از مسواک‌زدن، تمیز و پاک‌کردن سطح دندان‌ها از تمام مواد غذایی و میکروارگانیسم‌هایی است که اغلب به طور طبیعی روی سطوح دندان‌ها قرار می‌گیرند. 
۲) انتخاب مسواک مناسب: 
نکته مهم در شروع مسواک‌زدن این است که مطمئن شویم مسواک‌مان، تمیز و سالم باشد. انتخاب یک مسواک خوب که موهای آن از نایلون نرم، ساخته شده باشد بسیار مهم است. نکته قابل ذکر این است که یک مسواک را نباید بیش از سه یا چهار ماه مورد استفاده قرار داد زیرا موهای آن کج و نامنظم می‌شود، بنابراین هر موقع که موهای مسواک، خمیده و یا نامنظم و از یکدیگر جدا شود یا رنگ آن تغییر کند، در این صورت باید حتما مسواک را تعویض کرد. مسواک‌ها اغلب به صورت نرم، متوسط و سخت عرضه می‌شوند که استفاده از مسواک نرم توصیه می‌شود و در موارد خاص باید با نظر دندانپزشک و با توجه به نوع دندان‌ها، از مسواک مورد نظر استفاده کرد. یادمان باشدکه لزوما مسواک گران و خارجی به معنی بهتر بودن آن نیست. 
۳) حتما خمیردندان لازم نیست: 
اشاره به این نکته لازم است که به یاد داشته باشیم، لازم نیست مسواک‌زدن را حتما با خمیردندان انجام داد زیرا چنانچه خمیردندان در دسترس نباشد می‌توان تنها با آب دندان‌ها را تمیز کرد. استفاده از خمیردندان حاوی فلوراید نیز برای مسواک‌کردن توصیه می‌شود. 
۴) زاویه دهید: 
پیش از شروع مسواک، ابتدا دهان را با آب خیس می‌کنیم تا خمیردندان به خوبی کف کند و سپس از دندان‌های به اصطلاح کرسی (آسیاهای بزرگ و کوچک) شروع کنید و باید به نحوی مسواک کنید که موهای مسواک به صورت مایل و کج و با زاویه ۴۵ درجه روی سطح خارجی دندان‌ها قرار گیرد. در این حالت موهای مسواک روی قسمت وسط دندان نیز قرار گرفته و شیارهای موجود روی دندان‌ها تمیز می‌شوند. 
۵) اول سطح زبانی: 
اول سطح زبانی دندان‌هایتان را مسواک بزنید بعد به سراغ سطح مسواک بزنید بعد به سراغ سطح لپی (گونه‌ایی) دندان‌ها بروید به این ترتیب سطوح داخلی دندان‌هایتان را قبل از اینکه دستانتان خسته شود، تمیز می‌کنید. 
۶) سایش بی‌سایش: 
اغلب ما مسواک را به طور رفت و برگشت و از بالا به پایین و یا جلو و عقب حرکت می‌دهیم که در درازمدت موجب می‌شود تا سایش روی دندان‌ها و در مجاورت لثه‌ها ایجاد شود و از طرفی لثه‌ها به مرور زمان از روی قسمت پایین دندان‌ها، کنار رفته و مشکلات حادی را به وجود می‌آورد. باید دقت شود که مسواک را با زاویه‌ای ۴۵ درجه نسبت به محدود طولی دندان روی شیار دندان و لثه قرار داده و قدری به سمت پایین فشار دهیم تا موهای مسواک به طور کامل بین لثه و دندان فرو رود. سپس مسواک را با حرکت ملایم لرزش می‌دهیم که این کار سه تا چهار بار باید چندبار تکرار شود تا کلیه سطوح غیرقابل دسترسی برای مسواک تمیز شود. 
۷) محل نگهداری مسواک: 
پس از مسواک‌زدن، مسواک خیس را در جعبه یا محیط سربسته قرار ندهید زیرا به اصطلاح هوای داخل آن دم کرده و موجب رشد میکروب‌ها می‌شود. 
۸) دوبار در روز: 
دندان‌ها باید پس از هر وعده غذا مسواک شوند و چنانچه این کار مقدور نباشد، در این صورت باید حداقل دو بار در روز، شب‌ها پیش از خواب و صبح‌ها پس از صبحانه دندان‌ها را مسواک کرد. 
۹) بین دندان‌ها فراموش نشود: 
اگر تصور می‌کنید که استفاده از نخ دندان برای بیرون آوردن غذا از بین دندان‌ها است، در این صورت سخت در اشتباه هستید زیرا اگر خرده غذا در میان دندان‌تان هم نباشد، باز باید حداقل یک بار در شبانه‌روز از نخ دندان استفاده کنید. قابل ذکر است که سطح بین دندانی به هیچ وجه با مسواک‌زدن تمیز نمی‌شود و میکروب‌ها هستند که عامل پوسیدگی دندان بوده و در میان دندان‌ها استقرار می‌یابند. 
۱۰) ایرانی و خارجی ندارد: 
باید توجه داشته باشیم که استفاده از نخ‌های دندان خارجی، به معنی کیفیت بهتر نبوده و نخ‌های دندان عرضه شده در داروخانه‌ها، از استانداردهای مربوطه برخوردار بوده و قابل استفاده هستند. 
۱۱) روش استفاده از نخ دندان: 
هنگام استفاده از نخ دندان، ابتدا یک تکه به اندازه ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر را ببرید و دو طرف قسمت بریده شده را به دور انگشت اشاره (سبابه) بپیچید. سپس سه انگشت آخر را ببندید و دو دست‌تان را از یکدیگر دور کرده و نخ را با حرکت دادن آن به صورت اره‌ای‌، به آرامی میان فضای دندان‌ها وارد کرده و دقت کافی کنید که فشاردادن نخ موجب زخم شدن لثه‌ها نشود. نخ را به عقب و جلو حرکت دهید و اطمینان حاصل کنید که از میان دندان‌ها عبور کند. برای واردکردن نخ دندان در میان دندان‌‌های فک پایین از انگشت اشاره استفاده کنید و برای دندان‌های فک بالا از دو انگشت و شست‌تان استفاده کنید. اگر هنگام استفاده از نخ دندان، رشته رشته و یا پاره شود در این صورت امکان دارد که پوسیدگی میان دو دندان وجود داشته باشد و یا اینکه در آن قسمت، جرم دندان وجود دارد. 
۱۲) فقط نخ دندان: 
از نخ‌های دیگر برای این کار استفاده نکنید زیرا نخ دندان‌های مخصوص از نوع مصنوعی و استاندارد برای این کار می‌باشد. در ضمن، برای تمیزکردن بین ‌دندان‌ها، از اشیای سخت و نوک‌ تیز مانند سوزن و یا سنجاق و غیره استفاده نکنید.

استفاده از حنا برای طراحی نقش‌های زیبا روی دست مرسوم شده است حنا امروزه نه تنها در ایران، بلکه در بزرگ‌ترین مراکز زیبایی اروپا و آمریکا هم به یکی از مواد آرایشی مدرن تبدیل شده است 
دقت کرده‌اید که خیلی از چیزهایی که در زمان‌های قدیم مد بوده‌اند، با گذشت زمان دوباره مد شده‌اند؟ تا چند سال پیش وقتی اسمی از حنا برده می‌شد، یا به یاد مادربزرگ‌هایمان می‌افتادیم که موهایشان را با حنا رنگ می‌کردند و روی ناخن‌های دست و پایشان رنگ حنا می‌گذاشتند و یا به یاد مراسم سنتی شب حنابندان می‌افتادیم. اما امروزه حنا نه تنها در ایران بلکه حتی در بزرگ‌ترین مراکز زیبایی اروپا و آمریکا به یکی از مواد آرایشی مدرن تبدیل شده است. 
حنا، درختچه‌ای به طول دو تا هفت متر است. این گیاه بومی کشورهای مدیترانه، آسیای صغیر، شمال و شرق آفریقا و شمال هند است و در کشور ما در نواحی جنوب و جنوب شرقی کشور، بلوچستان، بم و شهداد کرمان کشت می‌شود. 
● حنا پودری رنگی 
برای ساخت پودر حنا که سبز تیره تا روشن و با بوی خاص است، برگ‌های آن را خشک کرده و به شکل پودر درمی‌آورند. حنا بنا بر شرایط و روش‌های تهیه در فام‌های قرمز روشن تا قهوه‌ای تیره متمایل به سیاه وجود دارد و این در حالی است که حنا با فام کاملا مشکی وجود نداشته و شما در صورت مواجه‌شدن با چنین رنگی در حنا (یعنی به طور کامل سیاه) به تقلبی بودن آن به هیچ‌وجه شک نکنید. مزه آن، تلخ و گس بوده و در آب نامحلول است و وقتی به شکل پودر درمی‌آید، باید در جای خشک و خنک نگهداری شود. 
● از عصر حجر تا سالن‌های مد 
براساس مطالعات مرکز دانشگاهی کنت در ایالت اوهایوی آمریکا، سابقه تاریخی استفاده از حنا به دوره دوم عصر حجر یا هزاره هفتم پیش از میلاد مسیح می‌رسد. به گفته برخی محققان، حنا، قدیمی‌ترین ماده‌ای است که در نقاشی روی دیوار غارها به کار رفته و در آن زمان هم یکی از اجزای مهم آرایش بوده است.از آن زمان تا به امروز، استفاده از حنا به مراسم‌های خاص سنتی محدود شده بود و فقط افراد مسن و افرادی که پایبند به سنن قدیمی بودند، از آن استفاده می‌کردند تا اینکه تقریبا در اویل دهه ۷۰ میلادی در انگلستان حنا دوباره مد شد و مورد استفاده قرار گرفت. 
● حنا در خال‌کوبی ممنوع 
امروزه دیگر نمی‌توان کسی را پیدا کرد که با خطرات ناشی از خال‌کوبی و آلودگی احتمالی سوزن‌ها که می‌توانند موجب انتقال ایدز و هپاتیت شوند آشنا نباشد. جالب است بدانید که هم رنگ‌های شیمیایی و هم رنگ‌های طبیعی که در خال‌کوبی استفاده می‌شوند، خطرناک‌اند، پس اگر فکر می‌کنید که خال‌کوبی با رنگ‌های طبیعی و حتی حنا خطر کمتری دارد سخت در اشتباهید. گاهی حتی رنگ‌های طبیعی می‌توانند از رنگ‌های شیمیایی نیز خطرناک‌تر باشند زیرا نسبت به آنها ساختمان شیمیایی بی‌ثبات‌تری دارند و سریع‌تر تجزیه می‌شوند و مواد مضر را وارد جریان خون می‌کنند. از طرفی، سازمان غذا و داروی آمریکا هم استفاده از رنگ‌های طبیعی مانند حنا را در خال‌کوبی مجاز ندانسته است. 
● حنا برای طراحی بدن 
اگر دوست دارید بدون اینکه این خطرات را به جان بخرید، نقش و نگارهای زیبایی روی بدن‌تان داشته باشید، بهترین گزینه رنگ‌آمیزی پوست (بدون خال‌کوبی) به وسیله حنا است. با حنا می‌توان طرح‌های متعدد کلاسیک و محلی عربی را روی پوست ایجاد کرد که بسیار شبیه خال‌کوبی هستند اما دردسرهای آن را ندارند. 
تنها ایرادی که می‌توان به نقش و نگارهای حنا روی بدن گرفت این است که دایمی نیستند و بسته به مدت زمانی که حنا روی پوست باقی می‌ماند، در حدود دو تا چهار هفته، نقش و نگارها هم روی پوست می‌مانند. 
با ریزش لایه شاخی پوست این رنگ‌ها کم‌رنگ‌تر شده و از بین می‌روند. البته می‌توان به این موضوع طور دیگری نیز نگاه کرد. 
کم نیستند کسانی که خال‌کوبی می‌کنند ولی پس از گذشت مدتی از طرح آن خسته می‌شوند و به فکر پاک کردن آن با لیزر و روش‌های دیگر می‌افتند، پاک کردن خال‌کوبی‌هایی که زمانی کلی برای آن دردسر کشیده و هزینه کرده بودند! نقاشی با حنا این ایراد را ندارد چون خودش بعد از چند هفته پاک می‌شود و فرد می‌تواند طرح‌های جدیدی را روی پوستش ترسیم کند. از طرفی، بسیاری از کسانی که بدن‌شان را با حنا رنگ آمیزی می‌کنند, در ایام تعطیلات و مسافرت‌های دسته‌جمعی به مناطق توریستی مانند دبی، اسپانیا، پرتغال، یونان و ترکیه و... هر کجا که آفتاب، دریا، ماسه و احتمالا درخت نخل وجود دارد، این کار را انجام می‌دهند و تمایل دارند که عضو یا اعضای رنگ شده با سپری شدن تعطیلات به رنگ اصلی خود باز ‌‌گردد. 
● کاربردهای دیگر حنا 
در برخی موارد، برگ حنا، برگ هلو و برگ تانن‏دار گیاهان متعدد را مخلوط کرده، برای رفع اگزما و جلوگیری از عرق دست و پا و رفع بوی ناپسند آن استفاده می‌کنند. حنا به‌عنوان برطرف‌کننده ترک‌خوردگی‌های دست و پا و نیز ترمیم‌کننده و ضدقارچ، مصرف سنتی دارد و حتی برای درمان برخی از بیماری‌های جلدی مانند جذام و کورک و قارچ‌های موی سر نیز از آن استفاده می‌شود. در میان روستاییان و کشاورزان، خمیر حنا برای بهبود جراحات و زخم‌ها و همچنین سفت شدن پوست دست، به کار می‏رود.حنا مانع تاثیر اشعه خورشید روی پوست بدن می‏شود. به عبارت دیگر، از ماده لاوسون که ماده رنگی است که از برگ حنا به دست می‏آید، به صورت مخلوط با ماده‏ای به نام دی‏هیدروکسی‏استن فرآورده‏هایی از قبیل لوسیون و کرم تهیه می‏کنند که مالیدن آن روی پوست،از اثر اشعه خورشید روی پوست بدن ممانعت می‏کند. این ماده برای ایجاد رنگ قهوه‏ای در پوست بدن (برنزه کردن پوست) استفاده می‏شود. 
دکتر امیرسلیمانی، متخصص پوست: خطرناک است؛ حساسیت پوستی می‌دهد! 
خالکوبی موقت با حنای سیاه ممکن است به حساسیت پوستی منجر شود. 
دکتر امیر سلیمانی‌نیا، متخصص پوست می‌گوید: با توجه به آمارهای موجود در کشور خالکوبی موقت با حنای سیاه که حاوی بارفنیلن دیامین (پی‌پی‌دی) است واکنش‌های پوستی شدید ایجاد می‌کند. پی‌پی‌دی نوعی ماده آلرژی زا است که در ساخت رنگ مو به کار می رود اما استفاده مستقیم ازآن روی پوست ممنوع است. افزودن پی‌پی‌دی به حنا باعث تسریع در تغییر رنگ مو وسیاه شدن رنگ حنا می شود اما خطر آلرژی‌زایی آ‎ن بسیار بالا است و دو یا سه روز پس از خالکوبی احتمال بروز حساسیت های پوستی به ویژه در افرادی که پوست حساس دارند وجود دارد. خارش، قرمز شدن، تاول التهاب پوست از جمله عوارض مصرف حنای سیاه است. 
● راهنمای نقاشی با حنا روی پوست 
شما به راحتی می‌توانید این کار را در منزل‌تان انجام دهید و بدنتان را با حنا طراحی کنید. 
▪ مواد لازم 
یک بسته حنا (حدود صد گرم)، دو عدد لیمو ترش تازه، شکر، چهار بسته چای کیسه‌ای (تی‌بک)، چهار قاشق چای‌خوری پودر قهوه، نیم لیتر آب، آب چهار عدد لیموشیرین (یا پرتقال)، یک لنگه جوراب نایلون، مقداری پنبه، یک قلم مو، یک قیف کاغذی یا بطری فشاری (پلی‌اتیلن) دستکش. 
روش کار 
۱) پودر حنا را الک کنید(ازجوراب که روی یک کاسه به صورت کش آمده قرار گرفته است، به کمک یک قاشق عبور دهید). 
۲) آب، چای، قهوه و آب پرتقال را مخلوط کرده و یک ساعت ملایم بجوشانید و سپس پودر حنا را اضافه کرده و خوب هم بزنید تا ماده‌ای شبیه کچاپ به دست آید. 
۳) حدود چهار ساعت آن را به حال خود رها کنید و ماده به دست آمده را در بطری فشاری (یا قیف کاغذی) پر کنید. 
۴) پوست مورد رنگ‌آمیزی را با الکل پاک کنید. 
۵) شکر را که در آب لیمو هم زده‌اید کمی گرم کنید. 
۶) نقاشی کنید (به وسیله قیف یا بطری فشاری یا طرح‌های آماده‌ای در بازار است). 
۷) به مجردی که حنا روی پوست خشک شد (گاهی در دمای اتاق ۲۴ تا ۳۰ ساعت طول می‌کشد)، با قلم مو مخلوط شکر و آب لیمو را روی آن بمالید و پنبه آغشته شده به مخلوط را روی آن قرار داده و در بهترین حالت چند ساعت بعد با کمی روغن یا کرم پوستی ماساژ دهید! 
● نکته مهم 
هرچه مایع اولیه بیشتر روی پوست باقی بماند، رنگ بیشتر در پوست نفوذ می‌کند و در نتیجه زمان بیشتری طول می‌کشد تا از روی پوست پاک شود. واکنش‌های حساسیتی به حنای طبیعی، به‌خصوص زمانی که فقط روی پوست گذاشته شود، بسیار نادر هستند و در صورت وجود، ظرف چند ساعت بروز خواهند کرد و شامل خارش، قرمزی خواهند بود. به همین دلیل برای بار اول بهتر است، ابتدا مقداری از آن را روی ناحیه داخلی ساعد امتحان کرد و در صورت ایجاد نشدن واکنش از آن استفاده کرد.

جوانه‌ها، مولتی‌ویتامین‌های طبیعی هستند که طی فرآیند جوانه‌زدن از دانه‌ها تولید می‌شوند. با جوانه‌زدن، میزان ویتامین‌ها، املاح معدنی و پروتئین دانه افزایش یافته ولی میزان کالری و کربوهیدرات کاهش می‌یابد. جوانه‌ها منبع فراوانی از اسیدهای آمینه آماده جذب، قندهای طبیعی و نیروهای حیاتی هستند. جوانه‌ها برای سلول‌های ما مواد مغذی، نیرو و حیات را مهیا می‌کنند و به همین دلیل، جوانه‌ها فرآیند پیری را به تأخیر می‌اندازند. 
در کشور ما از هزاران سال پیش، مردم استفاده از جوانه گندم را به‌عنوان یک آیین سنتی و به شکل سمنو در سفره هفت سین لازم می‌دانستند. با مصرف جوانه‌های گوناگون می‌توانید مقدار قابل توجهی از ویتامین‌های گروه B و C را به بدن برسانید. افزایش منیزیم در جوانه‌ها به کنترل فشار خون کمک می‌کند. عنصر روی که برای جلوگیری از ریزش مو و بهبود رشد قدی و بلوغ جنسی نوجوانان لازم است، طی جوانه‌زدن دانه‌ها افزایش می‌یابد. لازم به ذکر است که با توجه به شرایط آب و خاک، کمبود روی در ایران بسیار شایع است که‌این کمبود با مصرف جوانه‌ها قابل جبران است. مقدار سلنیوم دانه با جوانه‌زدن افزایش می‌یابد. سلنیوم در سلامت قلب و عروق و بدن نقش بسیار مهمی ‌ایفا می‌کند. جوانه‌ها حاوی مقدار معتنابهی از هورمون‌های مردانه و زنانه هستند. جوانه‌ها به مقدار زیادی دارای فیبر محلول و غیر محلول وآب هستند که سبب دفع کامل مدفوع، بهبود یبوست و مانع بروز سرطان روده شده و به تنظیم قند و چربی خون و همچنین به حفظ سلامت وشادابی پوست ومو کمک می‌کنند. با خوردن جوانه‌ها بدن در شرایط اسیدی – قلیایی مناسبی قرار می‌گیرد که گردش خون، تولید هورمون‌ها از جمله هورمون‌های جنسی، سیستم تنفسی، گوارش مواد غذایی و کارکرد کلیه‌ها به بهترین شکل ممکن صورت می‌گیرد. جوانه‌ها اغلب لذیذ، رنگارنگ، ارزان و تازه بوده و تا زمان مصرف در حال رشد هستند و ظرفیت بهبود گرسنگی سلولی و سوء‌تغذیه در کشورهای جهان سوم را دارند. با مصرف جوانه حبوبات و غلات در غذاهای گوناگون به‌طور مثال آش، سوپ، حلیم و سالاد می‌توان به سلامت و افزایش طول عمر و تناسب اندام دست یافت. 
● خبر خوش 
طی جوانه‌زدن، خاصیت نفخ‌زایی حبوبات و خاصیت حساسیت‌زایی پروتئین غلات کاهش می‌یابد که‌این مسئله برای افرادی که روده‌های حساس دارند، بسیار مناسب است. برای مثال، وقتی دانه گندم جوانه می‌زند، پروتئین گلوتن گندم به واحدهای پروتئینی کوچکی که خاصیت حساسیت‌زایی کمتری دارد، تبدیل می‌شود که برای افرادی که به پروتئین گندم حساسیت دارند، مناسب‌تر است. 
● دانه‌هایی برای جوانه‌زدن 
اغلب دانه‌ها را می‌توان به‌صورت جوانه‌زده مصرف کرد ولی باید از جوانه‌زدن دانه‌هایی که ممکن است بخش‌های سمی‌ داشته باشند اجتناب کرد. بهترین دانه‌ها برای جوانه‌زدن عبارت‌اند از یونجه، شنبلیله، عدس، نخود، تربچه است. دانه‌هایی که کمتر برای جوانه‌زدن استفاده می‌شوند، عبارت‌اند از هویج، بروکلی، دانه خردل. برای تولید جوانه چه چیزهایی نیاز دارید: 
۱) یک تنگ یک تا چهار لیتری بسته به میزان دانه‌ای که می‌خواهید جوانه تولید کنید. 
۲) یک ظرف مناسب به‌عنوان پایه برای تنگ 
۳) مقداری توری و یک عدد کش 
۴) دانه‌هایی با قدرت جوانه‌زنی خوب.از دانه‌هایی که برای تولید در مزرعه استفاده می‌شود، استفاده نکنید. 
۵) آب تازه 
● روش ساده جوانه‌زدن 
۱) خیس کردن. یک تا چهار قاشق دانه را در داخل یک تنگ با دهانه گشاد بریزید. با یک توری و کش دهانه آن را را ببندید. به آن آب اضافه کرده، خوب تکان داده و سپس تخلیه کنید. دوباره یک فنجان آب را روی آن ریخته و به مدت چهار تا هشت ساعت آن را خیس کنید. 
۲) دانه‌ها را روزی دوبار شستشو داده و دوباره با آب سرد پر کرده و تخلیه کنید. تنگ را روی سینک و یا ظرف‌شویی وارونه کنید تا آب آن به‌طور کامل تخلیه شود. 
۳) از جوانه تولید شده طی سه تا شش روز وقتی به اندازه سه تا پنج سانتی‌متر رشد کرد، لذت ببرید. جوانه‌های تولید شده را داخل ظرفی ریخته و در آن را با پلاستیک ببندید. 
▪ تذکر درباره دانه‌های کوچک 
دانه‌های کوچک مانند یونجه، شبدر قرمز، شبدر، تربچه، و سایر دانه‌های کوچک را تا اندازه چهار سانتی‌متر می‌توانید بزرگ کنید. یک بسته ۲۵۰ گرمی‌ دانه یونجه می‌تواند ۴۵ فنجان جوانه و یا حتی بیشتر تولید کند. جوانه‌های عدس و نخود در طول یک تا پنج سانتی‌متر بهترین کیفیت را دارند. 
● جوانه گندم 
جوانه گندم حاوی ویتامین E و سوپر اکسید دسموتاز است که هر دو آنتی‌اکسیدانت مهم برای محافظت در مقابل تولید سلول‌های سرطانی هستند. این مواد برای فعالیت غدد جنسی، تامین اکسیژن برای بدن، بهبود التهاب و از بین بردن لخته مناسب هستند. به بچه‌های خود به جای شیرینی و شکلات، جوانه گندم تازه بدهید که بسیار مقوی است. جوانه گندم برای ورزشکاران بسیار مفید است. 
● جوانه عدس 
عدس به راحتی جوانه می‌زند. عدس را به مدت ۶ تا ۱۲ ساعت در آب خیس کنید . دانه‌ها را روزانه یک تا دو بار شستشو بدهید و زمانی که اندازه جوانه به ۵/۰ تا ۲ سانتی‌متر رسید، میل کنید. خیس کردن دانه به مدت ۱۲ ساعت و سپس جوانه‌زدن تمامی ‌مهارکننده آمیلاز و همآگلوتینین دانه را از بین می‌برد و می‌توان جوانه را به‌صورت خام مصرف کرد. 
● ویتامین‌ها و املاح جوانه عدس 
جوانه عدس دارای تمامی‌ هشت اسید آمینه ضروری مورد نیاز بدن است ولی ترکیب جوانه عدس با ذرت، گندم یا برنج کیفیت پروتئینی جوانه عدس را بهتر می‌کند.جوانه عدس همچنین دارای ویتامین A، B۲، B۳، B۵، B۱۲، B۱۵، B۱۷، C، فولیک اسید، اینوزیتول، برم، کلسیم، کلر، مس، آهن، منیزیم، مولیبدن، فسفر، پتاسیم، سلنیم، سدیم، گوگرد، روی، لینولئیک و لینولنیک و اولئیک اسید، لیگنان، همآگلوتینین، آنتی تریپسین، و پروتئین به میزان ۲۸ درصد است. 
● خواص جوانه عدس 
جوانه عدس مغذی بوده و خاصیت آنتی اکسیدانت، مقوی قلب، تصفیه کننده خون و کاهنده قند خون را دارد. جوانه عدس به شستشو و تحریک کلیه‌ها و سیستم غدد فوق کلیوی و به تقویت قلب و عروق و افزایش انرژی و قدرت حیاتی کمک می‌کند. میزان فیبر محلول در جوانه عدس در مقایسه با دانه عدس به میزان ۳۰۰درصد افزایش می‌یابد. فیبر محلول در آب موجود در جوانه عدس به کاهش کلسترول، فشار خون، قند خون و تنظیم میزان انسولین خون کمک می‌کند.