خبرگزاری
میراث فرهنگی_ گردشگری_ نظریه‌ای وجود دارد مبنی بر این كه بیشتر تمدن‌ها
در كنار كوهها و در نزدیكی آب‌ها شكل گرفته‌اند. از آن‌جا كه این
عناصر، بستری برای زندگی بشر بوده‌اند و بقای بشر نیز به آنها بستگی
داشته، بدیهی است كه توجه وی به آنها معطوف بوده است. از این روست كه بر
روی سفال‌ها و اشیای خانگی كه از دوران باستان به دست ما رسیده، طرح‌ها و
نقش‌های زیگزاگی به شكل WWWW دیده می‌شوند كه كارشناسان از آنها به عنوان
سمبل كوه یا آب دریاها و رودخانه‌ها یاد می‌كنند. قابل ذكر است كه سفال
از این لحاظ مورد توجه است كه جزو اولین دست‌ساخته‌های بشر محسوب می‌شود
كه با ساده‌ترین و در دسترس‌ترین ابزار، یعنی آب و خاك (گل) خلق شده و
نقش‌های روی آن دغدغه‌ها و امیدهای بشر دوران باستان را به نمایش
می‌گذارد.
اما نقش (WWWW) كه هم برآمدگی و تورفتگی كوهها را
تداعی می‌كند و هم امواج آب را، بعدها در نوشتن و خط‌الرسم و به ویژه در
حروف M و W به یادگار باقی ماند تا جایی‌كه:
1- واژه‌ای كه معنی "كوه" میدهد، در زبان لاتین
Mons است كه حرف اول آن از نقش مورد بحث آمده است. واژه كوه در ربان
انگلیسی قدیم Munt، در انگلیسی جدید Mountain، در فرانسه Montagne، در
ایتالیایی Monte یا Montagna، اسپانیایی Montana، پرتغالی Monte،
رومانیایی Munte، آلبانبایی Mal و به زبان هاوایی Mauna است كه همگی با
حرف M شروع شده‌اند.
2- همچنین واژه‌ای كه معنی آب میدهد در زبان
انگلیسی Water، آلمانی Wasser، لوكزامبورگی Waasser، مائوری Wai، لهستانی
Woda، ساكسونی Watar، سواحیلی Waji، سومالی Waraabin، عبری Maya، عربی
Myah و آفریقایی Water است. باز هم متوجه می‌شویم كه حرف اول آنها از شكل
مزبور نشات گرفته است.
در بسیاری از زبانها نیز واژه آب با حرف V شروع می‌شود كه گونه‌ای دیگر از شكل WWWW است: Vaser,Vo,Vatten,Voda,Vatur,Vatn,Vann
واژه "دریا" هم به زبان بوسنیایی، صربی، كرواتی، چك،
اسلواكی و رومی More، به زبان بلغاری و روسی و اوكراینی Mope، به زبان
استونی و فنلاندی Meri، به زبان ایتالیایی و رومانی Mare، به زبان لهستانی
Morz، به زبان فرانسه Mer و به زبان آلمانی Meer است.
واژه‌هایی دیگری هستند كه با آب در ارتباطند و آنها
هم با حرف M یا W شروع می‌شوند: Wave به معنای موج در زبان انگلیسی، به
آلمانی Wedeln و به رومی و كرواتی و بوسنیایی Mahati است.
و به طور مثال در زبان فرانسه، M، حرف اول كلمات Mer
(دریا)، Mare (گنداب)، Maree (جزر و مد)، Marin (دریانورد)، Marecage
(مرداب) است كه همگی به نوعی با آب در ارتباطند.
در كتاب نمادها و نشانه‌ها آمده است كه:" حرف M در
اندیشه‌های نیمه ناتورالیستی اولیه به صورت نشانه‌ای از امواج نشان داده
شده است؛ سپس در خطوط اندیشه نگار بعدی به صورت كنونی درآمده
است"
همچنین در خط فینیقی، ده قرن پیش از میلاد، حرفی كه
بعدها S لاتینی شد، شكل W كنونی را داشت كه علامت موج بود. برای اثبات این
گفته كه حرف S كه در آغاز به نمادهای آب مربوط میشد، میتوانیم اشاره
كنیم كه در واژه‌های Source (چشمه)، Sourcier (شخصی كه مدعی كشف چشمه‌های
زیرزمینی به وسیله تركه یا آونگ است) و Sea (دریا) باقی مانده
است.
مطلب مهم دیگری كه در این نوشتار برایمان اهمیت دارد
این است كه از شكل (WWWW) به هنگام اختراع خط، حرف مقدس الفبای كهن كه
همان M باشد، به دست آمد. چنان‌كه درمی‌یابیم آموزه‌‌ای سری تعلیم
میدهد در نزد آریاییان و سامیان حرف M همواره حرف اول كلمات مربوط به آب
و ولادت مردم و جهان بوده است.
در زبان سانسكریت، حرف M اولین حرف لغات: مانترا
Mantras (لفظی كه قدرت خلاقه‌ی جادویی دارد)، مانو Manou (خالق)، مایا
Maya (شبهه و پندار ناشی از ولادت در دنیای اشكال و صور)، مولاپراكریتی
Mulaprakriti (ماده اصلی مقدم بر پیدایش كیهان كه از آن عالم‌ها پدید
می‌آیند، است.
در اساطیر آشوری ـ بابلی، زن ایزد مامی Mami قومی را به جهان آورد.
در نزد قوم اینكا، دو الهه، ماما Mama نام داشتند:
یكی ماماكیلا Mama Quilla كه پشتیبان زنان شوهر كرده بود و دیگری ماماكوشا
Mama Cocha كه نماد آب باران بود.
هندوان مادر بودا را مادهوا Madhava و نخستین عقل از عقول منكشفه را مهات Mahat می‌نامیدند.
روس‌ها دیرزمانی زن ایزدی به نام ماتی ـ سیرا ـ
زمیلا Mati Sira Zemila را می‌پرستیدند كه در عین حال معرف مادر، زمین
بارور و نمناكی بود.
مصریان مادر ـ باكره، یعنی طبیعت جاودانه بكر و
بارور (حضرت مریم نیز هم باكره بود و هم بارور) را كه ماریكا Marica نام
داشت، می‌پرستیدند.
در دوران پیش از مسیحیت، الهه ـ مادر كه جاودانه دوشیزه و باردار است، به نام‌های Ma و Mata خوانده میشد.
مردم بین‌النهرین، باكره ـ مادر خود را ماه Mah می‌نامیدند كه هم‌او در بیهار (هند) مای mai خوانده میشد.
این نكته هم قابل توجه است كه نام مادر حضرت مسیح كه
در عین باكرگی بارور شد و فرزندش را به دنیا آورد، مریم Maryam است كه به
تمامی زبانها با مفهومی یكسان، با حرف M آغاز می‌شود:
(Mairi , Marija , Maire, Mireya , Mair, Meryem ,Mari, Maria , Miren, Marya , Maarja, Mariam)
با كمی دقت متوجه می‌شویم كه نام برخی از خدایان در فرهنگهای مختلف همچون:
Mehr , Medusa , Morrigan , Mot یا Medb , Mithra و Marduk و نام بزرگانی (پیامبران) همچون Musa و Mohammad با حرف M شروع می‌شوند.
واژه جهان World را بنگرید: در زبان فنلاندی
Maailma كه به معنای زمین هم هست، فرانسوی و اسپانیایی Monde، آلمانی
Welt یا Weralt و پرتغالی Monde كه به معنی زمین هم هست.
توجه به واژه مادر نیز قابل توجه است: در زبان لاتین
Mater، لومباردی Mader، انگلیسی Mother، ایتالیایی و اسپانیایی Madre،
ایرلندی و اسكاتلندی Mathair، رومانی Mama، روسی Mat، چك و اسلواكی Matka،
پرتغالی Mae، آلمانی Mutter، یونانی قدیم Meter، یونانی جدید Mitera و
Mana، ایسلندی Mamma، فرانسه Mere، مصری Mwt، دانماركی Moder، كرواتی
Mati، ارمنی Mayr، آفریقایی Moeder، صربی Mat, Mati,Majka,Mater، سوئدی
Mor، تایلندی Mae,Maandaa، اوكراینی Maty و ویتنامی Me است.
در آخر، خواننده محترم می‌تواند به این نتیجه برسد
كه شكل و فرم طبیعت به عنوان بستر زندگی، صورت دهنده افسانه‌ها،
اسطوره‌ها، آرزوها و خواسته‌های بشر بوده و در عین حال مبدا افكار و
پیشرفت‌های وی نیز محسوب می‌شود.
