تبیان، دستیار زندگی

بيا به سرزمين پاكيها بريم.به هرجايي بريم و به جاهاي نرفته فكر كنيم.بيا از نگاه كردن به يك افق لذت ببريم.نگاه كردن به افقي كه تصوير اميد رو نشون ميده!

هرچند كه در دور دست اما در نزديكي دلهاي ما!

سرزمينهايي هستند كه شايد هرگز نديده باشيم.اما

هستند جاهايي كه مردمانش چهره‌هايي متفاوت دارند و در آنسوي اون افق در نزديكي ما زندگي‌ مي‌كنند!

فراموش نكن كه هنوز جاهايي هست كه سرشار از

شور و هيجان باشه.هيجاني كه خبر از يكسان بودن آدمها بده!

قلبت کتیبه ای باستانی است از هزاره ای دور. سنگ نبشته ای که حروفی نا خوانا را بر آن حکاکی کرده اند. الفبای قومی نا شناخته را شاید... و تو آن کوهی که نمی توانی واژه هایی را که بر سینه ات کنده اند بخوانی قرن ها پشت قرن می گذرد و غبار ها روی غبار می نشیند؛ و تو هنوز منتظری... تا کسی بیاید وخاک این کتیبه را بروبد، کسی که رمز الفباهای منسوخ را بلد است،کسی که می تواند از شکل های در هم و بر هم،واژه کشف کند و از واژه های بی معنا، فرمان

زندگی مثل یه جاده است ، من و تو مسافراشیم ، قدر لحظه ها رو بدونیم ، ممکنه فردا نباشیم

همیشه فکر کن تو یه دنیای شیشه ای زندگی می کنی ، پس سعی کن به طرف کسی سنگ پرتاب نکنی ، چون اولین چیزی که می شکنه دنیای خودته

آنچه که هستی هدیه خداوند به توست و آنچه که می شوی هدیه تو به خداوند ، پس بی نظیر باش