انسان ها بر آلودگی هوا، آب، افزایش زباله ها و نابودی گیاهان و جانوران و تخریب لایه اوزون موجب آسیب به طبیعت می شود.

منابع تجدید شدنی: منابعی هستند كه به طور عمده از جانداران بدست می آیند، سرعت تولید این منابع زیاد است و متناسب با مصرف تولید می شوند. مثل پشم، پنبه...     

منابع تجدید نشدنی: منابعی هستند كه چرخه تولید آنها بسیار طولانی است اما سرعت مصرف آنها بسیار بسیار زیادتر از سرعت تولید آنهاست مانند نفت و زغال سنگ.

ادامه دارد

آدمی و محیط زیست: 

انسان از گذشته های دور تمام نیازهای خود را از طبیعت تامین كرده است و از جهات گوناگون بر محیط طبیعی خود اثر گذاشته است، با افزایش جمعیت كره زمین آدمی محیط های طبیعی را از بین می برد و محیط های مصنوعی مانند شهرها را جایگزین می كند.با افزایش جمعیت میزان تقاضا برای مصرف منابع طبیعی زیادتر می شود این منابع به دو دسته تقسیم می شود.   

 منابع تجدید شدنی: منابعی هستند كه به طور عمده از جانداران بدست می آیند، سرعت تولید این منابع زیاد است و متناسب با مصرف تولید می شوند. مثل پشم، پنبه...     

منابع تجدید نشدنی: منابعی هستند كه چرخه تولید آنها بسیار طولانی است اما سرعت مصرف آنها بسیار بسیار زیادتر از سرعت تولید آنهاست مانند نفت و زغال سنگ. 

پیشرفت و شهرنشینی عملا سبب شده است از منابع كره زمین به طور فزاینده ای مصرف گردد. و بشر در آینده نزدیك با كمبود منابع تجدید نشدنی مانند سوخت های فسیلی مواجه خواهد شد

ادامه دارد

جنگ بدر

بدر» روستای کوچکی میان مکه و مدینه بود که چند غزوه از غزوات پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را به نام آن روستا خوانده‌اند و مهم‌ترین آنها جنگ بدر کبری بوده است.
جنگ بدر کبری در ماه رمضان سال دوم هجری بین مسلمانان و مشرکان مکه در سرزمین بدر رخ داد. دلیل اصلی این جنگ آن بود که مشرکان مکه اموال مسلمانان مهاجر را مصادره کرده بودند و مسلمین مهاجر در شهر مدینه در تنگدستی و فقر به سر می‌بردند. از این رو وقتی رسول خدا خبر یافت کاروان تجاری قریش به سرپرستی ابوسفیان بن حرب از شام به مکه باز می‌گردد، تصمیم گرفت با سپاه مسلمین به کاروان حمله ببرد و به تلافی اموال مصادره‌شده‌ی مسلمانان مهاجر، اموال و کالاهای بازرگانان قریش را مصادره کند تا بنیه مالی مسلمانان تقویت شود

. رسول خدا در دوازدهم ماه مبارک رمضان به همراه 313 تن از یاران خویش از مدینه بیرون رفت. سپاه اندک مسلمانان با 20 شمشیر و هفتاد شتر و اسب در هفدهم ماه رمضان در بدر فرود آمدند. پرچم سپاه مسلمین را نیز علی ابن ابیطالب علیه السلام بر دوش داشت.
از سوی دیگر ابوسفیان وقتی از حرکت مسلمانان آگاه شد، پیکی را به مکه فرستاد و کمک خواست. سران قریش هم بی‌درنگ با سپاهی نهصد و پنجاه نفری عازم بدر شدند. ابوسفیان با کشاندن کاروان به بیراهه، آنان را از خطر رهانید و به قریش پیام داد که به مکه بازگردند اما ابوجهل با آگاهی از تعداد اندک مسلمانان و عدم آمادگی آنان برای این رویایی بزرگ، قریشیان را به نبرد تشویق کرد.
سرانجام جنگ درگرفت و مسلمانان با وجود تعداد اندک‌شان، با امداد الهی بر قریش پیروز شدند، هفتاد تن از آنان را کشتند و هفتاد تن را به اسارت گرفتند. ابوجهل و حنظله پسر ابوسفیان نیز در میان کشتگان بودند.
در جنگ بدر، حضرت علی علیه السلام پایمردی‌های بسیار کرد و در پیروزی مسلمانان سهم زیادی داشت، به طوری که گفته می‌شود 36 تن از مشرکان در آن نبرد به دست او کشته شدند.
در این جنگ، 14 تن از مسلمانان به شهادت رسید.

علت وقوع جنگ بدر

شورای جنگی پیامبر برای جنگ بدر

پیامبر خدا در گذرگاه شمالی بدر در دامنه‌ی کوه العدوة الدنیا در انتظار کاروان قریش بود تا کالاهای تجارتی آنان را مصادره کند که ناگهان باخبر شد سپاه قریش برای حفاظت این کاروان از مکه بیرون آمده.
پیامبر خود را بر سر دو راهی دید. از یک طرف می‌دید برای مقابله با ارتش بزرگ مکه آمادگی ندارد چون با سپاه کوچکی از مدینه بیرون آمده بود و از طرفی اگر به مدینه برمی‌گشتند پیروزی‌های گذشته مسلمین از دست می‌رفت و چه بسا دشمن به پیشروی خود ادامه می‌داد و به مرکز اسلام مدینه حمله می‌کرد.
به همین دلیل، پیامبر شورایی تشکیل داد و نظر اصحابش را جویا شد. ابتدا ابوبکر برخاست و گفت:« ما از مدینه با آمادگی کامل بیرون نیامده‌ایم.»
پیامبر فرمود: بنشین.
سپس عمر نیز همان سخن را تکرار کرد و رسول خدا دستور داد که بنشیند.
آن‌گاه مقداد برخاست و گفت:« ای پیامبر خدا! قلوب ما با شماست. ما مثل بنی اسرائیل نیستیم که به موسی گفتند: " تو و پروردگارت به جهاد بروید و ما در همین جا نشسته‌ایم. " ما می‌گوییم در سایه عنایات خدایت جهاد کن و ما نیز در رکابت نبرد می‌کنیم.»
پیامبر از شنیدن سخنان مقداد خوشحال شد و در حق او دعا کرد. پس از او سعد بن معاذ نیز سخنان حماسی و شورانگیزی ایراد کرد و در پایان گفت:« به فرمان خداوند، ما را به هر جا که صلاح است روانه کن.»
پس از سخنان سعد، پیامبر بلافاصله دستور حرکت را صادر فرمود و مژده شکست قریش را به یارانش داد.

پس از کشته شدن سران قریش حمله عمومی آغاز شد. پیامبر دستور داد که یارانش با تیراندازی از پیشروی دشمن جلوگیری کنند و آنگاه پیامبر با چوب دستی صفوف سربازان خود را منظم کرد و چنین دعا کرد: خدایا اگر این گروه امروز هلاک شوند دیگر کسی تو را عبادت نخواهد کرد. پیامبر مشتی خاک برداشت و به سوی قریش ریخت و فرمود: رو هایتان دگرگون باد. . .
آنگاه پیامبر دستور عمومی داد با حمله عمومی آثار پیروزی در ناحیه جبهه مسلمانان نمایان شد و دشمن که کاملا ترسیده بود پا به فرار گذاشت. پیامبر دستور داد از ریختن خون دو گروه جلوگیری به عمل آید.
1- کسانی که در مکه به مسلمانان نیکی کرده و از آنها حمایت نموده بودند
2- کسانی به اجبار از مکه بیرون آمده بودند و از صمیم دل خواهان اسلام و رسول خدا بودند مانند بیشتر بنی هاشم مانند عباس عموی پیامبر
در این نبرد چهارده نفر از مسلمین شهید شدند و هفتاد نفر از قریش کشته شدند و هفتاد نفر نیز اسیر گشتند.
شهدای بدر در گوشه میدان به خاک سپرده شدند و کشته های قریش به دستور پیامبر در میان چاهی ریخته شدند و پیامبر بر سر چاه رفت و نام یکایک سران کفر را بر زبان راند فرمود: آیا آنچه خدای شما به شما وعده کرده بود یافتید؟ من آنچه را خدایم وعده کرده بود درست یافت                                                                                                                                                                                           

حضور امام علی علیه السلام در جنگ بدر

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در ماه رمضان سال دوم هجرت با 313 نفر برای مصادره اموال کاروان تجاری قریش از مدینه خارج شد و در کنار چاه‌های بدرتوقف کرد. از سوی دیگر، قریش با 900 نظامی کارآزموده و مجهز به کمک کاروان شتافت و اگرچه کاروان مسیر خود را عوض کرده و از تیررس مسلمانان گریخته بود، ولی قریشیان برای رویارویی با مسلمانان بامداد روز 17 ماه رمضان از پشت تپه‌ای به دشت بدر سرازیر شدند. علی علیه السلام در طول ماجرای نبرد بدر حضوری درخشان و تاثیرگذار داشت.

در شب پیش از جنگ که مسلمانان نیازمند آب بودند، او داوطلب تهیه آب شد و در تاریکی بیابان به تنهایی به طرف چاه بدر حرکت کرد. چنین روایت شده که در مسیر بازگشت، فرشتگان مقرب الهی، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل، همراه تعدادی دیگر از فرشتگان نزد علی علیه السلام آمدند و درود و سلام نثارش کردند.
در روز جنگ نیز وقتی سه نفر از قریش به نام‌های عتبه پدر هند (پدر همسر ابوسفیان) و شیبه ،برادر بزرگش، و فرزندش ولید، غرش‌کنان به میدان نبرد آمدند و مبارز طلبیدند،سه نفر از انصار به نام های عوف ،معوذ و عبدالله بن رواحه به مقابله انان شتافتند،لیکن مبارزین قزیش فریاد بر اوردند :ای محمد، کسانی از اقوام ما که هم شان ما هستند به جنگ ما بفرست.
پیامبر نیز به عبیده بن حارث بن عبدالمطلب و حمزه بن عبدالمطلب و علی علیهم السلام فرمان داد که برای نبرد با آنان آماده شوند. هر سه نفر روانه میدان نبرد شدند. علی علیه السلام که حدود 25 سال داشت و جوان‌ترین آنها بود، به جنگ ولید ،دایی معاویه، رفت، و حمزه که میانسال بود با عتبه و عبیده بن حارث که از همه مسن‌تر بود با شیبه به جنگ پرداختند.
علی علیه السلام و حمزه حریفان خود را در همان لحظه نخست به خاک افکندند ولی میان عبیده و ولید ضربات زیادی رد و بدل می‌شد و هر یک، دیگری را مجروح می‌کرد. در این هنگام علی علیه السلام و حمزه به کمک عبیده شتافتند و حریف او را از پا درآوردند.
علی علیه السلام در نامه‌ای به معاویه می‌نویسد:« شمشیری که من آن را در یک روز بر جد تو (عتبه پدر هند، مادر معاویه) و دائی‌ات (ولید فرزند عتبه) و برادرت (حنظله) فرود آوردم، هنوز نزد من است.»
حضور شجاعانه حضرت علی علیه السلام در نبرد بدر باعث شد اسلام در اولین درگیری رسمی و خونین خود با مخالفان جدی و سرسختش سر بلند و سرافراز بماند و نام بدریون برای همیشه به عنوان مدافعان حقیقی اسلام و آیین توحیدی در تاریخ اسلامی بدرخشد